του Δημήτρη Σταμούλη
H μεγαλειώδης «ανταρσία» στην απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για «ξαφνικό θάνατο» 10.000 συμβασιούχων στους δήμους, έθεσε με ουσιαστικό τρόπο στο προσκήνιο το δικαίωμα στην σταθερή και μόνιμη εργασία, στην εργασιακή αξιοπρέπεια, στο τέλος της ομηρίας και των κάλπικων υποσχέσεων. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, που κάθε ξημέρωμα συλλέγουν τόνους απορριμμάτων υπό αντίξοες συνθήκες και πληρώνοντας συχνά φόρο αίματος με νεκρούς και τραυματίες, τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους, να απαιτήσουν το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά, να τρίψουν στη μούρη των κυβερνώντων και των δικαστών τις αποφάσεις-καταδίκες για τη ζωή και την επιβίωσή τους. Ο αγώνας ξεκίνησε και κλιμακώθηκε μέσα από την οργισμένη αντίδραση των υπό απόλυση εργαζόμενων, που αποτελούν το πιο πληβειακό και εκβιαζόμενο τμήμα των εργαζόμενων στους δήμους, μαζί βέβαια με τις νέες γενιές των χιλιάδων οκταμηνιτών.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι πρώην και νυν κυβερνητικοί συνδικαλιστές πιέστηκαν αφόρητα για να στηρίξουν την απεργία, τις καταλήψεις στα αμαξοστάσια, τις διαδηλώσεις. Οι εργαζόμενοι έστησαν «από τα κάτω» επιτροπές αγώνα σε πολλές περιοχές. Προσπάθησαν να συντονιστούν με τα σωματεία, παρόλο που η ομοσπονδία που θα έπρεπε να τους θεωρεί «δικά της παιδιά», στο τελευταίο της συνέδριο αρνήθηκε να τους εγγράφει στα σωματεία. Δε μάσησαν στις απειλές της δήθεν αριστερής κυβέρνησης, που δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να φλερτάρει με το άθλιο αστικό και εργοδοτικό δόγμα του «κοινωνικού αυτοματισμού». Το Μέγαρο Μαξίμου αρκετές φορές αναμάσησε τις γνωστές απειλές ότι «δεν θα μείνουν τα σκουπίδια στους δρόμους», ενώ εμμέσως πλην σαφώς απείλησε με διώξεις τους αγωνιζόμενους συμβασιούχους. Υποκριτικά απέρριψε το ενδεχόμενο της επιστράτευσης, αφού βέβαια κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα καθώς πρόκειται για συμβασιούχους.
Ωστόσο «διέρρευσε» σενάρια είτε παρέμβασης του εισαγγελέα για να αρθεί ο αποκλεισμός σε χωματερές και αμαξοστάσια, είτε αποκομιδής των απορριμμάτων από το στρατό, θυμίζοντας τις πιο σκοτεινές ημέρες των μεταπολιτευτικών δεξιοπασοκικών κυβερνήσεων που έβγαζαν τα «Ρέο» στις γειτονιές για να σπάσουν τις απεργίες στους ΟΤΑ και των οδηγών της ΕΑΣ. Έφτασαν δε στο σημείο να στείλουν μέσω της ΓΑΔΑ, Παραγγελία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, στις 27/6, με την οποία η αστυνομία ζητούσε από την ΠΟΕ-ΟΤΑ να «χορηγήσει αντίγραφο της απόφασης περί κήρυξης και συνέχισης της υπό κρίσης απεργίας, καθώς και τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας των μελών που ψήφισαν σχετικώς»! Κι όλα αυτά ως την παραμονή της μεγάλες απεργίας της Πέμπτης! Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ μπορεί τελικά να «μάζεψε» τον αγώνα στην πιο κρίσιμη καμπή του, ωστόσο τίποτα δεν είναι όπως παλιά! Σύντομα οι εργαζόμενοι όχι μόνο στους δήμους, αλλά συνολικά θα βγουν πιο οργανωμένοι και πιο αποφασισμένοι, στους δρόμους του
αγώνα. Κι αυτή τη φορά για να νικήσουν.
Την περασμένη εβδομάδα το κέντρο της Αθήνας αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων σε όλη τη χώρα πλημμύρισε από χιλιάδες διαδηλωτές, υπό απόλυση συμβασιούχους των δήμων, μόνιμους συναδέλφους τους και αλληλέγγυους, που έθεσαν μαζικά και μαχητικά το αίτημα της σταθερής και μόνιμης εργασίας, της ακύρωσης των απολύσεων και της διασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα της καθαριότητας. Η πρώτη μαζική κινητοποίηση της εβδομάδας έγινε την Δευτέρα όπου εκατοντάδες διαδηλωτές προσέγγισαν το χώρο του υπουργείου Εσωτερικών όπου είχαν κατέβει τα ρολά και ήταν παραταγμένα τα ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένταση.
Τα αμαξοστάσια σε όλο και περισσότερους δήμους της Αττικής αλλά και της χώρας ήταν υπό κατάληψη, με δεκάδες εργαζόμενους να περιφρουρούν τους χώρους και τα απορριμματοφόρα να μην κυκλοφορούν στους δρόμους. Πλήθος συλλογικοτήτων εξέφρασαν έμπρακτα τη στήριξη και αλληλεγγύη τους στον αγώνα των συμβασιούχων. Πολλές εργατικές λέσχες και αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης έκαναν εξόρμηση σε κατειλημμένα αμαξοστάσια και δημαρχεία, όπως π.χ. σε Γαλάτσι, Ν. Σμύρνη, Περιστέρι, Κερατσίνι, Αγία Παρασκευή, ενώ κλιμάκια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επισκέφθηκαν τα αμαξοστάσια των δήμων Αθήνας και Πειραιά. Η Πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων για συντονισμό, σε ανακοίνωσή της, σημείωσε πως ο αγώνας των συμβασιούχων είναι αγώνας που μας αφορά όλους και πρέπει να στηριχτεί από όλους και να γενικευτεί, καλώντας όλο το εργατικό κίνημα να στηρίξει αυτόν τον αγώνα. Επίσης κοινή ανακοίνωση εξέδωσαν τριάντα κινήσεις πόλης και περιφέρειας οι οποίες κατηγόρησαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι κρύβεται πίσω από την απαράδεκτη απόφαση του Ελεγκτικού, που εξυπηρετεί στην υλοποίηση της μνημονιακής της δέσμευσης για χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και απαίτησαν να μην περάσει καμία απόλυση, να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου, ίση αμοιβή για ίση εργασία, μαζικές μόνιμες προσλήψεις και καμία ιδιωτικοποίηση έμμεση ή άμεση. Αυτό το αξιόλογο κύμα συμπαράστασης συνέβαλε καθοριστικά στο δυνάμωμα του αγώνα παρά τις λογικές διάσπασης εντός και εκτός των σωματείων, από κυβέρνηση, αστικά κόμματα, ΜΜΕ και καθεστωτικές παρατάξεις.
Η κορύφωση του αγώνα την περασμένη εβδομάδα ήρθε την Πέμπτη, μέσα σε συνθήκες καύσωνα, με την 24ωρη πανελλαδική απεργία. Περίπου 4.000-5.000 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Καραϊσκάκη και με πορεία έφτασαν και πάλι στη βουλή όπου όμως φραγμός με κλούβες και διμοιρίες ΜΑΤ τους εμπόδισαν να συνεχίσουν και να διαδηλώσουν μπροστά από το μέγαρο Μαξίμου.
Μετά την ένταση της επιχείρησης τρομοκράτησης των απεργών, το όργιο «καταγγελιών» στο όνομα της «δημόσιας υγείας» από όλους τους θιασώτες των μνημονιακών πολιτικών που διαλύουν την Υγεία και τα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και την υπονόμευση των κυρίαρχων παρατάξεων της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΔΑΚΕ και Συνδικαλιστική Ανατροπή (πρώην ΠΑΣΚΕ), καρποφόρησε η επιχείρηση «αναστολής» του αγώνα και «συνέχισης με άλλες μορφές». Η τελευταία Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ-ΟΤΑ αμέσως μετά την απεργία, δεν κατέληξε σε καμία απόφαση που να πάρει την πλειοψηφία, με αποτέλεσμα ο αγώνας να λήξει και επισήμως. Στην πραγματικότητα μετά τη συνάντηση με τον Αλ. Τσίπρα και την ψήφιση της τροπολογίας από την κυβέρνηση, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της πλειοψηφίας –Συνδικαλιστική Ανατροπή (Μπαλασόπουλος) και ΔΑΚΕ- έσπαγαν τις κινητοποιήσεις από τα μέσα, καλλιεργώντας την απογοήτευση και ότι «ό,τι μπορέσαμε κάναμε». Η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ και το ΜΕΤΑ-ΟΤΑ πρότειναν συνέχιση των κινητοποιήσεων, αλλά στην ουσία δεν έδωσαν μάχη για την κλιμάκωση και γενίκευση, αρκούμενες απλώς σε μια αντιπολίτευση στην κυρίαρχη ηγεσία και σε γενικόλογες αγωνιστικές διακηρύξεις. Οι ταξικές δυνάμεις των Αγωνιστικών Κινήσεων-Συσπειρώσεων, παρά την προσπάθειά τους να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας, και με δεδομένες τις περιορισμένες δυνάμεις τους, δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το κλείσιμο του αγώνα. Η κυβέρνηση από τη μεριά της, αλλά και οι δήμαρχοι και τα άλλα αστικά κόμματα και κάθε είδους μηχανισμοί, έδωσαν λυσσαλέα μάχη με όλα τα μέσα για να κλείσουν τις κινητοποιήσεις. Η μαζικότητα της συγκέντρωσης της Πέμπτης ήταν καλή, αλλά αρκετά μικρότερη σε σύγκριση με τις προηγούμενες που ξεπέρασαν τα 10.000 άτομα. Η πρόταση του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Ν. Τράκα, η οποία έλαβε 5 ψήφους (3 Σ. Ανατροπή και 2 ΔΑΚΕ) έκανε λόγο για γενικές συνελεύσεις και σύγκληση των ΔΣ των σωματείων, στη συνέχεια Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕ-ΟΤΑ, με κριτήριο τη διάθεση και τις αποφάσεις των σωματείων, και να παρθεί η τελική απόφαση για την συνέχεια. Η πρόταση της ΔΑΣ (3 ψήφοι) ήταν για 24ωρη απεργία, στις 30/6, επικαλούμενο «κλίμα τρομοκρατίας», Γενικό Συμβούλιο στις 3/7 και αν την Τρίτη δεν έχουν γίνει οι πληρωμές των συμβασιούχων – «παρατασιούχων» στις 5/7 απεργία. Το ΜΕΤΑ (ΛΑΕ) (2 ψήφοι) πρότεινε 24ωρη απεργία για 30/6, αποχή το σαββατοκύριακο, Γενικό Συμβούλιο τις επόμενες ημέρες για τις μορφές πάλης. Απουσίαζε ένα μέλος Δ.Σ. από τη Συνδικαλιστική Ανατροπή.
Ο διαρκής επί 11 ημέρες αγώνας των εργαζομένων στους δήμους, με δυναμικές μορφές πάλης, όπως καταλήψεις αμαξοστασίων, αποχή, διαδηλώσεις και αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις, και απότοκο τη συσσώρευση χιλιάδων τόνων σκουπιδιών στους δρόμους, στρίμωξε την κυβέρνηση η οποία προσπάθησε με διάφορους τρόπους να χειραγωγήσει το κίνημά τους. Ως αποτέλεσμα αυτών των πιέσεων, ο Π. Σκουρλέτης έφερε στη βουλή νομοθετική ρύθμιση, η οποία ωστόσο μοιάζει περισσότερο με ακάλυπτη επιταγή, και δεν απαντάει κατά κανένα τρόπο στο πρόβλημα. Ουσιαστικά επιστρέφει σε μια νέα «προσωρινή λύση» παράτασης των συμβάσεων υποστηρίζοντας ότι «αυτή την φορά» δεν θα έχει πρόβλημα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, διατηρώντας παράλληλα άθικτο όλο εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο που επέτρεψε στο τελευταίο να πάρει την προηγούμενη υπεραντιδραστική απόφαση! Η κυβέρνηση υπόσχεται διαγωνισμό για 2.500 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στην καθαριότητα, όταν οι αντίστοιχοι συμβασιούχοι πλησιάζουν τις 10.000. «Κλείνει το μάτι» υποκριτικά ότι ο αριθμός «μπορεί να είναι μεγαλύτερος, αν θέλουν οι Δήμοι» κάνοντας τους εργαζόμενους μπαλάκι ανάμεσα στη δικαστική εξουσία, την κυβέρνηση και τους Δημάρχους.
Και μάλιστα την ώρα που πολλοί από αυτούς έχουν ως διακαή τους πόθο την παράδοση της καθαριότητας σε ιδιώτες (π.χ. Μπουτάρης στη Θεσαλονίκη). Από την άλλη, όμως, ούτε αυτές οι λίγες θέσεις είναι εξασφαλισμένες καθώς η τρόικα θεωρεί ότι όλες οι προσλήψεις στο Δημόσιο περιορίζονται από τον κανόνα του 1 προς 4 και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ένας –ακόμα- καλός μαθητής της τρόικα, όπως αποδείχτηκε στην πρόσφατη αξιολόγηση.
Αυτή η φάση της σύγκρουσης ολοκληρώθηκε. Ωστόσο όλα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι και ειδικά το πιο ελαστικό και εκμεταλλευόμενο κομμάτι τους, σύντομα θα ξαναβγεί στους δρόμους, διεκδικώντας σταθερή και μόνιμη δουλειά, σπάσιμο της πολύχρονης ομηρίας και εκμετάλλευσης, έως ότου ανατραπεί η πολιτική της μετατροπής των εργαζόμενων σε σύγχρονους δούλους του 21ου αιώνα, με κοινό αγώνα όλων των τμημάτων των συμβασιούχων, των οκταμηνιτών, των μόνιμων, όλων των εργαζόμενων.
Αστικά κόμματα κατά απεργών υπέρ ιδιωτικοποίησης
Ο χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων του κυβερνητικού κόμματος, κεντρικών υπουργών της κυβέρνησης αλλά και οι ανάλογες απαντήσεις των άλλων αστικών κομμάτων της «αντιπολίτευσης» ανέδειξαν σε όλο τους το μεγαλείο την εχθρότητά τους στους αγώνες των εργαζομένων για σταθερή και μόνιμη δουλειά, κόντρα στις απολύσεις και την εξαθλίωση, αλλά και τη σπουδή τους για επέκταση της ελαστικής εργασίας στο δημόσιο και την παράδοση και της καθαριότητας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε ότι για την απεργία των συμβασιούχων φταίει ο …Μητσοτάκης και η ΔΑΚΕ, ότι «η ΝΔ επενδύει πολιτικά στα σκουπίδια και επικροτεί τη μετατροπή της χώρας σε σκουπιδότοπο εν μέσω καύσωνα, αδιαφορώντας για τη δημόσια υγεία», παραπέμποντας ευθέως σε λογικές «κοινωνικού αυτοματισμού» και ότι όσοι αντιδρούν ανοίγουν το δρόμο στην… ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας. Η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του κόμματος, Φ. Βάκη, εμφάνισε την πολιτική των απολύσεων ως… «μάχη προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος και αποδόμησης του βαθέως κράτους, το οποίο τόσα χρόνια στηριζόταν σε ανακυκλώσιμους εργαζόμενους και τους υποσχόταν τα πάντα»!
Ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης σε κάθε του παρέμβαση δεν παρέλειπε να δηλώνει ότι «η κυβέρνηση με κάθε πρόσφορο μέσο θα προστατέψει την δημόσια υγεία». Μάλιστα χρέωσε στη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη «εντολή» προς τη ΔΑΚΕ για «συνέχιση των κινητοποιήσεων με σκοπό τη προώθηση επιχειρηματικών συμφερόντων στη καθαριότητα», ταυτίζοντας εμμέσως την αντίσταση των εργατών με την επέλαση των ιδιωτών που η ίδια η κυβέρνηση με την αρωγή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των καθεστωτικών ΜΜΕ προετοιμάζουν στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Από τη μεριά της, η ΝΔ υπήρξε η πιο λάβρα πολιτική δύναμη κατά της απεργίας και του δικαιώματος στη σταθερή και μόνιμη εργασία. Μίλησε για «χάος των σκουπιδιών» και προέβαλε ως… έντιμη λύση τη «σύναψη νέων συμβάσεων και όχι την παράταση των υπαρχουσών», ενώ χωρίς περιστροφές πρότεινε την «ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας», υποστηρίζοντας πως «οικονομικά βιώσιμη λύση είναι η είσοδος των ιδιωτών στον τομέα της καθαριότητας μέσω συμπράξεων των δήμων με ιδιωτικούς φορείς». Το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να ξεχαστούν οι δικές του χρόνιες αντεργατικές «αμαρτίες», καταλόγισε το πρόβλημα στην κυβέρνηση Τσίπρα, μίλησε για «λαϊκισμό» και «τάξιμο» σε χιλιάδες συμβασιούχους ότι θα μονιμοποιηθούν, ζητώντας από την κυβέρνηση να αποπληρώσει τα δεδουλευμένα τους και μετά να τους ξεφορτωθεί, πετώντας τους στην ανεργία.
Η νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, παρά την αντικυβερνητική και δήθεν φιλεργατική ρητορική της, υπήρξε πολύ φειδωλή, εκδίδοντας μια ανακοίνωση μόλις δύο αράδων: «Να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα των εργαζομένων και να πάψει ο εμπαιγμός τους από Τσίπρα-Σκουρλέτη». Δε είπε τίποτα για την πολιτική ιδιωτικοποίησης, ούτε για τη στάση των δημάρχων, την ελαστική εκμετάλλευση, ενώ φυσικά ήταν άφαντη από τα αμαξοστάσια και της διαδηλώσεις των απεργών.
Το ΚΚΕ είχε τη δική του συμβολή στον αγώνα, πάντα βέβαια χωρίς λογική κοινής δράσης με άλλες ταξικές δυνάμεις και κλιμάκωσης με προοπτική νίκης. Σημείωσε ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τους συμβασιούχους των δήμων φέρει τη σφραγίδα όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δήθεν κόπτεται για το δημόσιο χαρακτήρα της καθαριότητας, αλλά και για τις διαρροές της ότι ο αγώνας των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, έχουν στόχο την ιδιωτικοποίηση. Στράφηκε και κατά της ΝΔ και «μιας μερίδας δημάρχων» ότι «προωθούν την παράδοση του τομέα της αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων στα αρπακτικά νύχια των καπιταλιστών».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε στα γεγονότα από τη σκοπιά της στήριξης με κάθε μέσο και τρόπο στον μεγάλο αγώνα των εργαζόμενων στους ΟΤΑ κάνοντας λόγο για μέτωπο αγώνα που ανοίγεται ενάντια στις απολύσεις, στην ομηρία των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με απεργίες και καταλήψεις στους Δήμους, με διαδηλώσεις χιλιάδων εργαζόμενων των ΟΤΑ, αλλά και με το κύμα αλληλεγγύης που σηκώθηκε και από άλλα συνδικάτα και συλλογικότητες. Τόνισε ότι «οι εργαζόμενοι, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη ότι αυτή η κυβέρνηση έχει σαν στόχο να αποτρέψει τις απολύσεις. Με παρόμοια τακτική θέλουν να προχωρήσουν σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, κατ’ αρχήν συμβασιούχων σε όλο το δημόσιο τομέα, στην εκχώρηση δημόσιων υπηρεσιών σε επιχειρηματικά συμφέροντα». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάλιστα κάνει ειδική μνεία στον «χρυσοφόρο τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων», εκτιμώντας ότι αυτό θα σημαίνει τεράστια αύξηση των δημοτικών τελών, διαχείριση προς όφελος του κεφαλαίου και όχι των δημοτών και φαραωνικά και καταστροφικά έργα. «Πρόκειται για σχέδιο που έχει τη στήριξη όλου του μνημονιακού μπλοκ της αντιπολίτευσης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των δημάρχων», σημείωσε. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάλεσε τους εργαζόμενους να μην κάνουν πίσω και να πρωτοστατήσουν ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος δεκαετιών ομηρίας και εκμετάλλευσης, για να αρχίσει να ξηλώνεται η πολιτική τους που θέλει εργασία-λάστιχο και εργαζόμενους-σκλάβους. Προτάσσοντας αιτήματα όπως: Να μην περάσει καμία απόλυση ούτε τώρα ούτε μετά, μετατροπή τώρα όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Κανένας εργαζόμενος απλήρωτος. Κατάργηση κάθε μορφής προσωρινής και ελαστικής εργασίας. Μαζικές μόνιμες προσλήψεις σε όλες τις υπηρεσίες για την κάλυψη των τεράστιων αναγκών των ΟΤΑ και της κοινωνίας. Καμία ιδιωτικοποίηση έμμεση ή άμεση, για δήμους στην υπηρεσία του λαού και όχι στην εκχώρηση, στην κερδοσκοπία του ιδιωτικού κεφαλαίου και των εργολάβων. Δημόσιο σύστημα αποκομιδής και διαχείρισης όλων των απορριμμάτων (μικτών, ανακυκλώσιμων κλπ). Και όλα αυτά με κλιμάκωση της πάλης ενάντια στην κυβέρνηση για την ανατροπή της πολιτικής της και την απελευθέρωση από τα δεσμά των παλιών και νέων μνημονίων, την Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου.
