Κώστας Αρβανίτης
Όλα είναι πόλεμος αυτές τις μέρες. Μία σειρά από ηγέτες χωρών έχουν παρομοιάσει την αντιμέτωπιση ενός ζητήματος δημόσιας υγείας με πόλεμο και τον κορωνοϊό με εχθρό, ο οποίος είναι «αόρατος». Στις δε ΗΠΑ, η ρητορική ξεπερνά εύκολα τα συνηθισμένα σχήματα. Η αιτία είναι η συζήτηση για τα μέτρα που έχει αποφασίσει το Κογκρέσο και περιλαμβάνουν ιλιγγιώδη ποσά για τη στήριξη της οικονομίας. Μπροστά στην αλλοπρόσαλη ανεπάρκεια και τις παλινωδίες του Τραμπ και τις ανησυχίες ότι τα μέτρα έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να είναι επαρκή, κάποιοι προτείνουν ακόμη πιο ριζικές λύσεις.
Γι’ αυτούς, η επίκληση στον πόλεμο παραπέμπει στην γιγαντιαία κινητοποίηση της αμερικανικής οικονομίας με τον έλεγχο και την καθοδήγηση του κράτους επί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προκειμένου να φτάσει στα επίπεδα που ήταν απαραίτητα για τη νίκη. Παρά τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες τέτοιων νεοκεϋνσιανών αντιλήψεων, όμως, τέτοια μέτρα θεωρείται απίθανο να παρθούν σήμερα και αυτό είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν και τα δύο κόμματα. Όσοι προσβλέπουν σε αυτό το σενάριο ίσως χρειαστεί να αρκεστούν σε ένα λιγότερο ελκυστικό κομμάτι του: Την κατασκευή ενός εξωτερικού εχθρού για να στραφεί εκεί η οργή του έθνους.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά την πρόσφατη εμπορική συμφωνία Κίνας – ΗΠΑ, ο Τραμπ δεν χάνει καμιά ευκαιρία να μιλήσει για «κινεζικό» ιό, αποδίδοντας έτσι την ευθύνη στο Πεκίνο, ενώ στις 8 Απριλίου κατηγόρησε και τον ΠΟΥ ως «κινεζοκεντρικό». Πιο ανησυχητική είναι η διαρροή προς το πρακτορείο Bloomberg μίας αναφοράς των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, που υποτίθεται ότι τεκμηριώνει την οργανωμένη συγκάλυψη των επιπτώσεων της πανδημίας στην Κίνα από την κυβέρνηση της χώρας. Το ενδιαφέρον εδώ είναι το Bloomberg δεν έχει δει την αναφορά, ενώ οι τρεις κρατικοί υπάλληλοι-πηγές του παραμένουν ανώνυμοι.
Σε αντίστοιχο κλίμα κινείται και η αναφορά της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του βρετανικού κοινοβουλίου, η οποία κατηγορεί την Κίνα για οργανωμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης που «κοστίζει ζωές Βρετανών». Ο προέδρός της, μάλιστα, έγραψε ότι η Κίνα «προσπαθεί να δημιουργήσει νέα παγκόσμια τάξη με την ίδια στην κορυφή». Η ίδια έκθεση κατηγορεί τη Ρωσία και το Ιράν για τα ίδια πράγματα – πιθανώς από συνήθεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνταγή αυτή ενώνει τελικά όλους τους αντιπάλους: Στα τέλη Μάρτη, εκπρόσωπος του Πεκίνου δεν έχασε την ευκαιρία να αποδώσει τον ιό σε δάκτυλο του αμερικανικού στρατού…