Αρετή Σκουνάκη*
▸ Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Η αναστολή του άρθρου 11 του Συντάγματος, του δικαιώματος δηλαδή του συνέρχεσθαι, και μάλιστα ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΧΩΡΑ για λόγους πανδημίας, επιχειρεί να μας οδηγήσει σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση εξαίρεσης ή έκτακτης ανάγκης ή πολιορκίας, άλλως σε συνταγματική (ή χουντική) εκτροπή. Όπως και αν την χαρακτηρίσουμε, η συγκεκριμένη και μάλιστα ολική και πανελλαδική αναστολή του τόσο θεμελιώδους συνταγματικού άρθρου 11, δεν συγχωρείται για κανένα λόγο, ούτε καν από το χουντονόμο 4703/2020 κι ούτε βέβαια από το ίδιο το Σύνταγμα.
Αυτό που κυνικά επιχειρεί η χρεοκοπημένη κυβέρνηση της ΝΔ, μέσα από την αντιδραστική μετάλλαξη της εξουσίας σε κράτος έκτακτης ανάγκης, είναι η αφαίρεση κάθε έννοιας δημοκρατίας και δικαιώματος και η κατατρομοκράτηση ολόκληρης της κοινωνίας με την καθιέρωση γενικευμένων μέτρων καταστολής για όλο τον πληθυσμό, μετατρέποντας την εξαίρεση σε κανόνα. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι μόνο η χούντα επέβαλε καθολική απαγόρευση των συγκεντρώσεων και πάλι με απόφαση του αρχηγού της αστυνομίας! Την πρώτη φορά την 21η Απριλίου 1967 και τη δεύτερη την 17 Νοέμβρη 1973. Και εδώ ο αρχηγός της ΕΛΑΣ νομοθετεί, αφού υποκαθιστά (για την ακρίβεια καταργεί) το Σύνταγμα, καθώς δεν πρόκειται για μια αστυνομική διαταγή τοπικού χαρακτήρα, αλλά αφορά ολόκληρη τη χώρα.
Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η πρακτική αυτή στο επόμενο διάστημα και μάλιστα με αόριστη διάρκεια
Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η πρακτική αυτή στο επόμενο διάστημα και μάλιστα με αόριστη διάρκεια, όχι μόνο όσο η κατάσταση θα χειροτερεύει από την καταστροφική κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και όσο θα προχωρούν και θα εφαρμόζονται όλα τα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα, με πρώτο τη δήμευση και αρπαγή της λαϊκής κατοικίας από τα κοράκια της αγοράς. Όσο δηλαδή θα γίνεται πιο καθαρός ο διαχωρισμός μεταξύ κυβερνητικής και ανοιχτά πλέον φασίζουσας νομιμότητας και κοινωνικής – λαϊκής νομιμοποίησης.
Όσο κι αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνδέεται με τρόπο δυναμικό με αιτήματα της συγκυρίας, το αληθινό διακύβευμα της πανελλαδικής απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου δεν είναι η πορεία αυτή καθεαυτή, αλλά αυτή η ίδια η ελευθερία!
Μετά την 17η Νοέμβρη έρχεται η 26η Νοέμβρη μέρα πανελλαδικής απεργίας για το επερχόμενο αντεργατικό νομοσχέδιο και μετά η 6η Δεκέμβρη μέρα μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και καταδίκης της αστυνομικής βίας κι είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν και πολλές άλλες περιπτώσεις που ο λαός θα χρειαστεί τα μοναδικά όπλα που διαθέτει: τη συγκέντρωση, τη συνέλευση, την απεργία, τη διαδήλωση.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η επίκληση του υγειονομικού κινδύνου ως πρόσχημα για την καθολική απαγόρευση των συγκεντρώσεων είναι καθαρά προσχηματική και υποκριτική, αφού είναι γνωστό ότι ο κόσμος του αγώνα γνωρίζει να σέβεται και να τηρεί όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις οδηγίες.
Η αλήθεια είναι ότι αντίθετα έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματική κυβέρνηση, που έχει την πλήρη και ακέραιη ευθύνη για την ανεξέλεγκτη διάδοση του κορονοϊού. Εδώ και 10 ολόκληρους μήνες δεν πήρε κανένα πραγματικό μέτρο για να αποτρέψει το συνωστισμό των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αύξησε τον αριθμό των μαθητών ανά σχολική αίθουσα, επέτρεψε τη θεία κοινωνία αόριστου αριθμού ανθρώπων από το ίδιο κουτάλι, αδιαφορούσε για την έλλειψη υγειονομικών συνθηκών στους χώρους εργασίας, για τις πολυάριθμες θρησκευτικές τελετές χωρίς κανένα απολύτως υγειονομικό περιορισμό, με τελευταίο παράδειγμα αυτό της Θεσσαλονίκης κατά την 26η Οκτωβρίου. Το μόνο που έκανε και κάνει είναι να μεταθέτει τη δική της τεράστια ευθύνη στο ατομικό επίπεδο, στοχοποιώντας καθημερινά με τους τηλεοπτικούς συνεργάτες της, σταθερά και σκόπιμα την «ανεύθυνη και επιπόλαιη νεολαία».
Η αστική δημοκρατία δεν υπάρχει πια ούτε κατ’ επίφαση δημοκρατίας πλέον. Την αντικατέστησε εξολοκλήρου το αστυνομικό κράτος του Χρυσοχοΐδη, που άφησε τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Παππά να φύγει ανενόχλητος από μπροστά του, αλλά την ίδια ώρα επιδεικνύει το πιο ωμό και αποκρουστικό του πρόσωπο σε ανήλικους και σε γυναίκες, ακόμη και σε ηλικιωμένους και φυσικά στα πιο προωθημένα τμήματα του αγωνιζόμενου λαού, όπως έδειξαν οι άδικες και αντισυνταγματικές συλλήψεις των τελευταίων ημερών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η αναμέτρηση του επόμενου διαστήματος θα είναι κορυφαία, γιατί η επίθεση αυτή έχει στρατηγικό βάθος: την έσχατη συμπίεση της αξίας της εργατικής δύναμης και των λαϊκών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και μάλιστα με ορίζοντα δεκαετιών. Γι’ αυτό και η κατάχρηση του ποινικού δικαίου με τα σταθερά ανερχόμενα αδικήματα κατά της «πολιτειακής εξουσίας» (όπως η διατάραξη κοινής ειρήνης, η παράνομη βία κ.ά. και τώρα τελευταία η ξεχασμένη «διέγερση»), που δημιουργούν ένα θολό πλαίσιο ανεξέλεγκτου αυταρχισμού και ακραίας καταστολής.
Όσο για το ποιο είναι άραγε το «έγκλημα» τη διάπραξη του οποίου προκαλεί, όποιος καλεί μέσα από τα συλλογικά του όργανα ή μέσα από τη διανομή προκηρύξεων σε συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου; η απάντηση είναι ελαφρώς σουρεαλιστική: το έγκλημα είναι η ίδια η συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου. Κι είναι έγκλημα όχι σ’ έναν ορισμένο τόπο και χρόνο για ειδικούς (ας πούμε) λόγους κατά την αστυνομία. Αλλά σε ολόκληρη την επικράτεια αδιακρίτως και για τέσσερις ημέρες, με αστυνομική διαταγή, η οποία αναστέλλει ΚΑΘΟΛΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ συνταγματική διάταξη! Γεγονός που ασφαλώς και γνωρίζουν καλά οι εισαγγελικές αρχές που επιλήφθηκαν τόσο της περίπτωσης της Προέδρου της ΕΝΙΘ, όσο και των πέντε μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης…
Οι ευθύνες είναι κρίσιμες για όλους και ιδίως για τη δημοκρατική διανόηση και επιστήμη, που οφείλουν άμεσα να πάρουν θέση.
Η απαγόρευση αυτή δεν πρέπει να περάσει. Άλλωστε η ιστορία κι ο λαός μας το έχει αποδείξει. Οι χούντες πέφτουν μόνο με αντίσταση κι αγώνα.
*Η Αρετή Σκουνάκη είναι μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης