Μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ με τις Παρεμβάσεις
Χωρίς τα αναγκαία μέτρα για την πανδημία άνοιξαν τα σχολεία, καθώς η κυβέρνηση δεν δίνει
τους αναγκαίους πόρους. Κίνδυνος να ξανακλείσουν λόγω κρουσμάτων. Ταυτόχρονα, λείπουν 19.000 εκπαιδευτικοί, τονίζει στο Πριν ο Γιάννης Σαμοΐλης, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ, εκλεγμένος με τις Παρεμβάσεις. «Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση χρειάζεται σκληρός, αποφασιστικός, ανυποχώρητος απεργιακός αγώνας διαρκείας με πολύμορφες δράσεις» και «μαζική συμμετοχή στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση».
Συνέντευξη στον Μάκη Γεωργιάδη
▶ Πώς άνοιξαν φέτος τα σχολεία; Πώς κρίνετε τα μέτρα που πάρθηκαν για την πανδημία;
Τα σχολεία άνοιξαν όπως έκλεισαν, χωρίς κανένα μέτρο που θα βοηθούσε στην ανάσχεση της μετάδοσης του ιού, όπως η μείωση του αριθμού των μαθητών/τριων με ανώτερο τους 15 ανά τμήμα, η δημιουργία νέων και κατάλληλων αιθουσών, η ουσιαστική ιχνηλάτηση των κρουσμάτων με δωρεάν μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ με ευθύνη του ΕΟΔΥ σε όλα τα σχολεία και για όλους, η αύξηση των δρομολογίων για τη μετακίνηση των μαθητών/τριων, η έκτακτη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών με σκοπό την εξασφάλιση όλων των απαραίτητων υλικών καθαρισμού, ατομικής υγιεινής. Επίσης, η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των κενών και των πολλαπλών μαθησιακών και ψυχοκοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης τηλεκπαίδευσης και του μακροχρόνιου κλεισίματος των σχολείων (π.χ. επανακαθορισμό-μείωση της ύλης, στήριξη των πιο αδύναμων μαθητών με ενισχυμένα μέτρα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης), και, βεβαίως, η ενίσχυση του ΕΣΥ.
Η κυβέρνηση επιβάλλει τα ακριβώς αντίθετα: 27 μαθητές στα τμήματα, αίθουσες κλουβιά, κοντέινερ, με ρημαγμένη και ιδιωτικοποιημένη πρωτοβάθμια φροντίδα και ΕΣΥ. Το υπουργείο παρουσιάζει ως μόνη λύση το εμβόλιο, τα self-test στους μαθητές και τα τεστ (και μάλιστα επί πληρωμή!) για τους ανεμβολίαστους μόνο εκπαιδευτικούς, ενισχύοντας ξανά τη λογική της ατομικής ευθύνης. Σε ένα κλάδο που έχει εμβολιαστεί κατά 85% προσπαθούν να διαιρέσουν τους εργαζομένους, να κλιμακώσουν την αυταρχική πολιτική τους, να επιβάλλουν τη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις, με αναστολές εργασίας, απολύσεις, στερήσεις μισθού, πιστοποιώντας για μια ακόμη φορά ότι κάθε «έκτακτη συνθήκη» θα αξιοποιείται ως εργαλείο για να χτυπήσουν τα εργασιακά μας δικαιώματα, για να αυξήσουν τα κέρδη και την πελατεία των ιδιωτικών ομίλων.
Με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική σύντομα θα έρθουμε αντιμέτωποι με νέα κατασταλτικά περιοριστικά μέτρα και λουκέτα σε σχολεία, όπως άλλωστε ομολογούν οι κυβερνητικοί παράγοντες.
Επιπλέον, κάνουν αόρατους μαθητές /τριες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες όπως τα παιδιά-πρόσφυγες, που αντί να τα βοηθήσουν να επουλώσουν τα ψυχικά και σωματικά τραύματα που τους άφησαν οι πόλεμοι και η προσφυγιά, τα στέλνουν στη γραμμή παραγωγής για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη των αφεντικών της τουριστικής βιομηχανίας!
▶ Με τις σχολικές καθαρίστριες τι γίνεται;
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις Βορίδη μειώνουν δραματικά ακόμη περισσότερο το προσωπικό καθαριότητας των σχολείων, με ρατσιστικές μάλιστα διατάξεις αποκλεισμού από το δικαίωμα στην εργασία όσων δεν έχουν την ιθαγένεια. Ελαστικοποιούν τις σχέσεις εργασίας των καθαριστών/στριών, δίνοντας τη δυνατότητα για σπάσιμο των συμβάσεων πλήρους ωραρίου σε περισσότερες των λιγότερων ωρών. Οπότε οι 9.474 έτσι κι αλλιώς χαμηλόμισθοι/ες καθαριστ(ρι)ες μπορούν να φτάσουν τους/τις 15.482. Το «μοίρασμα της φτώχειας» που προωθείται οδηγεί και στην υποβάθμιση της καθαριότητας των σχολείων. Για παράδειγμα στη Ζάκυνθο για τα 77 σχολικά συγκροτήματα Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης υπάρχουν μόλις εννιά αορίστου χρόνου καθαρίστριες και άλλες 64 προσλαμβάνονται από την κυβέρνηση με καθεστώς τρίωρης εργασίας και μισθό κάτω από 300 ευρώ!
▶ Η κυβέρνηση πάντως ισχυρίζεται πως δεν μπορεί να πάει σε 15 μαθητές ανά τμήμα, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά κλπ. Εξάλλου στον ΟΟΣΑ, λέει, έχουμε από τον χαμηλότερο μέσο όρο σε μαθητές ανά τάξη…
Μετά τα παγουρίνια, και τις μάσκες αερόστατα, ήρθε η δήλωση της Κεραμέως ότι τα σχολεία στην Ελλάδα έχουν τμήματα με 17 μαθητές, και οι δηλώσεις ενός «υπεύθυνου» λοιμωξιολόγου ότι σε «τάξεις με λιγότερους μαθητές κολλάει πιο εύκολα»! Οι «μάγοι» του ΟΟΣΑ και της κυβέρνησης για να μας πείσουν κάνουν την εξής αλχημεία: αθροίζουν τους μαθητές των χωριών και των νησιών, για την εγκατάλειψη των οποίων είναι οι υπεύθυνοι, με τους στοιβαγμένους σε τμήματα των 27 μαθητές στα αστικά κέντρα. Αφού συνεχώς βιάζουν τη στοιχειώδη λογική, έρχονται τελικά να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους: Δεν μειώνουμε τους μαθητές, δεν προσλαμβάνουμε το αναγκαίο εκπαιδευτικό προσωπικό, δεν φτιάχνουμε αίθουσες, κλείνουμε τα «ολιγομελή» τμήματα, από την Χίο και τις Κυκλάδες μέχρι την Αθήνα γιατί όλα αυτά έχουν κόστος.
Και όλα αυτά γιατί η αρμοδιότητα της κυβερνητικής ευθύνης, του κράτους περιορίζεται στο να επιδοτεί τον πλούτο και την συσσώρευση αγαθών για μια μικρή μερίδα του πληθυσμού, κάνοντας πλιάτσικο στα δημόσια αγαθά, αδειάζοντας τα ταμεία, απομυζώντας τους φτωχούς, φοροαπαλλάσσοντας το κεφάλαιο, επιδοτώντας με εκατομμύρια ευρώ την Aegean, τα ΜΜΕ κ.τ.λ.. Το σύνθημα μας είναι: «Αύξηση των δαπανών τώρα στην Παιδεία και όχι για RAFALE και την αστυνομία».
▶ Εκτός της πανδημίας, με τα κενά σε καθηγητές τι γίνεται φέτος;
Παρόλη την προσπάθεια όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων να μειώσουν τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό δυναμικό, με συγχωνεύσεις σχολείων, κατάργηση ολιγομελών τμημάτων, αύξηση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, συνταξιοδότηση στα 67, τα νούμερα παραμένουν αμείλικτα. Πέρυσι υπήρχαν στο δημόσιο σχολείο 45.000 ελαστικά εργαζόμενοι αναπληρωτές (και αναπληρωτές 3μηνης διάρκειας) και πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκαν 7.000 εκπαιδευτικοί. Το άθροισμά τους συνιστά τον αριθμό προσλήψεων που απαιτείται για την κάλυψη όλων των κενών. Υπό την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος και της πραγματικότητας, το καλοκαίρι έγιναν 11.700 μόνιμοι διορισμοί και τον Σεπτέμβρη 24.806 προσλήψεις αναπληρωτών. Συνεπώς, η σχολική χρονιά ξεκινά με τεράστια κενά. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση απαιτούνται το λιγότερο 19.000 μόνιμοι διορισμοί! Στη Γενική Παιδεία 16.000 και 3.000 στην Ειδική Αγωγή.
▶ Τι προωθεί η κυβέρνηση στα σχολεία σήμερα;
Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την πανδημία και εφαρμόζοντας το δόγμα του «Σοκ και Δέος», υλοποιώντας μέχρι κεραίας όλες τις επιταγές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ αλλά και του ΣΕΒ, προωθεί και ψηφίζει νομοσχέδια-τομές: Τράπεζα θεμάτων, εξεταστικό Γολγοθά από το Δημοτικό, νόμους για την ΤΕΕ και τα ΑΕΙ, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, αυτοαξιολόγηση- αξιολόγηση, εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με εκείνα των ΑΕΙ, με στόχο να αλλάξει, συνολικά, τη φυσιογνωμία του δημόσιου σχολείου, σε βάρος της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για τα παιδιά του λαού, σε βάρος του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών.
Η νωπή ανάμνηση της «σφαγής των υποψηφίων», που άφησε εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης 40.000 νέους προσφέροντας τους ως έτοιμη «λεία» στο ιδιωτικό κεφάλαιο των Κολεγίων και των ΙΕΚ δείχνει το τι θα ακολουθήσει με την εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων. Η ένταση των ταξικών φραγμών, θα έχει ως συνέπεια η πλειοψηφία των μαθητών να οδηγηθεί προς την κατάρτιση και τη μαθητεία των ΕΣΚ και των σχολών του ΟΑΕΔ -διακηρυγμένος στόχος της Κεραμέως- για μαζική «παραγωγή» εργατικού δυναμικού που θα δουλέψει στις συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα, που προβλέπει ο νόμος Χατζηδάκη. Μόρφωση για λίγους κι εκλεκτούς, σχολείο της αμάθειας, της κατάρτισης και των δεξιοτήτων για τους σύγχρονους πληβείους.
Μητσοτάκης και Κεραμέως προωθούν μόρφωση για λίγους κι εκλεκτούς από την μια και σχολείο της αμάθειας, της κατάρτισης και των δεξιοτήτων για τους σύγχρονους πληβείους από την άλλη
▶ Η κυβέρνηση προωθεί ξανά την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Τι επιδιώκει;
Η μεταμφίεση που ακούει στο όνομα «αξιολόγηση εκπαιδευτικής μονάδας και εκπαιδευτικού» δεν έρχεται μόνο για το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, για να αρθεί η μονιμότητα στην εργασία και να ανοίξει ο δρόμος για απολύσεις, για να στραγγαλίσει οποιαδήποτε ελευθερία και όσα δημοκρατικά δικαιώματα έχουν απομείνει στο δημόσιο σχολείο. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργηθεί ο τύπος του εκπαιδευτικού, που θα είναι πειθαρχημένος και χειραγωγούμενος κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του διευθυντή-manager και των μεντόρων, ώστε να προωθήσει τους νόμους του νέου σχολείου, το οποίο θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης, θα προάγει τον ανταγωνισμό και θα εφαρμόζει τα ταξικά φίλτρα και κριτήρια, μετρώντας ανάμεσα στα άλλα και τις μαθητικές επιδόσεις. Εισάγουν την λεγόμενη «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, με σκοπό την αυτοχρηματοδότησή της, αφού θα αναζητά πόρους είτε επαιτώντας χορηγίες από επιχειρήσεις και γονείς, είτε εισπράττοντας αντίτιμο για την ενοικίαση των δομών του. Ταυτόχρονα θα εφαρμόζει ευέλικτα προγράμματα σπουδών με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων της περιοχής.
Οι επιπτώσεις θα είναι η κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων και των μαθητών, ο διαχωρισμός τους σε «καλά» και «κακά» σχολεία -με τα δεύτερα να βιώνουν την υποχρηματοδότηση, την ασφυξία και το λουκέτο-, όπως και σε «καλούς» και «κακούς» μαθητές οι οποίοι θα οδηγηθούν στην μορφωτική λιμοκτονία, στην εγκατάλειψη, ή στην κατάρτιση και τη μαθητεία.
▶ Τι προτείνουν οι Παρεμβάσεις ως απάντηση του κινήματος;
Ως Παρεμβάσεις δίνουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις να πετύχει μαζικά η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση χρειάζεται σκληρός, αποφασιστικός, ανυποχώρητος απεργιακός αγώνας διαρκείας με πολύμορφες δράσεις, ώστε να αντιπαρατεθούμε ανοιχτά με την κυβερνητική πολιτική, γι αυτό και καταθέσαμε στις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ πρόγραμμα αγώνα με πλαίσιο και δράσεις. Δυστυχώς καμία άλλη συνδικαλιστική δύναμη δεν έχει τοποθετηθεί ενόψει και των γενικών συνελεύσων των ΕΛΜΕ που θα πραγματοποιηθούν μέχρι τις 24/9. Η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση των εκπαιδευτικών πρέπει να βρει έκφραση και διέξοδο στον δρόμο του αγώνα. Τα σωματεία πρέπει να αποτελέσουν την ατμομηχανή των αγώνων το επόμενο διάστημα, να επιδιώξουν να συντονιστούν. Προφανώς για να μετρήσουμε νίκες χρειάζεται η ενιαία δράση εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών, γονιών, χρειάζεται να ηττηθούν οι λογικές της υποταγής και της συνδιαλλαγής, των κάθε φορά κρατικά ελεγχόμενων παρατάξεων (ΔΑΚΕ-ΠΕΚ), οι λογικές της υπεύθυνης και συναινετικής αντιπολίτευσης που βλέπουν τους αγώνες ως επένδυση στην κοινοβουλευτική εναλλαγή (ΣΥΝΕΚ), οι περιορισμένης έντασης διαμαρτυρίες του ΠΑΜΕ ώστε να βγάλει ο κόσμος συμπεράσματα, με κορύφωση την στάση του απέναντι στο νόμο Χατζηδάκη. Χρειάζεται οι μάχες μας να μην είναι αποσπασματικές, διεκδικώντας τα ψίχουλα, αλλά μέσα από το ειδικό και το συγκυριακό να βλέπουν το σύνολο και το μακροπρόθεσμο, διεκδικώντας όλο το «καρβέλι».
Όλη την προηγούμενη περίοδο δώσαμε μάχες ενάντια στο παρατεταμένο συνδικαλιστικό lockdown, στις συμβολικές διαμαρτυρίες, στη λογική του «θα λογαριαστούμε μετά», που ήταν το χαρακτηριστικό των συνδικαλιστικών δυνάμεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Θα δώσουμε και τώρα τις μάχες με πίστη στις συλλογικές μας διαδικασίες, στη συζήτηση και τη δράση.
