Η Ρίτα Αντωνοπούλου έχει ερμηνεύσει, με όλη τη σημασία της λέξης, ορισμένους από τους σημαντικότερους ποιητές και στιχουργούς, ενώ υπήρξε και «μούσα» του μεγάλου Θάνου Μικρούτσικου. Την ερχόμενη Κυριακή, 7 Απριλίου, θα είναι μαζί μας, με το συγκρότημα των Ρεβάνς,στο Ίλιον Plus, στη μουσική βραδιά του Πριν, που φέτος έχει αποκτήσει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Παυλόπουλο
▶ Ακολουθείς μια συνεπή, αλλά σχετικά χαμηλών τόνων πορεία στο ελληνικό τραγούδι, έχοντας ήδη σημαντική προσφορά. Εξακολουθείς να έχεις έμπνευση και αισιοδοξία για τη συνέχεια;
Αν χάσω την έμπνευση και την αισιοδοξία ή αν τη χάσουμε όλοι μας, τότε δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα. Από κάπου χρειάζεται να κρατιόμαστε κι αυτή η πηγή συνήθως βρίσκεται μέσα μας. Νιώθω ότι ακόμη είμαι συνδεδεμένη μαζί της και είμαι ευτυχής γι’ αυτό.
▶ Πόσο εύκολο είναι σήμερα για μια τραγουδίστρια/ ένα τραγουδιστή ή μια/ένα τραγουδοποιό να χαράξει τη δική της/του πορεία, ακολουθώντας το ένστικτο και το «θέλω» της/του;
Δεν είναι εύκολο γιατί σε αυτήν τη διαδρομή δεν έχεις σύμμαχο ή τουλάχιστον είσαι αρκετά μόνος ή μόνη. Όμως, όταν το ένστικτό σου και το θέλω σου είναι δυνατά και ξεκάθαρα δεν έχεις και άλλη επιλογή, οπότε αυτό κάπως το κάνει μονόδρομο αν θες να παραμείνεις πιστός σε αυτό που καίει την ψυχή σου. Θέλω να πω, δεν είναι ότι έχεις πολλές επιλογές κάθε φορά που μπερδεύεσαι για το ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσεις… ο δρόμος είναι ξεκάθαρος. Εύκολος; Όχι, αλλά τουλάχιστον ξεκάθαρος.
▶ Σου λείπουν συνθέτες και στιχουργοί όπως αυτοί που μας έχουν σφραγίσει όλους ή υπάρχουν και σήμερα; Πόσο σου λείπει ο Θάνος, σαν άνθρωπος και σαν δημιουργός;
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Μου λείπουν οι μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης σε πολλά επίπεδα και σίγουρα και δημιουργικά. Όμως θα πω με μεγάλη σιγουριά ότι αν σήμερα γραφόταν το «Άξιον Εστί» δεν θα το μαθαίναμε ποτέ. Δεν θα υπήρχε στον μουσικό χάρτη κι αυτό τα λέει όλα για την εποχή. Άρα, το αν υπάρχουν συνθέτες και στιχουργοί σήμερα είναι ένα τεράστιο θέμα… Η γνώμη μου είναι ότι φυσικά και υπάρχουν και όλοι προσπαθούν με κάποιο τρόπο να εκφράσουν την εποχή. Οι συνθήκες γεννούν και στην τέχνη, οι κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες φέρνουν την εκάστοτε ανάγκη έκφρασης και ετοιμάζουν και το κοινό να την αποδεχτεί. Ας αναλογιστούμε όλοι σε τι συνθήκες ζούμε και όλα μετά έχουν απάντηση – και για την τέχνη. Ο Θάνος θα μου λείπει πάντα και ως άνθρωπος και ως δημιουργός. Για μένα ήταν πατρική φιγούρα και είναι αναντικατάστατος και το κενό του τεράστιο. Πάντα αναρωτιέμαι σε κάθε περίσταση: Τι θα έκανε ο Θάνος ή τι θα έλεγε ο Θάνος;
▶ Υπάρχει σήμερα αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «πολιτικό τραγούδι»; Κι αν ναι, μήπως εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο και ύφος, με το οποίο ίσως οι παλιότεροι δεν επικοινωνούν;
Όλα εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο πια… ακόμη κι ο έρωτας. Υπάρχει πολιτικό τραγούδι φυσικά, απλά όντως έχει άλλο ύφος, άλλο στίχο, άλλη μουσική και είναι λογικό, γιατί ακολουθεί την εποχή όπως είπα και παραπάνω. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και διαχρονικά πολιτικά τραγούδια που δεν έχουν εποχή και ακούγονται και σήμερα σαν να γράφτηκαν για την εποχή αυτή ακριβώς, γιατί τα μηνύματά τους και η μουσική που τα έντυσε πριν χρόνια ανήκουν και στο τώρα.
Έχουμε μια κυβέρνηση αλαζονική και επικίνδυνη, που παραποιεί την πραγματικότητα και δεν λαμβάνει υπόψη της τίποτα και κανέναν
▶ Είσαι σχεδόν πάντα παρούσα σε δημόσιες εκδηλώσεις, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα των ανθρώπων που αγωνίζονται. Υπήρξε κάτι από όλα αυτά που σε έχει αγγίξει περισσότερο;
Πέρσι βρεθήκαμε με κάποιους συναδέλφους σε μια εκδήλωση στην Κύπρο, μέσω του Λυκείου Αραδίππου, που ήταν αφιερωμένη στα δικαιώματα των παιδιών και στα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Ήταν μια μοναδική εμπειρία από πολλές απόψεις και με συγκίνησε βαθιά γιατί ήρθα σε επαφή με παιδιά υπέροχα που κατάφεραν το ακατόρθωτο, με ανθρώπους που παλεύουν και βοηθούν χωρίς να το βροντοφωνάζουν, με καθηγητές που κάνουν τη διαφορά και εκπαιδεύουν με την ιερότητα του λειτουργήματός τους και με συνανθρώπους έτοιμους να ανοίξουν τα μάτια τους, την καρδιά τους, την αγκαλιά τους και να νιώσουμε όλοι ένα. Τι πιο όμορφο;
▶ Πάνω από ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, δικαίωση δεν υπάρχει. Φοιτητές και εκπαιδευτικοί έδωσαν σκληρό αγώνα για πάνω από δύο μήνες, αλλά ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ πέρασε. Μήπως, τελικά, αφήνουμε να περάσουν ποτάμια από τα δάχτυλά μας χωρίς να πιούμε ούτε μια στάλα;
Έχουμε μια αλαζονική και επικίνδυνη κυβέρνηση, η οποία με κάθε τρόπο δηλώνει εδώ και χρόνια ότι δεν λαμβάνει υπόψη της τίποτα και κανέναν, παραποιεί την πραγματικότητα με τρόπο ανεκδιήγητο και χωρίς καμία ντροπή και ακολουθεί πιστά ένα πλάνο καταστροφικό με τεράστια προσήλωση και στόχο να ρίξει το καράβι στα βράχια. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση, αλλά αν δεν ενωθούμε όλοι στ’ αλήθεια δεν θα μάθουμε ποτέ.
▶ Να και μια αμιγώς πολιτική ερώτηση, μιας και έρχονται ευρωεκλογές: Είναι, αλήθεια, σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση το «σπίτι των λαών» και η εγγυήτρια της ειρήνης, της ασφάλειας και της ευημερίας; Ή μήπως είναι κάτι άλλο;
Αυτή την ερώτηση νομίζω μπορεί να την απαντήσει ο κάθε άνθρωπος σήμερα απαντώντας στο αν νιώθει ασφαλής μέσα σε αυτό το πλαίσιο και δυστυχώς τη θεωρώ ρητορική. Ό,τι μπορεί να ίσχυε ως ένα βαθμό παλιότερα, πλέον δεν ισχύει. Η γνώμη μου είναι ότι εδώ και χρόνια είμαστε στο έλεος των συμφερόντων των όποιων μεγάλων που δεν έχουν πια να κάνουν με κυβερνήσεις και καμία Ένωση, Ευρωπαϊκή ή μη, δεν έχει ισχύ στην πραγματικότητα με την έννοια της σκέπης και της ασφάλειας.
▶ Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους νέους;
Η ζωή είναι έξω από την οθόνη!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (30.3.24)
Σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook