Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος
▸ Πετούν πρόσφυγες στον Έβρο, φέρονται εξευτελιστικά και βίαια, προσπαθούν
να εμπλέξουν τους φαντάρους
«Τα στελέχη φωτίζουν τους μετανάστες με τους προβολείς, τους φωνάζουν με σκοπό να τους απωθήσουν, ενώ αν δεν φύγουν με τους παραπάνω τρόπους, τους πιάνουν και είτε τους παραδίδουν στην αστυνομία, είτε τους πετάνε στο ποτάμι. […] Η συμπεριφορά απέναντι στους μετανάστες είναι τουλάχιστον εξευτελιστική προς την ανθρώπινη υπόσταση, αφού τους επιβάλλονται με τον πιο αισχρό τρόπο χτυπώντας τους μάλιστα πολλές φορές»! Η καταγγελία αυτή αφορά αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού, προέρχεται από την Επιτροπή Φαντάρων Κομοτηνής και ήρθε στο φως της δημοσιότητας μέσω του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος».
Πρόκειται για καταγγελία που «τσακίζει κόκκαλα», είναι συγκεκριμένη, απαιτεί συγκεκριμένες απαντήσεις και δεν μπορεί να «ξεπεταχθεί» με εύκολες διαψεύσεις. «Αφού έφυγε το πρώτο γκρουπ (σ.σ. αδειούχων) για τα Χριστούγεννα, διαταχθήκαμε κάποιοι φαντάροι και κάποια στελέχη από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά κυρίως τη βόρεια, να μεταφερθούμε στον Έβρο, με σκοπό καλύπτοντας τα κενά που δημιούργησαν οι βυσματικές πολιτικές στις μονάδες του Έβρου, να λάβουμε μέρος στην αποτροπή των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών. Πιο συγκεκριμένα, η Κομοτηνή στέλνει σταθερά από τότε 45-50 άτομα στον Έβρο από τα οποία η πλειοψηφία είναι φαντάροι και οι υπόλοιποι ΕΠ.ΟΠ», σημειώνουν οι φαντάροι στην καταγγελία τους και συνεχίζουν: «Μόλις μοιραστήκαμε στις μονάδες του Έβρου διαταχθήκαμε να κάνουμε υπηρεσίες είτε μέσα στα στρατόπεδα, είτε περίπολα στο ποτάμι μαζί με την αστυνομία, με σκοπό τον έλεγχο των προσφυγικών ροών».
«Αυτά που βιώσαμε στα περίπολα στα σύνορα μπορούν να χαρακτηριστούν το λιγότερο απάνθρωπα. Τα περίπολα τα οποία γίνονται με τζιπάκι ειδοποιούνται από τα φυλάκια τα οποία παρακολουθούν μέσω των καμερών τις κινήσεις μεταναστών στα σύνορα. Ύστερα με τα τζιπάκια μεταβαίνουμε στο σημείο που υποδεικνύεται και εκεί συμβαίνουν φρικτά σκηνικά», προσθέτουν. Οι συγκεκριμένες πρακτικές των ενόπλων δυνάμεων, που καταγγέλλει η Επιτροπή Φαντάρων Κομοτηνής, αποτελούν κατάφωρες παραβιάσεις των δημοκρατικών-ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του νομικού πλαισίου που αφορά τα στοιχειώδη δικαιώματα των προσφύγων. Θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές (ακόμα και μικρών παιδιών) όσων υποχρεώνονται να ξαναπεράσουν τον Έβρο χειμωνιάτικα και να επιστρέψουν στην Τουρκία.
Αυτές τις μέρες στον Έβρο διεξάγεται ένας ιδιότυπος πόλεμος κατά προσφύγων και μεταναστών, τμήμα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται καθημερινά στο όνομα της «ανάπτυξης και της ασφάλειας», και έχει και στρατιωτικό σκέλος. Πρόκειται για σχέδιο που έχει καταστρωθεί εδώ και καιρό από την κυβέρνηση και επιβλέπει ο υφ. Εθνικής Άμυνας και Εθνικός Συντονιστής για τον έλεγχο των συνόρων και το μεταναστευτικό-προσφυγικό Αλκιβιάδης Στεφανής. Οι στρατευμένοι από την Κομοτηνή σημειώνουν: «Η παραπάνω κατάσταση δεν είναι ούτε φυσιολογική ούτε ο λόγος για τον οποίο κληθήκαμε να υπηρετήσουμε την θητεία μας. Μάλιστα πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν συνάδει με το σύνταγμα και τον στρατιωτικό κανονισμό». Σύμφωνα με την καταγγελία, ο ρατσισμός απέναντι στους πρόσφυγες αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας στις μονάδες από τις πρώτες μέρες κατάταξης. Μάλιστα, παρουσιάστηκαν και διάφορα σενάρια επίθεσης μεταναστών και ομάδων «μπαχαλάκηδων» στα στρατόπεδα καθώς και οι μέθοδοι αντίδρασης! Ταυτόχρονα, στήνεται ένας πρωτοφανής κοινωνικός αυτοματισμός σύμφωνα με τον οποίον για τις παραπάνω υπηρεσίες, τις μετακινήσεις στρατευμάτων, τους συναγερμούς και την επιφυλακή φταίνε οι… μετανάστες. Ανάλογο κλίμα φαίνεται να επικρατεί και σε νησιά της παραμεθορίου.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία βρίσκονται μπροστά σε μία πρωτοφανή πρόκληση. Για πρώτη φορά υπάρχει με τέτοια ένταση συμμετοχή φαντάρων σε επιχειρήσεις του στρατού εναντίον προσφύγων και μάλιστα όχι σε ρόλο υποστήριξης αλλά στην πρώτη γραμμή των περιπολιών μαζί με την αστυνομία. Είναι, βέβαια, προφανές πως όλα τα παραπάνω συνδέονται άμεσα με την ευρύτερη κατάσταση και τα «θερμά επεισόδια» που ετοιμάζονται. Άλλωστε Ελλάδα-ΕΕ και Τουρκία πολλές φορές έχουν χρησιμοποιήσει τους μετανάστες ως όπλο διαπραγμάτευσης. Η ταξική απάντηση στον πόλεμο, λοιπόν, δεν περιορίζεται σε θέσεις και ανακοινώσεις. Αντίθετα,
οι επιλογές ορίζουν σταυροδρόμια. Κάθε φαντάρος, κάθε εργαζόμενος, κάθε συλλογικότητα πρέπει να πάρει θέση.