του Μιχάλη Παπαμακάριου
Αποτιμούμε τη χρονιά που έφυγε με μια σειρά δίσκων της εγχώριας παραγωγής ή καλύτερα παραγωγών που είτε δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα είτε δημιουργήθηκαν από Ελληνίδες και Έλληνες μουσικούς.
1.The Bonnie Nettles – First In First Out
(Ανεξάρτητη κυκλοφορία)
Οι, χαρακτηρισμένοι και ως «Charlatans της Ελλάδας» The Bonnie Nettles κυκλοφόρησαν στο 2024 δεύτερο τους άλμπουμ δίνοντας μια πρώτη γεύση από την εξέλιξη και την ποικιλία του ήχου τους. Αν και το συγκρότημα χαρακτηρίζεται για το συνδυασμό ψυχεδελικών και pop επιρροών του σε αυτό το άλμπουμ δούλεψαν διαφορετικά φέρνοντας όλα τα μουσικά στοιχεία που αγαπούν, όλες τις εμπειρίες τους και δημιούργησαν ένα πολύ πιο ελεύθερο και συνάμα απόλυτα δομημένο και ώριμο ηχητικό αποτέλεσμα. Κομμάτια όπως το Be careful, Shine On και Bound in Heaven υπογραμμίζουν τις εκφραστικές τους δυνατότητες και όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι, το άλμπουμ αυτό είναι η ταυτότητα τους. Στακάτα ρυθμικά μοτίβα με παραλλαγές, κιθάρες που «κελαηδούν», ψυχεδελικά πλήκτρα και χαρακτηριστικά φωνητικά συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο ήχο για την εγχώρια σκηνή.
2.Blend Mishkin & Soul Sugar – Theory of Mind
(Rewind Guaranteed/Boom Selektah Records)
Ο Soul Sugar, ένας βιρτουόζος του Hammond και άλλων Vintage keyboards από το Παρίσι και ο γνωστός μας Blend Mishkin στο νέο άλμπουμ Theory of Mind, ενώνουν δύο σημεία του χάρτη το Παρίσι με την Αθήνα. Ο Blend ανέκαθεν αντιμετωπίζει τη μουσική με διεθνιστική ματιά, ο δε Soul Sugar με το ζεστό παίξιμό του φέρνει τη μοναδική αύρα της Παρισινής μουσικής σκηνής (καθόλου τυχαία υπήρξε συνεργάτης του Kid Loco αλλά και μαθητής του θρύλου της τζαζ Lonnie Smith). Αυτό το ζεστό παίξιμο εντάσσεται στο μουσικό περιβάλλον γεμάτο ρυθμό που οι ρίζες του αναζητούνται στη soul, τη reggae, το dub, το afrobeat και τη μουσική παράδοση της ανατολής. Μιλάμε για ότι πιο ρυθμικά cool έχει κυκλοφορήσει στην εγχώρια παραγωγή το 2024.
3.Alex k – Κτίρια τη Νύχτα
(Innerear)
Ο Alex K. και τα Κτίρια τη Νύχτα παρουσιάζουν την πρώτη τους συνεργασία, ένα άλμπουμ που προέκυψε ως αποτέλεσμα πολύμηνης ζύμωσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ τους μέσα σε κλίμα απόλυτης ελευθερίας, εμπιστοσύνης, αμοιβαίου σεβασμού και αλληλοεκτίμησης.
Σε κάθε κομμάτι του άλμπουμ συνυφαίνεται ένα διαφορετικό ηχητικό σύμπαν στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται τα κείμενα του Alex K., για πρώτη φορά διατυπωμένα στην ελληνική γλώσσα. Γύρω τους ξετυλίγεται ένα μικρό πλήθος από μουσικά ιδιώματα, που συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η μουσική δεν «συνοδεύει» αλλά «δένεται» με τις αφηγήσεις, το χαρακτήρα και την «ατμόσφαιρα» των κειμένων.
Η μουσική έχει γραφτεί από τους δύο μουσικούς, οι οποίοι παίζουν σχεδόν και όλα τα όργανα ενώ η παραγωγή, ενορχήστρωση, ηχογράφηση και μίξη έγινε από τα Κτίρια τη Νύχτα. Καθοριστική η συμβολή των: Φώτης Σιώτας (βιόλα), Κώστας Χρυσόγελου (ντραμς), Θάλειας Ιωαννίδου (τρομπέτα) και της Κίκα σε ερμηνευτικά μέρη.
4.VoxPopuli – PUNC
(κολεκτίβα Radical Breaks)
«Agitprop style όχι δεν είναι life style, antifa όσο δεν πάει, για αυτό κάποιους τους πονάει» ραπάρει ο VoxPopuli παρέα με τον Mc Yinca στο «Agitprop Style» συστήνοντας μας το φουτουριστικό πανκ και το vibe αντάρτικο της παρέας (Infinik, Swim,Δανάη, McYinca) που έχει συγκεντρώσει στο νέο του άλμπουμ PUNC (Plebs: United Nations ofCreativity) Ένας δίσκος αφιερωμένος σε όσα άτομα αναγκάζονται να ξυπνήσουν χαράματα, να δώσουν τις καλύτερες 8 (ή και 12) ώρες της ημέρας τους στην εργασία ή και στον δρόμο και τις ελάχιστες ώρες που διαθέτουν για ζωή προσπαθούν να κάνουν τέχνη. Ράπερ κινηματικής αναφοράς ο VoxPopuli παρουσιάζει μια παραγωγή βασισμένη στα ηλεκτρονικά ρυθμικά μοτίβα με επιρροές από Στέρεο Νόβα, το Βρετανικό dubstep και garage, τη σκηνή του Ντιτρόιτ των 90ς και τη χορευτική μουσική, θέτοντας όλα αυτά τα στοιχεία στην υπηρεσία του κλίματος που επιδιώκει να εκφράσει το κάθε κομμάτι του. Ακούστε το PUNCείναι μια απάντηση στη τραπίλα που μας βομβαρδίζει.
5.Pink Vanity – Safe Place
«Glitter indy rock» από τους τους Pink Vanity, και το ντεμπούτο άλμπουμ τους Safe Place, με το καθόλου τυχαίο τίτλο του. Από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ που έδωσε η χρονιά που μας πέρασε για αυτό που καλείται alternative και indy rock ήχος. Με αισθητικές επιρροές από Brit rock, ποπ μέχρι και ψυχεδέλεια, με πρωταγωνιστή τις κιθάρες και τα πλήκτρα, με δεμένο ήχο και καλά παιξίματα κερδίζουν τις εντυπώσεις έχοντας ουσία και το κυριότερο μια σειρά καλά κομμάτια. Ένα άλμπουμ ανέμελο και όχι χαζοχαρούμενο, ερωτικό και όχι καψούρικο, αυθεντικά συμπεριληπτικό και όχι δήθεν.
6.Vassilina – Femmeland
(Inner Ear)
Η Vassillina παρουσιάζει το δεύτερο άλμπουμ της, “Femmeland”, μία ηχητική εξερεύνηση που διασχίζει τα όρια της ποπ και της ηλεκτρονικής μουσικής.
13 κομμάτια ηλεκτρονικής «σκοτεινής» αλλά και ονειρικής ποπ, που λειτουργούν ως σταθμοί σε ένα ταξίδι εξέλιξης. Το άλμπουμ είναι ένα συναισθηματικό rollercoaster, που εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα της ψυχικής υγείας, των χρόνιων ασθενειών, της απώλειας και των τραυμάτων του παρελθόντος, και το πως αρχίζει κάποιος να αγαπά τον εαυτό του μέσα από την αγάπη και την εμπιστοσύνη άλλων.
Στην καρδιά του “Femmeland” βρίσκεται η μυθική φιγούρα της μάγισσας Κίρκης. Φιγούρα συμβολική που εκφράζει στο μουσικό κόσμο της Vassilina τη ρήξη με τα δεσμά της πατριαρχίας, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ αλλά και το ομώνυμο τραγούδι που γράφτηκε ως απάντηση στις πολυάριθμες γυναικοκτονίες που έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
7.Aoris – In Existence
(Same Difference)
Ο Aoris παρουσιάζει το ντεμπούτο άλμπουμ του “In Existence”, ένα μείγμα νεοκλασικής σύνθεσης, μοντέρνας jazz και ambient ηχοτοπίων, που θεματικά εστιάζει στην εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της ουσίας της ζωής.
Πρόκειται για ένα ακουστικό ταξίδι φτιαγμένο από συναισθήματα και εμπειρίες με συνθέσεις που πλέκουν μαζί μινιμαλιστικές μελωδίες πιάνου, πλούσιες ambient υφές και αυτοσχεδιαστική jazz, δημιουργώντας ένα ανακλαστικό ηχοτοπίο που διερευνά τη φύση του χρόνου, της ταυτότητας και της θέσης του ανθρώπου στο σύμπαν. Η ακρόαση του δημιουργεί στιγμές βαθιάς ηρεμίας, στοχασμού, έντασης και απελευθέρωσης. Συνολικά πρόκειται ένα εύηχο έως απολαυστικό άκουσμα με ισχυρά μελωδικά αποτυπώματα και ατμοσφαιρικές ηχητικές διαστάσεις.
8.Nalyssa Green – Πολύ Καλή Στα Πάρτυ
(Inner Ear)
Η Nalyssa Green στο 5ο της άλμπουμ υπογράφει εκτός από τη μουσική και τους στίχους και τη παραγωγή. 11 τραγούδια, που εξερευνούν θέματα όπως η ενδοσκόπηση, η γυναικεία δύναμη και αλληλεγγύη, ο έρωτας, το φθαρτό σώμα και η απόκρυφη γοητεία της νυχτερινής ζωής. Είναι προφανής η ειρωνική διάσταση του τίτλου του άλμπουμ («πλήρως μόνη μέσα στο συνωστισμό» τραγουδά στο ομόνυμο κομμάτι). Υπηρετεί μια ποπ έκφραση όπου τα αιθέρια φωνητικά και τα στακάτα ραπ διαπλέκονται με υπνωτικούς ρυθμούς και ηλεκτρονικά beats συναντούν τις εσωστρεφείς εξομολογήσεις της, με τις ιστορίες να ξεκινούν εκεί που τελειώνουν ο θόρυβος και το χάος των πάρτυ. Προφανής η αντίθεση μιας εικόνας απόλυτης διασκέδασης και πραγματικής ζωής η οποία δεν είναι τόσο glamorous και διασκεδαστική όσο θέλουν να μας πείσουν..Το άλμπουμ αγκαλιάζει το σκοτάδι και τις σκιές μίας δυστοπικής πραγματικότητας, όμως ταυτόχρονα διακατέχεται από μία παιδική αισιοδοξία και είναι ανυποχώρητα αυτοσαρκαστικό. Κάπως έτσι, με λυρισμό, πάθος και θάρρος, η Nalyssa Green ανοίγει μία νέα σελίδα δισκογραφία της αλλά και στην σύγχρονη ελληνική ποπ.
- Γρηγόρης Πολύζος – Dreamories
(Ανεξάρτητη κυκλοφορία)
Ο συνθέτης Γρηγόρης Πολύζος, έπειτα από 12χρονη παρουσία στην ελληνική δισκογραφία και τρεις προσωπικούς δίσκους με κύκλους τραγουδιών, κυκλοφορεί τον πρώτο του ορχηστρικό δίσκο. Πρόκειται για 7 ορχηστρικά κομμάτια που έγραψε και ενορχήστρωσε ο ίδιος, «soundtrack» στιγμών της ζωής του και των ονείρων του. 70 ώρες στούντιο, 13 μουσικοί, αμέτρητες παρτιτούρες και πολλά ξενύχτια, είναι το backstage της παραγωγής του δίσκου. Πρόκειται για ένα δίσκο που σε κατακτά με τον ονειρικό λυρισμό, τα συναισθήματα και τις εικόνες που δημιουργεί η ακρόαση του.
10.Sigmataf – Mετακανονικότητα
(Ανεξάρτητη κυκλοφορία)
Ο Sigmataf στο νέο του 5ο δίσκο αφηγείται ιστορίες «μετακανονικότητας», εκφράζοντας στιχουργικά πλευρές της πραγματικότητας που βιώνει η νεολαία. Η αστική πολιτική, οι παρενέργειες της περιόδου του κόβιντ, η αγχωτική και χωρίς ουσία καθημερινότητα, τα Τέμπη και η ανυπαρξία προοπτικής («δεν ξέρω που να πάω να είναι καλύτερα από δω» τραγουδά η Capétte στο «Τραγούδι από το ράδιο») βρίσκονται στο επίκεντρο της θεματολογίας του Sigmataf. Υπογραμμίζει το κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται και την αδράνεια της πλειοψηφίας («η πάνω τάξη επιτίθεται στη κάτω τάξη και η κάτω τάξη παίζει φρούτα μπας και τις κάτσει»). Είναι ένας λόγος αυθεντικός πάνω σε μια ηλεκτρονική βάση τόσο ρυθμική όσο και ατμοσφαιρική που αντανακλά ηχητικά το αστικό μητροπολιτικό τοπίο.H “Μετακανονικότητα» είναι μια φωνή αγωνίας, κάποιες φορές απελπισίας, από ένα νέο δημιουργό που όπως και η πλειοψηφία της νεολαίας και της τάξης του, δεν βλέπει φως στον ορίζοντα, χωρίς όμως αυτό να εμποδίζει τόσο τον αναστοχασμό όσο και το χορευτική διάσταση της ακρόασης του άλμπουμ.
11.Yinka – Diving
(Mind The Wax & Stay Independent)
Ο πολυδιάστατος Emcee και τραγουδιστής Yinka, επαναπροσδιορίζει τον ήχο του με ένα έναάλμπουμ βασισμένο στον deep bass ήχο. Το Diving καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα του urban ήχου, με Dubstep και Grime επιρροές, UK Garage vibes και φουτουριστικά Hip-Hop beats. Ο Yinka έρχεται σε επαφή με τις ρίζες του καθώς ξεκίνησε ως Drum & Bass και Jungle MC σε κλαμπ και μπαρ στην Ελλάδα.
Το Diving θα σας κάνει να χορέψετε και να αφεθείτε στη ροή του καθώς ο βετεράνος Emcee βουτάει στην ψυχή του και ξεδιπλώνει τις λυρικές και φωνητικές του ικανότητες σε παραγωγές των DJ Booker, Ghetto Rock, Digital Monk, DJ Cron, Wosui, Gio Melody, Vox Populi και AJ_808.
- The Callas – Ανατολή
(Inner Ear)
Το «Ανατολή» είναι το δεύτερο ελληνόφωνο άλμπουμ των Callas, που ακολουθεί το «Είμαι Ένα Ξενοδοχείο» (2020). Πολύ καλή δουλειά στα καθαριστικά μέρη και επιρροές από την alternative και punk σκηνή, με δυνατά κομμάτια και φουλ ενέργεια που συνοδεύουν στίχους με εμφανείς τις προσωπικές, κοινωνικές και πολιτικές τους ανησυχίες (χαρακτηριστικό το «Κενό» και «Άντε ΓΜΣΡΜΛΚ»). Από τις πιο καλές δουλειές της όχι πλέον μικρής δισκογραφικής πορείας τους.
13.mastroKristo – Passage ok
(Lost Tribe Sound)
Το ‘Passage’ είναι το νέο άλμπουμ του mastroKristo (a.k.a. Χρήστος Παραπαγκίδης), ο οποίος χρησιμοποιεί για μια τελευταία φορά το ιδιαίτερο τρίο (Πιάνο, Τούμπα, Φαγκότο) που παρουσίασε αρχικά στο επιτυχημένο και πολυσυζητημένο ντεμπούτο του, με το ‘Departures’. Αυτή τη φορά, η συμφωνία ξεδιπλώνεται μέσα από τους διαδρόμους της μεταμόρφωσης, ανάμεσα στη θλίψη και την ελπίδα, οδηγώντας το αρμονικό ταξίδι στον τελικό του προορισμό. Νεοκλασική και ambient μουσική διαφορετικού χαρακτήρα και επιπέδου από ένα συνθέτη του οποίου η προηγούμενη δημιουργία είχε προκαλέσει ιδιαίτερα ευμενή έως εξαιρετικά σχόλια του διεθνή τύπου όσο και του κοινού.
Τα εννέα κομμάτια που συνθέτουν το Passage ξεκίνησαν με την πρόσκληση σε τέσσερις καλλιτέχνες να επανερμηνεύσουν αγαπημένες συνθέσεις από το ‘Departures’. Η εκλεκτική ομάδα των Claire Deak, Aaron Martin, Federico Mosconi και The Phonometrician αναδιαμορφώνουν το υλικό με αυτοπεποίθηση, συνδυάζοντας μια πλούσια ποικιλία επιρροών που εναρμονίζεται με τον χαρακτηριστικό ήχο του Departures.
14.Commuter – Guilt Eraser
(Ανεξάρτητη κυκλοφορία)
Οι commuter έχουν ξεχωρίσει για την ενεργεία τους επί σκηνής, αρκετές φορές πλάι σε καταξιωμένες μπάντες του post-punk ήχου όπως οι Protomartyr και οι Dry Cleaning, και με το ντεμπούτο τους “Guilt Eraser”, φέρνουν το δικό τους θορυβώδες post-punk στο διεθνές κοινό.
Το άλμπουμ εξερευνά θέματα όπως η επιβίωση σε μία σαπισμένη κοινωνία, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με το συναισθηματικό βάρος του χρόνου που περνά όλο και πιο ραγδαία όσο μεγαλώνουμε όπως και την αναζήτηση της ταυτότητας μας σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
15.P. Thomas – Souvenirs of A Past Life ok
(Inner Ear)
Ο Βαγγέλης Μακρής, μας συστήνει τον P. Thomas, μία εκδοχή του ανθρώπου που δεν έγινε ποτέ, με το πρώτο του άλμπουμ Souvenirs Of A Past Life.
Η ματαίωση, η αναζήτηση του εαυτού, η μνήμη και φυσικά ο έρωτας είναι τα θέματα που συνθέτουν τον κόσμο του δίσκου. Ο P. Thomas οδηγεί τους ακροατές του σε μία φαινομενικά αθώα, αλλά εν τέλει εφιαλτική ανά στιγμές διαδρομή όπου ο μόνος αντίπαλος είναι ο ίδιος του ο εαυτός και οι πιθανές εκδοχές του. Προπορεύεται παρέα με τα προσωπικά του “Φαντάσματα”, χωρίς πολύ ανάλυση, σχεδόν “Άναρχα”.
Με ένα ήχο βασισμένο στα ηλεκτρονικά και με εμφανείς τις επιρροές από την αισθητική των 80ς, του dark όσο και νεορομαντικού κύματος, τα οποία άλλωστε αναβιώνουν ταχύτατα τα τελευταία χρόνια, μέσα όμως από μια αρκετά πανκ-ροκ προσέγγιση o P. Thomas (μέλος των Victim Of Society), μας προειδοποιεί για όσα έχουν ήδη γίνει και μας υπενθυμίζει ότι στο τέλος της ημέρας, ό,τι κι αν έχεις ζήσει, σημασία έχει να κρατήσεις αυτό που χρειάζεσαι δίπλα σου – αυτό το πολύ δικό σου που σε κάνει τον άνθρωπο που είσαι σήμερα.
16.Jef Maarawi – Gospel ok
(Inner Ear)
Το “Gospel”, είναι μια ωμή εξερεύνηση του πένθους, της αρρενωπότητας και του βάρους των ανείπωτων πραγμάτων. Συνδυάζει τις φολκ ρίζες του Jef Maarawi με επιθετικές ροκ δονήσεις, διοχετεύοντας μια ακατάστατη πληθώρα επιρροών, που συνυφαίνονται για να δημιουργήσουν αυτή την «απελπισμένη προσευχή» του άλμπουμ. Είναι ένα άλμπουμ γεμάτο αντιφάσεις: ευαίσθητο αλλά επιθετικό, ριζωμένο στην παράδοση αλλά ταυτόχρονα χαοτικό. Κινείται μεταξύ ήσυχων στιγμών και ψυχεδελικών κυμάτων, πλέκοντας μαζί στοιχεία φολκ, ροκ και βραζιλιάνικης ψυχής. Ο Jef Maarawi τραγουδά σε Ελληνικά, Αγγλικά και Βραζιλιάνικα όσα του λείπουν.
- 17. Metaman – Vs Dr Rave
(Inner Ear)
Ο Metaman εξοπλίζεται με τους συνθετητές του και τα παλιομοδίτικα 80ς ηλεκτρονικά του και μπαίνει στη μάχη ενάντια στο Dr Rave. Παρέα με τους άλλους υπέρ ήρωες, το Στέλιο Λαλούση, τη Sandra, τη Semeli, τον Monkey King και την Sci Fi River, με μελωδίες και κάποια «δάνεια» από την Ελληνική μουσική, γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας με στίχους τραχείς, ευθείς και ωμούς και έξτρα χορευτική διάθεση.
18.Mazoha – Στη Χώρα Των Νεκρών
(Inner Ear)
Παραγωγικότατος στο 2024 με δυο άλμπουμ και ένα ep ο Mazoha. Το δισκογραφικό του αντίο στο έτος που φεύγει είναι το «Στη Χώρα των Νεκρών», ο πιο punk δίσκος που έχει κάνει μέχρι τώρα. Στήνει τις ηλεκτρονικές του βάσεις από τις οποίες εφορμούν οι κιθάρες με φουλ στιχουργική επίθεση στη αλλοτριωτική, ταξική και τοξική καθημερινότητα και με το ιδιαίτερο στυλ που έχει διαμορφώσει, «τρώει φασαίους για πρωινό»…
19.Eddie Dark – Disko Terrorista
(Inner Ear)
Στο νέο του δίσκο ο Eddie Dark με τη βαμπιρική περσόνα του παρουσιάζει 10 κομμάτια γεμάτα οργή απέναντι στην Αθήνα, στην ελληνική εναλλακτική μουσική σκηνή, στην απογοήτευση που ονομάζεται έρωτας, στα μπαρ, στα πάρτι και κυρίως, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Με Post/punk, Ebm, electro και Synthpop, με γερή δόση σαρκασμού, τρομοκρατεί το κοινό γούστο και με τσίτα τα γκάζια δημιουργεί ένα electro-punk υβρίδιο, άκρως ψυχαγωγικό παρά την οργή και το κυνισμό που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ως ασπίδα απέναντι στην καπιταλιστική μητροπολιτική Αθήνα.
20.Μανώλης Φάμελλος – Με Ελαφριά Καρδιά I & ΙΙ ok
(ΜΙΝΩΣ-ΕΜΙ)
Tο «Με ελαφριά καρδιά…» είναι μια προσπάθεια σύγχρονης προσέγγισης τραγουδιών του μεσοπολέμου (και όχι μόνο) από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήραν μακριά μας οι άνεμοι των καιρών. Ο Μανώλης Φάμελλος σε 2 κυκλοφορίες, διασκευάζει πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους. Δύσκολο εγχείρημα η σημερινή προσέγγιση κομματιών με ειδικό καλλιτεχνικό βάρος μελωδικότητας και λυρισμού που χαρακτήρισαν αρκετά από αυτά τα τραγούδια. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι) ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις. Ο 1ος δίσκος σε πιο ποπ-ροκ διάσταση, ο 2ος πιο ανοικτός ηχητικά με τζαζικό ηχόχρωμα και συμμετοχές από: Nalyssa Green, Δώρος Δημοσθένους, Νατάσσα Μποφίλιου, Λουίζα Σοφιανοπούλου και Γιώργης Χριστοδούλου. Φόρος τιμής στην Αθηναική ρομάντσα εκείνης της εποχής.
21.Χρήστος Αλεξόπουλος – Η Άλλη Πλευρά
(Επανέκδοση Puzzlemusik)
Επανεκδόθηκε σε ψηφιακή μορφή, το Νοέμβριο που μας πέρασε το ντεμπούτο άλμπουμ του συνθέτη και παραγωγού Χρήστου Αλεξόπουλου «Η άλλη πλευρά». Ο δίσκος όταν κυκλοφόρησε από την ιστορική πλέον Hitch-Hyke προκάλεσε και δικαίως από θετικά έως υπερθετικά σχόλια, καθώς παρουσίαζε έναν ήχο που δεν συναντούσε εύκολα ο ακροατής στην εγχώρια παραγωγή. Με περισσή τόλμη συνδύαζε στοιχεία του ροκ με την ηλεκτρονική, το μινιμαλισμό με τη τζαζ, τη παράδοση με το σύγχρονο, έχοντας ταυτόχρονα ένα ισχυρό μελωδικό οπλοστάσιο και μια κριτική, σαρκαστική στιχουργική. Τώρα μπορεί κάτι τέτοιο να θεωρείται κεκτημένο αλλά τότε δεν ήταν, ήταν η άλλη πλευρά…. Με την επανέκδοση δίνεται το δικαίωμα και στους νέους ακροατές και ακροάτριες να ακούσουν πχ κομμάτια σαν το «Θα Μάγευα Λουλούδια» και το άλμπουμ να αποκτήσει τη θέση του και στο ψηφιακό κόσμο.
