Η νέα ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο είναι ένα τολμηρό φιλμ επιστημονικής φαντασίας για μια κοινωνία -όχι και τόσο μακρινή- που η ανθρώπινη ζωή είναι άλλο ένα αναλώσιμο εμπόρευμα
Στις κινηματογραφικές αίθουσες προβάλλεται από τις 6 Μάρτη η τελευταία ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο Mickey 17. Έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων το Snowpiercer (του 2013) και τα Παράσιτα, που πήραν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 2020 και ο ίδιος κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Κόκκινο νήμα στις ταινίες του είναι οι δύο κόσμοι, των φτωχών και των πλούσιων, που παρότι αλληλοσυμπληρώνονται διαφέρουν όσο η νύχτα με τη μέρα.
Το Mickey 17 διαδραματίζεται στο μέλλον που πλήθη απελπισμένων στη Γη, όπου κυριαρχούν η φτώχεια και η μόλυνση, αναζητούν διέξοδο με κάθε τρόπο στις αποικίες στο διάστημα. Η τεχνολογία επιτρέπει τη μετά θάνατο μεταβίβαση της μνήμης και της συνείδησης σε ένα «τυπωμένο» νέο σώμα. Μετά από «βιοηθικές» αντιρρήσεις η τεχνολογία αυτή απαγορεύεται στη Γη ενώ επιτρέπεται στις αποικίες. Ο Μίκι Μπαρνς (Ρόμπερτ Πάτινσον), ένας καλοκάγαθος φτωχοδιάβολος δανείζεται από έναν τοκογλύφο για να ανοίξει ένα δικό του εστιατόριο εκπληρώνοντας το «γήινο όνειρο». Αδυνατώντας να ξεπληρώσει το χρέος του και για να ξεφύγει από τον τοκογλύφο μεταναστεύει σε μια αποικία, αφού πρώτα συμφωνήσει να γίνει «αναλώσιμος» και να «ξανατυπώνεται» μετά από κάθε θάνατο. Ήδη από το διαστρικό ταξίδι που διαρκεί 4,5 χρόνια, ο Μίκυ αναλαμβάνει αγόγγυστα κάθε είδους επικίνδυνες εργασίες, συμμετέχει σε πειράματα, εκτίθεται σε θανατηφόρες ακτινοβολίες και πεθαίνει ξανά και ξανά, συχνά επώδυνα και αργά. Το κάθε φορά σώμα του φτιάχνεται από οργανικά απόβλητα του σκάφους, αποφάγια και πτώματα προς ανακύκλωση. Ο πλανήτης που τελικά φτάνουν ονομάζεται Νιφλχάιμ -ο τόπος των ταπεινών νεκρών στη σκανδιναβική μυθολογία καθώς οι πολεμιστές πήγαιναν στη Βαλχάλα- και όπως και στη μυθολογία ήταν μια παγωμένη ομιχλώδης κόλαση. Ο Μίκυ είναι ο πρώτος που αποβιβάζεται στον πλανήτη -σαν τον Πρωτεσίλαο στην παραλία της Τροίας- και πεθαίνει σαν κι αυτόν. Τελικά στην πρώτη επαφή με τους κατοίκους του πλανήτη το 17ο αντίγραφο θεωρείται νεκρός και τυπώνεται το 18ο. Ο Μίκυ 17 και ο Μίκυ 18 ζουν ταυτόχρονα και σύμφωνα με τους βιοηθικούς νόμους πρέπει να εξοντωθούν και οι δύο… Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ο Μίκυ 17 είναι ως συνήθως υπομονετικός και αποδέχεται στωικά τη μοίρα του, ο Μίκυ 18 είναι εκδικητικός και βίαιος.
Μια αντιαποικιοκρατική δυστοπία για τον αρπακτικό καπιταλισμό της εποχής μας
Εκτός από την πλευρά των απόκληρων αναλώσιμων, έτοιμων να κάνουν τα πάντα για να δραπετεύσουν ατομικά από τη μιζέρια, να υπογράψουν κάθε σύμβαση χωρίς να κοιτάξουν τους αστερίσκους, υπάρχει και ή άλλη πλευρά. Ηγέτης της αποστολής είναι ο Κένεθ Μάρσαλ τον οποίο υποδύεται πειστικότατα ο Μαρκ Ράφαλο, ταυτόχρονα κυβερνήτης, επιχειρηματίας και αρχηγός εκκλησίας. Η φιγούρα του με το ντύσιμο, τους θεατρινισμούς και τις χειρονομίες του θυμίζει έντονα τον Ίλον Μασκ, θυσιάζει τα πάντα για το κέρδος αλλά με θρησκευτικό φανατισμό, χρησιμοποιεί τους αναλώσιμους σαν τον Μίκυ σαν πρώτη ύλη για ένα «λευκό καθαρό πλανήτη» σκοπεύοντας να εξοντώσει τα πλάσματα του πλανήτη ενώ η γυναίκα του Ίλφα (Τόνι Κολέτ) θέλει να τους κάνει σάλτσα για εκλεκτά εδέσματα.
Η ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο είναι μια αντικαπιταλιστική και αντιαποικιοκρατική αλληγορία που βλέπεται και ως έξυπνη sci fi περιπέτεια.
Ιάσονας Σταθαμόπουλος