Κώστας Μπουγιούκος
Γράμμα από Γαλλία
Ο τζουπιτεριανός πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας Ε. Μακρόν ετοιμάζεται να επισκεφτεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, ανταποδίδοντας την επίσκεψη του προέδρου Αναστασιάδη πέρσι στο Παρίσι. Αφορμή είναι τα εγκαίνια ενός κτηρίου του πανεπιστημίου σχεδιασμένου από έναν φίλο αρχιτέκτονα του Μακρόν, αλλά οι λόγοι είναι η επικύρωση πολλών διμερών συμφωνιών στο πολιτικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο.
Σε πρώτο πλάνο, αυτό που επιδιώκει η κυπριακή δημοκρατία είναι στήριξη της Γαλλίας στο μονομερές άνοιγμα των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων που επιχειρεί, έτσι ώστε να έχει το πάνω χέρι στην όποια μελλοντική λύση του Κυπριακού. Το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των Γάλλων στην περιοχή, από την εποχή των σταυροφοριών μέχρι σήμερα, είναι συνεχές και στην τρέχουσα ιστορική καμπή η γαλλική αστική τάξη επιθυμεί μια ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου της.
Συνεπώς, η αποστολή για τον Μακρόν εστιάζει ξεκάθαρα σε δύο άξονες, τα πετρέλαια και την επιχειρησιακή αναβάθμιση των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή. Ο γαλλικός κολοσσός Τοτάλ-Ελφ έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα ενός οικοπέδου στην κυπριακή ΑΟΖ και θέλει να ξεκινήσει δοκιμαστικές γεωτρήσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα – υπήρχε σχεδιασμός για τις αρχές του 2018 που ήδη έχει καθυστερήσει.
Στο στρατιωτικό σκέλος η αποστολή είναι σαφής, η εγκατάσταση στο νησί μιας προκεχωρημένης βάσης των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων. Το γαλλικό ναυτικό έκανε πάνω από 40 ελλιμενισμούς μόνο τον προηγούμενο χρόνο και η αεροπορία χρησιμοποίησε την ελληνική αεροπορική βάση «Αντρέας Παπανδρέου» για τις εξορμήσεις της στην περιοχή. Οι Μακρόν-Αναστασιάδης έχουν ήδη συμφωνήσει στην αναβάθμιση των εγκαταστάσεων στο Μαρί με μόνιμη δύναμη, η οποία θα έχει άμεσες δυνατότητες επέμβασης στην ευρύτερη περιοχή και θα προφυλάσσει τα οικονομικά συμφέροντα των Γάλλων στην ΝΑ Μεσόγειο.
Το παζλ της μέσης ανατολής γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο, η εμπλοκή και τα αδιέξοδα του διεθνούς ιμπεριαλισμού αυξάνουν κατακόρυφα τους κινδύνους πολεμικών εμπλοκών για τους λαούς της περιοχής και επιβάλλουν την καταπίεση των εργαζομένων και των πληβείων στις μητροπόλεις. Ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (και ενδεχόμενα Αιγύπτου) φαίνεται ως η πιο σταθερή λύση αυτή τη στιγμή για τον διεθνή ιμπεριαλισμό και η νεο-αποικοκρατική Γαλλία του Μακρόν δεν θέλει να μείνει απ’ έξω. Το αν θα το πετύχει, περνάει και από το χέρι μας και την ανατροπή του άξονα αυτού.