Λήδα Δώδου
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδράσει έντονα στη δημόσια συζήτηση στην Αυστρία. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα ακολουθεί αυστηρή πολιτική ουδετερότητας, μεσολαβώντας συχνά σε διαμάχες. Η σύγκρουσή αυτή όμως άνοιξε τη συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι η χώρα να είναι ουδέτερη και ποια στάση και ποιες υποχρεώσεις έχει απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας είναι μέλος, σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση ακολουθεί τη γραμμή της «εποικοδομητικής αποχής», δηλαδή απέχει από όλες τις ψηφοφορίες για κυρώσεις, αλλά συμμετέχει στην υλοποίηση αφότου αποφασιστούν από τα όργανα της ΕΕ. Αυτό, με τη σειρά του, ανοίγει μια άλλη συζήτηση, δεδομένης της αρκετά μεγάλης σύνδεσης αυστριακού και ρωσικού κεφαλαίου και της εξάρτησης της Αυστρίας από το ρωσικό αέριο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Αυστρία έχει δεχτεί δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες, οι περισσότεροι από τους οποίους θέλουν να προωθηθούν πιο δυτικά, όπως γινόταν και με το προσφυγικό κύμα του 2015. Έχει οργανωθεί κεντρικά σχεδιασμένη διαχείριση με παροχή καλυμμάτων και ασφάλισης, για τρεις μήνες σε πρώτη φάση. Έχει μπει και απευθείας τρένο για τους πρόσφυγες από τα πολωνικά σύνορα στη Βιέννη.
Παρ’ όλα αυτά, όμω,ς δεν αρθρώνεται ο αναγκαίος εκείνος πολιτικός λόγος, ο οποίος θα στοχεύσει συνολικά τον ιμπεριαλισμό και τις διάφορες εκφάνσεις του και όχι μόνο τον «θύτη Πούτιν». Ακόμα και σε μια χώρα που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ελάχιστοι τολμούν να ψελλίσουν κάτι για τον ρόλο του. Οι συγκεντρώσεις που έγιναν ήταν της ουκρανικής διασποράς. Μόνο μία συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε θέτοντας ευρύτερα το ζήτημα του πολέμου, όπου συμμετείχαν από κομμουνιστικές έως καθολικές οργανώσεις και οργανώθηκε από έναν σύνδεσμο για τον αφοπλισμό και την ουδετερότητα.