του Δημήτρη Σταμούλη
Μαζικές ήταν οι απεργιακές συγκεντρώσεις την ημέρα της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας ενάντια στη νέα αντεργατική λαίλαπα που ετοιμάζει η κυβέρνηση Σαμαρά υπό τις υποδείξεις και τις διαταγές των ΕΕ-ΔΝΤ και του κεφαλαίου. Μπορεί ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να επιχείρησαν να διοργανώσουν μια ακόμα φιέστα εκτόνωσης της λαϊκής οργής από τον εφιάλτη που δεν έχει τέλος για τον κόσμο της δουλειάς, ωστόσο χιλιάδες εργάτες, μισθωτοί, άνεργοι, νέοι, φοιτητές, ακόμα και μαθητές βγήκαν στους δρόμους του αγώνα, προτάσσοντας τις ανάγκες τους και διαδηλώνοντας ενάντια στο νέο «Μνημόνιο» της κυβέρνησης τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Το γεγονός ότι οι περισσότερες συγκεντρώσεις, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, ήταν από τις πιο μαζικές των τελευταίων χρόνων, ενώ το κίνημα βρίσκεται σε φάση «ύφεσης», ασφαλώς δεν είναι τυχαίο. Εάν συνυπολογίσουμε ότι αποτελούν συνέχεια των μαζικών και μαχητικών διαδηλώσεων του Πολυτεχνείου, της επανεμφάνισης του φοιτητικού κινήματος με καταλήψεις κόντρα στη… φασιστικοποιηση των πρυτανικών υπαλλήλων της συγκυβέρνησης αλλά και του «τσαμπουκά» των μικρών μαθητών κόντρα σε εισαγγελείς, διευθυντάδες και υπουργείο Παιδείας, δεν θα ήταν υπερβολή να εκτιμήσουμε ότι αναπτύσσεται νέα κινητικότητα στο εργατικό, λαϊκό και νεολαιΐστικο κίνημα. Ο κόσμος του κινήματος αναζητά έναν άλλο δρόμο για να ακουστεί η φωνή του, κόντρα στις λογικές της κοινοβουλευτικής αναμονής, αλλά και της κυρίαρχης γραφειοκρατικής αντίληψης των 24ωρων τουφεκιών.
Οι δυνάμεις που μάχονται για ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, έδωσαν τον δικό τους αγώνα για την επιτυχία της απεργίας. Πρόβαλλαν την ανάγκη ενός άλλου κέντρου αγώνα, ανεξάρτητου από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και τον ασφυκτικό κομματικοκεντρικό έλεγχο και το προαποφασισμένο περιεχόμενο πάλης του ΠΑΜΕ. Πρότειναν και εξακολουθούν να προτείνουν όχι μόνο στα «όργανα» αλλά και στην εργατική βάση ένα σχέδιο αγωνιστικής κλιμάκωσης, με συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, συλλαλητήρια, μορφές συντονισμού σωματείων και άλλων συλλογικοτήτων εργατικών και γειτονιών, με απεργιακή κλιμάκωση τόσο σε επιμέρους μάχες και αντάρτικα που βρίσκονται σε εξέλιξη (π.χ. διαθέσιμοι σε Δημόσιο, εργάσιμη Κυριακή στο εμπόριο, συλλογικές συμβάσεις κ.ά.), που θα πείθει τους εργαζόμενους και θα εμπνέει τη σύγκρουση και ρήξη με την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τους κυρίαρχους μηχανισμούς, την ανυπακοή, τον πανεργατικό ξεσηκωμό για την ανατροπή της επίθεσης και της πολιτικής του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου.
Οι δυνάμεις που μάχονται για ένα ταξικό εργατικό κίνημα πρόβαλαν την ανάγκη ενός άλλου κέντρου αγώνα
Στην Αθήνα, από το πρωί πραγματοποιήθηκαν απεργιακές φρουρές σε σειρά χώρους δουλειάς, επιχειρήσεις και καταστήματα. Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με μαζικό απεργιακό μπλόκο απέκλεισε τα κεντρικά γραφεία της ΜΕΤΚΑ και του Ομίλου Μυτιληναίος, απαιτώντας την ανάκληση της πρόσφατης εκδικητικής απόλυσης εργαζόμενου από το εργοτάξιο της ΜΕΤΚΑ στο Κιάτο και τις βάρβαρες συνθήκες εκεί. Μαζική ήταν η παρουσία απεργών από το χώρο του βιβλίου έξω από το κατάστημα του Ιανού στη Σταδίου και σε άλλους μαζικούς χώρους εργασίας.
Επίσης, στο πλαίσιο του σκληρού πολύμηνου αγώνα που δίνουν και οι διαθέσιμοι της εκπαίδευσης, πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Παιδείας Ανδρ. Λοβέρδου, στο Κολωνάκι, την παραμονή της απεργίας, μετά την απόφαση της συντονιστικής επιτροπής αγώνα των διαθέσιμων. Είχε προηγηθεί γύρος εξορμήσεων σε χώρους δουλειάς διαθέσιμων, όπως σχολεία και νοσοκομεία, ενώ η κατάληψη κράτησε 24 ώρες. Συγκινητική ήταν η στιγμή όταν φοιτητικοι σύλλογοι, την Τετάρτη, πορεύτηκαν μέχρι το χώρο της κατάληψης προς ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά κι όταν τα μπλοκ σωματείων της εκπαίδευσης και της ΟΛΜΕ έληξαν την απεργιακή τους πορεία την Πέμπτη στον ίδιο χώρο.
Η ανεξάρτητη απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο διοργανώθηκε από ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, εργατικά σχήματα και κινήσεις, γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις πολλών φοιτητικών συλλόγων και οργανώσεις της μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς.
Στην κεφαλή της πορείας, η οποία ξεκίνησε στις 11.30 π.μ., βρέθηκαν τα μπλοκ των σωματείων από νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Ακολούθησαν τα πανό πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού τομέα, όπως ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου, τα σωματείο σε Iντρακόμ και Γουιντ, ο ΣΕΦΚ, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, ο σύλλογος μεταφραστών, τα σωματεία μαγείρων σερβιτόρων και βάσης ανέργων, οι έκτακτοι του ΥΠΠΟ, εργαζόμενοι στις ΜΚΟ και εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις. Αμέσως μετά πορεύτηκε το πολύ μαζικό μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων του ΕΜΠ, της Φυσικομαθηματικής και άλλων σχολών, ενώ πιο πίσω ακολουθούσαν τα πανό των οργανώσεων της ανατρεπτικής Αριστεράς που καλούσαν επίσης στο Μουσείο, όπως το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της ΟΚΔΕ, κ.ά. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία που ξεκίνησε από το Μουσείο μαζικοποιήθηκε ιδιαίτερα στην Πατησίων προς Ομόνοια και στην αρχή της οδού Σταδίου, με πολύ κόσμο να μπαίνει στη διαδήλωση, ενώ κατέληξε αρκετή ώρα αργότερα στο Σύνταγμα και διαλύθηκε στα Προπύλαια.
Νωρίτερα είχαν ξεκινήσει από την Ομόνοια τα μπλοκ της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, τα οποία με μαζική πορεία και συγκροτημένα μπλοκ μέσω της οδού Πανεπιστημίου ανέβηκαν στο Σύνταγμα και κατέληξαν στη Βουλή.
Η συγκέντρωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος ξεκίνησε την πορεία της λίγο πριν από τη 1 μ.μ., με εμφανή την απουσία πρωτοβάθμιων σωματείων και εργατικών πανό και την πλειονότητα των συμμετεχόντων να πλαισιώνει τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως από όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις έλειπε ο πλατύς κόσμος της εργασίας και της ανεργίας. Οι διαδηλώσεις είχαν πνεύμα μαχητικό, αλλά έλειπε ο παλμός κι αυτό είναι ένα κοινό στοιχείο των ρεπορτάζ από όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας. Τα διαδοχικά χτυπήματα του κεφαλαίου, η δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, η τεράστια ανεργία και ο εργοδοτικός δεσποτισμός στον ιδιωτικό τομέα διαμορφώνουν ένα τοπίο κακοτράχαλο για τους εργαζόμενους που θέλουν ή σκέφτονται να απεργήσουν. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται συνολικότερο όραμα στράτευσης των εργαζομένων, αλλά και ένα σχέδιο που θα πείθει τους εργαζόμενους να βγουν στο προσκήνιο, να αντιδράσουν, να απαιτήσουν και να αντεπιτεθούν για να νικήσουν.
Στη Θεσσαλονίκη μαζική ήταν η συμμετοχή στην πανεργατική απεργία, αποτέλεσμα και του ανεβασμένου αγωνιστικού κλίματος στην πόλη τις τελευταίες εβδομάδες με την εντυπωσιακή διαδήλωση του Πολυτεχνείου, τα γεγονότα στα πανεπιστήμια, την πορεία στις Σκουριές και την καταστολή που δέχθηκαν. Συνολικά συμμετείχαν περίπου 15.000 διαδηλωτές σε όλες τις συγκεντρώσεις. Στην Καμάρα έγινε προσυγκέντρωση πρωτοβάθμιων σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και επιτρόπων αγώνα. Ήταν από τις μαζικότερες την τελευταία περίοδο και εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (πλην ΣΕΚ που ως Εργατική Αλληλεγγύη πήγε στη συγκέντρωση του ΕΚΘ) συμμετείχαν το ΚΚΕ (μ-λ), το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα (πρώτη φορά στην Καμάρα με μπλοκ) και όλες οι συλλογικότητες από τον αναρχοαυτόνομο χώρο. Από σωματεία η Ε΄ ΕΛΜΕ, ο Σύλλογος Βιβλίου-Χάρτου, η επιτροπή αγώνα διαθέσιμων εκπαιδευτικών και εργατικά σχήματα, με πρώτη εμφάνιση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης στον επισιτισμό με συμμετοχή στις εκλογές σε λίγες μέρες.
Το ΠΑΜΕ συγκέντρωσε περίπου 5.000 άτομα, στα επίπεδα των τελευταίων απεργιών, με έντονο το στίγμα του σωματείου της Κόκα Κόλα και της Ομοσπονδίας Ποτών. Στο ΕΚΘ η παρουσία σωματείων ήταν κι αυτή τη φορά αναιμική. Η ΠΑΣΚΕ είχε πενιχρή εμφάνιση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μαζική εμφάνιση κυρίως με το συνδικαλιστικό ΜΕΤΑ και τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Οι συγκεντρώσεις της Καμάρας και του ΕΚΘ ενοποιήθηκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν προς το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης. Παρά τη μαζικότητα πάντως έλειπε παλμός.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ύστερα από αρκετό διάστημα 15 ταξικά εργατικά σχήματα και συλλογικότητες του ιδιωτικού τομέα και των ΔΕΚΟ συντόνισαν τις δυνάμεις τους και τη διάθεση για κοινή παρέμβαση και εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση ενόψει της απεργίας. Μεταξύ άλλων τόνισαν ότι «το εργατικό κίνημα πρέπει να κάνει νέα αρχή σήμερα που η ανυποληψία και η χρεοκοπία του εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι παραπάνω από φανερή, οι μορφές του εργατικού συνδικαλισμού έχουν καθοριστική σημασία», ενώ κάλεσαν τις ταξικές δυνάμεις «να προτάξουν την ανάγκη υπέρβασης της σημερινής κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ρίξουν το βάρος στην ανασυγκρότηση των σωματείων, στη συμμετοχή των εργαζομένων, στις γενικές συνελεύσεις (…) για σωματεία στα χέρια των εργαζομένων, με κατάργηση όλου του πλέγματος που τα συνδέουν με το κράτος, την εργοδοσία, την ΕΕ, τους κάθε λογής καθεστωτικούς μηχανισμούς, συνδικάτα ανεξάρτητα από τους πολύμορφους συνδιαχειριστικούς μηχανισμούς και από κάθε είδους εργοδοτικές, ευρωπαϊκές ή κρατικές παροχές, που θα συσπειρώνουν το τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης το οποίο ασυνδικάλιστο». Το κείμενο υπέγραψαν τα σχήματα: Αγωνιστική Ταξική Ενότητα στο ΕΚΑ, Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στην ΑΤΕ, ΑΣΚΥ Υγειονομικών, ΑΣΕ ΟΤΕ, Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών, Ατάκ στην Ανεργία και στην Επισφάλεια, Αυτόνομες Ριζοσπαστικές Παρεμβάσεις Ιδιωτικών Eκπαιδευτικών, EAΣ-ΕΘΕΛ, Εργαζόμενοι από το Χώρο του Βιβλίου, Λάντζα σε Επισιτισμό- Τουρισμό, Πρόταση Προοπτικής ΕΤΕ, Πρωτοβουλία Γένοβα Iντρακόμ, Πρωτοβουλία Οικοδόμων, Ταξική Ενότητα Φαρμάκου.
Οι απεργιακές διαδηλώσεις στην επαρχία
Στο Ηράκλειο της Κρήτης έγιναν δύο συγκεντρώσεις, από το Εργατικό Κέντρο και το ΠΑΜΕ. Στο ΕΚΗ συμμετείχαν περίπου 1.500 άτομα, ενώ το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πορεύτηκε με ιδιαίτερο παλμό και μαζικότητα. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν κυρίως ο δημόσιος τομέας, καθηγητές, δάσκαλοι και εργαζόμενοι ΟΤΑ, τα σωματεία μισθωτών τεχνικών, αρχαιολόγων κ.ά. Το ΠΑΜΕ είχε περίπου 500 άτομα, ενώ στην ίδια πλατεία συγκεντρώθηκαν και οι μαθητές με πολύ μαζική συμμετοχή, μαζί με τους συλλόγους γονέων.
Στα Χανιά πραγματοποιήθηκαν δυο πορείες, η πρώτη στην πλατεία Αγοράς από το Εργατικό Κέντρο με περίπου 500 άτομα και μπλοκ δασκάλων, καθηγητών, εργαζομένων στους ΟΤΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πρωτοβουλία Αντίστασης [ελέγχεται από το ΚΚΕ (μ-λ)] και με πιο μαζικό το μπλοκ των φοιτητών. Πρώτη φορά εμφανίστηκε και μπλοκ της Πρωτοβουλίας Ανέργων και Επισφαλών Εργαζομένων που έκανε διακριτή την παρουσία του στην πορεία αλλά και με τοποθέτηση στη συγκέντρωση αρχικά. Η πορεία του ΠΑΜΕ στην πλατεία 1866 είχε περίπου 200 άτομα.
Στη Λάρισα διοργανώθηκε ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στην πλατεία Λαού, ενώ συγκεντρώσεις έγιναν τόσο από το Εργατικό Κέντρο που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ (κεντρική πλατεία) όσο και από την ΑΔΕΔΥ (πλατεία Ταχυδρομείου). Στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση συμμετείχαν η επιτροπή αγώνα εκπαιδευτικών, η τοπική ΕΛΜΕ και οι Παρεμβάσεις, ενώ εκεί τελικά κατέληξαν ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με κάποια μέλη της τοπικής ΑΔΕΔΥ, και άλλοι εργαζόμενοι, μετά το φιάσκο της συγκέντρωσης της ΑΔΕΔΥ. Στην ταξική συγκέντρωση μίλσαν ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, εκλεγμένος με τις Παρεμβάσεις, και μέλη παρατάξεων και αγωνιστές από την επιτροπή αγώνα των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα, τις εργατικές παρεμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα κ.λπ. Φάνηκαν στην πράξη οι αυξημένες δυνατότητες για ένα συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων σε αγωνιστική ανατρεπτική κατεύθυνση. Ογκώδης ήταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και του ΕΚΛ,
