Ο «Κλεισθένης Ι» φέρνει θεσμικές αλλαγές που αποτελούν συνέχεια, «εκσυγχρονισμό» και εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη», στοχεύοντας στην «αποτελεσματικότερη και ταχύτερη» πρόσδεση δήμων και περιφερειών με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Κείμενο της Επιτροπής για θέματα πόλης χώρου περιβάλλοντος του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Ο Κλεισθένης διατηρεί το αντιδημοκρατικό συγκεντρωτικό μοντέλο λειτουργίας δήμων και περιφερειών, παρά τις κυβερνητικές αναφορές περί εμβάθυνσης της δημοκρατίας
Συλλογικό κείμενο
Θέτουν τον… Κλεισθένη στην υπηρεσία του κεφαλαίου
Στα τέλη Απρίλη το υπουργείο Εσωτερικών παρουσίασε το νομοσχέδιο «Κλεισθένης Ι», ξεκινώντας και τυπικά τη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης, η οποία ολοκληρώθηκε στις 14 Μαΐου, ώστε να κατατεθεί στη Βουλή περίπου δύο μήνες μετά. Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου 324 σελίδων και 237 άρθρων, το οποίο αφορά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας δήμων και περιφερειών καθώς και των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦΟΔΣΑ).
Αξίζει να αναφερθεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προετοίμαζε εδώ και καιρό την εμφάνιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου μέσα από μια μακρά περίοδο «κυοφορίας» του. Ήδη από τον Μάρτη του 2017 το υπουργείο Εσωτερικών είχε δημοσιοποιήσει σχετική πρόταση, ενώ το Γενάρη του 2018 παρουσιάστηκε προς «διαβούλευση» και το πλαίσιο για τη λειτουργία των ΦΟΔΣΑ.
Παράλληλα, το έδαφος προετοιμαζόταν όλο το προηγούμενο διάστημα με διθυραμβικές εξαγγελίες για «μια σημαντική μεταρρυθμιστική τομή στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης», με έμφαση «στις δημοκρατικές λειτουργίες» και την «ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών».
Με βασικό πρόσχημα το σύστημα εκλογής με απλή αναλογική, η κυβέρνηση προσπαθεί να λανσάρει το νομοσχέδιο ως φορέα εκδημοκρατισμού για την τοπική διοίκηση, ενώ η μέχρι στιγμής αντιπαράθεση με ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής γύρω από το εκλογικό σύστημα δρα αποπροσανατολιστικά από την ουσία των αντιδραστικών ρυθμίσεων που προωθούνται.
Ο Κλεισθένης Ι φέρνει θεσμικές αλλαγές που αποτελούν τη συνέχεια, τον «εκσυγχρονισμό» και την εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη», στοχεύοντας στην «αποτελεσματικότερη και ταχύτερη» πρόσδεση και διαπλοκή των δήμων και των περιφερειών με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους, ενώ προαναγγέλει επόμενες νομοθετικές παρεμβάσεις για ζητήματα αρμοδιοτήτων, κατανομής πόρων κτλ.
Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του Κλεισθένη Ι στοχεύουν στο βάθεμα του ρόλου των δήμων και περιφερειών ως μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους και ως μηχανισμών επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής, της φορομπηξίας, των ιδιωτικοποιήσεων και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γι’ αυτό ο Κλεισθένης Ι προωθεί και επιβάλλει μεταξύ των άλλων :
- Την αύξηση της δημοτικής φορομπηξίας που θα προσθέσει νέα βάρη στους φτωχότερους των κατοίκων με την επέκταση της ανταποδοτικής λειτουργίας (άρθρο 182). Τα δημοτικά τέλη θα περιλάβουν και τις δαπάνες για τις υπηρεσίες πρασίνου, μαζί με τις δαπάνες για καθαριότητα και δημοτικό φωτισμό. Ενώ με άλλες διατάξεις το ύψος του Ενιαίου Ανταποδοτικού Τέλους (όπως μετονομάζονται τα δημοτικά τέλη) προβλέπεται ότι καθορίζεται με συγκεκριμένες παραμέτρους, αλλά ανεξέλεγκτα και χωρίς όρια για το ύψος των συντελεστών τους.
- Την γενίκευση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και της επιχειρηματικότητας στη λειτουργία των δήμων και περιφερειών, που θα συνεχίσουν να καταρτίζουν τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης και τις δεσμεύσεις των μνημονίων. Με δημιουργία νέων Νομικών Προσώπων για να αναλαμβάνουν διάφορες δημόσιες λειτουργίες και Ανωνύμων Εταιρειών για τη διαχείριση των αποβλήτων και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας με τις προβλέψεις για τους ΦΟΔΣΑ. Οι δήμοι σπρώχνονται για: επιχειρηματική δράση και αναζήτηση πόρων από ιδιωτικοποιήσεις, «αξιοποίηση» της ακίνητης περιουσίας, εκμετάλλευση δημόσιων χώρων, πηγών ενέργειας, δημόσιων αγαθών, συμμετοχή σε επενδυτικά κεφάλαια και εμπλοκή με ιδιώτες σε παραγωγή και διανομή ενέργειας (άρθρα 172-176).
- Την ευχερέστερη εκχώρηση σε ιδιώτες έργων, λειτουργιών και αρμοδιοτήτων τομέων τοπικής διοίκησης είτε μέσω ΣΔΙΤ είτε με απευθείας αναθέσεις.
- Την μακρόχρονη παραχώρηση δημοτικής περιουσίας στο κεφάλαιο. Ακινήτων για τουριστική εκμετάλλευση με μισθώσεις για 99 χρόνια και ακάλυπτων δημοτικών εκτάσεων (ανεξαρτήτως αν περιλαμβάνουν φυσικούς πόρους, πηγές κλπ) για ίδρυση ή επέκταση βιοτεχνικών και βιομηχανικών εγκαταστάσεων για 50 χρόνια, στα πρότυπα των σχετικών μνημονιακών νόμων για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ! (άρθρο 193).
- Την περαιτέρω μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και την αναζήτηση ιδίων εσόδων για την κάλυψη των αναγκών. Αυτό εξυπηρετεί η κατηγοριοποίηση των δήμων σε έξι κατηγορίες (άρθρο 1) ανάλογα με τον πληθυσμό, οικονομικά χαρακτηριστικά και το νησιωτικό, ορεινό ή μη χαρακτήρα τους για τον καθορισμό αρμοδιοτήτων και την κατανομή της χρηματοδότησης εθνικών ή ευρωπαϊκών πόρων, η απαίτηση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα άρθρα «Ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης και της οικονομικής λειτουργίας των ΟΤΑ» και «Νέα πεδία αναπτυξιακής δράσης της Τ.Α.- Νομικά Πρόσωπα των ΟΤΑ» και σειρά άλλων διατάξεων.
- Τη διαρκή εποπτεία-έλεγχο των δήμων από τις κυβερνήσεις, με: Το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των δήμων να παραμένει (άρθρο 194) για την εποπτεία από το υπουργείο Εσωτερικών και να παρακολουθεί την αυστηρή εκτέλεση των προϋπολογισμών αντιλαϊκής λιτότητας. Επίσης οργανώνεται και Αυτοτελής Υπηρεσία Εποπτείας των ΟΤΑ του υπουργείου Εσωτερικών (στον Καλλικράτη η εποπτεία ήταν στις Αποκεντρωμένες διοικήσεις) για τον έλεγχο συμμόρφωσής τους στη μνημονιακή νομιμότητα (άρθρο 106) και αυξημένες αρμοδιότητες παρέμβασης ακόμα και για θεσμικά ζητήματα, όπως ερωτήσεις σε ένα δημοψήφισμα.
- Τη συρρίκνωση έως εξαφάνιση κοινωνικών υπηρεσιών-λειτουργιών των δήμων, αφού η χρηματοδότηση των δήμων όλο και περισσότερο μειώνεται από κεντρικές χρηματοδοτήσεις και προέρχεται από τη σταθερή αφαίμαξη-φορολόγηση των κατοίκων και τις προσωρινές επιλεκτικές, ευκαιριακές, χρηματοδοτήσεις ευρωπαϊκών και εθνικών προγραμμάτων.
- Την επέκταση της εκμετάλλευσης ανθρώπων με προσωρινές, ελαστικές σχέσεις εργασίας και χαμηλή αμοιβή από τους δήμους, περιφέρειες, τα Ν.Π. και τις Α.Ε. των δήμων.
- Την αποψίλωση υπηρεσιών από προσωπικό και για αυτό προβλέπεται (άρθρο 177), η δυνατότητα σύστασης διαδημοτικών συνδέσμων για κάλυψη των αναγκών μελέτης και εκτέλεσης έργων από τεχνικές υπηρεσίες των δήμων. Οι σύνδεσμοι αυτοί θα αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και η τεχνική τους υπηρεσία θα αποτελεί την κοινή τεχνική υπηρεσία των συμμετεχόντων σε αυτούς Δήμων.
- Την ψευδεπίγραφη υποστήριξη των δημοτών στις διαφορές τους με δήμους και περιφέρειες με τη λειτουργία της «Δημοτικής και περιφερειακής διαμεσολάβησης», σε αντικατάσταση του θεσμού του Συνήγορου του δημότη και της επιχείρησης.
Όσο για τον ισχυρισμό της κυβέρνησης περί «εμβάθυνσης της δημοκρατίας και ενίσχυσης της συμμετοχής» η πραγματικότητα είναι ότι ο Κλεισθένης διατηρεί το αντιδημοκρατικό συγκεντρωτικό μοντέλο λειτουργίας δήμων και περιφερειών αφού: Οι αυξημένες αρμοδιότητες, που συγκεντρώνονται τώρα σε δήμαρχο, αντιδημάρχους, Εκτελεστική Επιτροπή και Οικονομική Επιτροπή, παραμένουν. Το δημοτικό συμβούλιο εξακολουθεί να μην αποτελεί το αποφασιστικό όργανο, ενώ ο πρόεδρος του έχει υπερεξουσίες για τη θεματολογία του και τις διαδικασίες του. Οι όποιες συνελεύσεις κατοίκων στις κοινότητες και οι επιτροπές διαβούλευσης έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο, μη τακτική λειτουργία και τελικά διακοσμητικό χαρακτήρα. Τα δημοψηφίσματα δεν αφορούν ζητήματα οικονομικά π.χ. για τα δημοτικά τέλη και απαιτούν την έγκριση του Επόπτη ΟΤΑ.
Η εκλογή του δημάρχου από δεύτερο γύρο εκλογών, και όχι από το δημοτικό συμβούλιο, συνεχίζεται, ώστε να φαίνεται ότι εκφράζει την απόλυτη πλειοψηφία, εμπεδώνοντας το δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Προβάλλεται ως απόγειο της δημοκρατίας το νέο εκλογικό σύστημα με κατανομή από την πρώτη Κυριακή των εδρών των συμβουλίων με απλή αναλογική. Στην πράξη αυτή νοθεύεται από τον αποκλεισμό συμμετοχής μεμονωμένων υποψηφίων και των συνδυασμών που δεν έχουν αριθμό υποψηφίων τόσων όσες είναι όλες οι έδρες των συμβουλίων, με την υποχρεωτικότητα ακόμα και για τα συμβούλια στις κοινότητες να υπάρχουν πλήρη ψηφοδέλτια, με τον περιορισμό του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους αλλοδαπούς μόνο από χώρες μέλη ΕΕ και ταυτόχρονο αποκλεισμό των μεταναστών και προσφύγων από τρίτες χώρες. Πιθανότατα δε να βρεθούμε μπροστά σε αναδίπλωση της κυβέρνησης με τη θέσπιση πλαφόν που θα αποκλείει τη συμμετοχή στα συμβούλια των μικρότερων συνδυασμών και θα ακυρώνει τις εξαγγελίες περί αναλογικότερου μοντέλου. Και αυτό όχι μόνο λόγω των πιέσεων της ΝΔ. Ήδη, δήμαρχοι με στήριξη της κυβέρνησης (Μπίρμπας Αιγάλεω, Καφατζάκη Ζωγράφου) δηλώνουν ότι πρέπει να θεσπιστεί πλαφόν για είσοδο στο δημοτικό συμβούλιο.
Δεν σχεδιάζεται, επομένως η απλή και ανόθευτη αναλογική ισότιμης αντιμετώπισης της ψήφου όλων και έκφρασης των πραγματικών συσχετισμών, αλλά ένα μοντέλο που θα λειτουργεί με αποκλεισμούς και θα πλαισιώνει ένα πλήρως αντιδημοκρατικό-συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας σε περιφέρειες και δήμους. Αλλά, όπως γίνεται φανερό και με σειρά άλλων διατάξεων (άρθρο 73) με τις οποίες διευκολύνονται ανεξαρτητοποιήσεις, μεταγραφές συμβούλων μεταξύ των παρατάξεων, αλλά και επανακάμψεις και δημιουργία νέων συνδυασμών, απώτερος στόχος είναι οι ευρύτερες συναινέσεις, προσχωρήσεις και συμμαχίες, ώστε να επιτυγχάνεται πλειοψηφία από τη δημοτική αρχή για λήψη αποφάσεων και ευκαιριακές ή μόνιμες συγκλίσεις, προκειμένου να εφαρμόζεται η αυστηρά καθορισμένη αντιλαϊκή πολιτική.
Ταύτιση στην πολιτική, καυγάς για τη νομή
Η στάση ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και δημοτικού περιφερειακού κατεστημένου
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το νέο νόμο επιδιώκει την εμβάθυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στο τοπικό κράτος και το πέρασμα της μνημονιακής πολιτικής χωρίς κραδασμούς. Ο Κλεισθένης Ι έρχεται να τα υλοποιήσει και με τη βοήθεια του εκλογικού συστήματος και συνεργασίες «με την εμπλοκή όλων των υγιών δυνάμεων», όπως δήλωσε ο Π. Σκουρλέτης.
Η ΝΔ και το δημοτικό και περιφερειακό κατεστημένο, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ), ενώ συμφωνούν στην ουσία του νομοσχεδίου, τσακώνονται με την κυβέρνηση πάνω στο «ακυβερνησία ή συνεργασίες» και ζητούν την απόσυρσή του χαρακτηρίζοντάς το «τερατούργημα που επιχειρεί τη διάλυση της αυτοδιοίκησης και την καταστροφή της χώρας». Αντιδρούν γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν προπύργια της δημοτικής-περιφερειακής εξουσίας, ζητούν να παραμείνει το εκλογικό σύστημα ως έχει και η θητεία στα πέντε χρόνια και απαιτούν μεγαλύτερη αυτονομία, αρμοδιότητες, διαχείριση οικονομικών πόρων. Ανεξάρτητα από τον καβγά, είτε με το ισχύον πλειοψηφικό είτε πιο εμφανώς με το νέο μοντέλο εκλογής, οι παρατάξεις που συνδέονται με τα κόμματα διαχείρισης του συστήματος, αποφασίζουν από κοινού όλα αυτά τα χρόνια σε κρίσιμα ζητήματα (πχ προϋπολογισμοί, ιδιωτικοποιήσεις) καταγράφοντας την πραγματική σύγκλισή τους με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ ζητά την απόσυρση του νομοσχέδιου, γιατί «σε συνέχεια προηγούμενων νόμων προσπαθεί να προσαρμόσει στην Τοπική Διοίκηση την πολιτική που έχει εφαρμοστεί και στο κράτος», δηλώνουν, όμως, ότι θα στηρίξουν την απλή αναλογική.
Γίνεται σαφές ότι ο Κλεισθένης Ι δεν αφορά κυρίως στο εκλογικό σύστημα, όπως δημαγωγεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σιγοντάρουν ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και δημοτικό-περιφερειακό κατεστημένο, αλλά στρώνει το δρόμο για αποτελεσματικότερη, συναινετικότερη και βαθύτερη ένταξη δήμων και περιφερειών στους μηχανισμούς του κεντρικού κράτους και της ΕΕ.
Συνολική αντίθεση από εργατικές λαϊκές θέσεις
Οι δήθεν «ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις» του Κλεισθένη Ι έρχονται να ενισχύσουν την ιδιωτικοοικονομική-επιχειρηματική λειτουργία της τοπικής διοίκησης και την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, τις άμεσες ή έμμεσες ιδιωτικοποιήσεις, τη φορομπηξία και την επέκταση των ανταποδοτικών τελών, τις νέες μορφές ευέλικτης, προσωρινής, φτηνής εργασίας, αλλά και την πλήρη παραχώρηση σε ιδιώτες δημόσιων υπηρεσιών και περιουσίας με ευρύτερες συναινέσεις.
Απέναντι στα σχέδιά τους, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, οι κινήσεις περιφερειών και πόλεων, οφείλουν να προτάξουν ένα διαφορετικό πλαίσιο με γνώμονα τα σύγχρονα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Να συμβάλλουν να συγκροτηθεί ένα μαζικό κίνημα διεκδίκησης, αντίστασης, ρήξης και ανατροπής απέναντι σε κεντρικό και τοπικό κράτος και τις πολιτικές τους, αναδεικνύοντας τον ταξικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα τους και το αντιδραστικό πλαίσιο, που έχει θεσμοθετηθεί εδώ και δεκαετίες σε πλήρη σύμπνοια με τις επιταγές της ΕΕ.
Η εναντίωση στον Καλλικράτη και στον Κλεισθένη προκύπτει από τη σκοπιά ενός συνολικά διαφορετικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και της ζωής μας. Αναγνωρίζοντας ότι η κατάκτηση της δημοκρατίας και της πραγματικής αυτοδιοίκησης κρίνεται στη θεσμοθέτηση και τη λειτουργία συνελεύσεων και μορφών λαϊκής συλλογικής οργάνωσης με αποφασιστικό ρόλο και λόγο για όσα σχεδιάζονται και εφαρμόζονται στις γειτονιές, στην πόλη και στις τοπικές κοινωνίες. Με ίσα δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι για όλους, με ανακλητούς εκπροσώπους, με κατοχύρωση του εργατικού και λαϊκού ελέγχου στον σχεδιασμό των συνολικών προτεραιοτήτων της κάθε περιοχής. Για πλήρεις, αξιοπρεπείς και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, έργα και υποδομές που να εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες, με σεβασμό στο περιβάλλον.