Ήρθε πάλι η στιγμή που πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Έχει πολύ μεγάλη σημασία με ποιους θα πάμε, γιατί πολύς κόσμος ξέρει ίσως ποιους πρέπει να αφήσουμε πίσω. Μακάρι ο χριστιανισμός (γι’ αυτούς που πιστεύουν) να μπορούσε να κάνει το θαύμα του, να αφαιρέσει τον πόνο, τη μελαγχολία, την αναδουλειά και την πείνα απ’ τους ανθρώπους, αλλά δεν το βλέπω. Υπάρχουν όμως στις μέρες μας και απ’ την άλλη μεριά σύγχρονοι πολιτικοί, ορθόδοξοι επαναστάτες που μιλάνε σαν ο δεσπότης από άμβωνος για τη Δευτέρα Παρουσία αγνοώντας την οδυνηρή και αβάστακτη παρουσία μας σε τούτες τις τραγικές στιγμές. Αν δεν μπορείς να είσαι χρήσιμος σε τούτη την ανθρωπιστική καταστροφή, δεν μπορώ να ακούσω τι λες, ό,τι κι αν λες. Πλημμυρίσαμε στη λάσπη, τις τελευταίες ειδικά μέρες, τέρατα παραμορφωμένα στα κανάλια οι εργολάβοι, κυράτσες με ξασμένο μαλλί μα χωρίς δράμι μυαλό στο κρανίο και κυρίως χωρίς ψυχή στο σώμα, έχουν ακόμη το θράσος και θέλουν να μας σώσουνε. Έχω την αίσθηση ότι μπορεί να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ και δε θα ’χουν τόπο να σταθούν. Θα βοηθήσω όσο μπορώ γι’ αυτό, όσο ποτέ άλλοτε. Στηρίζω την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ και τη γόνιμη σκέψη ανθρώπων που πονάνε τούτο τον τόπο και θέλουν μ’ αυτές τις μικρές αλλά καθαρές δυνάμεις να φανούν χρήσιμοι, να βοηθήσουνε με τον τρόπο τους, μη γύρει η πλάστιγγα ξανά απ’ την άλλη μεριά, για να ανοίξει ένας ορίζοντας στο μέλλον.
Η νεολαία δεν χωράει στο πλαίσιο τους
της Ελένης Τριανταφυλλοπούλου Είναι γεγονός πως η πλειονότητα της νεολαίας μπροστά σε αυτές τις εκλογές έδειξε να δυσπιστεί έντονα απέναντι στο πολιτικό σύστημα και...
ΣυνεχίστεDetails