Γιάννης Ελαφρός
▸ Σε εξέλιξη η διαδικασία συνελεύσεων προς το ιδρυτικό συνέδριο
Είναι φανερό πως έχουμε μπει σε ανήσυχους καιρούς. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας κλιμακώνει τους στρατιωτικούς πολέμους και τον κοινωνικό πόλεμο σε κάθε χώρα. Αυτά πάνε μαζί. Δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών που μπορούν να διορθωθούν, αλλά τάσεις που ξεπηδούν από την εκμεταλλευτική ουσία του συστήματος, που δεν μπορεί να υπάρχει παρά λεηλατώντας την εργατική τάξη και τη φύση, τροφοδοτώντας την ταξική πάλη, αλλά και τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό σε ανώτερο επίπεδο, και πολεμικό. Ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε κάλεσε πρόσφατα τα κράτη μέλη της λυκοσυμμαχίας να ενισχύσουν αποφασιστικά εξοπλισμούς και πολεμική οικονομία, «γιατί δεν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό που έρχεται». Τα ίδια λένε και τα στελέχη της ΕΕ. Το εργατικό κίνημα, η Αριστερά, το κομμουνιστικό ρεύμα, εμείς, είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό που έρχεται;
Αυτή την περίοδο εξελίσσεται μια ουσιαστική διαδικασία πανελλαδικά. Είναι οι συνελεύσεις που πραγματοποιεί η Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα με στόχο τη συγκρότηση μιας νέας οργάνωσης κομμουνιστικής απελευθέρωσης με ιδρυτικό συνέδριο το επόμενο διάστημα. Νέες και νέοι, μεγαλύτεροι και παλιοσειρές, μέλη του ΝΑΡ και της νΚΑ, μέλη και φίλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ανένταχτοι μέχρι τώρα συμμετέχουν σε αυτή την πρωτότυπη διαδικασία, που μετά από κοιλοπόνεμα ετών και μια ουσιαστική προετοιμασία του προηγούμενου διαστήματος, φτάνει στο ώριμο πλέον επόμενο βήμα. Μπροστά στους ταξικούς αντιπάλους και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει το εγχείρημα μιας σύγχρονης κομμουνιστικής επαναστατικής απάντησης οι δυνάμεις που συσπειρώνονται είναι ακόμα λίγες· δεν έχουμε αυταπάτες. Αλλά είμαστε μπροστά σε μια νέα αφετηρία και όχι στο τέλος του ταξιδιού. Εδώ είναι που μετρά πολύ περισσότερο η κατεύθυνση, η νέα ποιότητα, η σταθερότητα και η ικανότητα, που κατακτιέται από το συνδυασμό ανώτερης θεωρητικής συγκρότησης και βαθύτερης συγχώνευσης με τους εργαζόμενους. Ας μην ξεχνάμε: Και η πιο μεγάλη πορεία ξεκινά με ένα βήμα μπροστά!
Βασικό συμπέρασμα ήταν το έλλειμμα ενός συνεκτικού κομμουνιστικού στρατηγικού προγράμματος και αντίστοιχης οργάνωσης
Η πολιτική ουσία βρίσκεται στην ανάγκη μιας τομής στην παλιά αλλά και στη νέα-παλιά Αριστερά, που αποσπάστηκε από τον σκοπό της (την κομμουνιστική απελευθέρωση), από τον πολιτικό της στόχο (την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού) και από το κοινωνικό της σώμα, τη σύγχρονη εργατική τάξη, με την πολυμορφία και τις αντιφάσεις της. Στα πολλά μεγάλα κινήματα διεθνώς, ειδικά μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης το 2008, αλλά και στην Ελλάδα των συγκλονιστικών αγώνων του 2008 και του 2010-2012, όπως και στην καμπή μέχρι το 2015, ένα βασικό συμπέρασμα που αναδείχθηκε ήταν το έλλειμμα ενός συνεκτικού κομμουνιστικού στρατηγικού προγράμματος, το οποίο να εμπνέει την αναγκαία επαναστατική τακτική και να υποστηρίζεται από μια αφοσιωμένη στο σκοπό της οργάνωση επαναστατών. Μόνο εάν γίνουν αποφασιστικά βήματα για να καλύπτεται αυτό το ιστορικό έλλειμμα, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, θα μπορεί να αναστραφεί η διαπίστωση πως «σήμερα θεωρείται πιο πιθανή η καταστροφή του κόσμου από την ανατροπή του καπιταλισμού». Σήμερα που ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός οδηγεί σε κοινωνικές και πολεμικές καταστροφές, έχει έρθει η ώρα να τεθεί ο στόχος και να μελετηθεί-ανοιχτεί ο δρόμος της ανατροπής του. Κι αυτό μπορεί να είναι έργο μιας κομμουνιστικής οργάνωσης στον 21ο αιώνα, που κρατά το κόκκινο νήμα της μαρξιστικής θεωρίας και του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος του 19ου και του 20ου αιώνα, αλλά διδάσκεται διπλά: Και από το μεγαλείο και τις επαναστατικές τους νίκες, και από την ήττα, την κατάρρευση, την καπιταλιστική «εξημέρωση», την αναπαλαίωση και τον ρομαντισμό της καταφυγής στις «παλιές καλές εποχές».
«Η ιστορική εμπειρία από τη νίκη και την ήττα των εργατικών επαναστάσεων στον 20ο αιώνα έδειξε ότι ο κομμουνισμός δεν είναι μόνο ιδέα και επαγγελία για μια αλλαγή των σχέσεων ιδιοκτησίας και εξουσίας στο απροσδιόριστο μέλλον. Είναι ο στόχος και η πράξη ενός κινήματος που υπερβαίνει την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, η ‘’κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων’’. Είναι επίσης ο δρόμος που βαδίζει αυτό το κίνημα και οι μορφές οργάνωσης-συγκρότησής του σε όλα τα πεδία της ταξικής πάλης», αναφέρεται στις πολύ ενδιαφέρουσες Θέσεις και Προγραμματικές Αρχές της Πρωτοβουλίας, που έχουν τεθεί για προσυνεδριακή συζήτηση. Στις Θέσεις περιλαμβάνεται η επεξεργασία –κι αυτό είναι καινοτόμο- για ένα πρόγραμμα εργατικής πολιτικής και εξουσίας στη μεταβατική περίοδο προς τον κομμουνισμό. Έτσι, ο στόχος της επανάστασης έρχεται στο προσκήνιο, αποκτά περιεχόμενο και με το πρόγραμμά της «γίνεται οδηγός της επαναστατικής τακτικής, του αντικαπιταλιστικού πλαισίου πάλης και των αντίστοιχων μορφών-δομών συγκρότησης σε όλα τα επίπεδα (κίνημα, πολιτική πάλη κ.λπ.)»
Η ίδρυση της νέας κομμουνιστικής οργάνωσης το επόμενο διάστημα εμπεριέχει το στοιχείο της ανατροπής και μέσα στην Αριστερά. Σε ρήξη με τον κυβερνητισμό και τη διαχείριση, τον ρεφορμισμό, τον σεχταρισμό και τις «μειωμένες προσδοκίες». Αποτελεί μια έμπρακτη αυτοκριτική για τα όρια και τις καθηλωτικές αντιφάσεις του ΝΑΡ και μια επιλογή υπέρβασής τους με όπλο την κομμουνιστική απελευθερωτική στρατηγική και φυσιογνωμία και μια οργάνωση ανώτερη, από άποψη ταξικής σύνθεσης, λειτουργίας, πολιτικοποίησης και θεωρητικής συγκρότησης, εργατικής δημοκρατίας, συντροφικότητας και βεβαίως στράτευσης και αποτελεσματικότητας. Μια οργάνωση πιο ικανή να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στη θυελλώδη εποχή που μπαίνουμε.
Το ρεύμα αυτό, που στρατεύτηκε στο «Δεν θα υπακούσω» του Γιώργου Γράψα (που είχε πολλούς αποδέκτες) και σήκωσε την κόκκινη σημαία στα πέτρινα χρόνια της κατάρρευσης του υπαρκτού κομμουνιστικού κινήματος, που διακήρυξε το 1998 στο 1ο συνέδριο του ΝΑΡ πως «όποιος ξεκινά με χιλιομπαλωμένα πανιά δεν πάει για μεγάλο ταξίδι», τονίζοντας την ανάγκη της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, άνοιξε δρόμους, έδειξε όμως και τα όριά του. Τώρα έχει έρθει η ώρα του επόμενου βήματος· θα το κάνουμε όλες και όλοι μαζί.
Είναι μια ώρα διαχωρισμού με όσα κρατάνε την Αριστερά κι εμάς καρφωμένους στη γη, αλλά και ώρα μιας νέας ενότητας και συσπείρωσης. Γιατί η πορεία για τη νέα οργάνωση είναι ένα ενωτικό κάλεσμα σε όλο το αγωνιστικό δυναμικό της κομμουνιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, που δεν συμβιβάζεται με την «υπαρκτή Αριστερά», με κόμματα-αποκούμπι, με το στένεμα της γραμμής των οριζόντων. Αλλά και γιατί η νέα οργάνωση «θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις της στο αναγκαίο αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο, την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος με κεντρικό ρόλο των τάσεων εργατικής χειραφέτησης, στο πολιτικό κίνημα επαναστατικής ανατροπής της αστικής εξουσίας συνολικά», σημειώνουν οι Θέσεις και καταλήγουν: «Οι μεγάλες ταξικές συγκρούσεις που έρχονται χρειάζεται να μη μας βρουν απροετοίμαστους, αλλά με συνολικό πολιτικό σχέδιο, ενισχυμένους σε όλα τα πεδία, πιο ικανούς!»