Δημήτρης Δεσύλλας
▸ Η απόφαση της κυβέρνησης να μοιράσει τις ανεπαρκείς αποζημιώσεις στους πυρόπληκτους ελαιοπαραγωγούς με εφαρμογή του «Μητρώου Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων» αποκλείει ξανά την πλειοψηφία των εργατοαγροτών και των αγροτοεργατών, δίνοντάς τους τη χαριστική βολή.
Είναι γνωστό ότι με το άρθρο 65 του πολυνομοσχεδίου του τρίτου Μνημονίου, ψηφίστηκε στη βουλή στις 22 Μαΐου 2016 από πέντε κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και 222 βουλευτές, το κακόφημο «Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων». Με βάση το «Μητρώο», αγρότης θεωρείται μόνον όποιος πληροί σωρευτικά όλες τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) είναι κάτοχος αγροτικής εκμετάλλευσης,
β) απασχολείται επαγγελματικά σε αυτήν τουλάχιστον το 30% του συνολικού ετήσιου χρόνου εργασίας του,
γ) έχει από αυτήν τουλάχιστον το 50% του συνολικού ετήσιου εισοδήματός του,
δ) είναι ασφαλισμένος ο ίδιος αλλά και η εκμετάλλευσή του σε ασφαλιστικό φορέα και
ε) τηρεί λογιστικά βιβλία.
Πρόκειται για εφαρμογή του βασικού Κανονισμού ΕΟΚ (αριθ. 2328/15-7-91) που καθορίζει τον «κατά κύριο επάγγελμα αγρότη».
Το «Μητρώο Αγροτών» είναι το βασικότερο εργαλείο –ανάμεσα σε άλλα– της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ, της κυβέρνησης, όλων των αστικών κομμάτων και των μεγαλοαγροτών, για την ολοκλήρωση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στο χωριό και στην ύπαιθρο. Από 600.000 αγρότες σήμερα, να μείνουν μόνο 275.000 «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», δηλαδή οι μεγαλοαγρότες-καπιταλιστές και λίγοι μεσαίοι αγρότες.
Με το «Μητρώο Αγροτών» ξεκληρίζεται και νομοθετικά-διοικητικά όλη η φτωχολογιά του χωριού (εργατοαγρότες, αγροτοεργάτες, φτωχοί αγρότες). Όλοι εκείνοι που για να επιβιώσουν στις σημερινές σκληρές συνθήκες (πανδημίας κορονοϊού, ακρίβειας, περιβαλλοντικής καταστροφής) αναγκάζονται να συμπληρώνουν το φτωχό αγροτικό τους εισόδημα με εργατική απασχόληση, μόνιμη ή ευκαιριακή (π.χ. στον τουρισμό, στις οικοδομές, σε εποχικά μεροκάματα σε συσκευαστήρια κ.α.). Κατά το «Μητρώο Αγροτών» όλοι αυτοί δεν θεωρούνται αγρότες και αποκλείονται από όλες τις επιδοτήσεις, ενισχύσεις, προγράμματα και κίνητρα του κράτους και της ΕΕ, από αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ για τις καταστροφές, από αγροτικές άδειες (π.χ. για αγροτικό αυτοκίνητο, για τις λαϊκές αγορές κ.α.). Προορίζονται για τον Καιάδα της ανεργίας.
Χαριστική βολή ΕΕ και κυβέρνησης στους πυρόπληκτους ελαιοπαραγωγούς
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μαζικής εφαρμογής του «Μητρώου», είναι ο αποκλεισμός όλων αυτών που προαναφέραμε από τις κορονο-αποζημιώσεις, ύψους 125 εκατομμυρίων ευρώ, οι οποίες δόθηκαν πέρυσι στους ελαιοπαραγωγούς της χώρας.
Υπάρχει όμως τώρα η πολύ χειρότερη συνέχεια: Η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να αποζημιώσει τους πυρόπληκτους ελαιοπαραγωγούς που επλήγησαν από τις περυσινές πυρκαγιές, όπου κάηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα ελαιοδένδρων. Αποζημίωση μέχρι 100 ευρώ το πολύ για κάθε καμένη ελιά, ανάλογα με τη ζημιά. Θα δοθεί άμεσα προκαταβολή της αποζημίωσης 50% και το υπόλοιπο στο τέλος της άνοιξης(!) εν όψει και των εκλογών.
Πέρα από την ανεπάρκεια των αποζημιώσεων σε σχέση με το μέγεθος της καταστροφής, το κυριότερο είναι ότι θα εφαρμοστεί μαζικά για δεύτερη φορά το δολοφονικό «Μητρώο Αγροτών». Αποζημιώσεις θα πάρει μόνον η μειοψηφία των «κατά κύριο επάγγελμα αγροτών» και θα αποκλειστεί ξανά η πλειοψηφία των εργατοαγροτών, αγροτοεργατών, όλη η φτωχολογιά του χωριού.
Από 600.000 αγρότες σήμερα, θα μείνουν μόνο 275.000 «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες»
Είναι η «χαριστική βολή» της ΕΕ και της κυβέρνησης. Πρόκειται για τη βασική πλευρά μιας σύγχρονης αντιδραστικής αντιμεταρρύθμισης στον αγροτικό τομέα, κυριολεκτικά για «Κιλελέρ από την ανάποδη» στον 21ο αιώνα. Γι’ αυτό όσοι προωθούν την εφαρμογή του δολοφονικού «Μητρώου Αγροτών», είτε ευθέως και μαχητικά (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση), είτε πλαγίως και εμμέσως υποστηρίζοντας μόνον τους «πραγματικούς αγρότες» (όπως κάνει το ΚΚΕ), έχουν τεράστιες ευθύνες απέναντι στη φτωχολογιά του χωριού αλλά και στους εργαζόμενους της πόλης. Όλοι αυτοί «θα πληρώσουν» πολύπλευρα αυτή τη βαθιά ταξική καπιταλιστική αναδιάρθρωση.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οργανώσεις της στην επαρχία και οι αγωνιστές της, στις αγροτικές κινητοποιήσεις που εξελίσσονται, αναδεικνύουν το ζήτημα της κατάργησης του «Μητρώου Αγροτών» ως κομβικό για την επιβίωση της φτωχολογιάς του χωριού.