Μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ
«Οι γιατροί, ειδικά οι νεότεροι, έχουν πλέον κατανοήσει απόλυτα ότι, όταν ολόκληρο το πλοίο βουλιάζει, δεν μπορεί να υπάρξει προσωπική οδός διαφυγής, αλλά μόνο συλλογικός αγώνας ανατροπής», δηλώνει στο Πριν η παθολόγος – λοιμωξιολόγος στο Κρατικό Νίκαιας Όλγα Κοσμοπούλου σχετικά με τα αποτελέσματα και την άνοδο του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή στις εκλογές των νοσοκομειακών γιατρών σε Αθήνα και Πειραιά (ΕΙΝΑΠ).
Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο
Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην ΕΙΝΑΠ-ΟΕΝΓΕ ήταν πράγματι εντυπωσιακό; Ποιο βασικό κεντρικό αποτύπωμα αφήνει;
Στις εκλογές ψήφισαν περίπου 4.950 νοσοκομειακοί γιατροί (4.560 είχαν ψηφίσει το 2022), ειδικευμένοι και ειδικευόμενοι. Η ΔΗΠΑΚ (που πρόσκειται στο ΚΚΕ) έλαβε 1.549 ψήφους (33,7% και 5 έδρες), η ΔΗΚΝΙ (ΝΔ) 1.248 (27,1% και 4 έδρες), το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή (ΕΚΑ – ευρεία συσπείρωση αντικαπιταλιστών υγειονομικών που δεν αναφέρονται σε κοινοβουλευτικό ή άλλο κόμμα) 1.088 ψήφους (24,1% και 4 έδρες). Η ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ) 364 (7,92% και 1 έδρα) και το Μέτωπο (ΣΥΡΙΖΑ) 346 (7,5 % και 1 έδρα). Τόσο η ΔΗΠΑΚ όσο και το ΕΚΑ αύξησαν τις δυνάμεις τους, ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς. Το ΕΚΑ μάλιστα σημείωσε τη μεγαλύτερη άνοδο σε ποσοστό και ψήφους. Το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου απροσδόκητο για όποιον παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στα δημόσια νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου την τελευταία τριετία. Διεξήχθησαν μια σειρά μικροί και μεγαλύτεροι αγώνες, κυρίως διαμαρτυρίας, σε ένα τοπίο καθημαγμένο από την επέλαση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων που έχουν ποτέ εφαρμοστεί στο χώρο της υγείας. Το ΕΚΑ πρωτοστάτησε ανυποχώρητα και με συνέπεια. Η υπόκωφη σύγκρουση που σημαδεύει την περίοδο, αφορά από τη μία πλευρά τους γιατρούς που ωφελούνται από τα κυβερνητικά μέτρα, οι οποίοι απέκτησαν θέσεις, χρήμα και προνόμια κατά την διακυβέρνηση της ΝΔ, και τους γιατρούς (ιδίως πολλούς νεότερους) που συνεχίζουν να «φυλάνε Θερμοπύλες», καταβάλλοντας τιτάνιο αγώνα να εξυπηρετήσουν τις λαϊκές ανάγκες σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο δυστοπικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός «Εμπορίου της Υγείας» Άδωνις Γεωργιάδης δεν μπορεί πλέον να επισκεφτεί δημόσιο νοσοκομείο χωρίς να αντιμετωπίσει διαμαρτυρίες μαχόμενων υγειονομικών, ενώ παράλληλα λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις ως σκιώδης ηγέτης της ΔΗΚΝΙ-ΔΑΚΕ, της κυβερνητικής παράταξης.
Πού οφείλεται η άνοδος του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή;
Όχι μόνο στην αγωνιστική μας συνέπεια. Κυρίως στην ξεκάθαρη θέση μας για ανάγκη ανατροπής αυτού του συστήματος, αυτής της κατάστασης. Στην επιμονή μας να ζητάμε ξανά και ξανά να ξαναγίνουν τα ιδιωτικά δημόσια, σε αυτή τη ζωή, τώρα, και όχι στο επέκεινα. Η συσπείρωση συναγωνιστών συναδέλφων μας στο ψηφοδέλτιο αγκάλιασε την ανάγκη και τη δυνατότητα να εκφραστούν όλοι και όλες ισότιμα και να συνδιαμορφώσουν τη «γραμμή» και τις μεθόδους ενός κινήματος, το οποίο κάθε μέρα που περνάει, δυναμώνει.
Τι ακριβώς «πλήρωσε» η κυβερνητική παράταξη ΔΗΚΝΙ, χάνοντας την πρώτη θέση;
Προφανώς τη διγλωσσία της. Όλο το προηγούμενο διάστημα θεωρούσαν ότι μπορούν να υπηρετούν ταυτόχρονα το κόμμα τους και την διαλυτική του πολιτική και να προσποιούνται ότι διαμαρτύρονται, τηρώντας τα προσχήματα, απέναντι σε συναδέλφους από σοβαρά υποστελεχωμένα νοσοκομεία, που κατέφευγαν απεγνωσμένοι στην ΕΙΝΑΠ για βοήθεια. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της διάλυσης της ψυχιατρικής περίθαλψης με τον νόμο Βαρτζόπουλου, όταν η δική μας πτέρυγα είχε θέσει το θέμα έναν ολόκληρο χρόνο πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου.
Αν δεν πατήσουμε στον λαιμό την πολιτική που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, αν δεν την ανατρέψουμε, αν δεν δημοσιοποιήσουμε κι άλλα αγαθά, δεν θα μπορέσουμε να ανασάνουμε ποτέ!
Η ΔΗΚΝΙ στην ΕΙΝΑΠ έπαιζε χρονοκαθυστέρηση στη διάρκεια αυτού του χρόνου, δυστυχώς με την πολύτιμη βοήθεια της ΔΗΠΑΚ, που θεωρούσε το ζήτημα «πρόβλημα με το οποίο θα ασχοληθεί το –ελεγχόμενο από το ΠΑΜΕ– σωματείο του ΨΝΑ…» Λίγο πριν τις εκλογές, στελέχη της ΔΗΚΝΙ τηλεφωνούσαν σε επικουρικούς συναδέλφους, τάζοντας διάφορα προκειμένου να διασωθούν, Όμως, αυτή τη φορά, το παλιό κόλπο «σου τάζω ότι θα σε προσλάβω μόνιμο – ψήφισέ με», δεν δούλεψε. Οι γιατροί, ειδικά οι νεότεροι, έχουν πλέον κατανοήσει απόλυτα ότι, όταν ολόκληρο το πλοίο βουλιάζει, δεν μπορεί να υπάρξει προσωπική οδός διαφυγής, αλλά μόνο συλλογικός αγώνας ανατροπής.
Το τελευταίο διάστημα επίσης ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε εξαπολύσει λυσσαλέα επίθεση σε βάρος των μαχόμενων υγειονομικών, μήπως αυτό έχει γυρίσει μπούμερανγκ για την ηγεσία του υπουργείου Υγείας;
Πρέπει νομίζω να είμαστε πολύ προσεκτικοί/ές όταν ερμηνεύουμε το φαινόμενο των σχετικών δηλώσεων Γεωργιάδη. Προφανώς, οι συνάδελφοί μας γνωρίζουν ότι δεν είμαστε ελέφαντες ούτε ανθρωποφάγοι όσοι και όσες έχουμε κομμουνιστική αναφορά, και δεν επηρεάζονται από τον ακραία προσβλητικό του λόγο. Αυτό άλλωστε φάνηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών του σωματείου μας. Ο κύριος Γεωργιάδης δεν απευθύνεται στους υγειονομικούς. Απευθύνεται σε ένα γκρίζο και θολό κομμάτι της κοινωνίας όπου αγρεύει ψηφοφόρους και προσπαθεί, όχι πάντα αποτυχημένα, να δημιουργήσει εχθρικά αντανακλαστικά για έναν κλάδο που δεν «κάθεται στα αυγά του» να παρακολουθεί το καταστροφικό έργο του υπουργείου του.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί πλήγωσαν για ακόμη μια φορά την κυβέρνηση, όμως οι πολιτικές που εφαρμόζει συνεχίζουν να «ρημάζουν» το ΕΣΥ. Ποια είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία;
Τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό. Η ακραία υποστελέχωση οδηγεί σε συνεχή βάση σε εξοντωτική υπερεργασία όσους/ες συνεχίζουν να εργάζονται. Οι ατέλειωτες ώρες αναμονής στα επείγοντα, η αθλιότητα των περισσότερων χώρων, η νοσηλεία σε διαδρόμους, τα πολλά τακτικά ιατρεία που έκλεισαν επί πανδημίας για να μην ξανανοίξουν ποτέ, δυσχεραίνουν την πρόσβαση και μετατρέπουν τη νοσηλεία σε εφιάλτη για τους ασθενείς. Η εκπαίδευση, όχι μόνο των ειδικευόμενων, αλλά όλων των μάχιμων γιατρών και νοσηλευτών πλήττεται σοβαρά σ’ αυτήν τη συνθήκη εργασιακής εξουθένωσης. Ίσως, χειρότερο ακόμη και από την μισθολογική μας καθήλωση, χειρότερο και από την πιο ακραία ένταση νυχτερινής εργασίας είναι το αίσθημα ότι δεν γίνεται σωστά η δουλειά μας, ότι δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι ασθενείς σε αυτές τις συνθήκες.
Ενόψει και της πανελλαδικής 24ωρης απεργίας στις 9 Απρίλη, ποια είναι η «συνταγή» που θα «στριμώξει» ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση;
Θα πρέπει το πρωτοφανές κίνημα διαμαρτυρίας, το οποίο σήκωσε το ανάστημά του στις 28 Φλεβάρη, να αποκτήσει πιο ώριμη, πιο συγκροτημένη, πιο διεκδικητική μορφή. Με οριζόντια συνεργασία και συντονισμό όλων των κλάδων εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, της νεολαίας, των ανέργων, των συνταξιούχων, να απαιτήσουμε όχι απλά να καταρρεύσει η κυβέρνηση που μας καταστρέφει τις ζωές, αλλά όλα όσα απαιτούνται για να ορθοποδήσουμε και να ζήσουμε: αξιοπρεπείς συνθήκες δημιουργικής εργασίας, αξιοπρεπείς αμοιβές, δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ρεύμα, νερό, αξιοπρεπή στέγαση και περιβάλλοντες χώρους, χαμηλές τιμές στα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, και τόσα άλλα. Δικαιοσύνη είναι να έχουμε όλα τα παραπάνω. Και δίκαιο είναι να τα θέλουμε όλα! Αν δεν πατήσουμε στον λαιμό την πολιτική που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, αν δεν την ανατρέψουμε, αν δεν ξανακάνουμε δημόσιο ότι ιδιωτικοποιούν, αν δεν δημοσιοποιήσουμε κι άλλα αγαθά, δεν θα μπορέσουμε να ανασάνουμε ποτέ!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στο φύλλο 5-6 Απριλίου