Δημήτρης Τζιαντζής
▸ Τα όποια «αριστερά χαρακτηριστικά» υποχωρούν όσο πλησιάζουν οι κάλπες
Δεν κρύβεται πια από τον Αλέξη Τσίπρα η προσπάθεια ανάδειξης ενός πιο «πατριωτικού» προφίλ, ενσωματώνοντας στοιχεία του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πολλές φορές μοιάζει να επενδύει σε μια «πατριωτική πλειοδοσία» όσον αφορά την όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Δεν είναι τυχαίες οι πολλαπλές αναφορές στις τελευταίες συνεντεύξεις του στην ανάγκη εξυπηρέτηση των «εθνικών» συμφερόντων σε μια σειρά από ζητήματα. Ακόμα και η εναντίωση στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία γίνεται από τη σκοπιά της διαχρονικά θετικής –για τα ελληνικά συμφέροντα– στάσης που κράτησε η Ρωσία σε θέματα όπως το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επίσης, η κύρια κριτική στην αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία γίνεται γιατί «δεν καλύπτει και την ΑΟΖ» και με τις ΗΠΑ γιατί «δεν εξασφαλίζει δέσμευση ότι θα μας υποστηρίξει η Ουάσιγκτον σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης».
Παρόμοια είναι και η προσέγγιση στο θέμα των εξοπλισμών, στο οποίο η «υψηλή αποτρεπτική ικανότητα» πρέπει να συνδυαστεί με την ανάγκη να «μην υπάρχουν σπατάλες».
Χαρακτηριστική των προβληματικών προσεγγίσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος ανάδειξης της καμπάνιας –από το 2021– του τουρκικού υπουργείου Τουρισμού με το όνομα «turkaegean», το οποίο κατοχύρωσε και ως εμπορικό σήμα. Η επίσημη αντίδραση του Αλ. Τσίπρα ότι η κατοχύρωση του εμπορικού σήματος «επιβάλει και κατοχυρώνει επισήμως στην ΕΕ τη λογική ενός τουρκικού Αιγαίου» ρίχνει νερό στον μύλο του μαξιμαλισμού. Μόνο ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης -μετά την απομάκρυνση του από το Κόκκινο– είπε το αυτονόητο, ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη και πως δεν μπορείς να αρνείσαι κάθε δικαίωμα της Τουρκίας σε αυτό, ειδικά όταν έχει 1.500 χιλιόμετρα ακτογραμμής. Ο Αλέξης Τσίπρας ωστόσο για αυτό το ήσσονος σημασίας θέμα έφτασε να γράψει πως… «αν το Turkaegean είχε περάσει επί των ημερών του, θα γύριζε στην Ελλάδα με τα πόδια».
Το πρόβλημα, ωστόσο, με την κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλείται στα «εθνικά».
Το κύριο είναι ότι η εφαρμογή της, σε περίπτωση εκλογής, βρίσκεται υπό την αίρεση των «μεταμνημονιακών» δεσμεύσεων και από τις συμπληγάδες της Κομισιόν στο εξωτερικό και του «προοδευτικού εταίρου» στο εσωτερικό. Αντί για κατάργηση του νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Σταθερότητας, ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για «αναθεώρηση» εντός ΕΕ με κοινωνικά κριτήρια και προοπτική σύγκλισης με κοινωνική συνοχή, θυμίζοντας τη φρασεολογία του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ το 2000. Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει ως προνομιακό σύμμαχο αυτούς «που ο κόσμος έδιωξε από την πόρτα». Με αυτή την έννοια, δεν είναι τυχαίες οι απαξιωτικές αναφορές στα πεπραγμένα Βαρουφάκη και η προσπάθεια αποστασιοποίησης από το φιάσκο της πορείας συνθηκολόγησης που οδήγησε στην υπογραφή του 3ου μνημονίου… Ενα φιάσκο που βολικά η ηγεσία επιχειρεί να φορτώσει στους ώμους του Γ. Βαρουφάκη, αδειάζοντας ακόμα και τον Ε. Τσακαλώτο, που έκανε άνοιγμα στο ΜέΡΑ25.
Με τον κόσμο εξαιρετικά καχύποπτο απέναντι σε προεκλογικές υποσχέσεις, το μόνο επιχείρημα που μοιάζει να έχει απήχηση είναι το «ψηφίστε μας να φύγει ο Μητσοτάκης». Για αυτό και η Κουμουνδούρου -όπως και το Μαξίμου- ανεβάζουν τους τόνους και καλλιεργούν κλίμα ακραίας δικομματικής πόλωσης επενδύοντας και στη σκανδαλολογία Χαρακτηριστικά Αλέξης Τσίπρας επαναλαμβάνει ότι «εμείς θα σας πάμε μέχρι τέλους» και πως «θα τελειώσει τους νταβατζήδες» μια σαφής αναφορά στη φράση του Κώστα Καραμανλή ότι «δεν θα αφήσω να κάνουν κουμάντο πέντε νταβατζήδες» στη ψησταριά του Μπαϊρακτάρη το 2004.
Απαντώντας για το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού» (συνεργασία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στον ιστότοπο Euroactiv, ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι «δεν είναι υγιείς οι συνεργασίες μεταξύ των δύο βασικών πόλων του συστήματος». Ωστόσο, διευκρίνισε ότι αυτό το ακραίο σενάριο μπορεί να συμβεί σε πάρα πολύ έκτακτες περιόδους «εθνικού κινδύνου, εθνικής ανάγκης».