Πολύ μικρές είναι πλέον οι πιθανότητες να μην αποκτήσει η Ιταλία μια ακροδεξιά πρωθυπουργό, μετά τις (πρόωρες) εκλογές αυτής της Κυριακής. Οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε –παρά τη σχετικότητά τους και τα όχι σπάνια φιάσκα τους– δίνουν σταθερό και μάλλον διευρυνόμενο προβάδισμα στα Αδέλφια της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι, φέρνοντας στη δεύτερη θέση τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι έχουν συνδέσει το όνομά τους με τη βαθιά κρίση διαρκείας που βιώνει η τρίτη μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ.
Με βάση το εκλογικό σύστημα, που προβλέπει μεγάλο μέρος των εδρών να κατανέμεται με βάση το αποτέλεσμα σε μονοεδρικές περιφέρειες, όπου απαιτείται απλή πλειοψηφία, η συμμαχία με τη Λίγκα του Βορρά του Σαλβίνι και τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι έχει σοβαρές πιθανότητες να διασφαλίσει όχι απλώς την απόλυτη πλειοψηφία σε Βουλή και Γερουσία, αλλά αυτή να διαμορφωθεί στα δύο τρίτα υπέρ του ακροδεξιού συνασπισμού. Κι αυτό είναι κάτι που, με τη σειρά του, θα δώσει τη δυνατότητα στη Μελόνι να προχωρά κατά βούληση σε αλλαγές και στο σύνταγμα, χωρίς την ανάγκη να προσφεύγει σε δημοψήφισμα.
Φυσικά, μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή, πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η Μελόνι –εφόσον επικρατήσει– πρέπει πρώτα να αποδείξει ότι είναι σε θέση να διατηρήσει τη συνοχή του συνασπισμού της. Κι αυτό είναι κάτι δύσκολο, σε μια χώρα στην οποία ο μέσος όρος «επιβίωσης» των κυβερνήσεων μεταπολεμικά δεν ξεπερνά τους 13 μήνες. Πολύ περισσότερο, καθώς ο Σαλβίνι έχει αποδειχθεί σε μετρ στις ανατροπές κυβερνήσεων, ενώ ο –γηραιός αλλά ενεργός και έμπειρος– Μπερλουσκόνι, που πρώτος έδωσε θέση υπουργού στη Μελόνι, χαρακτηρίζεται ήδη ως «τοποτηρητής» και εγγυητής της σταθερότητας εκ μέρους της αστικής τάξης της Ιταλίας — και των Βρυξελλών.
Η δήλωση παρέμβαση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πως η ΕΕ έχει τα «αναγκαία εργαλεία» εάν η κατάσταση δυσκολέψει στην Ιταλία. φαίνεται ότι είχε το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Ματέο Σαλβίνι δεν έχασε την ευκαιρία να σηκώσει το θέμα ζητώντας από την φον ντερ Λάιεν να ζητήσει συγνώμη για όσα είπε είτε να υποβάλει την παραίτησή της, ενώ υποστηρικτές της δεξιάς συμμαχίας κατέβασαν τη σημαία της ΕΕ στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ρώμη και την αντικατέστησαν με την Ιταλική.