Camping Αναιρέσεις: Συλλογική ζωή και καλοκαιρινή ανασυγκρότηση

Σοφιάννα Μπέσσα

Επιτυχώς έκλεισε την προηγούμενη εβδομάδα ένας σημαντικός κόμβος του φετινού ταξιδιού των Αναιρέσεων ανά την Ελλάδα. Λίγες μέρες μετά την επιτυχία του πρώτου γύρου τοπικών φεστιβάλ σε διάφορες πόλεις της χώρας, ο χώρος του camping Blue Bay στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας διαμορφώθηκε ειδικά από την αρμόδια οργανωτική επιτροπή ώστε να φιλοξενήσει εκατοντάδες φίλους του εγχειρήματος αλλά και να υπηρετήσει το βασικό δόγμα που υπηρετούν πιστά, ανά τα χρόνια οι Αναιρέσεις: Την αυτοοργάνωση. Το πολιτικό-πολιτιστικό κάμπινγκ κατάφερε να δώσει μια «ανάσα» μετά από μια περίοδο πολλαπλών κινηματικών και πολιτικών μαχών, σε νέους/νέες, εργαζόμενους και εργαζόμενες όλων των ηλικιών, προσφέροντας ένα πλήρες πρόγραμμα συζητήσεων, πολιτιστικών εκδηλώσεων και εκδρομών, παρέχοντας τη δυνατότητα φτηνών αλλά συνάμα ποιοτικών και συλλογικά διοργανωμένων διακοπών. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το κάμπινγκ αποτέλεσε έναν –έστω μερικό– προπομπό του συλλογικού τρόπου ζωής, παρέχοντας τη δυνατότητα διεξαγωγής μιας πλούσιας και συντροφικής συζήτησης μεταξύ ατόμων όλων των ηλικιών και από διαφορετικά μέρη της χώρας. Σημαντικό πολιτικό στόχο αποτέλεσε η προετοιμασία και η ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ενόψει των μαχών του επόμενου διαστήματος, με καθοριστικοί κόμβοι να ιεραρχούνται –μεταξύ άλλων– η αναγκαία παρέμβαση στο ζήτημα του περιβάλλοντος, η αυτοτελής παρουσία μιας μαχητικής, ενωτικής Αριστεράς στις δημοτικές – περιφερειακές εκλογές αλλά και η ανασυγκρότηση της πτέρυγας και του μετώπου στα πανεπιστήμια.

Το κάμπινγκ μπήκε με το «δεξί» από τη πρώτη κιόλας μέρα διεξαγωγής του (14/7). Δεκάδες σκηνές στήθηκαν από το πρωί και κόσμος κατέφτανε από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι και το βράδυ, βοηθώντας παράλληλα στην τελική διαμόρφωση του χώρου. Η εναρκτήρια συνέλευση πήρε τις πρώτες βασικές αποφάσεις για τη διασφάλιση της ομαλής ροής της καθημερινότητας και παρουσίασε στο κοινό το πλήρες πρόγραμμα και τον καταμερισμό των εργασιών. Όπως είθισται, η πρώτη μέρα έφτασε στο τέλος της με το πάρτι καλωσορίσματος στο ειδικά κατασκευασμένο beach bar.

Σε κοινέςΚατηγορίες

Νοέμβρης εκδηλώσεων στη Λέσχη Αναιρέσεις

Πάτρα: Πιο μαζική φέτος η πορεία του Πολυτεχνείου

Το Σάββατο 15/7, όπως και κάθε επόμενη μέρα, ξεκίνησε με πρωινό στο κυλικείο του κάμπινγκ, που αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για νέες γνωριμίες και πλούσιες συζητήσεις που συνεχίστηκαν στη παραλία μέχρι αργά το απόγευμα. Ακολούθησε η πρώτη εκδήλωση με τίτλο «Η άνοδος της ακροδεξιάς σε Ελλάδα και ΕΕ. Για την αντεπίθεση των κομμουνιστικών ιδεών της κατάργησης κάθε εκμετάλλευσης, διάκρισης, καταπίεσης», που άνοιξε τη συζήτηση για την αναγκαία παρέμβαση του κινήματος και των πολιτικών πρωτοποριών απέναντι στον φασισμό και τον σκοταδισμό, ειδικά εν όψει των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών και την είσοδο τεσσάρων ακροδεξιών κομμάτων στη βουλή. Το ίδιο βράδυ ακολούθησε παραδοσιακό γλέντι με ψήσιμο και πολύ χορό.

Όλες οι επόμενες μέρες γέμισαν οι διάφορες θεματικές ιδεολογικές συσκέψεις φοιτητών-μαθητών, συσκέψεις τεχνικών επαγγελμάτων αλλά και τοπικών κινήσεων. Πραγματοποιήθηκαν θερινές προβολές (Στα Άκρα, Αγόρια στο ντουζ, Incendies) καθώς και θεματικά beach bar όπως Cuban Night Fiesta, Hip-hop Night, κ.λπ. Από τη νυχτερινή διασκέδαση φυσικά δεν έλειψε το sequel του επιτυχημένου Quiz Night της Λέσχης Αναιρέσεις στην Αθήνα, που γέμισε γέλια και φωνές, συλλογικές νίκες (και ήττες) τον χώρο του κάμπινγκ, καθώς και η αγαπημένη βραδιά Stand Up Comedy.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες εκδηλώσεις, αξίζει να αναφερθεί εκείνη για το φοιτητικό όπου έγινε μια πλούσια ανάλυση για το σύγχρονο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο καθώς και τα αιτήματα που πρέπει να προτάξει το φοιτητικό κίνημα το επόμενο διάστημα καθώς και το πώς η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα αναδειχθεί σε ρόλο πρωταγωνιστή και όχι ακολουθητή των σχεδίων της ρεφορμιστικής Αριστεράς.

Σημαντικό σταθμό αποτέλεσε η εκδρομή στον Γοργοπόταμο και τη Σπερχειάδα. Με πρώτη στάση την Καλύβα του Στεφανή και την εξιστόρηση του Κώστα Μαστροκώστα για το πώς ξεκίνησε από τα μέρη εκείνα η πρώτη αντάρτικη ομάδα του ΕΛΑΣ αλλά και το πώς κινήθηκε μετέπειτα το αντάρτικο στη περιοχή, οι εκδρομείς συνέχισαν με διάφορες μικρές στάσεις σε μνημεία στα γύρω χωριά, μέχρι που καταλήξαν στην γέφυρα του Γοργοποτάμου όπου τη «σκυτάλη» της ξενάγησης πήρε ο Δημήτρης Δάρας. Κατά γενική ομολογία, η εκδρομή γέμισε τους θαμώνες του camping με ανώτερα επίπεδα έμπνευσης από τους ιστορικούς αγώνες των κομμουνιστών-στριών του παρελθόντος για τους αγώνες που καλούνται να δώσουν οι ίδιοι στο σήμερα. Το βράδυ έκλεισε με συζήτηση για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου με αφήγηση και προσωπική μαρτυρία του αγωνιστή Σήφη Καυκαλά.

Την Πέμπτη 20/7, η εκδήλωση με τίτλο «Τεχνολογία-παραγωγή. Εξυπηρετώντας την κοινωνία ή τα κέρδη;» άνοιξε έναν ιδιαίτερα επίκαιρο διάλογο γύρω από το τεχνολογικό ζήτημα και τη προσφορά του τελικά στο σύνολο ή στη πλήρη υποταγή του στην παραγωγή κέρδους για το κεφάλαιο αλλά και την στάση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς απέναντι στην, ολοένα και γρηγορότερα, αναπτυσσόμενη τεχνολογική εξέλιξη και την επίδραση αυτής στην καθημερινότητα του ανθρώπου.

Η εκδήλωση της Παρασκευής 21/7 ήταν αφιερωμένη στο εργατικό κίνημα της περιοχής και την ιδιαίτερη σημασία του αγώνα της ΛΑΡΚΟ. Στο πάνελ βρέθηκε ο αγωνιστής και επί χρόνια συνδικαλιστής στο ΙΓΜΕ, Χάρης Σμυρνιώτης, που μετέφερε την εικόνα του εργοστασιακού κινήματος από «πρώτο χέρι». Καθηλωτικό σύνθημα των μεταλλωρύχων που ξεχώρισε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη των θεατών ήταν το: «Εργάτης από τη ΛΑΡΚΟ θα φύγει ή συνταξιούχος ή νεκρός. Ποτέ απολυμένος!». Το βράδυ ακολούθησε αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι με live μουσική.

Τέλος πριν το μεγάλο πάρτι αποχώρησης που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, το απόγευμα του Σαββάτου 22/7 έλαβε χώρα και η κεντρική εκδήλωση του κάμπινγκ: «Για αυτούς που δεν παρέδωσαν τα όπλα. Η εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και η επανάσταση μέχρι το τέλος». Στην κουβέντα αυτή συνείσφερε και συντρόφισσα από την οργάνωση Κόκκινη Πρωτοβουλία της Σερβίας που παρέθεσε γεγονότα από την εξέγερση στη Γιουγκοσλαβία. Η τελευταία μέρα του κάμπινγκ ξεκίνησε όπως η πρώτη, με το χώρο να ξεστήνεται συλλογικά και τους φίλους/ες των Αναιρέσεων να ανανεώνουν το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά κρατώντας σφιχτά τις πολλές αναμνήσεις που άφησε ένα (σχεδόν καθολικά) αυτοοργανωμένο κάμπινγκ, σαν «όπλο» στα χέρια τους για τους αγώνες του αύριο.