Γιώργος Μιχαηλίδης
«Αν ο ΟΗΕ είχε καταδικάσει τις κομμουνιστικές γενοκτονίες ομοίως όπως το ολοκαύτωμα, δεν θα είχε συμβεί η Σρεμπρένιτσα το 1995». Με αυτή τη δήλωση στο twitter, ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας, Γιάνεζ Γιάνσα, «τίμησε» την 25η επέτειο από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, προσθέτοντας ότι η Σρεμπρένιτσα ήταν αποτέλεσμα της μη εκκαθάρισης της κομμουνιστικής ιδεολογίας από τον γιουγκοσλαβικό χώρο και απότοκο της κομμουνιστικής εκπαίδευσης του γιουγκοσλαβικού στρατού, που προέβλεπε όχι απλά κατίσχυση εναντίον του εχθρού αλλά την πλήρη εξαφάνισή του. Ο Σλοβένος πρωθυπουργός και ηγέτης του κόμματος Δημοκρατική Ένωση από το 1993 είναι γνωστός για τον αντικομμουνισμό του. Ο πατέρας του υπήρξε μέλος της σλοβενικής Εθνικής Φρουράς, μιας φιλικής προς τον Άξονα αντικομμουνιστικής ένοπλης οργάνωσης που στήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις, κάτι σαν τα δικά μας Τάγματα Ασφαλείας.
Ο Γιάνσα από διάφορες θέσεις, από τη δεκαετία του ’90, έχει συμβάλλει στην προσπάθεια αντικομμουνιστικής αναθεώρησης της ιστορίας από τα ευρωπαϊκά και διεθνή πολιτικά όργανα. Η πρόσφατη δήλωσή του όμως ξεπέρασε κάθε όριο και σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Δεν είναι μόνο η σχετικοποίηση του ολοκαυτώματος και της έννοιας της γενοκτονίας, αλλά και η προσπάθεια απόδοσης των εγκλημάτων της Σρεμπρένιτσα σε μια ιδεολογία που δεν χαρακτήριζε κανέναν εκ των θυτών, γεγονός που στρέφει αλλού τα βλέμματα από τους πραγματικούς ενόχους. Έτσι, ο Σλοβένος πρωθυπουργός δέχτηκε τα πυρά τόσο της σοσιαλδημοκρατικής και αριστερής αντιπολίτευσης, όσο και πολλών πολιτικών παραγόντων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ωστόσο, ο ίδιος επέμεινε στις απόψεις του παραθέτοντας παλαιότερο άρθρο του στο οποίο ισχυρίζεται ότι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει υπάρξει αρκετά αποφασιστική απέναντι στο κομμουνιστικό παρελθόν ενώ ισχυρίστηκε ότι δίχως την πλήρη καταδίκη των «εγκλημάτων του κομμουνισμού», φαινόμενα όπως οι σφαγές της Σρεμπρένιτσα και της Ρουάντα(!) θα επαναληφθούν και στο μέλλον.
Ο Γιάνσα έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια προς το μοντέλο διακυβέρνησης Ορμπάν, με έντονη αντιπροσφυγική ρητορεία και κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου οι τελευταίες δηλώσεις του ενδεχομένως εντάσσονται σε ένα σχέδιο εσωτερικής πόλωσης και όξυνσης των συντηρητικών και ακροδεξιών αντανακλαστικών της κοινωνίας. Αλλά πέρα από τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε πολιτικού ή κράτους, το αντιγιουγκοσλαβικό μένος εν προκειμένω και η βρώμικη μάχη για την κατασκευή μιας πανευρωπαϊκής αντικομμουνιστικής μνήμης αποτελούν υπερεθνικά χαρακτηριστικά της ιδεολογικής μάχης που μαίνεται ενώ τα υπόγεια ρεύματα της αμφισβήτησης πληθαίνουν.