Λυδία λίθος για την Αριστερά: Η πάλη για έξοδο από την ΕΕ

Δημήτρης Δεσύλλας

Η νέα αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση της ΕΕ

Στις σημερινές συνθήκες βαθιάς, δομικής και πολύπλευρης κρίσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, η ΕΕ κλιμακώνει την αντεργατική-αντιλαϊκή της επίθεση. Τα κυριότερα «εργαλεία» γι’ αυτό είναι τα εξής:

α. Από 1/1/24 επανέρχεται δριμύτερη (μετά από τη χαλάρωση λόγω πανδημίας) η σκληρή λιτότητα του «Συμφώνου Σταθερολιτότητας» και τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» (2,4% για το 2024).

β. Εξαιρούνται από τους δημοσιονομικούς στόχους και απογειώνονται οι πολεμικοί εξοπλισμοί για να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΕΕ-ΝΑΤΟ σε Ανατολική Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Βαλκάνια κ.α.

γ. Με τη νέα στρατηγική της «Πράσινης Μετάβασης» (Green Deal) στο όνομα της κλιματικής κρίσης γίνεται μια συνολική αναδιάρθρωση της καπιταλιστικής παραγωγής. Με μεγάλες επιδοτήσεις της ΕΕ για «πράσινες επενδύσεις» από τους υπαίτιους της περιβαλλοντικής καταστροφής, τις πολυεθνικές της ενέργειας (ιδιωτική ηλεκτροπαραγωγή, εξορύξεις, ανεμογεννήτριες, υποδομές μεταφορών) και του αγροτοδιατροφικού τομέα. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν και οι επιδοτήσεις και τα δάνεια του «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας».

δ. Με τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ (2023-27), προωθείται η συνολική περικοπή των «αγροτικών» επιδοτήσεων και κυρίως ο αναπροσανατολισμός τους σε όφελος των μεγαλοαγροτών και του αγροδιατροφικού κεφαλαίου. Οδηγεί μαζί με το «Μητρώο Αγροτών» σε επιτάχυνση του ξεκληρίσματος όλης της αγροτικής φτωχολογιάς (εργατοαγροτών-αγροτοεργατών, φτωχών αγροτών).

ε. Προωθείται η αντιδραστική τομή της κατάργησης της ομοφωνίας και του βέτο, για την διεύρυνση-επέκταση της ΕΕ στην Ανατολική Ευρώπη και τα Δυτικά Βαλκάνια και για το παραπέρα βάθεμα της οικονομικής και στρατιωτικής ολοκλήρωσης της ΕΕ (τραπεζική ένωση κ.ά.).

            Η βάρβαρη αυτή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων μαζί με την τραγική απουσία αντιΕΕ Αριστεράς, οδηγούν στην επικίνδυνη και πανευρωπαϊκή πολιτική άνοδο του ακροδεξιού-ρατσιστικού-φασιστικού «ευρωσκεπτικισμού». Που καπηλεύεται, διαστρέφει, ενσωματώνει και τελικά ακυρώνει τις εργατικές και λαϊκές αντιΕΕ διαθέσεις, φορώντας την προβιά ενός κάλπικου «αντισυστημισμού»!

Βαριά αρνητικός για τον λαό ο απολογισμός της παραμονής σε ΕΟΚ-ΕΕ

Σαράντα τρία χρόνια ένταξης και παραμονής της Ελλάδας στην ΕΟΚ-ΕΕ, οφείλουμε έναν συνολικό απολογισμό. Μια σύγκριση, ανάμεσα στο τι έταξαν τότε η ΝΔ, ο K. Καραμανλής και οι αριστεροί ευρωλάγνοι (π.χ. Λ. Κύρκος) και στο τι έγινε στην πράξη:

1. Αντί για «εμβάθυνση της δημοκρατίας της ισοτιμίας και των δημοκρατικών θεσμών» ήρθαν οι ευρωτρομονόμοι και το ηλεκτρονικό ευρωφακέλωμα. Ο ευρωστρατός και η πολεμικές εκστρατείες μαζί με το ΝΑΤΟ σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Η ρατσιστική-αντιμεταναστευτική πολιτική της «ΕΕ-φρούριο». Τα κριτήρια «σύγκλισης-σύνθλιψης» του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο «Σταθερολιτότητας» και τα Μνημόνια διαρκείας (έως το 2060). Τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», η διαρκής και τριπλή επιτροπεία-ευρωκηδεμονία και η πλήρης καταπάτηση και διακωμώδηση της λαϊκής κυριαρχίας. Θυμίζουμε ότι ο «αναμορφωτής» της ΕΕ Μακρόν, κατέβασε στον δρόμο τον στρατό, ενάντια στην μαχητική κοινωνική εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων»!
2. Αντί για «προστασία των εθνικών μας συνόρων που γίνονται αυτόματα και σύνορα της ΕΕ με την Τουρκία», αυτά έγιναν πεδίο ελληνοτουρκικών οικονομικών και πολεμικών ανταγωνισμών (για τις ΑΟΖ, τις εξορύξεις κ.ά.) και απροσπέλαστος φράχτης-θαλασσοπνίχτης για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες (με τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και τη δολοφονική ευρω-χωροφυλακή της Frontex).
3. Αντί για «δίκαιη λύση του Κυπριακού από την ΕΕ», παρά την ένταξη και της Κύπρου στην ΕΕ, τα ιμπεριαλιστικά-διχοτομικά σχέδια «τύπου Ανάν» διαδέχονται το ένα το άλλο, με πρόσθετο «έπαθλο» την αρπαγή και διανομή του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου, ενώ η ελληνική αστική τάξη προωθεί και την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
4. Αντί για «ανάπτυξη της χώρας, μέσω των τριών Ταμείων της ΕΕ», ήρθαν η «φάπα» του ΦΠΑ (που έφτασε 24%), η καπιταλιστική αναδιάρθρωση με καταστροφή-συρρίκνωση βασικών βιομηχανικών κλάδων (π.χ. χαλυβουργία, κλωστοϋφαντουργία, ζαχαρουργεία), με ενίσχυση άλλων κλάδων του πολυεθνικού κεφαλαίου, με ξεπούλημα του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των ναυπηγείων, τρένων, δρόμων, λιμανιών, αεροδρομίων, όλου του δημόσιου πλούτου επί 99 χρόνια. Ξεπούλημα που γίνεται μέσω του κακόφημου «Υπερταμείου» κυβέρνησης-ΕΕ, για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι-δανειστές για το ληστρικό δημόσιο χρέος. Χρέος που από 20% του ΑΕΠ το 1981 (χρονιά ένταξης στην ΕΟΚ), έχει φτάσει τώρα στο 160% του ΑΕΠ και όσο το πληρώνουμε, τόσο αυτό μεγαλώνει (357 δισ. ευρώ το 2023)!
5. Αντί για «προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος με τη –δήθεν– αυστηρή νομοθεσία της ΕΕ», ήρθαν οι τρελές αγελάδες, τα κοτόπουλα με διοξίνη, τα μεταλλαγμένα και τα νοθευμένα τρόφιμα. Με αποκορύφωμα την πρόσφατη προκλητική απόφαση της ΕΕ, που επεκτείνει την ελεύθερη κυκλοφορία μέχρι το 2033(!) της καρκινογόνου ουσίας γλυφοσάτης του ζιζανιοκτόνου Roundup, της πολυεθνικής Monsanto (που εξαγοράστηκε από την γερμανική Bayer, με 66 δισ. δολάρια)!
6. Αντί να «κατακτήσουμε τη μεγάλη αγορά της ΕΟΚ-ΕΕ με τα αγροτικά μας προϊόντα», η χώρα μας μετατράπηκε από εξαγωγέα (πριν από την ένταξη το 1981) σε εισαγωγέα αγροτικών προϊόντων. Με τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ-ΕΕ για το θάψιμο της ντόπιας παραγωγής στις χωματερές και το σφάξιμο των ζώων και με τις εισαγωγές π.χ. χυμών πορτοκαλιού και γάλακτος σε παγοκολόνες! Επιδοτήσεις που τις πληρώνουν στα ταμεία της ΕΕ η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι μέσω του ΦΠΑ και οι οποίες κατά 80% πάνε στους βιομήχανους και στους μεγαλοαγρότες. Οι επιδοτήσεις μαζί με το «Μητρώο Αγροτών» αποτελούν μηχανισμό επιτάχυνσης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και του ξεκληρίσματος όλης της φτωχολογιάς του χωριού (εργατοαγροτών, αγροτοεργατών και φτωχών αγροτών).
7. Αντί για «εξίσωση προς τα πάνω μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δικαιωμάτων», η εξίσωση γίνεται συνεχώς προς τα κάτω: Οι γερμανικοί μισθοί γίνονται ελληνικοί. Οι ελληνικοί μισθοί γίνονται βουλγάρικοι και ρουμάνικοι, ενώ η μερική-ελαστική απασχόληση γενικεύεται. Με στόχο το βάθεμα της εκμετάλλευσης και την ανάκαμψη-ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η ανεργία απογειώθηκε και τα νιάτα πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς. Η Ελλάδα έγινε ουραγός στους μισθούς και πρωταθλητής στην ακρίβεια ή αλλιώς «ΕΕ και ΝΑΤΟ μας άδειασαν το πιάτο»!

            Τα υπογραμμίζουμε όλα αυτά γιατί πίσω από κάθε δίκαιο λαϊκό αίτημα ορθώνεται το εμπόδιο της ΕΕ. Κυρίως για να αντικρούσουμε συγκεκριμένα και πειστικά την φιλοΕΕ προπαγάνδα όλων των καθεστωτικών κομμάτων και ΜΜΕ, που θα ενταθεί μπροστά στις ευρωεκλογές της 9/6/2024 με διλήμματα του τύπου «ΕΕ ή ακροδεξιά», «ΕΕ ή χάος» κ.ά. Η σκληρή πραγματικότητα απέδειξε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής εντός της ΕΕ. Αυτό υπογραμμίζει και η συντριβή, συρρίκνωση και πολιτική περιθωριοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, των Podemos και συνολικά της φιλοΕΕ Αριστεράς.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ανατρέπεται!

Η σημασία του στόχου για αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ για τη νικηφόρα ανάπτυξη του κινήματος σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο

Δεν αρκεί η πάλη κατά των συνεπειών της ΕΕ, απαιτείται γραμμή απειθαρχίας-ρήξης-αποδέσμευσης από την ευρω-φυλακή του κεφαλαίου

Η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική ΕΕ έγινε μια μεγάλη φυλακή, ένα σύγχρονο «Νταχάου» και «θάλαμος αερίων» για κάθε ανάσα εργαζόμενου, ελπίδα νεολαίου, προοπτική κοινωνικής χειραφέτησης. Ότι δεν μπορεί, ποτέ να γίνει «ΕΕ των εργαζομένων και των λαών», όπως παπαγάλιζαν για χρόνια ο Κύρκος, ο Σημίτης και διάφοροι αριστερο-δεξιοί «ευρωλάγνοι», που ταύτιζαν αυθαίρετα και σκόπιμα την κακόφημη ΕΕ με την έννοια της Ευρώπης. Ότι η ΕΕ δεν διορθώνεται, δεν εκσυγχρονίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται. Δεν μπορεί να γίνει «πιο ισότιμη, πιο δίκαιη, πιο δημοκρατική, πιο οικολογική, πιο φεμινιστική», όπως λένε και τώρα διάφοροι «ευρωλάγνοι» τύπου Γ. Βαρουφάκη με το σύνθημα: «εντός της ΕΕ – εναντίον αυτής της ΕΕ»! Η τραγική πολιτική κατάληξη και συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και των διάφορων αριστερών ψαλτάδων του και η παταγώδης χρεωκοπία της γραμμής «Ναι στην ΕΕ – Όχι στο Μνημόνιο» και «καμία θυσία για το Ευρώ, πρώτα ο λαός και μετά το Ευρώ», πολιτική που έφερε Μνημόνιο ως το 2060, είναι αποτέλεσμα της υποταγής στην ΕΕ και παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν μπορεί να επαναληφθεί ως φάρσα!

            Η ΕΕ μόνον ανατρέπεται και διαλύεται με την αντιΕΕ διεθνιστική, αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών και των εργαζομένων. Αυτό υπογραμμίζουν με τον τρόπο τους, με την μαζική αντιΕΕ λαϊκή καταδίκη που εκφράστηκε (ανεξάρτητα από το βάθος του πολιτικού περιεχομένου της), όλα τα δημοψηφίσματα που έγιναν ως τώρα. Συγκεκριμένα: Οι Νορβηγοί είπαν δύο φορές ΟΧΙ στην ένταξη στην ΕΟΚ-ΕΕ το 1972 και το 1994. Οι Δανοί δύο ΟΧΙ, το 1992 στο Μάαστριχτ και το 2000 στο Ευρώ. Οι Ιρλανδοί δύο ΟΧΙ στις συνθήκες της Νίκαιας (2001) και της Λισαβόνας (2008). Οι Γάλλοι (με 54%) και οι Ολλανδοί (με 61,6%) είπαν ένα βροντερό ΟΧΙ στο περιβόητο Ευρωσύνταγμα το 2005 και το πέταξαν στα σκουπίδια. Οι Κύπριοι ΟΧΙ στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν. Τέλος, οι Άγγλοιτο 2016 ψήφισαν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ.

            Η μαζική πολιτική πάλη για την άμεση αντικαπιταλιστική διεθνιστική έξοδο από την ΕΕ, αποτελεί θεμέλιο του αντιΕΕ αγώνα και «Λυδία λίθο» για την αντιΕΕ πολιτική τοποθέτηση κάθε αγωνιστή και αγωνίστριας, κάθε πολιτικής δύναμης της μαχόμενης Αριστεράς. Για πολλούς λόγους άμεσης πολιτικής αξίας αλλά και προοπτικής. Συγκεκριμένα:

• Πριν απ’ όλα, αποτελεί όρο για την επιβίωση και την κοινωνική πρόοδο του λαού μας, για τη στοιχειώδη ισοτιμία τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, δεν είναι στενός κομματικός στόχος ή δική μας ιδεοληψία.
• Είναι βασικός πολιτικός στόχος-κρίκος ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης των εργαζομένων και της νεολαίας καθώς και δρόμος προσέγγισης της επανάστασης.
• Είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση-φραγμός στο επικίνδυνο και εκλογικά ανερχόμενο σε όλη την Ευρώπη, ακροδεξιό-εθνικιστικό-ρατσιστικό-φασιστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού».
• Πολιτικοποιεί, συνολικοποιεί, εμπνέει, δίνει αποτελεσματικότητα και προοπτική στους επί μέρους αγώνες «κατά των συνεπειών της πολιτικής της ΕΕ». Ενώ αντίθετα ο περιορισμός της πάλης σε επιμέρους τμήματα του κινήματος και μόνο «κατά των συνεπειών», αποσυνδέεται, απομακρύνει και τελικά ακυρώνει τον πολιτικό στόχο-κρίκο της εξόδου από την ΕΕ. Παράδειγμα: Μπορείς να παλέψεις πραγματικά κατά των συνεπειών της ΚΑΠ της ΕΕ, χωρίς να παλεύεις για την κατάργηση του ολέθριου «Μητρώου Αγροτών», για την ανατροπή της ΚΑΠ και για την έξοδο από την ΕΕ, να οδηγείς έτσι στην εκτόνωση τις μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις, όπως κάνει κάθε χρόνο το ΚΚΕ;
• Η αντικαπιταλιστική διεθνιστική έξοδος από την ΕΕ αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό και όχι παρεπόμενό τους. Δεν γίνεται εργατική εξουσία και σοσιαλισμός μέσα στην ΕΕ. Γιατί όπως είχε προβλέψει ότι θα γίνει ο Λένιν, την ΕΟΚ-ΕΕ την έφτιαξαν οι καπιταλιστές με σκοπό «να πνίξουν από κοινού τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη»!
• Η πολιτική πάλη για άμεση έξοδο από την ΕΕ είναι η δική μας, «εθνική» ταξική συμβολή στο διεθνιστικό καθήκον για τη διάλυση της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής ΕΕ και την οικοδόμηση άλλης, εργατικής σοσιαλιστικής διεθνοποίησης, με σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Διάλυση της ΕΕ που δεν θα γίνει «ως διά μαγείας», ξαφνικά μια μέρα ταυτόχρονα (π.χ. με μια μεγάλη πανευρωπαϊκή διαδήλωση στις Βρυξέλλες και κατάληψη του κτιρίου της Κομισιόν)! Αντίθετα, λόγω της ανισομετρίας του επαναστατικού υποκειμένου σε κάθε χώρα, θα απαιτήσει μαζικούς αντιΕΕ αγώνες, διεθνιστικό συντονισμό αγώνων-κινημάτων-οργανώσεων-κομμάτων, κυρίως αποδεσμεύσεις χωρών-μελών της ΕΕ που θα συγκροτήσουν την άλλη διεθνοποίηση. Εργατική-σοσιαλιστική διεθνοποίηση που θα ανταγωνιστεί στην πράξη, θα ανατρέψει και θα καταργήσει την πρωτοκαθεδρία και την ηγεμονία της ΕΕ ή άλλης καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Αυτή η πορεία υπογραμμίζει την καθοριστικότητα της πάλης για έξοδο από την ΕΕ σε κάθε χώρα-μέλος της.
• Είναι ανεπίτρεπτο η πάλη αυτή να ευνουχίζεται και να υποβιβάζεται στον «κατώτερο κοινό παρονομαστή» της πάλης «εναντίον της ΕΕ και της πολιτικής της» για λόγους δήθεν «πλατύτερων» εκλογικών συμμαχιών, όπως κάνουν στην πράξη η ΛΑΕ και άλλες δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς. Δεν μπορεί, η έμπρακτη άρνηση της εξόδου από την ΕΕ να συγκαλύπτεται με την παραπομπή της στις «Ελληνικές καλένδες» και στη «δευτέρα παρουσία» μιας ακαθόριστης «λαϊκής εξουσίας» χωρίς επανάσταση, όπως κάνει το ΚΚΕ. Αντίθετα αποτελεί αξιόπιστη και προωθητική βάση για ανατρεπτική αντιΕΕ κοινή δράση όλης της μαχόμενης Αριστεράς μέσα στο εργατικό, αγροτικό, λαϊκό κίνημα. Αποτελεί βασική πλευρά της ταξικής ανασυγκρότησης του κινήματος.

Η κρισιμότητα και τα ζητούμενα των ευρωεκλογών

Το ΝΑΡ και η νεολαία για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μαζί με όλες τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δίνουμε τη μάχη των ευρωεκλογών της 9/6/24, ως τμήμα της συνολικής πολιτικής μάχης: Για τη συγκρότηση ενός ρωμαλέου, ταξικά ανασυγκροτημένου και νικηφόρου εργατικού λαϊκού κινήματος και μιας ισχυρής και μετωπικής, διεθνιστικής και αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.

Αυτά είναι τα δύο μεγάλα ζητούμενα των εργαζομένων, της νεολαίας, της εποχής μας. Αυτοί είναι οι αναγκαίοι όροι για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του φασισμού και της πολεμικής απειλής. Για να προσανατολιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, οργή και αγανάκτηση ανατρεπτικά-αριστερά-αντιΕΕ-αντικυβερνητικά και όχι δεξιά και ακροδεξιά. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής και της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.