Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη διαπλοκή ή απλώς θέλει την αναδιάταξη του σκηνικού. Στην Ελλάδα από το χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου δίπλα στους παλιούς επιχειρηματίες στήθηκαν τα «νέα τζάκια».
Τα θεμέλια μπήκαν το 1989 με τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΝ (ξέρουμε, σήμερα φαντάζει γραφικό, τότε όμως ήταν η επιθυμία του συστήματος) με την παραχώρηση της τηλεόρασης στους εκδότες. Με τη σύμφωνη γνώμη Κύρκου-Φλωράκη, η δουλειά έγινε κι ο Μητσοτάκης μοίρασε τις συχνοτήτες σε διάφορους φίλους, όπως στους εκδότες του Μέγκα (Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Αλαφούζος), στον Κυριακού του Αντ1, αλλά και σε ακροδεξιούς όπως ο Καρατζαφέρης. Το ΚΚΕ πήρε το 1993 τη δυνατότητα εκπομπής για τον 902, και το έκανε κατσαρόλες, μέχρι που πούλησε το Κανάλι στις …άγνωστες υπεράκτιες εταιρείες, φίλου επιχειρηματία του Αντώνη Σαμαρά.
Επί Σημίτη οι επιχειρηματίες αυτοί απέκτησαν ισχύ, έχοντας τη δυνατότητα να κάνουν νόμιμα και άλλες δουλειές, αξιοποιώντας τη δύναμη που έδιναν τα κανάλια τους. Η προσπάθεια να μπουν και νέοι παίχτες, όπως ο φιλόδοξος Τσοτσορός ή ο έχων αυτοκτονικό ιδεασμό Ανδρουλιδάκης και ο Γιώργος Μπατατούδης, απέτυχαν λόγω της αλαζονείας των επιχειρηματιών. Τα πράγματα έμειναν στάσιμα, μέχρι που ο «αδικημένος» της εποχής Σημίτη Γιάννης Αλαφούζος αγόρασε από την Αγροτική Τράπεζα το Σέβεν Εξ του Γ. Μπατατούδη και το ξαναβάφτισε Σκάι.
Στην εποχή του Μνημονίου οι διαδοχικές κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά έκλεισαν το Άλτερ και την ΕΡΤ, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των ανταγωνιστών τους. Το διάστημα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο στόχαστρο και τα μίντια εν χορώ και σε συνεννόηση στήριζαν ανοιχτά ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με ισχυρά ανταλλάγματα. Τα δάνεια συνέχισαν να εκδίδονται κανονικά σε επιχειρήσεις που δεν είχαν τις προϋποθέσεις. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Μέγκα, που έλαβε ομολογιακό δάνειο 50 εκατ. ευρώ, χωρίς εγγυήσεις…
Επιπλέον οι ιδιοκτήτες νοίκιασαν με προκλητικά χαμηλό ενοίκιο τις συχνότητες για 15 χρόνια σε ένα διαγωνισμό για έναν. Πλέον όποιος θέλει να εκπέμψει πρέπει πριν από όλα να πληρώσει «διόδια» στην Digea και όχι στο ελληνικό δημόσιο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λέει πως όλα αυτά θέλει να τα ανατρέψει, αλλά το ερώτημα είναι μήπως απλώς υπονοεί πως θέλει να αλλάξει το «μείγμα»; Δηλαδή, όπως αναγνωρίζει το Μνημόνιο κατά 70%, έτσι να μειώσει τη διαπλοκή σε αυτό το ποσοστό και να μοιράσει το 30% στους δικούς της υποστηρικτές; Θα το δούμε κι αυτό;
«Follow the money» στην κόντρα Μητσοτάκη-μιντιαρχών
Ματίνα Παπαχριστούδη
Συνεχίστε