Γιώργος Μουρμούρης & Captainlinux
Μιλήσαμε στο τηλέφωνο το πρωί της Πέμπτης. Ο Χαράλαμπος Παυλάκης και ο Αριστείδης Οικονόμου, εργαζόμενοι στον ΟΣΕ και μέλη της Αριστερής Παρέμβασης Σιδηροδρομικών, βρίσκονταν από νωρίς στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη, όπου 30 και πλέον ώρες μετά το δυστύχημα τα σωστικά συνεργεία απομάκρυναν ακόμα σορούς ή τμήματα σορών από τα συντρίμμια των πρώτων βαγονιών της αμαξοστοιχίας Intercity 62.
«Τώρα οι διασώστες βρίσκονται στο μπαρ, εκεί μέσα έχει κόσμο. Αρχίζουν να βγάζουν σορούς, γίνεται χαμός», μας λέει ο Χ. Παυλάκης. Ήταν βέβαιος ότι ο αριθμός των νεκρών θα αυξηθεί. «Είδα να συλλέγουν τμήματα σορών και να τα βάζουν σε σακούλες. Σε αυτά θα κάνουν τεστ DNA για να δουν αν προέρχονται από ένα άτομο ή από πολλά. Βρίσκουν μέλη από εδώ και από εκεί», περιέγραψε το εφιαλτικό σκηνικό που εκτυλίσσεται στο βορειοανατολικό άκρο της θεσσαλικής πεδιάδας.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη μονοπωλεί τις τελευταίες ημέρες το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Ξαφνικά, τα ίδια Μέσα που μετέδιδαν διθυραμβικά αφιερώματα στο «ασημένιο βέλος», το τριαντάχρονο τρένο που η Hellenic Train παρουσίαζε ως επιτομή της προόδου, ανακάλυψαν τις κακοτεχνίες, τις ελλείψεις συστημάτων ασφαλείας, τις δεκάδες καταγγελίες εργαζομένων για την κατάσταση του σιδηροδρόμου. Όμως καταγγελίες για τα τεκταινόμενα στον ελληνικό σιδηρόδρομο υπήρχαν δημοσιευμένες εδώ και χρόνια.
Ήδη, τον Μάιο του 2017, στον απόηχο του δυστυχήματος στο Άδενδρο, τα δύο μέλη της Αριστερής Παρέμβασης
Σιδηροδρομικών, σε άρθρο τους στο Πριν περιέγραφαν την εγκατάλειψη «του πλέον λαϊκού μέσου μεταφοράς, με στόχο τη μετατροπή του σε ένα φτηνό προϊόν προς πώληση», κάνοντας λόγο για «ένα διαρκές έγκλημα».
«Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς εμπειρογνώμων για να καταλάβει γιατί εκτροχιάστηκε το τρένο στο Άδενδρο. Η κυνική δήλωση εξάλλου του κ. Πετράκη, διευθύνοντα σύμβουλου του ΟΣΕ, πως “έτσι λειτουργούν τα δρομολόγια εδώ και 12 χρόνια που λειτουργεί αυτή η γραμμή και δεν έχει συμβεί το παραμικρό” […] αποτελεί τη μεγαλύτερη παραδοχή της μεθοδευμένης και κατ’ επέκταση εγκληματικής εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων», έγραφαν οι δύο σιδηροδρομικοί.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού»
«Είναι αυτό που λέμε εδώ και χρόνια», λέει σήμερα στο Πριν ο Χ. Παυλάκης, αναφερόμενος στην απαξίωση του ΟΣΕ και τις δραματικές ελλείψεις προσωπικού. «Η εγκατάλειψη μετρά πολλά χρόνια», σημειώνει, καθώς «από το 1985 και μετά δεν έγιναν προσλήψεις» στον σιδηρόδρομο. Έτσι πλέον κρίσιμες λειτουργίες που σχετίζονται με την υποδομή έχουν καταλήξει σε εργολάβους, ενώ τα δρομολόγια (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) και η συντήρηση (ΕΕΣΣΤΥ) έχουν περάσει στη Hellenic Train.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού», τονίζει και ο Αριστείδης Οικονόμου. «Βάσει του οργανογράμματος, ο ΟΣΕ θα έπρεπε να απασχολεί 2.100 εργαζόμενους, όμως σήμερα έχει μόλις 750. Λείπουν 1.350 άτομα», υπογραμμίζει, υπενθυμίζοντας ότι οι μετατάξεις των πρώτων μνημονιακών ετών διέλυσαν τον σιδηρόδρομο, καθώς απομάκρυναν χιλιάδες έμπειρους εργαζόμενους. Σήμερα, ακόμα και σταθμάρχες και κλειδούχοι εργάζονται με «μπλοκάκι».
Η εγκατάσταση των τόσο κρίσιμων για την ασφάλεια του δικτύου συστημάτων φωτοσήμανσης και τηλεδιοίκησης δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, παρά το γεγονός ότι οι πρώτες προμήθειες πραγματοποιήθηκαν πριν ακόμα από το 2004, στο πλαίσιο των «αμαρτωλών» συμβάσεων με τη Siemens. «Η εγκατάσταση των συστημάτων δεν γινόταν γιατί οι εργολάβοι ποτέ δεν τελείωναν τις δουλειές», σημειώνει ο Χαράλαμπος Παυλάκης. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τα συστήματα καθίσταντο πλέον παρωχημένα, αφού δεν αναβαθμίζονταν και έτσι αχρηστεύονταν. «Τα φωτοσήματα δεν λειτουργούν στο μεγαλύτερο μέρος του δικτύου», υπογραμμίζει και ο Αριστείδης Οικονόμου. «Έχουμε πλέον μεγαλύτερες ταχύτητες με λιγότερη ασφάλεια», τονίζει, κάνοντας παράλληλα λόγο για απαξίωση και σκόπιμη υπερχρέωση του ΟΣΕ στην πορεία ιδιωτικοποίησής του. Όπως εξηγούν οι δύο σιδηροδρομικοί, η συντήρηση του δικτύου παραμελήθηκε επί χρόνια, ενόσω το υλικό του ΟΣΕ απαξιωνόταν, ώστε να φανεί ως «μάννα εξ ουρανού» η λύση των ΣΔΙΤ.
Η διάσπαση του άλλοτε ενιαίου ΟΣΕ σε μια σειρά μικρότερες Ανώνυμες Εταιρείες, υπό τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και στο πλαίσιο της μακράς πορείας προς την ιδιωτικοποίηση, συντέλεσε επίσης στη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης. «Έδωσαν το κερδοφόρο κομμάτι, δηλαδή τα επιβατικά και εμπορικά δρομολόγια, στους ιδιώτες και κράτησαν το ζημιογόνο, δηλαδή τα έργα υποδομής, στο κράτος», σημειώνει ο Αριστείδης Οικονόμου.
«Το ίδιο έγινε και τη δεκαετία του ’80 στην Αγγλία, όταν έκανε τις ιδιωτικοποιήσεις η Θάτσερ», προσθέτει ο Χαράλαμπος Παυλάκης, τονίζοντας ότι υπό αυτές τις συνθήκες ένα μεγάλο δυστύχημα ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.
Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 04-03-2023