Επικήδειος του Βαγγέλη Νάνου, μέλος του γραφείου περιοχής Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
▸Γιάννη. Την περίοδο της επιστροφής μας στη Πρέβεζα όταν προσπαθούσαμε να εμφανιστούμε πολιτικά στην πόλη μου έλεγες θα πάμε εκεί αλλά θα μιλήσεις εσύ. Πάντα μου την έφερνες (και ας έλεγες ότι μου αρέσει) αλλά σήμερα μου την έφερες πάλι μέσω της Μαρίας που μου ζήτησε να σε αποχαιρετήσω για το νέο σου ταξίδι.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1966. Μεγάλωσε στη πόλη της Πρέβεζας την οποία αγάπησε από γονείς της καθημερινής βιοπάλης. Σπούδασε στο ΤΕΦΑΑ. Από μικρός κερδήθηκε από τον αθλητισμό, το χορό και τη μουσική (είχε τρέλα με το μπουζούκι. Το τελευταίο διάστημα ειδικά μετά τη γνωριμία του με τη Μαρία το ξαναέπιασε στα χέρια του και βελτιώνονταν μέρα με τη μέρα. Στο νοσοκομείο μου είπε ότι θα παίξει του χρόνου, κλείνοντάς μου το μάτι, στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ των ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ στα Γιάννενα). Ήθελε να γίνει και τερματοφύλακας. Στα μαθητικά του χρόνια έπαιζε τέρμα στην ΕΝΩΣΗ. Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών.
Το 1981 οργανώθηκε στη ΚΝΕ και το 1984 στο ΚΚΕ. Τα παιδιά της δικιάς του σπουδάζουσας ήρθανε να τον αποχαιρετίσουν όπως και από όλη την οργάνωση περιοχής του ΝΑΡ.
Εγώ τον γνώρισα το 1984 όταν έκανα και εγώ το μεγάλο βήμα για το οποίο ήμασταν πάντα περήφανοι γιατί θέλαμε μια οργάνωση της επαναστατικής και κομμουνιστικής νεολαίας που θα ήταν «των ανόμων εχθρός και του κόσμου φρουρός». Διαγράφηκε από το ΚΚΕ το 1989 μαζί με τη πλειοψηφία της ΚΝΕ όταν αρνήθηκε να υπακούσει στη συγκρότηση των κυβερνήσεων Τζανεττάκη και οικουμενικής με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα. Συμμετείχε στην ίδρυση του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των οποίων ήταν μέλος μέχρι και τη τελευταία του πνοή.
Εκλέχτηκε στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ-ΝΑΡ πριν η οργάνωση αυτή μετασχηματιστεί σε «νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση». Τι τα θες τώρα αυτά αφού θα πας φαντάρος του είπα …μέχρι να απολυθείς θα έχουμε ξανακάνει συνέδριο….. Ας είναι και ένας στο συμβούλιο από μια μικρή πόλη σαν τη Πρέβεζα μου απάντησε…. Πήγε φαντάρος κρατώντας παλικαρίσια στάση μη διαγράφοντας το σήμα της ειρήνης από την αρβύλα…. υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των φαντάρων στην ενημέρωση και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών….
Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής, δημοτικός και περιφερειακός σύμβουλος σε με όλα τα ψηφοδέλτια που στήριξε η οργάνωση του. Προχώρα μου έλεγε και εγώ εδώ είμαι ….σε αυτές τις περιφερειακές εκλογές όμως που έρχονται του είπα ένα ψεματάκι στο νοσοκομείο …. Το 2014 ήταν επικεφαλής υποψήφιος δήμαρχος με το ψηφοδέλτιο της «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ πολιτών δήμου Πρέβεζας» ( Τότε την ώρα που είχαμε συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υποψηφίων για να κατέβουμε στις εκλογές και κοιτιόμασταν μεταξύ μας για να αποφασίσουμε ποιος θα είναι ο υποψήφιος δήμαρχος γύρισε και είπε : Σταματήστε να κοιτιέστε μεταξύ σας χωρίς να μιλάτε…. Θα κατέβω εγώ….) . Το 2019 ήταν υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την περιφερειακή κίνηση «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΉΠΕΙΡΟ». Μέλος της δημοτικής κίνησης «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΚΙΝΗΣΗ για τα χωριά και την πόλη της Πρέβεζας».
Διετέλεσε μέλος του «ΔΣ συλλόγου φοιτητών ΤΕΦΑΑ», πρόεδρος του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ και του πανελλαδικού συντονιστικού των αδιόριστων εκπαιδευτικών κατά την περίοδο των μεγαλειωδών αγώνων των αδιόριστων εκπαιδευτικών το 1998 ενάντια στο νόμο Αρσένη και την κατάργηση της επετηρίδας ως τρόπος διορισμού στην εκπαίδευση. Η παρουσία του σε αυτό το κίνημα ήταν καταλυτική και ουσιαστική τόσο στην οργάνωσή του και στον πανελλαδικό του συντονισμό όσο και κατά του δολοφονικού χτυπήματος των δυνάμεων καταστολής της τότε κυβέρνησης. Τον έψαχνε τη μέρα της ιστορικής σύγκρουσης έξω από τα εξεταστικά κέντρα ο διοικητής των ΜΑΤ φωνάζοντας «βρείτε μου αυτόν με το κίτρινο πουκάμισο που μου είπε ότι η διαδήλωση θα είναι ειρηνική». Αυτός ο αγώνας τον σημάδεψε….
Ταυτόχρονα στη Πρέβεζα, μετά από την μόνιμη επιστροφή του το 1992 έκανε αυτό που αγάπησε. Για αυτό που ήταν πάντα ευτυχισμένος και χαρούμενος, Πρωτοστάτησε στην τοπική πολιτιστική ανάπτυξη και στην προβολή της Πρέβεζας μέσα από την διοργάνωση του «Διεθνούς Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών» κάθε καλοκαίρι, την συμβολή του στην λέσχη φίλων δημοτικής παραδοσιακής μουσικής «Βερενίκη» καθώς και με την ίδρυση του «Χορευτικού Ομίλου Πρέβεζας» που διεύθυνε, με συνεχείς παρουσίες και διακρίσεις σε όλη τη χώρα και σε διεθνή φεστιβάλ ανά την υφήλιο στα οποία συμμετείχε. Εκατοντάδες χορευτές από όλο τον κόσμο χόρεψαν μαζί του ενώ πάρα πολλοί συμπολίτες μας κάνανε μαζί του τα πρώτα τους βήματα στο χορό. Το τελευταίο διάστημα εργάζονταν στα «Χορευτικά του δήμου Πρέβεζας» για τα οποία είχε πολλά σχέδια (όπως και για τον «Χορευτικό όμιλο Πρέβεζας» ) τα οποία μείνανε ανεκπλήρωτα…
Γιάννη, η φυγή σου μας έχει συγκλονίσει, θα σε θυμόμαστε κάθε φορά που θα ακούμε τους χαρταετούς γιατί το μυαλό μας θα ταξιδεύει στην μαγεμένη αραπιά, εκεί που το χορευτικό μας πήρε την πρώτη θέση σε φεστιβάλ παραδοσιακών χορών ανάμεσα σε 28 κράτη…. μου έλεγες ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν βύσμα στη Μ. Ανατολή και ότι δεν θα τα καταφέρουμε αλλά τελικά τα καταφέραμε και η περηφάνια έσταζε από τα μπατζάκια σου….. θα σε θυμόμαστε όμως και όταν με τη τανάλια ήθελες να κόψεις τα σύρματα στη νατοϊκή βάση του ΑΚΤΙΟΥ για να γράψεις ένα σύνθημα στο τοίχο…. με τη Τασία να λέει την άλλη μέρα στο μαγαζί «τι έκανε πάλι ο τρελός»….
Το έργο σου για τον πολιτισμό και η αγάπη σου ήταν τεράστια για αυτή τη μικρή πόλη. Γενιές ολόκληρες διδάχτηκαν από σένα την αγάπη για την παράδοση και τους χορούς, έμαθαν να χορεύουν τη ζωή και όχι να την περπατάνε… πρωτοστατούσες στο Διεθνές φεστιβάλ παραδοσιακών χορών που με τόση λαχτάρα και ανυπομονησία ετοίμαζες με τη Τασία, την Αντιγόνη και όλα τα άλλα παιδιά κάθε χρόνο.
Ένα φεστιβάλ που με ατέλειωτες παρέες από όλες τις χώρες του κόσμου που με τα τραγούδια και τους χορούς κάνατε με όλα τα παιδιά αυτή την πόλη άνω κάτω, της δίνατε ρυθμό και παλμό για όσες μέρες κρατούσε……. χοροδιδάσκαλοι, χορευτές, μουσικοί από όλο τον κόσμο έχουν εκφράσει με μηνύματα τη λύπη τους για το χαμόγελο που έσβησε για πάντα..
Και που δεν ταξιδέψαμε (εγώ όχι σε όλα ταξίδια και ας μου γκρίνιαζες), τι πρωτόγνωρες μουσικές και χορευτικές εμπειρίες για όλους μας σε φεστιβάλ ! εκεί που τα μάτια όλων των χορευτών και των συνοδών δεν χόρταιναν από εικόνες, τοπία, τα αυτιά τους από παράξενες μουσικές, εκεί με εσένα μπροστάρη για να αναδείξουμε σε όλο τον κόσμο την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και την μουσικοχορευτική παράδοση της Πρέβεζας. Σε κάθε φεστιβάλ είτε στο άνοιγμα είτε στο κλείσιμο των ομιλιών σου ανέβαζες τον τόνο της φωνή σου όταν έλεγες «ότι ο πολιτισμός ενώνει τους λαούς και αποτελεί όπλο για την εγκαθίδρυση της ειρήνης»… Καλά τα είπε μου έλεγε η συντρόφισσα μου η Γιάννα…
Φίλε όλων μας, πόσες φορές τραγουδήσαμε μαζί τα αγαπημένα μας τραγούδια, εσύ περήφανος με το μπουζούκι στα χέρια, ο Ταξιάρχης με τον μπαγλαμά και ο Μάχος με την κιθάρα. Από κοντά ο Γιάννης, ο Χρήστος, ο Νίκος, ο Σπύρος, ο Πάνος και ας με συγχωρήσουν όσοι τους ξεχνάω…
Για τον έρωτα χορεύαμε το μαγκαλάκι… Πόσο περήφανος ήσουν για τη Μαρία σου, πόσο την καμάρωνες την θαύμαζες και την αγαπούσες…
Στο παράπονο για τις αδικίες της ζωής και της φτώχειας μας τραγουδούσες και χόρευες το «μοσχοβολούν οι γειτονιές» γιατί ήξερες από βασιλικούς και ασβέστη και από αυλές, σαν αυτή του σπιτιού σου που ήταν πάντα γεμάτη από αγάπη, από τα γέλια του γιού σου τα τελευταία χρόνια, την καλοσύνη της μάνας σου, από το χορό της αχώριστης αδερφής σου (τη δίδυμη που έλεγαν πολύ, φύλακας άγγελος και κολλητάρι για σένα). Αυλή γεμάτη από χαμόγελα και τραγούδια όλων αυτών που γέμιζαν αυτό το ορθάνοιχτο σπίτι….… πόσες φορές δεν γλεντήσαμε σε αυτή την αυλή. Δεν γελάσαμε! και κλάψαμε, γιατί το χθεσινό σαββατόβραδο φίλε δεν ήταν ΟΜΟΡΦΟ.. μέχρι και το τραγούδι του Τσιτσάνη έκλαιγε κάπου μακριά…
Αλλά και στους χωρισμούς μας τραγούδαγες «το δεν γυρίζεις τώρα να με δεις»..
Γιάννη
Το χασάπικό σου το οποίο το έμαθες σε εκατοντάδες να το χορεύουν (εγώ ακόμα μπερδεύω τα βήματα) θα συνεχίσει να χορεύεται από όλους στα σοκάκια και στα μαγαζιά της πόλης. Που θα πάει θα μου το μάθει η Αντιγόνη ή κάποιος άλλος από το χορευτικό..
Σύντροφέ μου και φίλε
Εκτός από τη πολιτιστική σου παρέμβαση και τη πολιτική σου δράση ζήσαμε αναρίθμητα πράγματα μαζί. Θα έχω να λέω ιστορίες στη Μαρία στο Γιωργάκη και στη μάνα σου αλλά και σε όλες τις παρέες. Να ξέρεις ότι τώρα που λείπει από τη πόλη και ο Ταξιάρχης (του οποίου του κάρφωνε το χέρι όταν το άπλωνε για να πάρει φαί) όταν θα περνάω από το σπίτι και αν η μάνα σου έχει φτιάξει σπανακόπιτα δε θα έχω κανέναν ανταγωνιστή στο φαί εκτός από το γιο σου και ίσως τον ανιψιό σου….
Επίσης
Στο ταξίδι σου αυτό να μη ξεχάσεις να δώσεις χαιρετίσματα στη Τασία που βιάστηκε και έφυγε λίγο πριν από σένα. Να τα οργανώσετε τα πράγματα εκεί όπως κάνατε και εδώ…
Σύντροφέ μου και φίλε
Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάνε. Εμείς όλοι εδώ που σε αποχαιρετούμε σήμερα δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Σύντροφέ μου και φίλε
Σε ευχαριστούμε για όλα
