Γιώργος Μιχαηλίδης
Τις παραδόσεις του ρατσιστικού παρελθόντος της βρετανικής αυτοκρατορίας φαίνεται ότι επαναπροσεγγίζει βήμα-βήμα το Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι, την προηγούμενη εβδομάδα, η κυβέρνησή του προχώρησε σε δύο παράλληλες κινήσεις. Η πρώτη και πιο σημαντική ήταν η επικύρωση από το κοινοβούλιο ενός νέου νόμου που ρυθμίζει τα ζητήματα ασύλου και μετανάστευσης. Ενώ η σχετική νομοθεσία της χώρας σκληραίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια, στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει ένα ποιοτικό άλμα που ενδεχομένως να ανοίξει το δρόμο και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Πρακτικά η δυνατότητα σε κάποιον/-α να πάρει άσυλο σε περίπτωση που φτάσει σε βρετανικό έδαφος μέσω μη-ενδεδειγμένης διαδρομής, δηλαδή αν δεν έχει εξασφαλίσει βίζα, εξαφανίζεται.
Οι παράνομα εισελθόντες/-ούσες, όμως, δεν θα επαναπροωθούνται πλέον σε γειτονική χώρα, ούτε θα απελαύνονται στη χώρα καταγωγής τους, αλλά θα αποστέλλονται «πακέτο» στη Ρουάντα. Με άλλα λόγια, η φτωχή και περίκλειστη κεντροαφρικανική χώρα θα καταστεί αποθήκη προσφύγων και μεταναστών από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, μέχρι τη Λιβύη και το Σουδάν, έναντι ενός πακέτου οικονομικής βοήθειας από το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι όσοι/-ες σταλούν στη Ρουάντα δεν θα έχουν το δικαίωμα να επανακαταθέσουν αίτηση ασύλου προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Υποσχόμενη απελάσεις στη Ρουάντα, η κυβέρνηση των Τόρις και του Ρίσι Σουνάκ ελπίζει να ανασχέσει το κύμα αφίξεων μεταναστών/προσφύγων από τα Στενά της Μάγχης.
Φρίκη προκαλεί η δημιουργία από τη βρετανική κυβέρνηση του πρώτου πλωτού στρατοπέδου που θα «φιλοξενήσει» 500 πρόσφυγες-μετανάστες, με πολλούς να μιλούν για πλωτή φυλακή που έρχεται να συνεχίσει μια σκοτεινή βρετανική παράδοση η οποία πρακτικά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. pic.twitter.com/gDiSI1bR8s
— Πριν (@PRINgr) July 24, 2023
Αξίζει να αναφερθεί ότι αν και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και το δεύτερο τη τάξει δικαστήριο της Βρετανίας έκριναν το νόμο απαράδεκτο, η κυβέρνηση συνέχισε απτόητη και τώρα απομένει η βασιλική υπογραφή για την επικύρωσή του. Αντίστοιχες πρακτικές άλλωστε έχουν προωθήσει η Δανία, το Ισραήλ αλλά και η Αυστραλία, μετατρέποντας φτωχές χώρες της Αφρικής ή της Ωκεανίας σε τόπους αποστολής ανεπιθύμητων μεταναστών/προσφύγων.
Η δεύτερη κίνηση εκ μέρους της κυβέρνησης Σούνακ ήταν η εγκαινίαση του πρώτου πλωτού στρατοπέδου που θα «φιλοξενήσει» πεντακόσιους πρόσφυγες και μετανάστες, με τους πολέμιους της συγκεκριμένης κίνησης να μιλούν για πλωτή φυλακή που έρχεται να συνεχίσει μια βρετανική παράδοση η οποία εγκαινιάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και πρακτικά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Αν και η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως η κίνηση αποσκοπεί μόνο στη μείωση του κόστους από τα ξενοδοχεία, η γενική κατεύθυνση της μεταναστευτικής πολιτικής της δεν αφήνει περιθώρια καλοπιστίας.
Όσο για την ειρωνεία ότι αυτά συμβαίνουν με μπροστάρη έναν ινδικής καταγωγής πρωθυπουργό ας στρέψει την προσοχή μας στο περιεχόμενο της σύγχρονης αστικής εξουσίας και όχι στη μορφή της.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (22.7.23)