Σπύρος Ρούμπας
▸ Ο φοιτητικός ξεσηκωμός μπορεί να προκαλέσει αγωνιστικό «ατύχημα» στην κυβέρνηση
Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, σήμερα, στις 12 το μεσημέρι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Το Σχέδιο Νόμου Ελεύθερο Πανεπιστήμιο για τα Μη Κρατικά Πανεπιστήμια θα γίνει νόμος του κράτους εντός του πρώτου μήνα του 2024. Θα παρουσιαστεί στο Υπουργικό Συμβούλιο την επόμενη εβδομάδα και θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση αμέσως μετά». Τα παραπάνω δήλωνε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλή στις 17 Δεκέμβρη 2023. Ενάμιση μήνα μετά, πάνω από 200 σχολές πανελλαδικά τελούν υπό κατάληψη, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές έχουν βγει στους δρόμους και σχεδόν σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα έχει πάρει θέσεις σύγκρουσης. Παρά τον δυσμενή συσχετισμό που αποτυπώθηκε στις πρόσφατες πολλαπλές εκλογικές μάχες, η πραγματικότητα απέδειξε ότι υπάρχει ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης, αντίστασης και μαχητικής διεκδίκησης που συγκρούεται με τη μοιρολατρία και τον ωχαδελφισμό, καθυστερεί την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και θέτει τις βάσεις για αγωνιστικό «ατύχημα» στα κυβερνητικά σχέδια.
Η άνοδος του φοιτητικού κινήματος αντανακλά ευρύτερες διεργασίες, που συντελούνται συνολικά στη νεολαία. Είναι ενδεικτικό πως στον αγώνα των φοιτητών εμπεριέχεται και προβάλλεται το συνολικό αδιέξοδο της μαθητιώσας νεολαίας και των νέων εργαζόμενων. Η συνέχιση και το βάθεμα του αγώνα του φοιτητικού κινήματος μπορεί να συμπαρασύρει συνολικά το κίνημα νεολαίας, καθώς αποτελεί το πιο συγκροτημένο και πολιτικοποιημένο τμήμα του. Υπάρχει ουσιαστική ανάγκη, για την αλληλοτροφοδότηση του κινήματος, να υπάρξει συνεύρεση των μαθητικών με τις φοιτητικές καταλήψεις, να συνδεθεί η πάλη των σπουδαστών των ΙΕΚ και των νέων εργαζόμενων με το κίνημα στις σχολές.
Για να μπορέσει το φοιτητικό κίνημα να δώσει τη μάχη σε βάθος ,πρέπει πρώτα και κύρια να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο. Να συγκρουστεί με την πολιτική των κυβερνήσεων διαχρονικά (συμπεριλαμβανομένης και της «πρώτης φορά αριστεράς») οι οποίες προετοίμασαν τον έδαφος, με την ΕΕ που δίνει πλέον και το νομικό άλλοθι καταστρατήγησης του άρθρου 16, και το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, που εντείνουν την επίθεση σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.
Είναι ώρα να σπάσει η αδράνεια του εργατικού κινήματος και εδώ χρειάζεται συνολική πολιτική παρέμβαση των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος με ανοιχτά πανκοινωνικά χαρακτηριστικά. Είναι πασιφανές πως η τομή στην εκπαίδευση δεν αφορά μόνο το πανεπιστήμιο και έχει στρατηγικό βάθος. Η κοινωνία στενάζει από την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, το κόστος στέγασης και το βάρος του «μνημονιακού κεκτημένου». Δεν μπορεί το φοιτητικό κίνημα να κερδίσει, αν δεν εντάξει στη φαρέτρα του το κοινωνικό ζήτημα, αν δεν τεθεί ζήτημα απεργιακής κλιμάκωσης από τα σωματεία, αν δεν εμπνεύσει τον κόσμο της δουλειάς, αν δεν του δώσει αγωνιστική διέξοδο για τη διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Το σημερινό κίνημα πρέπει να ανεβάσει τη διεκδικητικότητά του και να μην υποταχθεί στην κανονικότητα της πολύωρης και κακοπληρωμένης εργασίας που προορίζουν για τη νεολαία, χωρίς εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα, με πολέμους και καταστροφές στο προσκήνιο.
Μέσα σε αυτό το τοπίο η παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του Συντονισμού Σχημάτων και αγωνιστ(ρι)ών (συμμετέχουν σχήματα της ΕΑΑΚ, αριστερές πρωτοβουλίες και ανένταχτοι) είναι κομβική. Αρχικά, επειδή έθεσε εξαρχής και χωρίς περιστροφές την ανάγκη άμεσης κινηματικής όξυνσης, παρά τους προβληματισμούς και τις ενστάσεις που διατύπωναν μια σειρά από αγωνιστικές δυνάμεις. Γιατί πρότεινε και συνεχίζει μέσα στη φλόγα του αγώνα να προτείνει την οικοδόμηση ισχυρού μετώπου φοιτητών-μαθητών-εργαζομένων, για να νικήσει ο αγώνας μας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και τον σύγχρονο κοινωνικό μεσαίωνα. Θεωρούμε ότι διατύπωσε με επάρκεια το βασικό πολιτικό κέντρο που πρέπει να έχει η πάλη του φοιτητικού κινήματος ενάντια στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και στην αστική στρατηγική για την εκπαίδευση, υπερασπίζοντας τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας.
Συμβάλαμε αποφασιστικά στην κοινή ανατρεπτική δράση της μαχόμενης αριστεράς και των δυνάμεων του αγώνα. Για τη νΚΑ και την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα πανεπιστήμια, είναι καθοριστικό στοιχείο η κοινή ανατρεπτική δράση των δυνάμεων της αριστεράς και του κινήματος, με ένα ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο και μια μαχητική οργάνωση της πάλης. Υπό αυτό το πρίσμα οφείλουμε να επιδιώκουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων, χωρίς αυτό ποτέ να ακυρώνει την αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής γραμμής και την κριτική που οφείλει να γίνεται στη ρεφορμιστική αριστερά και τα σχέδιά της. Αντιπαλεύουμε τους μικροηγεμονισμούς που αναπτύσσονται στους κόλπους του κινήματος, καθώς η ανάπτυξη κατακερματισμένων και χωρίς συντονισμό μεταξύ τους αγώνων εξυπηρετεί μόνο την κυβέρνηση Μητσοτάκη για να περνάει την πολιτική της χωρίς ενιαία αντίδραση απέναντί της.
Ώρα μάχης για όλη τη νεολαία, τους εργαζόμενους και τον λαό στο πλευρό των φοιτητών
Τέλος, για να κερδίσουν οι αγώνες μας, πρέπει να συνδεθούν με την αντικαπιταλιστική προοπτική. Για να μένουν παρακαταθήκες, πρέπει να γίνονται βήματα στη συνείδηση, να «στρατεύονται» δυνάμεις όχι μόνο στην πάλη ενάντια στον νόμο ή την κυβερνητική πολιτική αλλά και ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Να αναδεικνύουμε ότι η πηγή όλων των δεινών είναι η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, η βαθιά συναίνεση των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων, ο καπιταλισμός και οι κρίσεις που γεννά και ότι η μόνη οριστική λύση για να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση είναι ο πολιτικός αγώνας για ρήγματα στην αστική πολιτική, για σύγκρουση με τις βάσεις της και η προοπτική της αντικαπιταλιστικής επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Για μας είναι μονόδρομος να πάει ο αγώνας μέχρι τέλους και αποφασιστικά! Δεν υπάρχει χώρος για μισόλογα αλλά για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, των καταλήψεων και των συνελεύσεων σε όλα τα ιδρύματα της χώρας, κόντρα σε «θεούς και δαίμονες».