Γιώργος Μιχαηλίδης
Η Ινδονησία, η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα παγκοσμίως, ζει ημέρες έντονων αναταραχών και ταξικών συγκρούσεων. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν συμμετάσχει στις τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις, τις οποίες πυροδότησε η απόφαση της κυβέρνησης και του προέδρου Τζόκο Ουιντόντο να περάσουν, εν μέσω πανδημίας, την αναθεώρηση 79 νόμων που αφορούν την εργατική νομοθεσία και την περιβαλλοντική προστασία. Εργατικές ενώσεις και συνδικάτα υποστηρίζουν ότι καταλύονται βασικά εργατικά δικαιώματα, προωθούνται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, διευκολύνονται οι απολύσεις και μειώνονται οι αποζημιώσεις των εργατών, ενώ ουσιαστικά καταργούνται επιδόματα και άδειες μητρότητας. Η κυβέρνηση και ο πρόεδρος, από την πλευρά τους, σε ένα γνώριμο και σε εμάς μοτίβο, μιλούν για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα προσελκύσουν άμεσα μεγάλες εταιρείες και επενδύσεις, αντιστρέφοντας έτσι την τάση απότομης αύξησης της ανεργίας. Σημειώνεται πως μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, η Ινδονησία μετράει έξι επιπλέον εκατομμύρια ανέργους, διπλασιάζοντας σχεδόν τον αριθμό των επίσημα καταγεγραμμένων έως τότε, ο οποίος έφτανε τα εφτά εκατ. Καθώς δε πρόκειται για μία από τις πιο νεανικές πληθυσμιακά χώρες, υπολογίζεται ότι τρία εκατ. νέοι εργαζόμενοι εντάσσονται στην αγορά εργασίας ετησίως. Για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, το γεγονός ότι το ήδη φθηνό εργατικό δυναμικό της χώρας γίνεται ακόμα φθηνότερο αποτελεί τεράστια ευκαιρία, την οποία σπεύδουν να εκμεταλλευτούν εν μέσω πανδημίας.
Όσο για τις αρχές, προσπάθησαν να αποτρέψουν τις διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Τζακάρτα υπό το πρόσχημα ότι θα οδηγούσαν σε μαζική εξάπλωση της νόσου. Ωστόσο, πορείες δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών έλαβαν χώρα σε όλα τα μεγάλα νησιά της Ινδονησίας, ενώ σημαντικές απεργίες και βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία δίνουν ένα κλίμα γενικού ξεσηκωμού. Φαίνεται πως κανείς δεν έχει αυταπάτες για το τι θα επακολουθήσει όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες, αλλά και την καταστροφή του περιβάλλοντος, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδύσεις, σε μία χώρα με τεράστιο φυσικό πλούτο και τεράστιες εκτάσεις που καταλαμβάνονται από τροπικά δάση.
Για την τελική επικύρωση του νόμου απαιτείται πλέον μόνο η προεδρική υπογραφή. Ανεξάρτητα, πάντως, από την τελική έκβαση, η άρχουσα τάξη της χώρας, η οποία βαρύνεται ιστορικά με μία από τις ειδεχθέστερες μαζικές σφαγές ενός εκατομμυρίου κομμουνιστών και συμπαθούντων το 1965, βλέπει το φάντασμα των ταξικών αγώνων να επιστρέφει.