των Κώστα Γούση, Γιώργου Μιχαηλίδη
Οι τελευταίες εξελίξεις από το μέτωπο της Ουκρανίας εντείνουν την ανησυχία για το ενδεχόμενο νέας γενικευμένης στρατιωτικής επίθεσης στις λαϊκές δημοκρατίες. Οι παραβιάσεις της εκεχειρίας από πλευράς ουκρανικού στρατού και φασιστών καθιστούν τις συμφωνίες του Μινσκ κενό γράμμα σε μια εύθραστη ισορροπία τρόμου, όπου ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός πιέζει για νέα κλιμάκωση. Στα μέσα του Απρίλη 300 αμερικανοί αλεξιπτωτιστές της 173ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας κατέφθασαν στη Δυτική Ουκρανία με στόχο την εξάμηνη εκπαίδευση 900 στρατιωτών της ουκρανικής εθνοφρουράς. Εν τω μεταξύ η αντικομμουνιστική νομοθεσία που ψήφισε το ουκρανικό κοινοβούλιο έχει οδηγήσει σε ένταση της ποινικοποίησης και εξίσωση κάθε αντιπολιτευτικής πολιτικής δράσης με «τρομοκρατία». Ό,τι μένει όρθιο από την επίσημη κρατική καταστολή αποτελειώνεται από το κρατικά επιχορηγούμενο παρακράτος, με αποτέλεσμα οι πολιτικές διώξεις εκδοτών εφημερίδων, συνδικαλιστών και ακτιβιστών να συμπληρώνονται τον τελευταίο μήνα με ένα κύμα πολιτικών δολοφονιών κι εξαφανίσεων δημοσιογράφων και πολιτικών. Άλλωστε, σαφέστατη ένδειξη των προθέσεων της ουκρανικής κυβέρνησης αποτελεί ο διορισμός του Ντμίτρι Γιάρος στη θέση του συμβούλου στο υπουργείο Άμυνας. Στην περιοχή του Ντονμπάς οι λαϊκές δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ συνεχίζουν να υπερασπίζονται ηρωικά τον τόπο τους απέναντι στις σποραδικές μεν αλλά συνεχιζόμενες επιθέσεις, προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο πολεμικής κλιμάκωσης και προσπαθούν να εγγυηθούν την επιβίωση του λαού μέσα σε συνθήκες αποκλεισμού και τρομακτικών δυσκολιών. Με αυτά τα δεδομένα, η απόφαση για τη διοργάνωση του δεύτερου διεθνούς αντιφασιστικού καραβανιού αλληλεγγύης με τη συμμετοχή πάνω από δέκα χωρών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Χώρα των Βάσκων, Ρωσία, Γερμανία, Αγγλία, Ιρλανδία, Τουρκία, Πολωνία, Σουηδία κ.ά.) είχε ιδιαίτερη πολιτική σημασία γιατί έδωσε τη δυνατότητα: α) να σταλεί μήνυμα αλληλεγγύης στις λαϊκές δημοκρατίες και τους κατοίκους του Ντονμπάς ότι οι λαοί της Ευρώπης αντιπαλεύουν τον αδίστακτο ιμπεριαλιστικό μηχανισμό της ΕΕ και τη στήριξη που δίνουν οι κυβερνήσεις στο καθεστώς του Κιέβου, β) να στηριχθεί ιδιαίτερα η Αριστερά του Ντονμπάς και οι κομμουνιστικές δυνάμεις που συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα δίνοντας διπλή μάχη ενάντια στο φασισμό και το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννάει, γ) να μεταφερθεί ανθρωπιστική βοήθεια ως μικρή έμπρακτη συμβολή στην τιτάνια μάχη της επιβίωσης, και δ) να υπάρξουν μαρτυρίες, συνεντεύξεις και φωτογραφικό υλικό προκειμένου να σπάσει το τείχος της σιωπής και της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ της Δύσης και να δυναμώσει το κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά συστρατεύεται με τους λαούς ενάντια σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ
Ηδη από τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Μάη το αεροδρόμιο του Ροστόφ στον ρωσικό Νότο είχε αρχίσει να γεμίζει. Οι αγκαλιές των ήδη γνώριμων από το 1ο Διεθνές Καραβάνι και οι συστάσεις μεταξύ όσων συμμετείχαν πρώτη φορά έδιναν κι έπαιρναν. Σύντομα οι πάνω από 100 συμμετέχοντες/ουσες επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία που θα μας οδηγούσαν στο συνοριακό πέρασμα του Ιζβάρινο. Ο καθένας, εκτός από μια μικρή τσάντα με τα προσωπικά του αντικείμενα, κουβαλούσε και μια μεγάλη αποσκευή με ανθρωπιστική βοήθεια (κυρίως τρόφιμα, φάρμακα και ρούχα).
Με το πέρασμα των ρωσικών συνόρων αντικρίσαμε τη σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ που κυμάτιζε δίπλα στη σημαία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ήρθαμε σε επαφή με την πραγματικότητα του πολέμου ήδη από τα πρώτα μας βήματα: Το ένα απ’ τα κτήρια του συνοριακού σταθμού καμένο απ’ το καλοκαίρι του 2014, όταν ο ουκρανικός στρατός το είχε καταλάβει για λίγες ώρες. Μερικά μέτρα παραπέρα μια σβάστικα διαγραμμένη σε έναν τοίχο βαμμένο στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας. Εκεί μας περίμεναν και τα λεωφορεία που θα μας μετέφεραν στα καταλύμματά μας. Ερχόμαστε σε επαφή με τους πρώτους πολιτοφύλακες. Κάποιοι φέρουν σφυροδρέπανα και κόκκινα αστέρια για διακριτικά. Αφού διανύουμε κάποια χιλιόμετρα, τα λεωφορεία κάνουν στάση. Βρισκόμαστε στο χωριό Νοβοσβετλόβκα, το οποίο είναι μισοκατεστραμμένο από τον πόλεμο. Αντικρίζουμε ερειπωμένα και καμένα κτήρια κι έναν πύραυλο Γκραντ σφηνωμένο στη γη δίπλα σε κατοικίες.
Μετά την πολύωρη και λίγο επεισοδιακή διαδρομή φτάνουμε τη νύχτα στην πόλη Αλτσέφσκ. Εκεί θα φιολοξενηθούμε στην έδρα της περίφημης ταξιαρχίας Φάντασμα (Πρίζρακ), μιας εκ των πιο αξιόμαχων μονάδων, με έντονο το αριστερό/κομμουνιστικό στοιχείο στο εσωτερικό της. Την επομένη της άφιξής μας μάς επισκέπτεται ο διοικητής της Ταξιαρχίας Αλεξέι Μοζγκοβόι κι ο πολιτικός κομισάριος της αυτόνομης κομμουνιστικής μονάδας 404 Αλεξέι Μαρκόφ. Το Αλτσέφσκ (πρώην Κομμουνάρσκ) είναι μια βιομηχανική πόλη με 110.000 κατοίκους πριν από τον πόλεμο. Πρόκειται για μια εργατούπολη που βρίσκεται ανάμεσα στην πρωτεύουσα Λουγκάνσκ και τη γραμμή του μετώπου. Ένα τεράστιο εργοστάσιο μεταλλουργίας δεσπόζει κυριολεκτικά σαν κάστρο πάνω από την πόλη.
Η 7η Μάη αρχίζει με επίσκεψη σε ένα νηπιαγωγείο, όπου οι δασκάλες και τα παιδιά έχουν προετοιμάσει μια γιορτή με αφορμή την επίσκεψή μας κι ενόψει της 9ης Μάη. Η γιορτή είναι ιδιαίτερα συγκινητική, αποπνέει την πολεμική ατμόσφαιρα και την προσπάθεια το παιχνίδι και το τραγούδι να απαλύνουν την παιδική ψυχή. Το Καραβάνι αφήνει μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας στο νηπιαγωγείο και οι εκπαιδευτικοί της ελληνικής αποστολής μεταφέρουν μήνυμα αλληλεγγύης εκ μέρους της ΟΛΜΕ. Επόμενη στάση το κοινωνικό εστιατόριο/συσσίτιο, ένα από τα τέσσερα που λειτουργούν στο Αλτσέφσκ υπό την αιγίδα της Ταξιαρχίας Φάντασμα. Στο κτήριο ενός επιβλητικού νοσοκομείου του 19ου αιώνα μια ουρά κυρίως ηλικιωμένων περιμένει να πάρει φαγητό από μια καραβάνα. Κάποιοι στην ουρά κλαίνε αντικρίζοντάς μας και η ελληνική αποστολή καταγράφει τις μαρτυρίες τους που αποτυπώνουν την πολεμική φρίκη, τον ατσαλωμένο αντιφασισμό και τη νοσταλγία της ΕΣΣΔ. Τρίτη στάση, μια υπό διαμόρφωση αγροτοκτηνοτροφική μονάδα της Ταξιαρχίας. Ο διοικητής μάς πληροφορεί ότι πρέπει να βάλουν μπροστά την παραγωγή, για να εγγυηθούν την επιβίωση του λαού. Αν και οι εικόνες της εγκατάλειψης είναι αποκαρδιωτικές και τα μέσα πενιχρά, η κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι ολόσωστη. «Προς το παρόν βρισκόμαστε σε φάση πολεμικής οικονομίας, αλλά στόχος είναι να μην υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής» θα μας πει ο διοικητής.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μεταβαίνουμε στις γειτονικές πόλεις Κίροφσκ και Σταχανόφ, μια ακόμη εργατούπολη που πήρε το όνομά της απ’ τον περίφημο σοβιετικό εργάτη. Εκεί εδρεύει το τάγμα των Κοζάκων του Ντον με έντονη επίσης τη συμμετοχή των κομμουνιστών. Οι μαχητές του τάγματος Ντον, πολλοί εκ των οποίων ανθρακωρύχοι, έχουν οργανώσει πολλές φορές λαϊκές συνελεύσεις όπου εκτός από την επίλυση των προβλημάτων γίνονται κι εκτεταμένες ιδεολογικές συζητήσεις με αριστερό κι εργατικό προσανατολισμό. Η πόλη σήμερα δεν δείχνει εμφανή σημάδια καταστροφής, παρά το γεγονός ότι είχε χτυπηθεί επανειλημμένα μέχρι τις αρχές του 2015. Μετά την υπογραφή της εκεχειρίας στα μέσα Φλεβάρη, η καθημερινότητα δειλάδειλά επανέρχεται τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως.
Στο Σταχανόφ μάς δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε με πολύ κόσμο. Ο καθένας έχει και μια ιστορία να διηγηθεί για φίλους στην άλλη πλευρά της Ουκρανίας ή για δικούς τους που έφυγαν για τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Κανείς όμως δεν μοιάζει μετανιωμένος για την επιλογή του ντόπιου πληθυσμού να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στη χούντα του Κιέβου. «Όσοι μείναμε πίσω θα παλέψουμε μέχρι τέλους για τη συντριβή του φασισμού. Το χρωστάμε στους προγόνους μας», μας λέει μια κοπελα και μας δείχνει τα τέσσερα παιδιά της λέγοντας ότι τα μεγαλώνει σαν αντιφασίστες μαχητές. Εκεί θα συναντήσουμε και τον πολιτοφύλακα Πάβελ Κορτσάγκιν που είχε στείλει σπουδαίο χαιρετισμό προς τον ελληνικό λαό στο πρώτο καραβάνι. Γραμματέας του ΚΚ στο Σεβεροντονιέτσκ, που σήμερα είναι υπό ουκρανική κατοχή, από τους πρωτεργάτες της νεοιδρυθείσας τοπικής οργάνωσης Ντον, θα μοιραστεί μαζί μας εμπειρίες και πολιτικές εκτιμήσεις. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά όσα καταγράφουμε για τη μαχητική στάση των εργαζομένων κάποιων εργοστασίων που θέτουν θέμα επαναλειτουργίας υπό δικό τους έλεγχο με αποφάσεις μαζικών συνελεύσεων και σε αντιπαράθεση με την παλιά διοίκηση. Η βραδιά κλείνει με μια μικρή παράσταση από τους Banda Bassotti στο πάρκο της πόλης.
Την επόμενη ημέρα η ελληνική αποστολή συμμετέχει στο Διεθνές Φόρουμ που οργανώνεται στην πόλη του Αλτσέφσκ και θα περιγραφεί αναλυτικά παρακάτω. Το απόγευμα η ελληνική αποστολή σε δύο ομάδες επισκέπτεται την πρωτεύουσα Λουγκάνσκ. Η πρώτη ομάδα μέσω επαφής με έλληνα μέλος του ΚΚ Λουγκάνσκ πραγματοποιεί επίσκεψη στα γραφεία όπου μας παραθέτουν γεύμα. Στην είσοδο ξεχωρίζει η προτομή του Λένιν και τα σημάδια από επίθεση όπου έχασαν τη ζωή τους δύο μέλη του κόμματος. Η δεύτερη ομάδα έρχεται σε επαφή με καθημερινούς ανθρώπους της πόλης και η συνέντευξη της πρύτανη του γεωπονικού πανεπιστημίου θα δώσει μια πολύτιμη μαρτυρία για τον πόλεμο, την εκπαίδευση κ.ά. Το βράδυ το Αλτσέφσκ σείεται από τη συναυλία των Banda Bassotti, η οποία μετατρέπεται σε πραγματικό διεθνιστικό γλέντι με όλη τη νεολαία της πόλης να συμμετέχει ενεργά.
Αδιαμφίσβήτητα η πιο έντονη στιγμή του καραβανιού ήταν η συμμετοχή μας στους εορτασμούς για τα 70χρονα της αντιφασιστικής νίκης. Σημερινοί πολιτοφύλακες πλάι σε βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου, η παλλαϊκή συμμετοχή, το άγαλμα του Λένιν, η προτομη του Μαρξ και τα στρατιωτικά οχήματα της Πρίζρακ συγκροτούν μια φορτισμένη ατμόσφαιρα στο Αλτσέφσκ. Γυναίκες και παιδιά κρατούν πορτρέτα των παππούδων τους που έπεσαν το 1940 και ταυτόχρονα των προσφάτως δολοφονημένων συζύγων/ γονιών τους από τον ουκρανικό στρατό και τους φασίστες. Είναι πολύ το αίμα που έχει τρέξει και οι ιστορικοί συμβολισμοί σε τούτη τη γη μόνο συμβολικοί δεν είναι. Ανάμεσα στον κόσμο ξεχωρίζουν οι διεθνείς αποστολές –μεταξύ αυτών και η ελληνική– με τα πανό και τα συνθήματά τους. Οι κάτοικοι μας φωνάζουν ρυθμικά «ευχαριστούμε». Πολλοί μας αγκαλιάζουν και μας κάνουν δώρα. Είναι ολοφάνερο πως η παρουσία του Καραβανιού σήμανε ψυχολογική ανάταση για έναν πληθυσμό που αισθάνεται διεθνώς απομονωμένος φέροντας το στίγμα του αποσχιστή, τρομοκράτη, ρώσου πράκτορα ή ό,τι άλλο επινοεί η προπαγάνδα του Κιέβου. Τμήμα της ελληνικής αποστολής θα παρακολουθήσει την επιβλητική παρέλαση στο Λουγκάνσκ.
Η μέρα κλείνει με νέα επίσκεψή μας στην πόλη Σταχανόφ όπου παραδίδεται μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας. Το υπόλοιπο κομμάτι δίνεται στην Ταξιαρχία Φάντασμα και συγκεκριμένα στην κομμουνιστική μονάδα 404. Επιστρέφουμε στο Ροστόφ στις 10 Μάη. Στην τελική συνέλευση της ελληνικής αποστολής που πραγματοποιούμε στο αεροδρόμιο του Ροστόφ ένα πράγμα διαφαίνεται: αφήνοντας το Ντονμπάς αφήσαμε πίσω μας έναν περήφανο λαό που αγωνίζεται για λογαριασμό όλων μας και πήραμε μαζί μας πολύτιμες εμπειρίες, ατσαλώνοντας την αντιπολεμική, αντιφασιστική, αντικαπιταλιστική μας συνείδηση.
Ένα κόκκινο αστέρι πάνω απ’ το Ντονμπάς
Η ελληνική αποστολή οργανώθηκε από την Αντιφασιστική Καμπάνια και κατάφερε να είναι πολυμελής και πολυσυλλεκτική, γεγονός που αντανακλά τη μετωπική λογική την οποία πρεβεύει. Ως μέλη του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της νΚΑ συμμετείχαμε τόσο στο πλαίσιο της Καμπάνιας όσο και αυτοτελώς επιχειρώντας να έλθουμε σε επαφή και να διδαχθούμε από την εμπειρία της κομμουνιστικής Αριστεράς μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες και να συμβάλουμε στη συζήτηση από θέσεις προγραμματικής ανασυγκρότησης και μιας νέας διεθνούς κομμουνιστικής προοπτικής. Οι αποστάσεις του ΚΚ Ουκρανίας από τον λαϊκό αντιφασιστικό αγώνα του Ντονμπάς άφησε «ακέφαλες» μαζικές οργανώσεις του στην περιοχή που έπαιξαν ρόλο στον λαϊκό ξεσήκωμο και δημιούργησαν μια νέα γεωγραφία μιας μπαρουτοκαπνισμένης πλέον Αριστεράς. Στις 9/4 12 οργανώσεις, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστικές, συνυπέγραψαν δήλωση ενότητας των αριστερών δυνάμεων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, όπου υπερασπίζονται τον αντιολιγαρχικό και σοσιαλιστικό χαρακτήρα του αντιφασιστικού αγώνα. Αυτές οι δυνάμεις κάλεσαν με την ευκαιρία του καραβανιού τη διοργάνωση διεθνούς πολιτικού φόρουμ υπό τον τίτλο Αντιφασισμός, διεθνισμός και αλληλεγγύη. Η διοργάνωση αυτή ενόχλησε την κυβέρνηση του Λουγκάνσκ που, επικαλούμενη ζητήματα ασφαλείας, ακύρωσε τη διεξαγωγή του στην πρωτεύουσα, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο.
Τις εργασίες του Φόρουμ στην πόλη Αλτσέφσκ άνοιξε σύντομη ομιλία-χαιρετισμός του Αλεξέι Μοζγκοβόι, ενώ τοποθετήθηκαν πολιτικοί κομισάριοι και πολιτοφύλακες. Επίσης, τοποθετήθηκαν οργανώσεις από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών χώρων από την περιοχή και το καραβάνι (καμπάνιες από Ιταλία, Ισπανία, Χώρα των Βά σκων, Αγγλία, ΚΚ Ιταλίας, Κομμουνιστική Επανίδρυση, Νόι Σαρέμο Τούτο, Πάτρια Σοσιαλίστα, ΚΚ Μεγ. Βρετανίας, Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας, ΚΕΚΡ, ΚΚΡΟ, Αντιμπεριαλιστική Δράση Γερμανίας κ.ά.). Η ελληνική Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία άνοιξε τη διαδικασία και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η ΑΡΑΝ και ο Παύλος Αντωνόπουλος, με την ιδιότητητα του μέλους της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης με την υιοθέτηση κοινού κειμένου πολιτικής απόφασης που αποτελεί παρακαταθήκη για ένα μόνιμο δίκτυο διεθνούς συντονισμού. Η παρουσία του Μπορότμπα, αντιπροσωπεία του οποίου αποτελούνταν από πολιτικούς εξόριστους διωκόμενους από το καθεστώς του Κιέβου, μας έδωσε μια εικόνα της κατάστασης στη Δυτική Ουκρανία και την οργάνωση της αντίστασης σε συνθήκες παρανομίας. Ξεχώρισε η τοποθέτηση εκ μέρους του νεοσυσταθέντος συλλόγου πολιτικών κρατουμένων και προσφύγων από την Ουκρανία.
Ιδιαίτερα σημαντική, τέλος, εκτιμούμε ότι είναι η λειτουργία του πολιτικού τμήματος της ταξιαρχίας Πρίζρακ που τοποθετήθηκε στο φόρουμ. Η ιδέα ανήκει σε νεολαίους από το Ντονιέτσκ, πρώην μέλη της Μπορότμπα, και αποτελεί την πολιτική ραχοκοκκαλιά της ταξιαρχίας. Η δράση του πολιτικού τμήματος και το αξιόμαχο της εθελοντικής κομμουνιστικής μονάδας 404 υπό τους Πιοτρ Μπιριούκοφ και Αλεξέι Μαρκόφ έχει δώσει άλλο κύρος στην επαφή της Αριστεράς με τα λαϊκά στρώματα. Έπειτα από επίμονες ερωτήσεις η εικόνα που αποκομίσαμε είναι ότι οξύνεται η αντιπαράθεση εντός των δυνάμεων του αντιφασιστικού αγώνα για τις προοπτικές, τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση και τα παρόντα καθήκοντα (λειτουργία εργοστασίων, κατανομή πόρων, διεθνείς συναλλαγές κ.ά.), με την ταξιαρχία Πρίζρακ και τις οργανώσεις της Αριστεράς να αποτελούν ένα υπολογίσιμο ντε φάκτο ριζοσπαστικό κοινωνικοπολιτικά και ταξικά σχέδιο που ενοχλεί πολλά κέντρα εξουσίας εχθρικά και «φιλικά». Την ίδια στιγμή βέβαια υπογραμμιζόταν σε όλους τους τόνους η ανάγκη παλλαϊκής ενότητας και συστράτευσης των λαϊκών δημοκρατιών για τη νίκη απέναντι στον ουκρανικό στρατό, τους φασίστες και την ιμπεριαλιστική επίθεση. Ήταν κοινή αίσθηση ότι μόνο η νίκη μπορεί να ανοίξει προοπτικές για μια σοσιαλιστική Νοβορώσια.
Το φόρουμ της 8ης Μάη δεν ήταν η μόνη πολιτική διαδικασία που έλαβε χώρα στο Ντονμπάς αυτόν το μήνα. Πολλαπλοί αντιφασιστικοί συντονισμοί και συναντήσεις ΚΚ φανερώνουν μια έντονη κίνηση της Αριστεράς. Σε μια τέτοια συνάντηση στο Ντονμπάς στις 5 Μάη που καλούσε το ΚΕΚΡ και η Κομμουνιστική Εργατική Οργάνωση Λουγκάνσκ συμμετείχε και το ΚΚΕ. Ανεξάρτητα από την κριτική που έχουμε ασκήσει επανειλημμένα σε λανθασμένες θέσεις του ΚΚΕ για Ουκρανία Ντονμπάς (που επαναλαμβάνονται δυστυχώς στην παρέμβασή του στη συνάντηση) εκτιμούμε θετικά τη συμμετοχή του, όπως και την αντιπροσωπεία του στο Κίεβο την Πρωτομαγιά. Το ερώτημα βέβαια γιατί δεν συμμετείχε στο καραβάνι και το φόρουμ, όπως έπραξαν τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετείχαν στη συνάντηση ΚΚ της 5ης Μάη, παραμένει. Η άρνηση συμμετοχής του ΚΚΕ στο καραβάνι για δεύτερη φορά θεωρούμε ότι αποτελεί μέγιστο πολιτικό σφάλμα.
Το σχέδιο ΗΠΑ και ΕΕ να ποντάρουν και να εξάγουν το φασισμό προκειμένου να υπηρετήσουν τα τρέχοντα γεωπολιτικά τους συμφέροντα πρέπει να ηττηθεί∙ κι αυτή είναι μια αυτοτελής πλευρά που συνεχίζει να υποτιμάται από την αριστερά των ίσων αποστάσεων ή εκείνη που κουνάει το δάκτυλο στους μαχητές για παρέκκλιση από τις γραφές. Τη στιγμή που η κυβερνώσα Αριστερά στην Ελλάδα παρέχει βοήθεια προς το καθεστώς του Κιέβου και περιθάλπτει τραυματιές της εθνοφρουράς, η αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να εγκαταλείψει χρεοκοπημένες πολιτικές θέσεις και πρακτικές και να συστρατευτεί στην πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και ελληνικής κυβέρνησης.
