Ανοιχτή παραμένει η αξιολόγηση, βάσει της απόφασης της Ευρω-ομάδας, μέχρι η κυβέρνηση των προθύμων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίσει (με ένα τρίτο πολυνομοσχέδιο;) το χάρισμα του Ελληνικού στον Λάτση, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της Εγνατίας, την ασυλία των μελών της διοίκησης του υπερ-ταμείου ιδιωτικοποιήσεων και τη επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους.
του Λεωνίδα Βατικιώτη
(φωτογραφία plasticobilism)
Αλλεπάλληλα ψέματα από Ευκλ. Τσακαλώτο
Τα μούτρα της έσπασε, για μια ακόμη φορά, η κυβέρνηση στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας την Τρίτη 24 Μαΐου 2016. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μετά την ψήφιση των δύο αντιλαϊκών πολυνομοσχεδίων στις 15 και 22 Μαΐου ανέμενε ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα αντάμειβαν την υποτέλειά του. Τσακαλώτος και λοιποί …φωστήρες, μες στην αφέλειά τους, ήταν σίγουροι πως η Ευρωομάδα θα ανακοίνωνε ακόμη και την οριστική διευθέτηση της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Κι ας είχε έγκαιρα ενημερώσει η Γερμανία να μην περιμένουν τίποτε μέχρι τις γερμανικές εκλογές που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2017. Το αποτέλεσμα ήταν να επιστρέψουν από τις Βρυξέλλες όχι μόνο με άδεια χέρια, αλλά με νέα μέτρα κι ένα θολό πρόγραμμα διευθέτησης, που δεν περιλαμβάνει καμία δέσμευση εκ μέρους των πιστωτών!
Ο Τσακαλώτος παρόλα αυτά διαστρέβλωσε τις αποφάσεις της Ευρωομάδας, όταν τις παρουσίασε στην Ελλάδα. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη 26 Μαΐου, είπε ψέματα όταν ισχυριζόταν για παράδειγμα πως έκλεισε η αξιολόγηση κι έτσι η Ελλάδα θα μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα (ποσοτικής χαλάρωσης) αγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λες και μια σειρά άλλες χώρες που είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (που αν κάποιους ευνοεί είναι τις τράπεζες) δεν συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσθεώρητα δημόσια χρέη και υψηλό κόστος δανεισμού.
Στο τελικό ανακοινωθέν ωστόσο ο πήχης κονταίνει, διαψεύδοντας το κλίμα εφησυχασμού και επιβεβαίωσης που καλλιεργεί η Αθήνα, για να δείξει ότι η ενδοτικότητά της ανταμείβεται από τους πιστωτές, βαδίζει επομένως σε καλό δρόμο. Η προτελευταία παράγραφος του ανακοινωθέντος ξεκινάει με μια αναφορά στην «επικείμενη επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης». Παραμένει ανοιχτή επομένως η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου χρηματοδοτικού προγράμματος. Ή, με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ακόμη κι αυτά τα εφιαλτικά μέτρα που ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: κατάργηση συντάξεων, αύξηση ΦΠΑ, κόφτης δημοσίων δαπανών χωρίς προηγούμενη ψηφοφορία και έγκριση από τη Βουλή, ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, εκχώρηση των δημοσίων εσόδων στους πιστωτές μέσω της ανεξαρτητοποίησης της Γενικής Γραμματείας Εσόδων και πλειστηριασμοί ακόμη και των κανονικά εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων! Οι πιστωτές τα έκριναν λίγα και ζήτησαν επιπλέον μέτρα για να θεωρήσουν λήξασα την αξιολόγηση, που και τότε το πράσινο φως θα δοθεί μετά από νέα αξιολόγηση!
Μάρτυρας της αποτυχίας που αποτέλεσε για την κυβέρνηση η συνεδρίαση της Ευρωομάδας (τη σημασία της οποίας υποβάθμισαν ακόμη κι οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σε ρεπορτάζ τους την Παρασκευή 27 Μαΐου, γράφοντας στον τίτλο πως η συμφωνία για το χρέος «δεν αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού») είναι η καταβολή της περίφημης δεύτερης δόσης σε …δόσεις. Συγκεκριμένα, από τα 10,3 δισ. ευρώ, τον Ιούνιο θα καταβληθούν 7,5 δισ. ευρώ για να καλυφθούν δανειακές υποχρεώσεις όπως η πληρωμή ομολόγων ύψους 2,5 δισ. ευρώ που διατηρεί η ΕΚΤ και λήγουν τον Ιούλιο και να πληρωθούν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που δημιούργησε η κυβέρνηση, απορροφώντας το προηγούμενο διάστημα δημόσιους πόρους για να πληρώνει τους πιστωτές. Το υπόλοιπο ποσό της δόσης μέχρι τα 10,3 δισ. ευρώ θα καταβληθεί μετά το καλοκαίρι κι αφού προηγηθεί νεώτερη αξιολόγηση, όπως περιγράφεται στην τρίτη παράγραφο του ανακοινωθέντος, όπου γίνεται αναφορά και στο συμπληρωματικό Μνημόνιο.
Επιπλέον προκαταρκτικές δράσεις θα απαιτηθούν και για την καταβολή των 7,5 δισ. ευρώ, που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτά τα μέτρα όχι απλώς θα επιτείνουν την ύφεση στην ελληνική οικονομία, αλλά θα δημιουργήσουν ένα νέο κύκλο πτωτικής πορείας. Δεν είναι καθόλου τυχαία η πρόβλεψη της Σίτιγκρουπ, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 27 Μαΐου, για ύφεση 2,7% το 2017 και 7,2% το 2018, τη χρονιά που τελειώνει το τρέχον πρόγραμμα, προς διάψευση των διαβεβαιώσεων της κυβέρνησης για ανάπτυξη το 2017. Τα νέα μέτρα περιγράφονται δε λεπτομερώς στη δεύτερη παράγραφο του ανακοινωθέντος, συγκροτώντας σε σύνολο ένα …πολύ ωραίο τρίτο πολυνομοσχέδιο. Αν δε, μπει στη Βουλή για ψήφιση και Κυριακή, τότε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάνε για ένα χατ τρικ που θα τους αναδείξει σε μακράν την πιο μνημονιακή κυβέρνηση.
Τα νέα προαπαιτούμενα
Τα νέα προαπαιτούμενα με βάση και τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης που ακολούθησαν θα περιλαμβάνουν έξι μέτρα. Πρώτο, άμεση πώληση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον Λάτση, για να μη μείνει καμία αμφιβολία ότι το πελατειακό κράτος προκαλεί την απέχθεια των πιστωτών όταν και μόνο όταν εξυπηρετεί τη φτωχολογιά. Κατά τ’ άλλα οι πιστωτές, με προεξάρχοντες μούτρα όπως ο Τόμσεν κι ο Σόιμπλε, μπορούν μια χαρά να λειτουργούν σαν εμπορικοί αντιπρόσωποι του Λάτση, πάντα αφιλοκερδώς εννοείται και προς όφελος της ανάπτυξης. Η δε κυβέρνηση, με την ενεργό παρέμβαση του Αλέκου Φλαμπουράρη, που τον έχουμε δει να δραστηριοποιείται εντόνως κι υπογείως ξανά και ξανά σε τέτοιου είδους εξόχως κοινωφελείς εργασίες με αφορμή την ανέγερση από τον Μελισαννίδη του νέου γηπέδου της ΑΕΚ και παλιότερα με αφορμή τα μεγάλα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ενστερνίζεται πλέον ακέραιη την πρόταση του ομίλου Λάτση. Κι ας αποτελεί το πλιάτσικο του Λάτση την επιτομή του ξεπουλήματος, όπως είχε αποκαλύψει το Νοέμβριο του 2014 μελέτη του ΤΕΕ, που έδειχνε πως τα 6.204 στρέμματα του πρώην αεροδρομίου και τα 3,5 χιλιόμετρα της παραλίας του Άγιου Κοσμά πουλήθηκαν υποτιμημένα κατά 222%, με βάση την προσφορά που είχε καταθέσει τότε ο Λάτσης. Αντί για 2,95 δισ. ευρώ, μόνο 915 εκ. ευρώ. Μπόνους στον εθνικό μας ολιγάρχη 2 δισ. ευρώ έδινε ο Σαμαράς κι επειδή δεν πρόλαβε αναλαμβάνει τώρα να τα δώσει ο Τσίπρας. Να σημειωθεί πως πρόεδρος τότε στο ΤΕΕ, οποίος μάλιστα είχε χαρακτηρίσει το ΤΑΙΠΕΔ «ένα κακής ποιότητας δημοπρατήριο και χωρίς τιμή εκκίνησης και με μία προσφορά» ήταν ο Χρήστος Σπίρτζης, ο σημερινός υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων.
Το δεύτερο προαπαιτούμενο σχετίζεται με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, μέσω της απόσχισης του ΑΔΜΗΕ (για τον οποίο ενδιαφέρονται οι Ιταλοί προσβλέποντας στην ενοποίηση και δημιουργία μιας περιφερειακής αγοράς υπό τη δική τους οικονομική ηγεσία), και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, μέσω των επικείμενων δημοπρασιών (ΝΟΜΕ) που θα δώσουν σε τρίτους πρόσβαση σε πηγές ηλεκτροπαραγωγής, όπως ο λιγνίτης, όπου μέχρι σήμερα έχει αποκλειστική πρόσβαση η ΔΕΗ. Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα αποτελέσουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της δημόσιας ενέργειας και της ΔΕΗ, που ήδη «γονατίζει» οικονομικά, εξ αιτίας των πανάκριβων τιμολογίων και του αθέμιτου ανταγωνισμού από τους προκλητικά ευνοημένους ιδιώτες. Μάρτυρας οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο ακόμη και τώρα (8% μόνο τους δύο τελευταίους μήνες), φτάνοντας τα 2,7 δισ. ευρώ.
Στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, επιστρέφουν δριμύτεροι οι πιστωτές και σε ό,τι αφορά το ξεπούλημα της Εγνατίας Οδού, που είναι το τρίτο προκαταρκτικό μέτρο. Η επιμονή της Ευρωομάδας στο θέμα του ξεπουλήματος της Εγνατίας Οδού δίνει νέα ώθηση στο σχέδιο τοποθέτησης 15 σταθμών διοδίων, όπως περιέγραφε πρόσκληση ενδιαφέροντος εκ μέρους του ΤΑΙΠΕΔ. Το αποτέλεσμα θα είναι υπέρογκες χρεώσεις για τους κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας, που χρησιμοποιούν συχνά αυτό το δρόμο για την εξυπηρέτησή τους και τώρα θα τον δουν να μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Να σημειωθεί πως και οι τρεις αυτές ιδιωτικοποιήσεις (πώληση Ελληνικού, 20% ΑΔΜΗΕ και Εγνατίας) ξεκίνησαν από τη ΝΔ, επί Σαμαρά, χωρίς να ολοκληρωθούν λόγω κοινωνικών αντιδράσεων και τη σκυτάλη παίρνουν τα πολιτικά λαμόγια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το τέταρτο προαπαιτούμενο μέτρο που ζήτησε η Ευρωομάδα σχετίζεται με την ασυλία των μελών της διοίκησης του νέου υπερ-Ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Η θωράκιση που ζήτησαν οι πιστωτές (ανάλογη της κάλυψης που είχε προσφέρει το ΠΑΣΟΚ στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ κι επίσης στις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων όταν αποφάσισαν το κούρεμα των αποθεματικών και των τραπεζών) είναι ενδεικτική για το «μεγάλο φαγοπότι» που ετοιμάζονται να στήσουν γύρω από τη δημόσια περιουσία. Ξέροντας από τώρα ότι τίποτε δεν θα είναι νόμιμο, αυτοί που αυστηροποιούν με κάθε ευκαιρία τους νόμους για τους φτωχούς (βλέπε κατασχέσεις) ζητούν οι ίδιοι να είναι υπεράνω των νόμων!
Το πέμπτο μέτρο που έφερε η «επιτυχής» συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 24 Μαΐου είναι η συμπερίληψη στα δάνεια των τραπεζών που θα πουληθούν στα κοράκια, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των μεταβιβάσεων ακόμη και εξυπηρετούμενων δανείων, καθώς κι εκείνων που έχουν εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Εδώ, η καμπάνα βαράει για δάνεια ΔΕΚΟ κι ευπαθών ομάδων, όπως είναι των πυρόπληκτων του 2007 της Ηλείας. Υπάρχει ακόμη και σοβαρός αριθμός επιχειρήσεων, στις 8.000 τις υπολόγισε ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος, που έχουν πάρει δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Ωστόσο μόνο τα δάνεια των ΔΕΚΟ αν περάσουν στα χαρτοφυλάκια των νεοσύστατων Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια και Εταιρειών Μεταβίβασης Απαιτήσεων από μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (ΕΔΑΜΕΔ και ΕΜΑΜΕΔ, αντίστοιχα), τότε δεκάδες δημόσιες εταιρείες θα αλλάξουν ιδιοκτήτη σιωπηρώς κι από την …πίσω πόρτα.
Τέλος, άμεση ήταν η απαίτηση των Ευρωπαίων για επιστροφή του ΕΚΑΣ από χιλιάδες μικροσυνταξιούχους, με την κυβέρνηση να αντιτείνει ότι θα βρει εναλλακτικά μέτρα ή, στη χειρότερη περίπτωση, αυτοί θα αποζημιωθούν από το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο απώτερο μέλλον. Δεν αποκλείει δηλαδή στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω το ΕΚΑΣ από τους μικροσυνταξιούχους, που μέσω της βουλευτού του, Εύη Καρακώστα, είχε χαρακτηρίσει φοροφυγάδες. Κατηγορηματικοί είναι οι πιστωτές και στο θέμα των συντάξεων ζητώντας άμεση μείωση τους με στόχο να μειωθεί από τώρα το σχετικό κονδύλι στον κρατικό προϋπολογισμό.
Το 2018 η απόφαση για ελάφρυνση του χρέους
Ούτε ευρώ τώρα από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων
Το φιάσκο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην Ευρωομάδα της 24ης Μαΐου φάνηκε περίτρανα στο θέμα του χρέους. Δύο ειδικότερα αποφάσεις υπογραμμίζουν ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να πάνε χειρότερα.
Η πρώτη απόφαση της Ευρωομάδας που δείχνει ότι η υποχωρητικότητα του ΣΥΡΙΖΑ σκληραίνει και δεν μαλακώνει τη στάση των Ευρωπαίων σχετίζεται με τα περίφημα ομόλογα ANFA (Agreement on Net Financial Assets) και SMP (Securities Market Programme) που βρίσκονται στην κατοχή της ΕΚΤ και των εθνικών κεντρικών τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης. Είναι ομόλογα που ουδέποτε κουρεύτηκαν, καθώς η ΕΚΤ επέβαλε κι ο Βενιζέλος δέχτηκε τότε να εξαιρεθούν από το κούρεμα. Η Ευρωομάδα του Νοεμβρίου του 2012, που είχε αποφασίσει την επαναγορά ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο της πρώτης αναδιάρθρωσης, είχε επίσης αποφασίσει την επιστροφή των κερδών αυτών των ομολόγων στην Ελλάδα, εάν κι εφόσον η Ελλάδα υλοποιήσει με επιτυχία το πρόγραμμα. Η ΝΔ μάλιστα τα θεωρούσε τόσο σίγουρα ώστε τα είχε εγγράψει και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2014. Κι έρχεται τώρα η Ευρωομάδα, τέσσερα χρόνια μετά (!) και παραπέμπει την επιστροφή των χρημάτων αυτών, εκτιμώμενου ύψους 3,2 δισ. ευρώ, για το 2017. Το ποσό είναι από μικρό (σχεδόν το ήμισυ των μέτρων που ψήφισε πρόσφατα η ελληνική Βουλή) έως ασήμαντο (αν λάβουμε υπόψη ότι θα προέλθει από διψήφιο αριθμό κεντρικών τραπεζών). Παρόλα αυτά οι πιστωτές το κρατούν κλειδωμένο για να εξαναγκάζουν κυβερνήσεις δούλων όπως των ΣΥΡΙΖΑίων να είναι συνέχεια στα τέσσερα, ρωτώντας κάθε φορά ποια είναι η επόμενη ιδιοτροπία των πιστωτών που θέλουν να ικανοποιήσουν.
Η απόφαση της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012 άφηνε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο και για μια ανακούφιση ή ελάφρυνση (relief στα αγγλικά, που δεν σημαίνει μείωση) του χρέους. Στην απόφαση της 24ης Μαΐου ούτε γι’ αυτή την ελάφρυνση υπάρχει κάποια δέσμευση! Κι ας έχουν περάσει τέσσερα χρόνια! Η μόνη αναφορά είναι πως «η ανακούφιση του χρέους θα έρθει στο τέλος του προγράμματος στα μέσα του 2018». Αυτά τα δύο σημεία δείχνουν ότι οι ευρωλιγούρηδες της κυβέρνησης δεν εξασφάλισαν τίποτε στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας τη 24ης Μαΐου. Ούτε καν αυτά που είχαν υποσχεθεί στον Σαμαρά, που ήταν δικός τους, δεν παραχωρούν στον Τσίπρα που προσπαθεί να ξεπεράσει σε ενδοτικότητα όλους μαζί τους μνημονιακούς πρωθυπουργούς.
Άκρως εξευτελιστική τέλος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ακροδεξιούς κυβερνητικούς συνεταίρους του είναι η αναφορά ότι «αποκλείονται τα ονομαστικά κουρέματα» του χρέους. Η συγκεκριμένη αναφορά επαναλαμβάνεται σε κάθε απόφαση: Στις 20 Φεβρουαρίου 2015, στις 13 Ιουλίου 2015, στις 9 Μαΐου 2016 και τώρα, μεταξύ άλλων, ταπεινώνοντας με αυτό τον τρόπο την κυβέρνηση…
ΔΝΤ: Δεν φτάνει το 15%. Παραμένει ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ
Η πολιτική συντριβή της κυβέρνησης στην τελευταία Ευρωομάδα φαίνεται από τη διατήρηση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ το 2018, που αναφέρεται δύο φορές στην απόφαση. Ο συνυπολογισμός του δεν ήταν προφανής, γιατί στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέου,ς που εξέδωσε το ΔΝΤ λίγα 24ωρα πριν, εξηγούσε σε μια ολόκληρη σελίδα γιατί είναι πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος. «Ιστορικά, η Ελλάδα ήταν ανίκανη να διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα για παρατεταμένες περιόδους. Τη δεκαετία του ’90, η Ελλάδα μπόρεσε να διατηρήσει ένα πλεόνασμα της τάξης του 1,75% για οκτώ χρόνια. Για μια πιο μακρά περίοδο πριν την κρίση, το πρωτογενές έλλειμμα ανερχόταν κατά μέσο όρο στο 1% του ΑΕΠ και διευρύνθηκε στο 2% του ΑΕΠ μετά την υιοθέτηση του ευρώ. Κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, το πρωτογενές έλλειμμα ανήλθε σε 1,5% του ΑΕΠ. Στοιχεία από διαφορετικές χώρες δείχνουν επίσης ότι πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ είναι δύσκολο να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μακροχρόνια ειδικά έπειτα από μακρές υφέσεις κι όταν υπάρχει υψηλή δομική ανεργία».
Αντίθετα λοιπόν με αυτές τις επιφυλάξεις, η Ευρωομάδα ενσωμάτωσε το στόχο για πλεόνασμα 3,5% και τα ασπόνδυλα της κυβέρνησης το αποδέχτηκαν, αδιαφορώντας ακόμη και για το γεγονός ότι πήραν στα χέρια τους μια ωρολογιακή βόμβα. Γιατί να μην επικαλεστούν την αποτυχία επίτευξης του στόχου 3,5% μετά από 2 ή 3 χρόνια οι Ευρωπαίοι για να ακυρώσουν κάθε υπόσχεση τους;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο μιλάει για νίκη, όπως κι όλοι οι πιστωτές εν χορώ, έχοντας πρώτα μετακινήσει τα δοκάρια. Και μετά καμαρώνουν για τα γκολ και συγκεκριμένα επειδή θα καταστήσουν το χρέος βιώσιμο. Πριν όμως, παραμέρισαν τον κλασσικό ορισμό του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, γιατί το ελληνικό χρέος απλώς δεν αντέχει σε σύγκριση με ευθύνη των πιστωτών, και τον υποκατέστησαν με το ύψος των χρηματοδοτικών αναγκών του δημοσίου ως ποσοστό του ΑΕΠ. Έτσι καμαρώνει ο Τσακαλώτος επειδή στην επικείμενη αναδιάρθρωση δεν θα υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ, λες και μας περισσεύουν τα 27 δισ. ευρώ το χρόνο!
Ακόμη κι έτσι, το ΔΝΤ απορρίπτει το στόχο του 15%, για τον οποίο καμαρώνει ο Τσακαλώτος, επειδή αυτόν του παραχώρησαν! Αναφέρει η έκθεση βιωσιμότητας στη σελ. 6, στην παράγραφο 7: «Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες πρέπει να παραμείνουν όχι μόνο κάτω από 15% του ΑΕΠ, αλλά κάτω κι από 10% μέχρι περίπου το 2040… Κλειδώνοντας τις χρηματοδοτικές ανάγκες στο 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2040 θα σήμαινε ανεπαρκή μείωση του επιπέδου του χρέους καθώς συνεπάγεται χρηματοδότηση από την αγορά με επιτόκια που δεν θα είναι συμβατά με τη βιωσιμότητα του χρέους (τόσο οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου όσο και το χρέος θα έμπαιναν σε μια τροχιά ανόδου μετά το 2040)». Συνεπώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος λέει για πολλοστή φορά ψέματα καθώς όχι μόνο παραπληροφορεί για τις αποφάσεις της Ευρωομάδας, αλλά κι επειδή αποσιωπά τη μοναδική μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, η οποία αποδεικνύει ότι η πρόταση των Ευρωπαίων δεν λύνει το πρόβλημα του χρέους. Αντίθετα, η υιοθέτησή της θα σημάνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι στη σημερινή κατάσταση υπερχρέωσης και μόνιμης διασωλήνωσης για πολλές δεκαετίες ακόμη.
