του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Τι ήταν άραγε πιο προκλητικό; Η επίδειξη υποτέλειας της κυβέρνησης στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ μέσω της ψήφισης 5 τροπολογιών προαπαιτούμενων σε νομοσχέδιο για το ψάρεμα ή οι δικαιολογίες που επικαλέστηκαν οι υπουργοί της;
Το ερώτημα ίσως μείνει αναπάντητο. Όμως οι 153 κυβερνητικοί βουλευτές, με την ψήφο τους την Παρασκευή το βράδυ, φόρτωσαν 250 εκατομμύρια επιπλέον τους συνταξιούχους, παρατείνοντας κατά ένα χρόνο τις συντάξεις φτώχειας, έστειλαν στο …μακρινό μέλλον ακόμη και την πολυδιαφημισμένη από αυτούς επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επίσης, άφησαν ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο προσαρμογής της φορολογίας στις ανάγκες των πρωτογενών πλεονασμάτων, εφόσον το κρίνουν απαραίτητο οι δανειστές. Πράγμα που σημαίνει ακόμη και μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητού! Ολα αυτά με μια διαδικασία που εξέθεσε για πολλοστή φορά τον κοινοβουλευτισμό και όποιες κατα καιρούς «θεσμικές» ευαισθησίες εκφράζουν οι κυβερνώντες.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προστατεύθηκε ώς «ιερό Τοτέμ». Ελλειψε από τη συζήτηση στη Βουλή. Σίγουρα όχι γιατί …προβληματίστηκε από τη μάλλον αστεία παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, που αρκέστηκε στην καταγγελία της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε και όχι στην ουσία των μέτρων με τα οποία προφανώς συμφωνεί. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης κατά την διάρκεια της συζήτησης ήταν σαφέστατος: «Υπάρχει μια μείζων επιλογή πολιτικής από την Κυβέρνηση, να εξαντλήσει τα προαπαιτούμενα τα οποία θέτουν οι δανειστές, όπως εξαντλούνται κατά το μάλλον ή ήττον με διάφορες τακτικές από το 2010, για να πάμε σε ένα καθαρό διαπραγματευτικό πεδίο στο επόμενο Eurogroup». Μάλιστα ομολόγησε ότι «τα προαπαιτούμενα, ετέθησαν στο τραπέζι τελευταία στιγμή από τους δανειστές. Δεν είναι δική μας επιλογή. Ετέθησαν την τελευταία στιγμή για τις δικές τους σκοπιμότητες». Η Εφη Αχτσιόγλου αρκέστηκε στο να …παρατηρήσει ότι με την τροπολογία της «παγώνει η αύξηση των συντάξεων για μια ακόμα χρονιά, το 2022», άσχετο αν αυτό σημαίνει ότι οι συνταξιούχοι θα ζημιωθούν επιπλέον κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια. Παράλληλα, υποστήριξε πως είναι …τυπικού χαρακτήρα το ότι απαλείφθηκε από τη νομοθεσία η συγκεκριμένη ημερομηνία του Αυγούστου του 2018 που είχε οριστεί ώς ημέρα επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων. Επιχείρημα που δεν έπεισε ούτε τους κυβερνητικούς βουλευτές. Για το φορολογικό, εξίσου αποκαλυπτικός ήταν ο Ε.Τσακαλώτος, ερμηνεύοντας τη ρύθμιση που προβλέπει αλλαγή του Κώδικα Φορολογίας με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών ανα πάσα στιγμή: «Είναι ένα μέτρο το οποίο έρχεται στη Βουλή, διότι η επίτευξη των πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 3,5% του ΑΕΠ θα πρέπει να διατηρηθεί μέχρι και το 2022».
Πάντως, ο υπουργός Οικονομικών παρείχε την πλέον απίθανη αιτιολογία για όλα τα παραπάνω. Όπως είπε, οι δανειστες «νομίζω ότι είναι control freaks και πολλοί από τους θεσμούς έχουν μια πολύ μεγάλη εμμονή στο να προσέχουν κάθε λεπτομέρεια»! Εν ολίγοις, όλα αυτά τα μέτρα πέρασαν γιατί οι θεσμοί ειναι …σχολαστικοί και όχι επειδή η κυβερνητική πολιτική της υποτέλειας οδηγεί όλο και πιο βαθιά στα μνημόνια και τις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ. Ο Ε.Τσακαλώτος, πάντως, για μία ακόμη φορά παραδέχθηκε πως η οικονομία της χώρας θα συνεχίσει να βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των αγορών ό,τι και αν γίνει στο επερχόμενο Eurogroup και την συνάντηση κορυφής στις 22 Ιουνίου: «Η βασική μας στρατηγική όλον αυτόν τον καιρό ήταν να φύγουμε από την επιτροπεία. Βεβαίως, η επιτροπεία ποτέ δεν θα είναι διπολική, τη μία μέρα θα την έχουμε και την άλλη μέρα δεν θα την έχουμε. Είναι και στη φύση του καπιταλισμού αυτό. Δηλαδή, ακόμα και οι αγορές, είναι μια μορφή επιτροπείας» ανέφερε χαρακτηριστικά. Μάλιστα και για την τρέχουσα συγκυρία επιβεβαίωσε ότι ουσιαστικά η κυβέρνηση έχει …παραχωρήσει την πορεία των εξελίξεων στους ανταγωνισμούς μεταξύ ευρωπαίων και ΔΝΤ σχετικά με τα όποια κοστη έχει μία αναδιάρθρωση του χρέους και τις προτεραιότητες που έχουν οι δύο αυτοί καπιταλιστικοί πόλοι για την Ελλάδα: Αναφερόμενος στις αποφάσεις για το χρέος και την ποσοστική χαλάρωση σημείωσε πως «όλα αυτά παίζονται» και ότι η κυβέρνηση έχει «πολυδιάστατη στρατηγική». Με άλλα λόγια ειναι …πανέτοιμη να παρουσιάσει ώς «επιτυχία» όποια τελικά εξέλιξη υπάρξει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι σαφές ότι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων είναι προδιαγεγραμμένο να …«κοιμηθούν με τα ψάρια», σύμφωνα με την μαφιόζικη έκφραση για τον φόνο.
