Αυτές οι μέρες είναι μέρες πένθους για το σχήμα μας και το ΣΕΡΕΤΕ. Θρηνούμε την τραγική και αναπάντεχη απώλεια του αγαπημένου συναδέλφου μας, του συντρόφου μας, του φίλου μας, του αδελφού μας, Σπύρου Χαϊκάλη.
Παιδί του μόχθου, ήταν κομμάτι της επισφάλειας στον κλάδο της έρευνας μελετώντας μία από τις μεγάλες του αγάπες, τη θάλασσα. Και από αγάπη για την έρευνα και τους εργάτες και τις εργάτριές της, πάλεψε για την οργάνωσή τους για μια καλύτερη ζωή και εργασία. Ιδρυτικό μέλος του LABour και του ΣΕΡΕΤΕ, και μέλος του πρώτου του ΔΣ, συχνά μιλούσε για τους νέους ορίζοντες που πρέπει να εξερευνήσουμε.
Μας λείπει ήδη το χαμόγελό του και η αισιοδοξία του. Θα μας λείψει η ψύχραιμη ματιά του. Πιστός στους συλλογικούς αγώνες, πάντα παρών για όλους και όλες μας, να μοιραστεί το βάρος της λύπης, να πολλαπλασιάσει τις νίκες και τις χαρές.
Σπύρο μας λείπεις και θα μας λείπεις. Το κενό που αφήνεις πίσω σου είναι αβάσταχτο. Οι σκέψεις μας είναι στους δικούς σου ανθρώπους, στην οικογένεια, στη σύντροφο, στους φίλους και στους αγαπημένους συντρόφους και συντρόφισσές σου, στους οποίους εκφράζουμε τα πιο θερμά συλλυπητήρια.
Σπύρο, στα ερωτήματα του σήμερα θα βρούμε απαντήσεις και για σένα. Στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή θα παλεύουμε και για σένα. Στα γλέντια τα λαϊκά, τα συλλογικά, θα έχουμε ένα ποτήρι και για σένα.
Καλό ταξίδι Σπύρο μας…
“Πάει κι απόψε τ’ όμορφο, τ’ όμορφο τ’ απόβραδο
Από Δευτέρα πάλι, πίκρα και σκοτάδι
Αχ να ‘ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο..”
