Νεοκλεγείς περιφερειακός σύμβουλος με την Ανυπόταχτη Κρήτη
Να αποδείξει ότι «υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από το βασίλειο των ΕΣΠΑ», θα επιχειρήσει για την επόμενη τετραετία στο περιφερειακό συμβούλιο –αλλά κυρίως έξω από αυτό– η Ανυπόταχτη Κρήτη, η οποία με ποσοστό 2,03% κατέλαβε μια έδρα. «Οι δυνατότητες για ένα μέτωπο απέναντι στις αστικές πολιτικές είναι το ζητούμενο», εξηγεί στο Πριν ο επικεφαλής της και εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος Γιώργος Πιαγκαλάκης.
Συνέντευξη στον Γιώργο Κώνστα
Το αποτέλεσμα της Ανυπόταχτης Κρήτης ήταν το μεγαλύτερο αντικαπιταλιστικής περιφερειακής κίνησης στις τελευταίες εκλογές. Πώς το εξηγείτε;
Η Ανυπόταχτη Κρήτη έχει παρουσία στο περιφερειακό συμβούλιο από το 2010 (τότε σαν Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση, από το 2014 και μετά σαν Ανυπόταχτη Κρήτη). Το αποτέλεσμα έχει άμεση συνάρτηση με τη συνεπή και δυναμική παρουσία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο νησί σε διάφορα μέτωπα, όπως οι φοιτητικοί και εργατικοί αγώνες, τα κινήματα ελεύθερων χώρων και το κίνημα ενάντια στη βάση στη Σούδας. Σημαντικό είναι ότι η κίνηση προσπαθεί στην παρέμβαση της να συνδέει τα γενικά πολιτικά ζητήματα (χρέος, ΕΕ) με τα ειδικά τοπικά. Παράδειγμα, να μιλήσει με επιτυχία για το ζήτημα αντιπλημμυρικής προστασίας συνδέοντας το με τα έργα υποδομής που έχει ανάγκη ο τόπος και ξεδιπλώνοντας μια ολόκληρη λογική σύγκρουσης με τις λογικές της ΕΕ και της εξυπηρέτησης του χρέους. Να μιλήσει με επιτυχία για τις εξορύξεις εντάσσοντας στην ίδια τοποθέτηση το ενεργειακό ζήτημα συνολικά, και τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στην ζωή των κατοίκων της Κρήτης. Να αναλύσει τις επιπτώσεις της καταστροφικής καπιταλιστικής ανάπτυξης στο νησί με τρόπο λαϊκό, κατανοητό αλλά και να περιγράφει το δικό της σκεπτικό για το πώς θα μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς.
Κάτω από ποιες συνθήκες επιτεύχθηκε;
Δεν ήταν εύκολη μάχη, καθώς διεξήχθη σε μια περίοδο γενικότερης δεξιάς στροφής, και λοιδορίας της Αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, απογοήτευσης και αποστράτευσης. Αυτό το κλίμα δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Ανυπόταχτη Κρήτη. Παρ’ όλα αυτά τα μέλη και οι φίλοι της έδωσαν με αυταπάρνηση τη μάχη, βάζοντας πολλές φορές σε δεύτερη μοίρα την οικογένεια τους ή τις δουλειές τους.
Την ίδια στιγμή η περιφερειακή αρχή Αρναουτάκη πήρε άλλη μια θητεία και μάλιστα με αυτοδυναμία. Πώς το ερμηνεύετε;
Πέραν του ότι είχε την αμέριστη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, και του τοπικού κεφαλαίου (άλλη κουβέντα πως θα ήθελε και η ΝΔ να τον στηρίξει), πέραν της υπερπροβολής του συνδυασμού του από τα τοπικά ΜΜΕ, το βασικό είναι –μετά και το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό μνημονιακό στρατόπεδο– η αδυναμία προβολής ενός άλλου δρόμου και η λογική του «δεν υπάρχει εναλλακτική έξω από το βασίλειο των ΕΣΠΑ» και των λοιπών κοινοτικών προγραμμάτων, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος αυτοδιοίκησης πέραν των ορίων του «Κλεισθένη». Αυτή η λογική είναι η επικρατούσα σήμερα και αυτήν εκφράζει η περιφερειακή αρχή.
Ποια θα είναι η στάση σας στο περιφερειακό συμβούλιο αλλά και έξω από αυτό;
Η Ανυπόταχτη Κρήτη θα αποτελέσει μια μαχητική αριστερή αντιπολίτευση τόσο εντός του περιφερειακού συμβουλίου με την αποκάλυψη του ρόλου της περιφερειακής αρχής και της πολιτικής που ασκεί όσο και εκτός, συμμετέχοντας στα τοπικά κινήματα, σε πρωτοβουλίες και επιτροπές για τα μεγάλα ζητήματα του νησιού με τη λογική της κοινής δράσης με τις υπόλοιπες μαχόμενες αριστερές δυνάμεις.
Οι βάσεις ανατροπής θα πρέπει να μπουν πανελλαδικά με ένα γειωμένο, λαϊκά κατανοητό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με την εξειδίκευσή του σε κάθε περιοχή
Πώς θα μπορούσαν να μπουν σοβαρές βάσεις ανατροπής των κυρίαρχων πολιτικών σε τοπικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο;
Ας έχουμε κατά νου πως σοσιαλισμό σε μια περιφέρεια δεν μπορούμε να έχουμε. Έτσι λοιπόν οι βάσεις ανατροπής θα πρέπει να μπουν πανελλαδικά με ένα γειωμένο, λαϊκά κατανοητό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με την εξειδίκευσή του σε κάθε περιοχή. Απαραίτητο το να απαντάμε τεκμηριωμένα τι θα σημαίνει για την Κρήτη η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η εθνικοποίηση για παράδειγμα των δομών ενέργειας. Να τεκμηριώνουμε την αντι-διαχειριστική λογική μας όσον αφορά την Περιφέρεια με την παρουσίαση θεσμών λαϊκής αυτοδιοίκησης και σύνδεσης με τον λαϊκό παράγοντα. Γι’ αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει να παλεύουμε, να παίρνουμε πρωτοβουλίες και παράλληλα να εμβαθύνουμε μέσα στα κινήματα σε κοινή δράση και με άλλες δυνάμεις της αριστεράς ώστε να αποτελέσει τη βάση ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου ανατροπής των κυρίαρχων πολιτικών σε τοπικό επίπεδο.
Την ίδια ώρα προκηρύχθηκαν εθνικές εκλογές για τις αρχές Ιουλίου. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει η «εκτός των τειχών» αριστερά αυτή τη νέα πρόκληση;
Οι εκλογές του Ιούλη θα διεξαχθούν σε ένα κλίμα βαθιάς πόλωσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ήδη το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αποτύπωσε μια συντηρητική στροφή και μια κατάσταση καθόλου ευοίωνη για την αντικαπιταλιστική Αριστερά (αλλά και την Αριστερά γενικότερα) και το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την μεριά του θα φορέσει αριστερό κουστούμι και θα ζητά ψήφο για να μην έρθει η Δεξιά. Για την δικιά μας Αριστερά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την επίκληση σε ιστορικά σύμβολα της Αριστεράς (πιο σωστά σκύλευσή τους) έχει ενσωματωθεί πλήρως στο αστικό μπλοκ. Αυτό να το έχουμε κατά νου και για την επόμενη μέρα των εκλογών που πιθανόν να είναι αντιπολίτευση και θα θυμηθεί το αριστερό του παρελθόν. Καμία απολύτως σχέση δεν θα πρέπει να έχουμε με το μόρφωμα του 3ου μνημονίου και του ξεπουλήματος του “Όχι”. Από την άλλη μεριά θα πρέπει να δούμε όχι βέβαια σε ορίζοντα ενός μήνα μια ολόκληρη προσπάθεια ανασυγκρότησης της αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), σε μια νέα ενότητα όλων αυτών των δυνάμεων με βάση όχι ένα αφηρημένο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα αλλά ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με βάση τις δυνατότητες της εποχής και το οποίο θα απαντά στις αγωνίες και τις ανάγκες του λαού.