Γιώργος Παυλόπουλος
Ολοκληρώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο το 20ο συνέδριο του ΚΚ Κίνας, το οποίο αναμένεται να επανεκλέξει για τρίτη θητεία στην ηγεσία του κόμματος –κατ’ επέκταση και της χώρας– τον Σι Τζινπίνγκ. Ανανεώνοντας, παράλληλα, σε μεγάλο βαθμό τη σύνθεση του πιο ισχυρού οργάνου, της επταμελούς διοικούσας επιτροπής του (25μελούς) ΠΓ, με στελέχη της απόλυτης εμπιστοσύνης του ανθρώπου ο οποίος επιδιώκει να καταγραφεί στην ιστορία ως ισότιμος (τουλάχιστον) του Μάο Τσετούνγκ.
Ο Σι γνωρίζει, βεβαίως, ότι για να το καταφέρει δεν αρκεί η διάρκεια παραμονής του στην κορυφή της πυραμίδας. Όλα θα εξαρτηθούν από το «αποτύπωμα» το οποίο θα αφήσει, τόσο στο εσωτερικό όσο και στη θέση της Κίνας διεθνώς. Η αλήθεια είναι ότι το συνέδριο αυτό διεξάγεται σε μια κομβική στιγμή για τη χώρα των 1,4 δισεκατομμυρίων κατοίκων, εντός και εκτός συνόρων. Αφενός, διότι, όπως εύστοχα σημείωσε κάποιος αναλυτής, εάν μέχρι σήμερα η νομιμοποίηση των ηγεσιών (του Σι συμπεριλαμβανομένου) προερχόταν από την αλματώδη οικονομική ανάπτυξη και τις κοινωνικές συμμαχίες που αυτή διασφάλιζε, πλέον αρχίζει να επικρατεί ένα διαφορετικό μοντέλο, στο φόντο της επιβράδυνσης, του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κέντρα, καθώς και της αλλαγής στη δομή της κοινωνίας και των παραγωγικών δυνάμεων.
🇨🇳🇹🇼🇺🇸This video circulating from China,so a small context to it…
In China, opponents are excluded — the former Secretary General of the Communist Party of China, Hu Jintao, was forcibly removed from the meeting room pic.twitter.com/8YrdIf9CYG
— AZ 🛰🌏🌍🌎 (@AZgeopolitics) October 22, 2022
Αφετέρου, διότι η επίτευξη του στόχου της μετατροπής και αναγνώρισης της Κίνας ως παγκόσμιας υπερδύναμης περνά αναγκαστικά μέσα από την κατοχύρωση της κυριαρχίας στη «γειτονιά» της. Κάτι που σημαίνει, πρακτικά, ότι αργά ή γρήγορα θα κληθεί να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό της Ταϊβάν και μάλιστα με τρόπο πειστικό, που θα απαντά καθαρά στο κλασικό ερώτημα του «ποιος είναι ο πιο ισχυρός». Η εκτενής αναφορά του ίδιου του Σι στο «δικαίωμα» της Κίνας να χρησιμοποιήσει όποιο μέσο κρίνει αναγκαίο μαρτυρά ότι θέλει να είναι αυτός που θα δώσει τη λύση στην επόμενη πενταετία.