Μαρία Δημάκου – Γεωπόνος
Διαβάζοντας τη Νέα ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική), την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) αλλά και όλα τα σχετικά έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάς εντυπωσιάζει το ότι είναι γεμάτα από λέξεις-εκφράσεις όπως: «μείωση περιβαλλοντικού αποτυπώματος», «αύξηση της βιοποικιλότητας» και «οικονομική ανάπτυξη χωρίς κατανάλωση πόρων». Όμως, τι κρύβεται πίσω από αυτές τις «πράσινες» και «φιλικές» προς το περιβάλλον λέξεις;
Το ύπουλο «νέο λεξιλόγιο» της νέας Κοινής Αντιαγροτικής Πολιτικής
Αντί της παλιάς γραμμής ανταμοιβής για ανταγωνιστική παραγωγικότητα πλέον τίθεται επαναλαμβανόμενα η έκφραση «ενίσχυση της Βιωσιμότητας», δηλαδή επιδόματα. Αντί της παραγωγικότητας έχει τεθεί ο στόχος της επισιτιστικής ασφάλειας (θα παράγουμε τόσο-όσο αλλά θα εισάγουμε χωρίς όρια και περιορισμούς). Όταν νομοθετούνται αυτά, βλέπουμε ότι εκ παραλλήλου διευκολύνονται (θεσμικά-κανονιστικά) οι αθρόες και ανεξέλεγκτες (από φυτοϋγειονομικούς ελέγχους) εισαγωγές προϊόντων από τρίτες χώρες αποδεικνύοντας ότι δεν τους νοιάζει το πως θα ζήσει ο Ευρωπαίος αγρότης αλλά ούτε και ο Ευρωπαίος καταναλωτής των εν λόγω εισαγωγών αφού το κέρδος των εταιρειών πρέπει να αυξάνεται. Εδώ ακριβώς ταίριαζαν τα συνθήματα των ευρωπαϊκών αγροτικών κινητοποιήσεων. Με τέτοιο πράσινο περιτύλιγμα είναι δύσκολο να δει κανείς τη νέα μεγάλη και κύρια επιλογή της ΕΕ, αλλά εκείνη δεν το κρύβει υπογραμμίζοντας ότι θέλει να «ηγεμονεύσει στην παγκόσμια πράσινη μετάβαση», όπως καταγράφεται στην Πράσινη Συμφωνία. Σε αυτή τη δήλωση στοιχίζονται παλιοί και νέοι εραστές του γρήγορου κέρδους. Η νέα μεγάλη μπίζνα είναι ήδη εδώ και μαζί της αναδύεται ο κίνδυνος για μια απερίγραπτη δυστοπία ερημοποίησης και φτώχειας. Ας δούμε κάποια στοιχεία.
Οικονομική ωφέλεια υπάρχει τελικά; Και για ποιόν;
Στο πολυδιαφημισμένο Στρατηγικό Σχέδιο (ΣΣ) ΚΑΠ για την Ελλάδα για τα έτη 2023-2027 καταγράφεται προβλεπόμενο ετήσιο κονδύλι άμεσων και συνδεδεμένων ενισχύσεων 1,92 δισ. (Πυλώνας Ι), προκειμένου να δοθεί σε 601.000 αγρότες και αγροτικές επιχειρήσεις αντιστοιχούμενο σε 41.942.110 στρέμματα. Προφανώς και δεν λαμβάνουν όλοι το ίδιο, καθώς τη μερίδα του λέοντος λαμβάνουν οι extra-μεγαλοαγρότες με μικρή απόσταση από τα αεροδρόμια, εταιρείες σιδηροδρόμων και τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις. Όμως, ακόμη και μια πρώτη χοντρική διαίρεση μάς δίνει ότι ο κάθε αγρότης δύναται να λάβει το θεόρατο(!) ποσό των 3.200 ευρώ ή 45,82 ευρώ το στρέμμα αθροιστικά εάν και εφόσον συντρέχουν άπασες οι προϋποθέσεις (π.χ. τις συνδεδεμένες ενισχύσεις δεν τις λαμβάνουν όλοι, εξάλλου υπάρχουν ετησίως αλλαγές και δεν αφορούν το σύνολο της φυτικής παραγωγής).
Ενώ, λοιπόν, δίνει 1,92 δισ. για 601.000 ΑΦΜ, χωρίς κανένα δισταγμό η Κομισιόν δίνει απευθείας από μισό δισ. σε δύο ΑΦΜ για mega-φωτοβολταϊκά με ονομασία έργων «Σέλι» και «Faethon» (σύνολο ένα δισ.). Οι επενδυτές είναι: 1) AGROGROUP (Σέλι) δηλαδή Μποζατζίδης-Μητσιολίδης 2) όμιλος Τσάκου (ναυτιλιακή) + γερμανικός όμιλος Altus (Faethon)- μάλλον στον Δομοκό (σχ. Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Δελτίο Τύπου 2/4/2024).
Πίσω από τις βαρύγδουπες πράσινες εκφράσεις της ΕΕ κρύβεται η ενίσχυση των μεγάλων εταιρειών και η εκκαθάριση των μικρομεσαίων αγροτών
Η ΕΕ με όλους τους υποστηρικτές της φλυαρούν λέγοντας πως ό αγρότης μπορεί να ανεβάσει το εισόδημα του συμμετέχοντας στα «Οικοσχήματα της νέας ΚΑΠ» (ecοschemes), καθώς έχει «ατομική ευθύνη» τόσο για την τσέπη του όσο και για το περιβάλλον. Έχουμε και λέμε: α) στο κονδύλι των ετησίων 1,92 δισ. εμπεριέχεται (δεν είναι επιπλέον) το ποσό του 0,43 δισ. για να δοθεί αφού κάποιος αναλάβει περιβαλλοντικές δράσεις. β) Αν κάνουμε την ίδια χονδροειδή διαίρεση θα δούμε ότι αντιστοιχούν 715,45 ευρώ ανά αγρότη ή 10,25 ευρώ ανά στρέμμα ως ανταμοιβή των όποιων περιβαλλοντικών δράσεων επιλέξει. γ) Λαμβάνοντας υπόψη ότι αφενός από τα δέκα οικοσχήματα της ΚΑΠ τα εφτά αφορούν την Φυτική Παραγωγή πανελλαδικά και τα δύο τους Βοσκοτόπους-Ζωική Παραγωγή κι αφετέρου ότι υπάρχουν ασυμβατότητες στις επιλογές του αγρότη, αντιλαμβανόμαστε ότι κανένας δεν μπορεί να αιτηθεί το σύνολο που του αναλογεί από την παραπάνω διαίρεση. Οι αγρότες που πριν ένα μήνα πληρώθηκαν γι’ αυτά (30/4/2024) καταλαβαίνουν ότι τελικά είναι μια λοταρία με την ταμπέλα της περιβαλλοντικής δράσης.
Υποκρισία και παγίδες για τη βιοποικιλότητα
Αποτελεί τρομερή υποκρισία να μιλάει η ΕΕ και οι υποστηρικτές της για στόχο αύξησης της βιοποικιλότητας, όταν από τα πρώτα μνημόνια μας επέβαλαν να καταργήσουμε το 90% των τραπεζών γενετικού υλικού (ευτυχώς σώθηκαν πολλές από αυτές που ανήκαν στα Πανεπιστήμια!). Όταν η ΕΕ αναφέρει τόσο συχνά την αγαπημένη κατά τα λοιπά λέξη της Βιοποικιλότητας δυστυχώς κρύβει κάτι πολύ άσχημο και δυστοπικό. Εν συντομία, η βιοποικιλότητα αυξάνεται η/και συντηρείται: α) με ακκαλλιέργεια β) με μείωση χημικών (φάρμακα, λιπάσματα) αλλά και γ) με την αποδεδειγμένα καλή λογική της αειφορικής γεωργίας. Σίγουρα, όμως, μειώνεται η Βιοποικιλότητα με την αποψίλωση που απαιτείται για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών αλλά και με την πανελοποίηση του κάμπου από φωτοβολταϊκά πάρκα.
Το μπαλάκι, λοιπόν, της Βιοποικιλότητας δίνεται στον αγρότη με ένα από τα οχήματα να είναι η εφαρμογή της Αγρανάπαυσης με την πιο πρόσφατη ταμπέλα της «Οικολογικής Εστίασης». Είναι ένα μικρό αλλά γλυκό φρούτο αυτή η πολιτική, αφού ο αγρότης θα μπορεί να εισπράττει τις αναλογούσες επιδοτήσεις χωρίς να καταναλώνει χρόνο και χρήμα σε παραγωγική καλλιέργεια. Αυτός ο δρόμος, όμως, μας οδηγεί σε τέσσερεις πιθανές και αλληλοσυμπληρούμενες καταστάσεις: 1) Ευθεία μείωση παραγωγικού δυναμικού. 2) Η εκτεταμένη και πολυετής Αγρανάπαυση δίνει αποδείξεις «μειωμένης αγροτικής παραγωγικότητας» και κατά συνέπεια οδηγεί ή/και διευκολύνει τους «χρήσιμους νομοθέτες» στο να αυξήσουν το όριο εγκατάστασης Φ/Β ανά νομό από 0,8% που είναι σήμερα. 3) Πλήρης επισιτιστικός έλεγχος από τους μεγάλους ομίλους αγροδιατροφής. 4) Μια εικόνα της φύσης γύρω μας βγαλμένη από την πιο δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Για ένα πολιτικό σχέδιο ρήξης και ανατροπής εκτός ΕΕ
Ο αντιλαϊκός αυτός οργανισμός, η ΕΕ – που πολύ κακώς τον έχουμε αφήσει να καπηλεύεται το γεωγραφικό του προσδιορισμό, διότι άλλο Ευρώπη και άλλο ΕΕ- δεν αλλάζει και δεν μεταρρυθμίζεται, για τον απλό λόγο ότι «Είναι πολλά τα λεφτά για να τα αφήσουν να αλλάξουν χέρια». Είναι χρήσιμο και αναγκαίο να παρουσιαστεί στον λαό και πιο ειδικά στους αγρότες η πραγματική εικόνα της ΕΕ. Ακόμη πιο αναγκαίο είναι όμως να θεμελιωθεί θεωρητικά-πολιτικά η δυνατότητα για ζωή εκτός ΕΕ. Η κομμουνιστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να ξαναγράψει το Πολιτικό σχέδιο Ρήξης και Ανατροπής που θα βάζει μπροστά και πριν απ’ όλα τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, τις λαϊκές ανάγκες, την προστασία της φύσης την αειφορική διαχείριση της γης.
Απέναντι, λοιπόν, στη νέα μεγάλη ιδέα της αστικής τάξης, απέναντι στην καινούρια μεγάλη μπίζνα της, ας αντιπαραβάλλουμε την δική μας «Μεγάλη Ιδέα της ζωής έξω από την ΕΕ» και όχι μόνο.
Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 08-06-2024