Δημήτρης Τζιαντζής
Σε αναζήτηση «χαρισματικού ηγέτη» για να καλύψει το κενό εκπροσώπησης και στρατηγικής
«Άρχισαν τα όργανα» σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη καθώς στις ευρωεκλογές μεγάλωσε το κενό πολιτικής εκπροσώπησης των κοινωνικών δυνάμεων που συνθλίβονται από τις πολιτικές της δεξιάς κυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι η ΝΔ έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν κατάφεραν να πείσουν ότι μπορούν να πλασαριστούν ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ο Στέφανος Κασσελάκης, παραδεχόμενος την απουσία στρατηγικής, ισχυρίστηκε ότι δίνοντάς του τη δεύτερη θέση «ο λαός τού έδωσε τον χρόνο να χτίσει κυβερνητική πρόταση»! Ωστόσο δεκάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν σιωπήσει όλο το προηγούμενο διάστημα, αφήνοντας τον Στέφανο Κασσελάκη να διεξάγει μια ανερμάτιστη και εντελώς προσωποκεντρική προεκλογική εκστρατεία με αμφίβολα αποτελέσματα, φαίνεται ότι ξαφνικά ξύπνησαν και άρχισαν να ζητούν διάλογο άνευ όρων και προαπαιτουμένων με το ΠΑΣΟΚ, για «προοδευτικό μέτωπο» εδώ και τώρα! Αντίστοιχες διεργασίες διεξάγονται και στο ΠΑΣΟΚ με μια σειρά στελέχη από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και φράξιες, από τον Νίκο Παπανδρέου και τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο μέχρι τη Μιλένα Αποστολάκη και τον Παύλο Γερουλάνο, να θέτουν ζητήματα επανεξέτασης συμμαχιών μέχρι και ηγεσίας!
Θέση απέναντι στο «κενό εκπροσώπησης» πήρε με συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, τον οποίο κάποιοι προκρίνουν ως το πρόσωπο που θα μπορούσε να ηγηθεί αυτού του θολού «αντιδεξιού αθροίσματος». Ο Χάρης Δούκας ωστόσο στην παρέμβασή του δίνει προτεραιότητα στην ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ μέσα από «μαζική προσφυγή στη βάση» θέτοντας άμεσο θέμα εσωκομματικών εκλογών δηλώνοντας με έναν τρόπο «παρών» σε αυτή τη διαδικασία. Στη συνέντευξή του μάλιστα αντί να μιλήσει για υπέρβαση των σημερινών σχηματισμών σημειώνει ότι χωρίς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να δρομολογηθεί με επιτυχία η προσπάθεια ανασύνθεσης της δημοκρατικής παράταξης.
Το ερώτημα που μπαίνει από αρκετούς είναι αυτό της κοινής εκδήλωσης «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος» χωρίς ωστόσο να έχουν απάντηση στο ζητούμενο «ποια πολιτική πρόταση μπορεί να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη». Άλλωστε, η εμπέδωση και η θλιβερή ηγεμονία της γραμμής ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και τις ντιρεκτίβες του Συμφώνου Σταθερότητας έστρωσε τον δρόμο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στις δεξιές πολιτικές του. Αυτό αποδείχτηκε και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με καταβαράθρωση της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης φυσικά δεν δείχνουν διατεθειμένοι να κάνουν στην άκρη ώστε να αναδειχτεί «νέο χαρισματικό πρόσωπο». Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήδη απάντησε με οργή στο κάλεσμα Τεμπονέρα και Κοτσακά για προοδευτικό μέτωπο «χωρίς αποκλεισμούς» λέγοντας ότι «τα Ιουλιανά και η αποστασία δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς» σημειώνοντας ότι όσο παραμένει επικεφαλής «σύμπραξη με το απονομιμοποιημένο μόρφωμα “Νέα Αριστερά” δεν πρόκειται να υπάρξει». Είναι ενδεικτικό πάντως της συστημικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποδέχεται τη σύμπραξη με το δεξιόστροφο ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτό το πλαίσιο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αυξάνουν την πολιτική πίεση στους βουλευτές της Νέας Αριστεράς καλώντας τους να παραδώσουν τις έδρες τους καθώς σημειώνουν ότι ο κόσμος τούς γύρισε την πλάτη. Στη βάση αυτής της αντίθεσης αναμένεται να «παίξει μπάλα» ο Νίκος Ανδρουλάκης που ενδέχεται να εμφανίσει τη δική του εκδοχή ενός «προοδευτικού μετώπου» με τη ΝΕΑΡ αλλά χωρίς τον Στέφανο Κασσελάκη.
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία ωστόσο διδάσκει ότι είναι μάλλον επιπόλαιο να βιαστεί κανείς να ξεγράψει την επιρροή των παραδοσιακών κομμάτων ενώ τα σενάρια αναδιάταξης του συστήματος σε «χύτρα ταχύτητας» και με πιέσεις «από τα πάνω» συχνά οδηγούν σε εφήμερες και αποτυχημένες τεχνητές συγκολλήσεις. Αυτό είδαμε και το 2018 με τη δημιουργία του «Κινήματος Αλλαγής» (από ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ και ΚΙΔΗΣΟ) το οποίο στην πράξη αποσυντέθηκε την επόμενη μέρα.
Εκδοχή του κειμένου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 15.6.2024