Γιώργος Παπανικολάου
Αποφάσεις
Σε κλίμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας ολοκληρώθηκαν με επιτυχία το απόγευμα της Κυριακής 22 Ιανουαρίου οι εργασίες της 5ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην συνδιάσκεψη συμμετείχαν σχεδόν 600 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από 72 επιτροπές σε όλη τη χώρα, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες αγωνιστές του μετώπου και του κινήματος.
Η συνδιάσκεψη ξεκίνησε το Σάββατο 21 Ιανουαρίου, με την παρουσίαση των Θέσεων της πλειοψηφίας του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου από τον Νίκο Κρασάκη, ενώ ακολούθησε η παρουσίαση της πλατφόρμας του ΣΕΚ (Γιώργος Ράγκος) και οι εισηγητικές παρεμβάσεις της ΟΚΔΕ Σπάρτακος και του ΕΚΚΕ. Στη συνέχεια χαιρέτησαν τις εργασίες οι οργανώσεις της αριστεράς: Αναμέτρηση, ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΕΕΚ, ΚΚΕ (μ-λ, ΛΑΕ, ΟΚΔΕ, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, ενώ γραπτό χαιρετισμό έστειλε η ΑΡΑΝ και το Κόκκινο Νήμα. Ακολούθησαν ομιλίες αντιπροσώπων, ενώ αμέσως μετά συζητήθηκαν και υπερψηφίστηκαν με συντριπτική πλειοψηφία ορισμένες οργανωτικές αλλαγές που προτάθηκαν στο σώμα.
Με ευρεία πλειοψηφία ψηφίστηκε η πολιτική γραμμή του μετώπου
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν οι ψηφοφορίες πάνω στα σχέδια Θέσεων που είχαν κατατεθεί πριν από τη Συνδιάσκεψη (Θέσεις πλειοψηφίας ΠΣΟ και θέσεις των συντρόφων του ΣΕΚ). Αφού υπερψηφίστηκε ως βάση το σχέδιο Θέσεων της πλειοψηφίας του ΠΣΟ ακολούθησε η συζήτηση επί των τροπολογιών στις Θέσεις της 5ης Συνδιάσκεψης. Στην τελική ψηφοφορία επί των Θέσεων, οι Θέσεις υπερψηφίστηκαν από το 65,15% των αντιπροσώπων, κατά ψήφισε το 34,48%, ενώ υπήρχαν και 2 λευκά.
Ακολούθησε η καταρχήν ψηφοφορία επί των σχεδίων Πολιτικής Απόφασης της 5ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αφού υπερψηφίστηκε ως βάση το σχέδιο απόφασης της πλειοψηφίας του ΠΣΟ, κατατέθηκαν τροπολογίες και πραγματοποιήθηκε συζήτηση επί των προτάσεων. Το σχέδιο Απόφασης στην τελική ψηφοφορία υπερψηφίστηκε από το 58,55% των αντιπροσώπων, κατά ψήφισε το 34,77%, ενώ το 6,66% ψήφισε λευκό.
Η διαδικασία της συνδιάσκεψης ολοκληρώθηκε με τη ψηφοφορία για την εκλογή νέου Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) και νέας Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΚΣΕ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σε ένα κατάμεστο μεγάλο αμφιθέατρο, με την παρουσία εκατοντάδων αντιπροσώπων, μελών και φίλων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διεξήχθη για δύο ημέρες ένα πλούσιος διάλογος, πάνω στα πολιτικά επίδικα, αλλά κι ευρύτερα στην εποχή και τις τάσεις της, στα ερωτήματα για το εργατικό κίνημα και την αντικαπιταλιστική Αριστερά, στις προκλήσεις για την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες σε όλη την Ελλάδα αναζωογόνησαν με τη συμμετοχή τους στις συνελεύσεις και τη συνδιάσκεψη. Μέσα από το σύνολο της διαδικασίας, ο μαχόμενος κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, μέσα από μια συντροφική, δημοκρατική και πολιτική συζήτηση και διαδικασία ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους, εξοπλίζονται για μια μάχιμη παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις πολύπλευρες μάχες του επόμενου διαστήματος.
Η πλατιά συμμετοχή σε σύντομο χρονικό διάστημα, το σημαντικό ενδιαφέρον που εκφράστηκε, ο ουσιαστικός διάλογος και η συλλογική θέληση για αποφασιστικά βήματα μπροστά προκαλούν αισιοδοξία για μια αναβαθμισμένη πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο διάστημα.
Η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στέλνει μήνυμα αντικαπιταλιστικής ανατροπής και μάχιμης πολιτικής συσπείρωσης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για τη «συγκρότηση του στρατοπέδου “των κάτω”, της εργατικής τάξης, των φτωχών και καταπιεσμένων, που θα μιλήσει για “ψωμί, δουλειά, δημοκρατία, ειρήνη, διεθνή αλληλεγγύη των εργατών και των λαών” και θα αντιπαρατεθεί στη θυσία για καπιταλιστικά κέρδη, τις πολεμικές δαπάνες, την εθνικιστική τύφλωση και φανατισμό, τη μετατροπή των νέων σε κρέας για τα κανόνια του πολέμου».
Στη Συνδιάσκεψη τονίστηκε πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δυναμώσει την παρέμβασή της σε όλους τους αγώνες του κινήματος το επόμενο διάστημα, αλλά και τις πολιτικές αναμετρήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, αποφασίστηκε η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις επερχόμενες πολιτικές και εκλογικές μάχες, με στόχο τη δημιουργία των όρων για ήττα και ανατροπή της αντιλαϊκής αντεργατικής επιδρομής κεφαλαίου-ΕΕ-ΝΑΤΟ που προωθεί η υπεραντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ με την ουσιαστική συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Για μια ανατροπή που θα φέρει τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα μπροστά, κόντρα στο ψευτοδίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;».
Ο διάλογος μέσα από τις δεκάδες τοποθετήσεις των αντιπροσώπων ήταν ιδιαίτερα πλούσιος: Ανοίχτηκαν σε σημαντικό βαθμό τα μεγάλα θέματα της καπιταλιστικής κρίσης, του πολέμου, των αστικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της επαναστατικής τακτικής και προετοιμασίας, που πρέπει να έχει η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπροστά σε όλα αυτά. Μεταφέρθηκαν εμπειρίες από το πεδίο της δράσης στο εργατικό κίνημα και τους χώρους δουλειάς, από τις γειτονιές και τις αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε περιφέρειες και δήμους, στο φεμινιστικό και LGBTQ+ κίνημα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην πρωτοπόρα δράση κατά την περίοδο της πανδημίας, για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας κι ενάντια στις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης ΝΔ. Έντονα ήρθε η απαίτηση από αρκετές ομιλίες για αναβάθμιση της δημοκρατικής λειτουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για συζήτηση και απάντηση των μεγάλων ερωτημάτων και για κατάκτηση κοινού πολιτικού σχεδίου στο κίνημα και τις πολιτικές αναμετρήσεις.
Ζωντανή κι έντονη ήταν η συζήτηση γύρω από το πως επηρεάζονται άλλα ρεύματα κι αγωνιστές που απογοητευμένοι από τον κυβερνητισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ κοιτάνε προς τα «αριστερά». Εκεί, έγινε εμφανές ότι η κοινή δράση στο κίνημα, πάντα όμως με δεδομένη την αυτοτέλεια του αντικαπιταλιστικού μετώπου, τη σύγκρουση και διαπάλη με τις (λανθασμένες) απόψεις, και τελικά μια νέα ενότητα σε ανώτερο προγραμματικό επίπεδο είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεραστούν οι όποιες προηγούμενες αυταπάτες και το κίνημα να βγει ενισχυμένο για τις νέες μάχες, με προοπτική νίκης αυτήν την φορά.
Στο πλαίσιο αυτό υπήρχε εμβάθυνση και ανάπτυξη της πολιτικής πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συσπείρωση δυνάμεων στη γραμμή του αντικαπιταλιστικού μετώπου-πόλου, αλλά και στο άμεσο κάλεσμα συνεργασίας στη βάση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος για παρέμβαση και στην μάχη των εκλογών. Στη συζήτηση άνοιξε ευρύτερα η κουβέντα γύρω από τις εκλογικές συνεργασίες, καθώς στον ευρύτερο πολιτικό διάλογο εδώ και καιρό έχει τεθεί ακόμη μία πρόταση ενότητας, η οποία στην ουσία της εκκινεί από την εκτίμηση της δυνατότητας για «ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με την ριζοσπαστική αριστερά» και υπηρετεί ακριβώς αυτό το στόχο με διάφορα επιχειρήματα. Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Από τις συμμαχίες γύρω από τον Μελανσόν έως τον Λούλα η πρόταση αυτή θεωρεί περιττή πολυτέλεια τη διάκριση «ριζοσπαστικής» (σοσιαλδημοκρατικής στην ουσία της) και αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς.
Κατά την διάρκεια της συνδιάσκεψης, αναδείχθηκε από πολλές ομιλίες πως η γραμμή αυτή οδηγεί τελικά στην προσκόλληση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη ρεφορμιστική κοινοβουλευτική αριστερά, μέσω ενός πολιτικού συνεχούς όπου «ο καθένας θα λέει τα δικό του πρόγραμμα, αλλά όλοι μαζί θα δεσμεύονται στο ελάχιστο». Αυτό καταλήγει τελικά σε μια συμφωνία σε ένα πρόγραμμα «άμεσων μέτρων βελτίωσης», όπου οι πολιτικοί στόχοι ρήξης θα έρθουν στην επιφάνεια «όταν θα εφαρμόζεται το πρόγραμμα». Για να μη πηγαίνουμε μακριά, ας θυμηθούμε την αποτυχημένη λογική του ΣΥΡΙΖΑ του 2012 και πώς όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας της ρήξης, είχαν ήδη καεί οι πολιτικές προϋποθέσεις όχι απλά για τη ρήξη αλλά και για την αντίσταση στο ανοιχτό ξεπούλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε διάκριση από παρόμοιες λογικές η 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως τονίζεται και στην ανακοίνωση μετά τη διαδικασία:
- απευθύνει κάλεσμα στους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαίανα μην σιγήσουν μέσα στην άτυπη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, αλλά αντίθετα να δυναμώσουν τους αγώνες για την υπεράσπιση των αναγκών και δικαιωμάτων τους, ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και την αστική πολιτική.
- καλεί τους αγωνιστές του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος,όσους πήραν μέρος στις μάχες της προηγούμενης περιόδου, να κάνουν με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένα βήμα για την ανασυγκρότηση, αντεπίθεση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
- απευθύνει πρόταση για μια πλατιά αντικαπιταλιστική ενότητα,προς τις πολιτικές οργανώσεις και δυνάμεις που παλέψαμε μαζί το προηγούμενο χρονικό διάστημα, που συμφωνούν στις βασικές θέσεις του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και υπερασπίζονται την αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς απορρίπτοντας λογικές πολιτικής και εκλογικής συμπόρευσης με διαχειριστικές-ρεφορμιστικές δυνάμεις.
Ενισχύουμε το αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο
Πολλοί αναφέρθηκαν στις κρίσιμες εποχές και μάχες που έρχονται, σε μια περίοδο που σφραγίζεται από την πολύπλευρη κρίση του καπιταλισμού και τον πόλεμο. Υπογραμμίστηκαν και σωστά οι προκλήσεις και οι δυνατότητες για την επαναστατική Αριστερά. Αλλά αυτές δεν θα εκφραστούν αυτόματα, ως φυσικό φαινόμενο, απαιτούν συνειδητή παρέμβαση στη σκληρή ταξική πάλη. Αυτά σημείωσε, μεταξύ άλλων στην καταληκτική ομιλία εκ μέρους του ΝΑΡ, ο Γιάννης Ελαφρός
Με ποια λογική; Τι απαιτείται; Πρώτο, συνολική αντικαπιταλιστική απάντηση κι αποκάλυψη των εφιαλτικών νόμων του συστήματος. Δεύτερο, παρέμβαση με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης. Τρίτο, ξεκαθάρισμα πως το πρόγραμμα αυτό δεν είναι για διαχείριση και κυβερνητική εφαρμογή εντός του συστήματος. Θα επιβληθεί από την εργατική τάξη και τον οργανωμένο λαό, με ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος και με ανεξάρτητα όργανα εργατικής πολιτικής, από τώρα με ρωγμές και κατακτήσεις αλλά απαιτείται επανάσταση για τη συνολική του εφαρμογή. Τέταρτο, πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το «μετά τον καπιταλισμό, τι;», για τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό της εποχής μας.
Γι’ αυτό χρειάζεται αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο. Αυτή είναι η απάντηση στο συνολικό πολιτικό επίπεδο, όχι κάτι άλλο, όλες οι μεσοβέζικες άλλες απαντήσεις έχουν χρεοκοπήσει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, γι’ αυτό πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με την ανάπτυξη, τη δημοκρατική λειτουργία και επεξεργασία των θέσεων του μετώπου. Αδικεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα χιλιάδες μέλη της ένας εργαλειακός χειρισμός της, είτε στο πλαίσιο στενά κομματικών σχεδιασμών είτε απλά ως μοχλό προς άλλες συνεργασίες. Το αίτημα της συνδιάσκεψης είναι να δώσουμε βάρος στον συλλογικό σχεδιασμό και την κοινή παρέμβαση, όχι στις ετσιθελικές αποφάσεις και στο «ο καθένας το δικό του».
Η επόμενη μέρα δεν θα βρει μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ «σκαντζόχοιρο» βεβαίως, αλλά ούτε σε σύγχυση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί αποφασιστικά σε κίνημα ανατροπής και σε αντικαπιταλιστική μετωπική συσπείρωση. Ενώ εξελίσσεται η επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, ΕΕ και ΝΑΤΟ, με τη συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ενώ ο κόσμος λεηλατείται από την ακρίβεια, όλη η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, αλλά και μεγάλο μέρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ασχολούνται μόνο με τις εκλογές. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κατέβασαν ξανά ρολά μετά την επιτυχημένη απεργία στις 9 Νοέμβρη, ΚΚΕ και ΠΑΜΕ μαζεύουν ψήφους εδώ και μήνες. Είναι αναγκαίο ένα ισχυρό ταξικό αγωνιστικό ρεύμα και κέντρο αγώνα σωματείων και επιτροπών αγώνα, που θα θέσει έμπρακτα το θέμα της αγωνιστικής απάντησης και όχι της προεκλογικής νηνεμίας, που συμβάλλει στα σχέδια μετεκλογικής σταθεροποίησης.
Όσον αφορά την Αριστερά, έχουν ήδη αναδειχθεί ευρύτερα δύο λογικές που δεν συντίθενται. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μιλά για ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική Αριστερά, στη βάση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, σε διαχωρισμό από τη ρεφορμιστική ηγεμονία (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25 κ.α.). Η ΛΑΕ δεν εστιάζει στον καπιταλισμό αλλά στο αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο, με αποτέλεσμα προτάσεις πολιτικής συνεργασίας με το ΜέΡΑ25 από τη συνδιάσκεψή της τον Νοέμβριο. Η αντίφαση αυτή διασχίζει και την πρωτοβουλία του Στούντιο, με τους συντρόφους του ΣΕΚ και άλλες δυνάμεις να λένε πως δεν θέλουν συνεργασία με το ΜέΡΑ25.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα μπορούσε να εμπλακεί σε μια τέτοια πρωτοβουλία, που μόνο σύγχυση δημιουργεί, για λόγους πολιτικού παιχνιδιού. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν παίζει ζάρια! Ο κόσμος σήμερα, μετά από όλα όσα έχει δει, θέλει καθαρές κουβέντες. Με βάση όλα αυτά, η μόνη ρεαλιστική και πραγματοποιήσιμη πρόταση για όποιον δεν «παίζει» με την ενότητα είναι η πρόταση συσπείρωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
