της Δανάης Μαραγκουδάκη
Οι προεδρικές εκλογές στο Εκουαδόρ τελείωσαν και νικητής αναδείχτηκε ο σοσιαλιστής Λένιν Μορένο, κερδίζοντας το 51,16% των ψήφων. Ο Μορένο, υποψήφιος με το κυβερνών κόμμα Alianza PAIS (AP), είχε διατελέσει αντιπρόεδρος από το 2007 έως το 2013 στην κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα. Αντίπαλός του ήταν ο Γκιγιέρμο Λάσο, ο οποίος παρότι φαβορί, συγκέντρωσε τελικά μόλις το 48,8%. Ο πρώην τραπεζίτης και νεοφιλελεύθερος Λάσο, με το Creando Oportunidades (CREO), είχε βρεθεί στη θέση του υπουργού Οικονομικών σε προηγούμενη κυβέρνηση. Παρά δε την ήττα του, δήλωσε πως θα θέσει σε αμφισβήτηση το αποτέλεσμα, λέγοντας ότι η προεκλογική του ομάδα είχε «αρκετές αποδείξεις» για παρατυπίες -προαναγγέλλοντας, έτσι, το συνηθισμένο για τη Λατινική Αμερική «αντάρτικο».
Αντίθετα, εκφράζοντας τη στήριξή του στον νέο πρόεδρο του Εκουαδόρ, ο ομόλογός του της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαντούρο, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Έχω πλήρη συνείδηση της σημασίας της ιστορικής στιγμής. Ο λαός του Εκουαδόρ κατάφερε ένα στρατηγικό πλήγμα στις δυνάμεις που -υπό την ηγεσία των ΗΠΑ- για άλλη μια φορά απέτυχαν στην εμμονική προσπάθειά τους να αποσταθεροποιήσουν τις προοδευτικές κυβερνήσεις στην περιοχή».
Ο Ραφαέλ Κορία σχολίασε τη νίκη του συνεργάτη του Μορένο λέγοντας πως πρόκειται για μια καθοριστική στιγμή στην περιοχή, εξαιτίας των τάσεων επιθετικής παλινόρθωσης της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια. Κάτι που είναι έντονο και στο Εκουαδόρ, ειδικά με τη μεγάλη μείωση των τιμών του πετρελαίου τα τελευταία δύο χρόνια, που φέρνει τη χώρα αντιμέτωπη με δημοσιονομικά ελλείμματα και ελλείψεις αγαθών, καθώς και με πολιτικές λιτότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ο λαός του Εκουαδόρ εξέλεξε μια αριστερή κυβέρνηση, τη στιγμή που στο εσωτερικό της χώρας είναι έντονος ο κοινωνικός αναβρασμός και ο πολιτικός διχασμός. Ο δε Μορένο θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις προβληματικές σχέσεις της κυβέρνησής του όχι μόνο με την αντιπολίτευση, αλλά και με τις ΗΠΑ, οι οποίες αποτελούν σημαντικό εμπορικό εταίρο. Άλλωστε, οι διμερείς σχέσεις ήταν συχνά τεταμένες κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Κορέα, καθώς ο τότε πρόεδρος είχε ζητήσει την αποχώρηση του αμερικάνου πρέσβη το 2011, ενώ παράλληλα έδωσε και πολιτικό άσυλο στον ιδρυτή των WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάντζ, το 2012. Παράλληλα, είχε ταχθεί με το αριστερό μπλοκ των χωρών της Λατινικής Αμερικής που χαρακτηρίζουν τις ΗΠΑ ως ιμπεριαλιστική δύναμη.
Η προσπάθεια του Μορένο θα πρέπει να γίνει εν μέσω μιας περιόδου αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων στη Νότια Αμερική, ειδικά στη γειτονική Βενεζουέλα. Η κοκκινο-ροζ παλίρροια δεν έχει λάβει οριστικά τέλος στη Λατινική Αμερική, το ζήτημα όμως είναι οι πολιτικές που θα υπάρξουν να μην ακολουθούν έναν τεχνοκρατικό ή πολλές φορές προσωποκεντρικό δρόμο, αλλά κυρίως να ικανοποιούν τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας…