Χρήστος Καλαμπαλίκης
▸Ως μια μέρα κυβερνητικής ήττας καταγράφεται η 10η Ιουνίου. Η είσοδος των ΟΠΠΙ εντός του ακαδημαϊκού ασύλου αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Πλέον, οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος πρέπει να σηκώσουν το γάντι της συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Την Παρασκευή 10 Ιουνίου ήταν ανακοινωμένη η είσοδος της πανεπιστημιακής αστυνομίας στην Πανεπιστημιούπολη και την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, καθώς και στο campus του ΑΠΘ. Οι φοιτητικοί σύλλογοι από την πρώτη στιγμή –πριν καν ψηφιστεί ο νόμος το 2021– είχαν κάνει ξεκάθαρο ότι η είσοδος αστυνομίας στις σχολές είναι αιτία πολέμου για το φοιτητικό κίνημα, με αποφάσεις μέσα από μαζικές συνελεύσεις. Έτσι και την Παρασκευή δόθηκε μαζικό «παρών» στις πύλες των ιδρυμάτων όπου είχε ανακοινωθεί ότι θα τοποθετηθούν οι «Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ).
Η απόπειρα της κυβέρνησης, πατώντας στο ότι οι σχολές ήταν άδειες λόγω εξεταστικής, να προβεί σε μία τέτοια κίνηση μόνο να της γυρίσει μπούμερανγκ κατάφερε, καθώς εκατοντάδες φοιτητών, νεολαίας, εργαζομένων και λαού από τις 6 το πρωί περιφρούρησαν το άσυλο και ξεκαθάρισαν σε υπουργείο και Μέγαρο Μαξίμου ότι αν νομίζουν πως μπορούν να λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο είναι βαθιά γελασμένοι. Και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι αστυνομία δεν πέρασε ούτε έξω από τα ΑΕΙ.
Η πιο ελπιδοφόρα εικόνα της Παρασκευής, όμως, ήταν τα δεκάδες σωματεία, οι εργαζόμενοι, οι γονείς και οι μαθητές των γύρω περιοχών που ήρθαν να στηρίξουν τον αγώνα όχι μόνο στα λόγια αλλά και έμπρακτα περιφρουρώντας από κοινού με τους φοιτητές το ακαδημαϊκό άσυλο. Το νεοσύστατο σωματείο των εργαζομένων στην έρευνα, σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι σύλλογοι ΔΕΠ και οι φοιτητικοί σύλλογοι –σύσσωμη δηλαδή η ακαδημαϊκή κοινότητα– κατάφεραν να αναδείξουν πως ο αγώνας για την υπεράσπιση ενός ελεύθερου πανεπιστημίου, χωρίς μπάτσους και καταστολή είναι μία μάχη πανκοινωνική που δεν μπορεί παρά στην κορυφαία στιγμή του να εμπλέξει κάθε άνθρωπο του αγώνα. Είναι ένας αγώνας που μπορεί και πρέπει να ενώσει τους φοιτητές με τους εργάτες και συνολικά το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας, με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά και πανκοινωνική απεύθυνση, που θα βάλει στο στόχαστρο συνολικά την κυβερνητική πολιτική, μπορεί σε τελική ανάλυση να είναι νικηφόρος.
Μαζικές ήταν οι κινητοποιήσεις φοιτητικών συλλόγων, σωματείων και αλληλέγγυων στις πύλες ΕΚΠΑ και ΕΜΠ
Εκεί που όλα θα κριθούν είναι η επόμενη μέρα του φοιτητικού κινήματος. Μετά από αυτή της την ήττα, η κυβέρνηση φάνηκε να αναδιπλώνεται τόσο για την είσοδο των ΟΠΠΙ, όσο και για την ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου, που τοποθετήθηκαν πιο βαθιά μέσα στο καλοκαίρι για να «αποφευχθούν οι εντάσεις με την ακαδημαϊκή κοινότητα», όπως δήλωσαν στελέχη του υπουργείου Παιδείας. Το στοίχημα για τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος είναι να αναγνωρίσουν ποια είναι αυτή τη στιγμή τα πραγματικά ερωτήματα που θέτει τόσο η πραγματικότητα όσο και ο κόσμος και με κοινή και ανατρεπτική δράση να καταφέρουν να βάλουν το κίνημα σε αγωνιστική τροχιά, όπως κατάφερναν να κάνουν εδώ και δεκαετίες οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ. Κόντρα σε εκφυλιστικά φαινόμενα και σε λογικές περιχαράκωσης (που παρά την στροφή της πριν τις φοιτητικές εκλογές έχει επαναφέρει στην ατζέντα της η ΠΚΣ) και με τα μάτια στραμμένα στο κίνημα, οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ πρέπει εδώ κι τώρα να σηκώσουν το γάντι της αντιπαράθεσης με το υπουργείο και την κυβέρνηση, να μπουν μπροστά για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ενάντια στο πανεπιστήμιο της αγοράς και της καταστολής, να διεκδικήσουν αξιοπρεπή μόρφωση, εργασία και δημοκρατικές ελευθερίες.
Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και τίποτα δεν είναι σίγουρο, εκτός από ένα πράγμα: η κυβέρνηση φοβάται την 10η Ιουνίου. Όχι γιατί ήταν η κορύφωση του φοιτητικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά γιατί γνωρίζει ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος κάθε μέρα από εδώ και πέρα να είναι για αυτήν 10 Ιουνίου, κάθε μέρα να είναι και μια νέα ήττα, μέχρι την τελική. Η μπάλα πλέον είναι στο δικό μας γήπεδο και η οργή του κόσμου είναι διάχυτη. Είτε, λοιπόν, η οργή αυτή θα εκτονωθεί και θα χαθεί ή θα γίνει ένα από αυτά τα ποτάμια ανατροπής που ρίχνουν νόμους αλλά ακόμα και κυβερνήσεις σύσσωμες.
600 νέες προσλήψεις ΟΠΠΙ
Μπορεί οι αστυνομικοί των ΟΠΠΙ, με πολιτική εντολή και υπό τον φόβο μαζικών δυναμικών αντιδράσεων, να μην επιχείρησαν καν να αναλάβουν… υπηρεσία εντός του πανεπιστημιακού ασύλου στις 10 Ιούνη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα καταθέσει τα όπλα. Την Πέμπτη 16 Ιουνίου, με σχετική ανακοίνωση του αρχηγείου της ΕΛΑΣ, έγινε γνωστό πως προχωρά άμεσα η πρόσληψη άλλων 600 αστυνομικών, προκειμένου να συμπληρωθεί ο συνολικός αριθμός των 1.000, όπως ορίζει ο σχετικός νόμος.
Υπενθυμίζεται ότι οι πρώτοι 400 έχουν ήδη τοποθετηθεί σε αστυνομικά τμήματα που βρίσκονται κοντά σε πανεπιστήμια της Αθήνας και το ΑΠΘ με την ιδιότητα του ειδικού φρουρού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η διαδικασία των προκαταρκτικών εξετάσεων θα πραγματοποιηθεί μέσα στον Ιούλιο. Στην πράξη η κυβέρνηση, μετά την πρώτη της ήττα, προετοιμάζεται ήδη για τη νέα προσπάθεια εισόδου των ΟΠΠΙ στα ΑΕΙ πιο βαθιά μέσα στο καλοκαίρι ή το Σεπτέμβρη. Το φοιτητικό κίνημα παραμένει σε επιφυλακή και εγρήγορση…