Γιώργος Μιχαηλίδης
Πλάι στους 18.600 συνολικά θανάτους και τον ημερήσιο ρυθμό αύξησης κατά 150-200, ένα ακόμη ιδιαιτέρως ανησυχητικό στοιχείο ήρθε στο φως αυτές τις ημέρες για το μακρινό Περού.
Πρόκειται για τις 915 εξαφανισμένες γυναίκες μέσα σε διάστημα τρεισήμισι μηνών. Ο αριθμός εν μέσω lockdown είναι πολύ αυξημένος σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα και αποτελεί έμμεσο δείκτη της βίας που ασκείται εναντίον των γυναικών πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ομοίως εξοργιστική με τις εξαφανίσεις είναι και η άρνηση της αστυνομίας σε πολλές περιπτώσεις να ανοίξει τις σχετικές υποθέσεις. Έτσι, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποθέτουν ότι σε μία χώρα στην οποία εκτιμάται ότι η μία στις τρεις γυναίκες θα υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία στη διάρκεια της ζωής της, πιθανόν να μιλάμε για εκατοντάδες ανεξιχνίαστες γυναικοκτονίες ως τώρα.
Τα στατιστικά για το 2019 είναι αμείλικτα. Το 60% των δραστών ανάλογων εγκλημάτων προέρχονταν από το οικογενειακό περιβάλλον των θυμάτων. Συνεπώς, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η περουβιανή κυβέρνηση έχει αφήσει έναν μεγάλο αριθμό γυναικών στο έλεος των θυτών τους, πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες. Προφανώς, δε, ένα σημαντικό ποσοστό των εξαφανισμένων γυναικών πρέπει να θεωρούνται ήδη νεκρές. Οι υπόλοιπες μάλλον είναι αυτές που αναγκάστηκαν να το σκάσουν, χωρίς να αφήσουν ίχνη πίσω τους.
Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι παγκόσμιο, έστω και αν η κλίμακα διαφέρει από χώρα σε χώρα. Και δεν είναι η μόνη πτυχή της πανδημίας που επηρεάζει τον γυναικείο πληθυσμό με ιδιαίτερο και σκληρότερο τρόπο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πρόσφατα στοιχεία που εξέδωσε το ισπανικό κράτος φανέρωσαν ότι οι δύο πιο ευάλωττες κατηγορίες μπροστά στην έκρηξη της ανεργίας τους τελευταίους μήνες στη χώρα είναι οι νέοι της ηλικιακής κατηγορίας 16-24 ετών και οι γυναίκες συνολικά, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αρκετά χιλιόμετρα ανατολικότερα, στο Αφανιστάν και άλλες γειτονικές χώρες, από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων της πανδημίας έως τώρα προκύπτει η αναλογικά πολύ μικρότερη καταφυγή των γυναικών στους γιατρούς και τα νοσοκομεία. Έτσι, στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, οι γυναίκες ασθενείς του Covid-19 έως σήμερα αποτελούν λιγότερο από το 30% του συνόλου των ασθενών. «Τα νούμερα δε βγαίνουν» υποστηρίζουν πολλοί ειδικοί, αφού το αντίστοιχο παγκόσμιο ποσοστό ανέρχεται στο 51%.
Και αυτές είναι μόνο λίγες από τις ιδιαίτερες γυναικείες ιστορίες ανισότητας, καταπίεσης και τραγωδίας εντός της γενικότερης αντίστοιχης πραγματικότητας.