Μπάμπης Συριόπουλος
▸ Αυτός ο Μίκης είναι «δικός μας και δικός τους»;
Χιλιάδες λαού αποχαιρέτησαν τον Μίκη Θεοδωράκη τις τρεις ημέρες στη Μητρόπολη Αθηνών, καθώς και την Πέμπτη στον Γαλατά Χανίων. Συνάδελφοι και συνεργάτες του, καλλιτέχνες, απλοί άνθρωποι από όλες τις γενιές συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τον Μίκη του ΕΑΜ, του Δεκέμβρη, των Λαμπράκηδων και του αντιδικτατορικού αγώνα, τον Μίκη του κομμουνισμού. Δεν ήταν βέβαια μόνο αυτοί εκεί. Εκτός από τον γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα ήταν και οι αρχηγοί των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ακόμα και ο Κυριάκος Βελόπουλος της Ελληνικής Λύσης, μεταξύ άλλων. Αποδοκιμάστηκαν από το πλήθος οι Κ. Μητσοτάκης, Κ. Μπακογιάννης, Κ. Βελόπουλος και Λίνα Μενδώνη.
Ο Δ. Κουτσούμπας, σε μια φορτισμένη ομιλία στη Μητρόπολη, αναφέρθηκε στο έργο του Μ. Θεοδωράκη που εκτόπιζε «το φόβο, την ηττοπάθεια, την αδιαφορία, πολιορκώντας το “κοίταζε τη δουλειά σου”», το έργο που «έκανε θρύψαλα τον μύθο ότι η δέσμευση καταστρέφει την Τέχνη». Τόνισε την πολιτική του δράση, τη συμμετοχή του στις μάχες του Δεκέμβρη του ’44 με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ, τη στράτευσή του στο ΚΚΕ, την έκφραση των αγώνων και των ελπίδων «όλων των λαϊκών ανθρώπων ανεξάρτητα από εθνικότητα, γλώσσα, θρησκεία, φυλή». Ο Δ. Κουτσούμπας υπενθύμισε πως παρά τις διαφωνίες με τις «πολιτικές πρωτοβουλίες» του Μίκη Θεοδωράκη, ο τελευταίος στην πολιτική του διαθήκη, «σβήνοντας τις λεπτομέρειες» και κρατώντας τα «Μεγάλα Μεγέθη», κράτησε τα χρόνια που πέρασε «κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ».
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου τόνισε τον ρόλο του στη «σφυρηλάτηση της νεοελληνικής μας ταυτότητας», αναφέρθηκε στο ΕΑΜ και στην αντίσταση, στους Λαμπράκηδες και το κίνημα της ειρήνης, καθώς και στην αντιδικτατορική πάλη. Ωστόσο, συνέχισε θυμίζοντας ότι «στη μεταπολίτευση υπερασπίστηκε σθεναρά τη “λύση Καραμανλή”, την ενότητα της αριστεράς, την υπόθεση της Κύπρου, την εθνική συμφιλίωση». Για την ΠτΔ ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε «ένας παιδαγωγός του έθνους» και «στο πρόσωπο και στη δημιουργία του συναιρέθηκαν μερικά από τα πιο ενθουσιώδη, οιστρήλατα, οραματικά στοιχεία της νεοελληνικής ιδιοπροσωπίας». Βρίθουν οι αναφορές στα κανάλια, στις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων για τον «οικουμενικό» Μίκη, για τον Μίκη «όλων των Ελλήνων», «τον τελευταίο μεγάλο Έλληνα του 20ου αιώνα» (Κ. Μητσοτάκης στον Γαλατά Χανίων). Ακόμα και Κ. Βελόπουλος τον τίμησε, γιατί «φώναξε για τη Μακεδονία και την Ελλάδα».
Οι αποδοκιμασίες του κόσμου στον Κ. Μητσοτάκη χάλασαν την εθνικοενωτική σούπα που έστηναν συστημικά επιτελεία
Η αδυναμία της ελληνικής αστικής τάξης, από το 1941 και μετά, είναι ότι δεν έχει να επιδείξει τίποτα ηρωικό και ένδοξο, τίποτα πανανθρώπινο, τίποτα απελευθερωτικό. Μήπως ήταν τέτοια η συμμετοχή σε αμέτρητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η είσοδος στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, η εποποιία του Χρηματιστήριου, η Ολυμπιάδα του 2004; Αστείο ακόμα και να το σκέφτεται κανείς σοβαρά. Η δύναμή της όμως είναι ότι μπορεί να αξιοποιεί, να δανείζεται ή και να οικειοποιείται «μεγάλα μεγέθη», αξίες, αγώνες, ιδανικά και τέχνη από την αριστερά και το λαϊκό κίνημα για να συγκροτήσει την «ελληνική ταυτότητα». Οι ανακοινώσεις των αστικών κομμάτων, οι δηλώσεις των αρχηγών τους, και πολλών άλλων παραγόντων του κράτους και του κεφαλαίου, οι δοξολογίες για τον «τελευταίο μεγάλο ‘Ελληνα» εκφράζουν την προσπάθεια οικειοποίησης των «μεγάλων μεγεθών» της Αριστεράς–αξιοποιώντας τις αντιφάσεις του Μίκη Θεοδωράκη– για να καλύψουν τη γύμνια του «κοίταζε τη δουλειά σου». Η αριστερά πρέπει να σταματήσει να χαρίζει την ψυχή της στους εχθρούς της.