Συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς
Η εμπειρία από τους πολέμους του 2012 και του 2014 δείχνει ότι η εκεχειρία που συμφωνήθηκε και τέθηκε σε ισχύ τα ξημερώματα της Παρασκευής είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Όσο για τα… συγχαρητήρια που ανταλλάσσουν οι ξένοι «μεσολαβητές», πρακτικά είναι άνευ αξίας – όπως και οι θεωρίες περί νικητών και ηττημένων. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως αυτή τη φορά, ο Νετανιάχου και η κυβέρνησή του επέλεξαν να μην στείλουν στρατό εντός της Γάζας, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε βαριές απώλειες – όπως στους προηγούμενους πολέμους, αλλά και στον Λίβανο το 2006.
Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τους 230 τουλάχιστον νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες Παλαιστίνιους (12 στην πλευρά του Ισραήλ), η κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας είναι τραγική. Πρόκειται, όπως είναι γνωστό, για ένα κομμάτι γης με έκταση μόλις 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο οποίο στοιβάζονται περίπου 2 εκατομμύρια ψυχές, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται ούτως ή άλλως ως «η μεγαλύτερη φυλακή στον πλανήτη». Κι αυτό διότι εκτός από τη θάλασσα, όπου οι δυνάμεις κατοχής επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό όποτε θέλουν (κάτι που έκαναν και αυτή τη φορά) επικοινωνεί με τον έξω κόσμο μέσω δύο ουσιαστικά διαβάσεων – προς βορρά με το Ισραήλ και προς νότο με την Αίγυπτο.
Πλέον, μετά από 11 ημέρες ανελέητων «έξυπνων» και «στοχευμένων» επιθέσεων των Ισραηλινών, η φυλακή αυτή έχει μετατραπεί σε ερείπια. Μεγάλο τμήμα του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας είναι κατεστραμμένο, ενώ το ίδιο συμβαίνει με το δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, ακόμη και με μονάδες αφαλάτωσης νερού. Βασικές υπηρεσίες έχουν σταματήσει να λειτουργούν, ενώ και πολλά από τα κτίρια που τις στέγαζαν έχουν ισοπεδωθεί. Υποδομές που έκαναν χρόνια να κατασκευαστούν είναι πια άχρηστες.