Μπάμπης Συριόπουλος
▸ Δεν έφταιξαν τα μνημόνια, οι υψηλές προσδοκίες και ο… βολονταρισμός έφταιξαν αναφέρει η διακήρυξη
Ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης της Νέας Αριστεράς την Κυριακή στις 3 Μάρτη. Πρόεδρος είναι ο Αλέξης Χαρίτσης και εγκρίθηκε Πανελλαδικό Συντονιστικό. Στην Ιδρυτική Διακήρυξη γίνεται λόγος για την «πολυκρίση του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού» και για την ανάγκη η αριστερά του 21ου αιώνα «να ξαναβρεί τη δύναμή της και τη ψυχή της ως δύναμη αντικαπιταλιστική, αντινεοφιλελεύθερη και διεθνιστική». Για την παγκόσμια κατάσταση προβάλλει το αίτημα «Ειρήνη τώρα, ειρήνη παντού», αναδεικνύει το «συνεχή επεκτατισμό του ΝΑΤΟ» στον πόλεμο στην Ουκρανία, μιλώντας για «προτεραιότητα στις αποφάσεις του ΟΗΕ έναντι της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ ειδικά όταν αυτοί οι οργανισμοί αναλαμβάνουν μονομερώς επιθετική δράση έξω από το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών».
Βέβαια στο κείμενο που κατατέθηκε στη Συνδιάσκεψη από το «τμήμα εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής της Νέας Αριστεράς» δηλώνεται ότι «Η Νέα Αριστερά, πιστή στην παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς της χώρας μας και ως μέρος της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς, τάσσεται σταθερά υπέρ της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτήν. Η ενότητα της Ευρώπης είναι προϋπόθεση […] για την αποτελεσματική συμμετοχή μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι απέναντι στις υπερδυνάμεις της Κίνας και των ΗΠΑ». Το ίδιο κείμενο υποστηρίζει «βήματα προς την ομοσπονδοποίηση» αρκεί να συμβαδίζουν με την «εισαγωγή κοινωνικών δεικτών στα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας». Παρά το ότι η Νέα Αριστερά διαφωνεί με την αγορά των F35 στην Ιδρυτική Διακήρυξη υποστηρίζεται η «ενίσχυση της εθνικής άμυνας» και μια «σαφής και αυτόνομη στρατηγική για την απόλυτη προστασία της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων» της Ελλάδας.
Η Ιδρυτική Διακήρυξη περιγράφει το «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα» ως ένα κόσμο διαφορετικό, «καλύτερο. Δικαιότερο. Με κοινωνική ισότητα. Με κλιματική δικαιοσύνη. Με δημοκρατία και ελευθερία». Έτσι απλά ορίζεται ένας διακηρυκτικός «σοσιαλισμός» χωρίς να θίγεται η καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Στα επτά σημεία του «άμεσου σχεδίου δράσης» τίθενται στόχοι που είναι δύσκολο να διαφωνήσει το σύνολο των αστικών κομμάτων συμπεριλαμβανομένης της ΝΔ, όπως «μια ζωή δίχως ακρίβεια», «εντατικοί έλεγχοι στην αγορά», «πλαφόν στην κερδοφορία επιχειρήσεων που κερδοσκοπούν», κράτος «σύμμαχος του πολίτη» με «ρόλο αναπτυξιακό», που «να στηρίζει την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή», «να επενδύει στην καινοτομία και στην εξωστρέφεια των επιχειρήσεων», «δεν θα αφήνει κανέναν πίσω», «οικονομία που λειτουργεί προς όφελος των πολλών», «ένα σπίτι για όλους», «να ανοίξουν τα κλειστά σπίτια σε προσιτές τιμές και ενοίκια», «μια Ελλάδα σταθερότητας και ειρήνης», «σαφή θέση για να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα και να γίνει επιτέλους πράξη το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και ελευθερία». Επίσης, το «τμήμα εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής» δηλώνει: «Είμαστε υπέρ της διεύρυνσης της ΕΕ. Η ένταξη των Βαλκανίων έχει καθυστερήσει υπερβολικά».
Στην Πολιτική Απόφαση της Συνδιάσκεψης επισημαίνεται ότι «η Αριστερά αναπνέει μέσα σε συνθήκες πολιτικής, […] μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες […]. Όχι μέσα από την αντιπολιτική και την παραπολιτική» σε μια προσπάθεια διαχωρισμού από τον εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι εξηγούνται και οι γενικόλογες αναφορές σε κάποιο «σοσιαλισμό», οι δειλές αντικαπιταλιστικές και διεθνιστικές διακηρύξεις καθώς και οι αναφορές στην εργατική τάξη και την ταξική πάλη. Μάλιστα ο Δ. Βίτσας στην ομιλία του δήλωσε ότι «οι ηγεσίες των καπιταλιστικών κρατών στον πλανήτη γη απειλούν τον ίδιο τον πλανήτη και την ανθρωπότητα με αφανισμό» και ότι «τελικός στόχος μας είναι ο κομμουνισμός, δεν είναι ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία», συνεχίζοντας -αφού τρόμαξε από τα ίδια του τα λόγια- ότι «μία Ελλάδα για μια Ευρώπη για την ειρήνη είναι πρώτη προτεραιότητα».
Η πραγματική φυσιογνωμία της Νέας Αριστεράς φαίνεται στην αποτίμηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: «Τα θετικά επιτεύγματα της τότε κυβέρνησης είναι πολλά και σημαντικά και σε διαφορετικά πεδία. Όμως ο πήχης των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν, υψώθηκε υπερβολικά με εύκολες υποσχέσεις και άκρατο βολονταρισμό». Έτσι, η αποτυχία της κυβερνώσας αριστεράς οφείλεται στις υψηλές προσδοκίες και στον βολονταρισμό. Γι αυτό η «αριστερά του 21ου αιώνα» -όπως παρουσιάζεται η Νέα Αριστερά- είναι πολύ προσεκτική στις προσδοκίες που καλλιεργεί.