Δημήτρης Σταμούλης
▸Η περίπτωση του Βαγγέλη στο εργοστάσιο της πρώην ΕΒΓΑ «λιώνει» το αφήγημα της «πετυχημένης» βιομηχανίας και του «δυναμικού» κλάδου της βιομηχανίας τροφίμων. Δολοφονικός αποδεικνύεται ο νόμος Χατζηδάκη για την περίφημη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου» που βάζει πλάτη στα 12ωρα.
Δούλευε επί συνεχόμενα 12ωρα, σε μηχανές που δεν συντηρούνταν, με πολύ λιγότερους συναδέλφους από αυτούς που απαιτεί η παραγωγή, για να αβγαταίνουν τα κέρδη της EMFI (πρώην ΕΒΓΑ). Αυτό γινόταν επί σχεδόν έναν χρόνο και ο ίδιος είχε αναφέρει στην οικογένειά του ότι αισθανόταν κουρασμένος. Ο Βαγγέλης Τσαμπάς είναι άλλο ένα θύμα της εργοδοτικής και κρατικής αδιαφορίας απέναντι στις ζωές και την ασφάλεια των εργατών και δυστυχώς δεν είναι το μόνο αυτή την εβδομάδα! Λίγες μέρες πριν έχασε τη ζωή του άλλος ένας εργαζόμενος, σε υποκατάστημα του «Σκλαβενίτη» στη Χαλκίδα, από πτώση και τραυματισμό στο κεφάλι, ένας ακόμα ναυτεργάτης που έπεσε από 12 μέτρα ύψος, στο δήθεν «αναγεννημένο» από την ιδιωτική Onex, Νεώριο Σύρου, και ένας 27χρονος εργάτης στη Σίνδο που καταπλακώθηκε από βαρύ φορτίο, στη μεταφορική εταιρεία όπου εργαζόταν.
Η περίπτωση του Βαγγέλη στο εργοστάσιο της EMFI είναι ωστόσο αποκαλυπτική. Έγινε σε μια βιομηχανία «γνωστή», σε έναν «δυναμικό» βιομηχανικό κλάδο όπως αυτός των τροφίμων και βέβαια σε εφαρμογή του φονικού, όπως αποδεικνύεται, νόμου Χατζηδάκη για την περίφημη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου». Είναι χαρακτηριστικό αυτό που δήλωσαν οι συνάδελφοι του αδικοχαμένου εργάτη για την εργοδοτική λογική, ότι «όσο πιο λίγοι (εργάτες), τόσο πιο πολλά τα κέρδη»!
Ο νόμος 4808/2021 επιτρέπει έως και 3 ώρες υπερωρίας την ημέρα με φθηνότερη υπερωριακή αμοιβή, έως και 150 ώρες ετησίως, ενώ το όριο αυτό μπορεί να επεκταθεί με απόφαση του υπουργού Εργασίας! Ας απαντήσει η εταιρεία υπό ποιο καθεστώς ο άτυχος εργάτης δούλευε 12ωρα και πόσο νόμιμα ήταν. Αλλά και η Επιθεώρηση Εργασίας που εφτά μέρες μετά τον θάνατο του Βαγγέλη Τσαμπά, δεν είχε επισκεφτεί τον χώρο για να ελέγξει τις συνθήκες εργασίας.
Η απάντηση των εργατών της EMFI και της κλαδικής ομοσπονδίας γάλακτος, τροφίμων και ποτών ήρθε με πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας, με την εργοδοσία και την κυβέρνηση να επιστρατεύουν τα ΜΑΤ για να τη «σπάσουν». Το σωματείο κατήγγειλε την εργοδοσία ότι εδώ και χρόνια ακολουθεί συστηματικά την πολιτική που θέλει τα τμήματα να είναι υποστελεχωμένα, τους μισθούς στα Τάρταρα και την εντατικοποίηση της εργασίας να χτυπά «κόκκινο». Το τμήμα του άτυχου εργάτη είχε κάτω από το ελάχιστο προβλεπόμενο προσωπικό για να βγαίνουν οι βάρδιες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι πριν έναν μήνα παραιτήθηκε εργαζόμενος γιατί φοβόταν ότι δεν θα επιστρέψει κάποια μέρα πίσω στην οικογένεια του. Αλλά και η συντήρηση των μηχανημάτων ήταν ανύπαρκτη καθώς δεν… επιδοτείται, σε αντίθεση με την αγορά τους, μέσω διαφόρων προγραμμάτων που προωθεί η κυβέρνηση στο όνομα της «ανάπτυξης» και του «εκσυγχρονισμού» της βιομηχανίας. Το ίδιο το σωματείο, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «επανειλημμένα προειδοποιούσε ότι οι συνάδελφοι δεν αντέχουν και ότι αυτή η κατάσταση θα φέρει κάποιο σοβαρό ατύχημα ακόμα και θανατηφόρο».
Μαύρη χρονιά το 2022, αρνητικό ρεκόρ σε νεκρούς εργάτες, διπλάσιος αριθμός
από το 2019
Δηλαδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά λίγο καιρό μετά το έγκλημα στα Τέμπη και τις καταγγελίες των εργαζομένων στον ΟΣΕ που έβαζαν στα συρτάρια τους οι κυβερνητικοί ιθύνοντες και η Hellenic Train και που τελικά κόστισε τη ζωή σε 11 εργαζόμενους στην εταιρεία, σε ένα από τα πιο φονικά εργατικά «δυστυχήματα».
Συνολικά, το 2022 ήταν μια μαύρη χρονιά για τους εργαζομένους με αρνητικό ρεκόρ στα θύματα εργατικών δυστυχημάτων, τα οποία έφτασαν τα 102, αριθμός διπλάσιος από το 2019 (51)! Ειδικά το άνοιγμα μετά την πανδημία οδήγησε σε μια εργασιακή «κανονικότητα» που περιλάμβανε εντατικοποίηση εργασίας, παντελή απουσία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και ανυπαρξία ελέγχων από το ΣΕΠΕ. Όχι τυχαία το τελευταίο τετράμηνο του 2022, οι νεκροί ήταν περισσότεροι από τους πρώτους οκτώ μήνες. Όμως και στον αγροτικό τομέα χάθηκαν 31 άτομα από πτώση τρακτέρ, δέντρων και άλλων εργασιών. Ανατριχίλα προκαλεί η μαύρη στατιστική και για το 2023 καθώς μόνο στο πρώτο τρίμηνο καταγράφηκαν 49 θάνατοι σε χώρους εργασίας. Από την άλλη, ενδεικτικό της αδιαφορίας των κυβερνητικών και κοινοτικών οργάνων είναι ότι τόσο η ΕΛΣΤΑΤ όσο και η Eurostat καταγράφουν τα εργατικά ατυχήματα με δύο χρόνια καθυστέρηση και ο ΕΦΚΑ με τρία. Ενώ «αόρατοι» είναι φυσικά οι ανασφάλιστοι και αλλοδαποί εργαζόμενοι.
Βαριές οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων
Οι ευθύνες για τα εργοδοτικά εγκλήματα είναι βαριές για τις κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ. Διέλυσαν τον σταθερό εργάσιμο χρόνο, ελαστικοποίησαν τις εργασιακές σχέσεις, συγκάλυψαν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες με τους νόμους που ψήφισαν, χτύπησαν την εργατική δράση και το δικαίωμα στην απεργία. Όλες οι κυβερνήσεις φέρουν ευθύνη για τη διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας. Η υποστελέχωσή της έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις της χώρας για ζητήματα υγείας και ασφάλειας, θα χρειάζονταν 13 ολόκληρα χρόνια!
Η απεργία της Τρίτης ήταν μια απάντηση αλλά απαιτείται σχέδιο συνέχισης και κλιμάκωσης με απαίτηση για δέσμευση της εργοδοσίας σε αιτήματα όπως: όλοι οι εργαζόμενοι να είναι σε σταθερή και μόνιμη εργασιακή σχέση, να καταργηθούν οι υπερωρίες που «κόβουν» θέσεις εργασίας, να συντηρηθούν τα μηχανήματα, να υπογραφεί ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς.
Καταγγέλλοντας το νέο εργοδοτικό έγκλημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξέφρασε τη στήριξή της στον αγώνα των συνδικάτων προτάσσοντας την ανάγκη για δουλειά με ασφάλεια, ανθρώπινα μεροκάματα και συντάξεις, ριζική μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και μείωση του ωραρίου εργασίας, κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλου του αντισυνδικαλιστικού νομοθετικού οπλοστασίου των κυβερνήσεων.