Αυτό ήταν ένα μόνο από τα συνθήματα που γέμισαν με ήχο τα Εξάρχεια την προηγούμενη ηλιόλουστη Κυριακή. Κάτοικοι, φοιτητές, γονείς με παιδιά και καρότσια αποφάσισαν και διοργάνωσαν ένα διαφορετικό συμπεριληπτικό τρόπο να διαδηλώσουν για τον σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στα Εξάρχεια.
Ως βασικό πρόβλημα τέθηκε η αστυνομοκρατία και η καταστολή, πλάι πλάι με τις μαφίες των ναρκωτικών που τους αφήνουν τα ΜΑΤ ελεύθερη την δίοδο πια από την Αλεξάνδρας, «Μπήκε στα Εξάρχεια η αστυνομία. Το πρωί κανάλια. Το βράδυ η μαφία». Οι διαδηλωτές συνδέουν τις προκλητικές ενέργειες των δυνάμεων καταστολής με το συνολικό σχέδιο στη κυβέρνησης, για την παραχωρήση όλης τη γη της περιοχής στο κεφάλαιο, τα real estate και την εναλλακτική και βάρβαρη ανάπτυξη της περιοχής: «Μπήκε στα Εξάρχεια η αστυνομία. Θέλει και βία η κερδοσκοπία», «Υψηλά ενοίκια, χαμηλοί μισθοί. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη είναι φυλακή».
Ταυτόχρονα οι κάτοικοι έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην ανάγκη υπεράσπισης των πιο ευάλωτων ομάδων που κακοποιούνται και διασύρονται κατ΄εξακολούθησει από τα ΜΜΕ, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες: «Οι πρόσφυγες μες τη γειτονιά, ανοιχτά σχολεία για όλα τα παιδιά», «οι πρόσφυγες δεν είναι βαλίτσα να τη σέρνουν, ευπρόσδεκτοι εδώ πέρα και όσο θέλουν μένουν».
Στην παρουσία των κατοίκων οι μπάτσοι και οι μαφίες κρύφτηκαν για λίγο και η γειτονιά ξαναπήρε για λίγο τους χώρους της πίσω, μπήκαμε στην πλατεία.
Και μέσα στην καταγγελία των σοβαρών ζητημάτων είδαμε την περασμένη Κυριακή μια απέραντη διεκδίκηση για ελεύθερο χώρο, μουσική και ζωή. Μια γυναίκα πάνω σε ξυλοπόδαρα παροτρύνει τα προσφυγάκια από τη Νοταρά να μπουν κάτω από το φουρό της και να παίξουν. Η χορωδία που στεγάζεται στο Στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων τραγουδά μαζί της να συμπαρασύρει με τα τραγούδια και τη συγκίνηση διαδηλωτές και περίοικους. Ταμπούρλα και ρυθμός σε όλη τη διαδρομή της πορείας μέχρι να χωθεί με χαμόγελα στο Πάρκο Ναυαρίνου που γιόρταζε την καινούρια του παιδική χαρά.
Η πρωτοβουλία Κατοίκων Εξαρχείων κατάφερε και απέδειξε ότι οι αγωνιστές της γειτονιάς μπορούν να είναι δημιουργικοί και συγκινητικοί. Πλάι με τον Σύλλογο Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ, που παράλαξε το σύνθημα και απόρρησε «Σπουδαζω Εξάρχεια. Είναι έγκλημα;»
Αν κάτι ξανα θυμηθήκαμε από αυτή την κινητοποίηση είναι ότι το να βγαίνεις στο δρόμο και να κατακτάς το χώρο σου, παραμένει απελευθερωτικό ζήτημα στο σήμερα. Και να θυμίζεις στον κόσμο με τα τραγούδια ότι «Εμείς τραγουδάμε για ενώσουμε τον κόσμο».
Κική Μένου