των Αρχοντούλα Βαρβάκη, Αλέξανδρου Μινωτάκη
Τα πρωτόγνωρα (μετά το 1973) για το ελληνικό πανεπιστήμιο γεγονότα που βλέπουμε να εκτυλίσσονται τις δύο τελευταίες εβδομάδες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας να γυρίσει σελίδα ακολουθώντας την πορεία αυταρχικοποίησης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας στο πνεύμα που επιβάλλει η κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και ένα παράδειγμα αντίστασης σε αυτή την προσπάθεια. Το ανοιχτό, δημοκρατικό και συνδεδεμένο με τις ανάγκες της κοινωνίας πανεπιστήμιο, που ζητάνε οι φοιτητές και οι εργαζόμενοί του δεν μπορεί να είναι κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Ο στόχος της είναι ένα πανεπιστήμιο ΑΕ που θα ακολουθεί τις ανάγκες της αγοράς και θα λογοδοτεί μόνο σε αυτή. Ο αγώνας φοιτητών και εργαζομένων όμως δεν κάμπτεται από τον αυταρχισμό του πρύτανη του ιδρύματος, που καλεί την αστυνομία να τον προφυλάξει, κλειδώνει τις πόρτες και τους εργαζόμενους και σε συνεργασία με την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που σπεύδουν να τον βοηθήσουν συκοφαντεί αυτό τον αγώνα.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που κάποια πρυτανική αρχή αντιμετωπίζει τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων πίσω από τις διμοιρίες των ΜΑΤ, αλλά φαίνεται πως ο νέος πρύτανης του ΕΚΠΑ είναι αποφασισμένος, ακολουθώντας πιστά την κυβερνητική πολιτική για τα πανεπιστήμια και εφαρμόζοντας τη νέα αντιεκπαιδευτική νομοθεσία, να κάνει ό,τι μπορεί για να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε στρατόπεδο. Γι’ αυτό «εκλέχτηκε» άλλωστε.
Σε αυτή την έτσι κι αλλιώς κρίσιμη για το ΕΚΠΑ, όπως και για όλα τα ιδρύματα, περίοδο κατά την οποία οι φοιτητές και οι εργαζόμενοί του αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα λόγω της έλλειψης προσωπικού, της συνεχούς παραχώρησης τμημάτων της λειτουργίας του σε εργολάβους, της υποβάθμισης της φοιτητικής μέριμνας, της απειλής των διαγραφών, ο πρύτανης δεν παίρνει το μέρος τους, αλλά κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να ποινικοποιήσει τους αγώνες τους και να εγγυηθεί την ανεμπόδιστη υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής που στοχεύει στην πλήρη απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου και την ιδιωτικοποίησή του.
Η απάντηση του συλλόγου διοικητικού προσωπικού και των φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ είναι σαφής. Γράφουν στην ανακοίνωση του συντονιστικού τους, αμέσως μετά την κατάληψη της πρυτανείας στις 20/10: «Μπροστά στην όλη κατάσταση που δημιουργείται φαίνεται επιτακτικό να εμφανιστεί το αντίπαλο δέος στα σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ για τους εργαζόμενους και τη νεολαία».
Η πρυτανεία μακρύ χέρι της κυβέρνησης
«Σήμερα ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο» καταλήγει η ανακοίνωση των συλλόγων του ΕΚΠΑ. Είχε προηγηθεί μια εβδομάδα σκληρής τρομοκρατίας στο Καποδιστριακό, με την πρυτανεία του κλειδωμένη και τους εργαζόμενους για μια βδομάδα και καθ’ όλη τη διάρκεια του ωραρίου τους να δούλευαν κλεισμένοι στο χώρο, με διμοιρίες των ΜΑΤ να ελέγχουν την είσοδο του κτηρίου και να ψεκάζουν τους φοιτητές που προσπάθησαν να μπουν σε αυτό. Τις συνθήκες αυτές προσπάθησε να διερευνήσει το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ιδρύματος αλλά δεν κατόρθωσε να μπει και να μιλήσει με τους εργαζόμενους, ενώ παράλληλα έγινε σχετική καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Το κλίμα αυτό προσπάθησαν να μεταφέρουν σε ολόκληρο το ΕΚΠΑ καθηγητές της Φιλοσοφικής που την περασμένη Πέμπτη έσπασαν την κατάληψη του φοιτητικού συλλόγου της σχολής και χτύπησαν φοιτήτρια η οποία υπερασπιζόταν τη σχετική απόφαση. Ο νέος πρύτανης Θ. Φορτσάκης παρέμενε άφαντος και εκφραζόταν μέσω των ΜΜΕ και του Γραφείου Τύπου της Πρυτανείας. Η κωμικοτραγική νότα της υπόθεσης ήταν οι ανακοινώσεις της πρυτανικής αρχής. Κάθε μέρα που οι δυνάμεις καταστολής χτυπούσαν τους φοιτητές, έβγαζε το απόγευμα την ίδια ανακοίνωση με την οποία τους καλούσε να στείλουν με μέιλ τα αιτήματά τους. Αναλύοντας την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια η Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων εκτιμά σε ανακοίνωσή της πως «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για μεθοδευμένη και συντονισμένη κίνηση με στόχο την αγωνιζόμενη πανεπιστημιακή κοινότητα και ειδικά το φοιτητικό κίνημα».
Κι όμως το κλίμα άλλαξε ριζικά. Αρχικά μια μικρή ομάδα διοικητικών και φοιτητών μπήκε στην Πρυτανεία τη Δευτέρα 20/10 και ανήρτησε πανό με σύνθημα «Λευτεριά στο πανεπιστήμιο». Το Γραφείο Τύπου της Πρυτανείας σαν μακρύ χέρι της κυβέρνησης αμέσως μίλησε σε ανακοίνωση «για ομάδες υποκινούμενες από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο», αναφερόμενο στην παρουσία τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Σταδιακά, ο χώρος γέμισε φοιτητές και εργαζόμενους. Αργότερα πραγματοποιήθηκε συντονισμός των φοιτητικών συλλόγων και του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού που κατέληξε σε ανακοίνωση, έβγαλε πρόγραμμα κινητοποιήσεων και κάλεσε σε συνέντευξη Τύπου το πρωί της Τρίτης, κατά την οποία οι φοιτητές (Κώστας Κανδηλώρος, Μαρία Μανεάδου και Σοφία Τσουρινάκη ως εκπρόσωποι των συλλόγων φοιτητών της Νομικής, της Φιλοσοφικής και του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης αντίστοιχα) και οι εργαζόμενοι (Ζαχαρίας Τριγάζης και Μαρλέν Λογοθέτη, ως πρόεδρος και γραμματέας του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ, Γιώργος Πετρόπουλος ως μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, Αγγελική Τσόκογλου ως μέλος ΔΕΠ, Αθηνά Αλεξανδρή ως εκπρόσωπος των διοικητικών υπαλλήλων στη Σύγκλητο) ανέδειξαν το λόγο τους απέναντι στη στάση της Πρυτανείας.
Κατάφεραν να παρουσιάσουν όσα συστηματικά αποκρύπτονται ή παραποιούνται από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, που απλώς αναπαράγουν τις δηλώσεις των πρυτανικών αρχών και του Υπουργείου Παιδείας. Μιλώντας για την κατάληψη της Πρυτανείας εξήγησαν ότι έτσι άνοιξαν το κλειδωμένο πανεπιστήμιο σε όλους και κατέστησαν σαφή την πρόθεσή τους να αντιταχθούν σε κάθε προσπάθεια στρατιωτικοποίησής του που θα το απομακρύνει από τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Περιέγραψαν την προβληματική κατάσταση του υποχρηματοδοτούμενου ιδρύματος καταδεικνύοντας ως αιτία των λειτουργικών προβλημάτων τις πρυτανικές και υπουργικές αποφάσεις που προτιμούν, για παράδειγμα, να πληρώνουν εργολάβους για τη φύλαξη και όχι μόνιμους υπαλλήλους. Το πανεπιστήμιο, εξήγησαν, κινδυνεύει από τις και την ιδιωτικοποίησή του και όχι από τις ανύπαρκτες παράνομες ενέργειες που ψευδώς προβάλλονται από τον πρύτανη και τα ΜΜΕ συκοφαντώντας τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.
Συγκεκριμένα αποδείχθηκε ότι κάθε υπάλληλος εταιρείας σεκιούριτι κοστίζει πολύ περισσότερο στο ίδρυμα (αν και ο ίδιος αμείβεται με 510 ευρώ το μήνα μεικτά, πολύ λιγότερο δηλαδή) από κάθε φύλακα που απολύθηκε, ενώ συνολικά για τα επόμενα δύο χρόνια η συγκεκριμένη εταιρεία φύλαξης θα πάρει το ποσό των 3,4 εκατομμυρίων ευρώ. Ιδιαίτερα προκλητική επιλογή, όταν η πλειοψηφία των φοιτητών δυσκολεύεται πάρα πολύ να τα βγάλει πέρα και οι παροχές της φοιτητικής μέριμνας είναι είτε ανεπαρκείς είτε παραδομένες σε επιχειρηματίες. Η αποκάλυψη αυτή φέρνει σε δύσκολη θέση τη νέα πρυτανική αρχή και δείχνει τη συνολική λογική της. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα πασίγνωστα πλέον στοιχεία απουσιάζουν από τα ρεπορτάζ των κυβερνητικών ΜΜΕ αλλά και από τις πάμπολλες συνεντεύξεις του Φορτσάκη.
Στη συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκαν συνολικά τα αιτήματά φοιτητών και εργαζομένων για ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο που θα εξασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς για το προσωπικό του, το οποίο θα πρέπει να είναι δημόσιο, μόνιμο και επαρκές, και θα προσφέρει δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλους ενισχύοντας τη φοιτητική μέριμνα, χωρίς να επιβάλει δίδακτρα, χωρίς διαγραφές φοιτητών, χωρίς σεκιούριτι με αλεξίσφαιρα γιλέκα να ελέγχουν τις εισόδους και αναγνωρίζοντας τα συλλογικά όργανα φοιτητών και εργαζομένων και το δικαίωμα ουσιαστικής συμμετοχή τους στις αποφάσεις του.
Στην κατειλημμένη Πρυτανεία εκατοντάδες φοιτητές έδιναν κάθε μέρα το «παρών», ενώ πολλοί από αυτούς παρέμεναν στο χώρο και το βράδυ. Η στήριξη της κατάληψης ενισχύθηκε από τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων σχολών του ΕΚΠΑ, όπως η Νομική, η Φιλοσοφική (με πολύ μαζική συνέλευση), το Χημικό, κ.ά., ενώ και εφτά από τους εννιά συλλόγους του ΕΜΠ πήραν αποφάσεις στήριξης και συμμετοχής σε αυτή. Οι σύλλογοι αυτοί στηρίζουν καθημερινά την κατάληψη της Πρυτανείας, ενώ την Τετάρτη στήριξαν και την απεργία των εμποροϋπαλλήλων υπερασπιζόμενοι την κυριακάτικη αργία.
Η πιο ελπιδοφόρα φάση του αγώνα ήταν οι κινητοποιήσεις της Πέμπτης. Αρχικά, το μεσημέρι οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με μαθητικά μπλοκ πήγαν με πορεία από τα Προπύλαια στο Υπουργείο Οικονομικών, για να συναντηθούν με τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πλατύ συντονιστικό φοιτητών, μαθητών, εργαζόμενων στις σχολές, εκπαιδευτικών και γενικά συνδικαλιστών από το χώρο της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε πανεκπαιδευτική πορεία μαζί με τις ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, με περισσότερα από 2.000 άτομα. Μεγάλο μέρος της κινητοποίησης με προεξάρχοντες διαθέσιμους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατευθύνθηκε στο γραφείο του υπουργού Παιδείας, όπου παρέμεινε πολλές ώρες.
Παρά τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων η αυταρχική στάση του πρύτανη που αντιμετωπίζει τους φοιτητές μέσω της αστυνομίας και των ΜΜΕ δεν μας ξαφνιάζει. Η σχέση του με τη δημοκρατία ή μάλλον με τα λοκάουτ είναι γνωστή από τότε που ως κοσμήτορας της Νομικής Σχολής έκλεινε τις πόρτες της στις αποφάσεις των φοιτητών του. Είναι, επίσης, γνωστή η σχέση του με τη ΝΔ, της οποίας φαίνεται να είναι πάντα πιστός σύμμαχος. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ήταν ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη για θέματα δημοσίου δικαίου (1990-1991) και ότι σήμερα είναι πρόεδρος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής ∆ηµοσίων Εσόδων της Γενικής Γραμματείας ∆ηµοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και πρόεδρος του διαλυμένου πια εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ.
Διέθετε, λοιπόν, τα απαραίτητα προσόντα ώστε μέσα από την πρωτοφανή αντιδημοκρατική διαδικασία των τελευταίων πρυτανικών εκλογών να αναδειχθεί νέος πρύτανης του ΕΚΠΑ με μόνο σκοπό να ολοκληρώσει την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση ανοίγοντας τις πόρτες του πανεπιστημίου στις αγορές. Γι’ αυτό τις κλείνει σε φοιτητές και εργαζόμενους: Για να καταστείλει οποιαδήποτε κίνηση αμφισβήτησης της πρυτανικής ή κυβερνητικής εξουσίας. Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της Συνάντησης Πανεπιστημιακών Δασκάλων: «Το τεράστιο έλλειμμα νομιμοποίησης που έχουν (οι πρυτάνεις), εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εκλέχθηκαν, προσπαθούν να το αντικαταστήσουν με τη βία. Γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνοι από την αίσθηση ότι το πολιτικό οικοδόμημα που τους γέννησε παραπαίει και σύντομα θα είναι παρελθόν».
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο αγώνας για δημόσια δωρεάν παιδεία μπαίνει σε νέα φάση. Οι επιμέρους αγωνιζόμενοι κλάδοι ενώνονται πολιτικά και κινηματικά και στέκονται απέναντι στην απονομιμοποιημένη κυβέρνηση που καταφεύγει διαρκώς στην πιο επιθετική καταστολή. Κλιμάκωση της πάλης θα αποτελέσει η εβδομάδα 3-7/11 με το κάλεσμα για κατάληψη των σχολείων πανελλαδικά στις 3/11, για πανελλαδική φοιτητική πορεία στην Αθήνα στις 6/11 το πρωί και διαδήλωση ενάντια στον ερχομό της τρόικας το απόγευμα. Το φοιτητικό κίνημα θα μετρήσει πολλές μέρες στο δρόμο μαζί με το λαό, για να ηττηθούν η πολιτική υπουργείου-κυβέρνησης-τρόικας και οι υπηρέτες της στις σχολές. Σε αυτό τους τον αγώνα πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να σταθεί δίπλα τους. Το ζήτημα δεν είναι «ενδοπανεπιστημιακό» όπως ισχυρίζεται ο Φορτσάκης αρνούμενος να λογοδοτήσει στην κοινωνία. Τι πανεπιστήμιο θέλουμε μας αφορά όλους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί το πανεπιστημιακό κίνημα και τις δυνάμεις της Αριστεράς σε «άμεση μαχητική συστράτευση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας στο πανεπιστήμιο απέναντι στον επιχειρηματικό σκοταδισμό των “πρυτάνεων” τύπου Φορτσάκη».
Τα πανεπιστήμια δεν θα γίνουν αυταρχικά εκπαιδευτήρια
του Λάζαρου Απέκη
Τα πανεπιστήμια βιώνουν ένα παροξυσμό αυταρχισμού και αυθαιρεσίας με επικεφαλής τούς πρυτάνεις του νέου καθεστώτος, αμέσως μετά την εγκατάστασή τους.
Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο πρύτανης, ο οποίος επιδεικνύει άκρατη αλαζονεία και φαίνεται να διεκδικεί ρόλο ηγέτη της εκστρατείας, για να «προστατέψει» το κεντρικό κτήριο, διατάσσει να κλειδώνονται οι εργαζόμενοι μέσα στους χώρους εργασίας τους και αναθέτει τον έλεγχο εισόδου και εξόδου τους σε προσωπικό ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι, ενώ έπειτα από απαίτησή του φοιτητές που διεκδικούν τα αυτονόητα, απομακρύνονται από τα ΜΑΤ με δακρυγόνα. Καταγγέλλει βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης – πανεπιστημιακούς, που μπήκαν στο πανεπιστήμιο, για αντισυνταγματική συμπεριφορά και πολιτική ανωμαλία. Απαγορεύει την είσοδο στα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού, σε μέλη της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού ΑΕΙ-ΤΕΙ, σε μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, καθώς και σε κλιμάκιο της Επιθεώρησης Εργασίας. Η τελευταία με πόρισμά της ζητά από τη διοίκηση του ΕΚΠΑ να ανοίξουν αμέσως οι κλειδωμένοι χώροι που μπορεί να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους εντός του κτηρίου. Όπως δήλωσε σε εκπροσώπους εργαζομένων, εμμένει στην ελεγχόμενη πρόσβαση στο κτήριο της Πρυτανείας, το οποίο θα παραμένει με κλειστή την κεντρική πύλη, και στο οποίο οι εργαζόμενοι θα μπορούν να εισέρχονται μόνο με ειδική κάρτα, ενώ οι φοιτητές δεν θα εισέρχονται. Μετά τη μήνυση του πρύτανη ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διατάσσει διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης για το αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος της διατάραξης της λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Στο Πανεπιστήμιων Πατρών η πρύτανης καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα σε αντικατάληψη (ευτυχώς χωρίς ανταπόκριση), για να διακόψει την κατάληψη που αποφάσισαν οι φοιτητικοί σύλλογοι.
Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ο πρύτανης χρησιμοποιεί σεκιούριτι για να εκδιώξει τους φοιτητές από τη Σύγκλητο και κλειδώνει τα κτήρια.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητές είναι επικεφαλής επιχείρησης αντικατάληψης και ασκούν ακόμη και σωματική βία σε φοιτήτριες και φοιτητές τους. Και η επιχείρηση επαναλήφθηκε, για να αποτραπεί επόμενη κατάληψη των φοιτητών.
Η μετάλλαξη της δημόσιας δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης, όπως υπαγορεύουν οι «αγορές», σχεδιάστηκε από τα διεθνή επιτελεία (ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα) και εφαρμόστηκε από την ΕΕ μέσα από τη διαδικασία της Μπολόνιας. Στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής η επίθεση αυτή πήρε καταστροφικό χαρακτήρα – αλλαγή του DNA της ανώτατης εκπαίδευσης τη χαρακτήρισε η επικεφαλής της εκτέλεσης Άννα Διαμαντοπούλου.
Ωστόσο για την αλλαγή του DNA της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης δεν αρκούν οι νόμοι, δεν αρκεί ο οικονομικός μαρασμός, η εξαθλίωση και η απαξίωση των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών, η ομηρία της διαθεσιμότητας και οι απολύσεις του προσωπικού. Δεν αρκούν οι διαγραφές δεκάδων χιλιάδων φοιτητών, η ανασφάλεια, η υποβάθμιση των σπουδών και των τίτλων, η ακύρωση των συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτω, η εργασιακή βαρβαρότητα και η μετανάστευση που τους περιμένουν.
Το πανεπιστήμιο είναι ζωντανό και, παρά τα τεράστια προβλήματά του, λειτουργεί, εκπαιδεύει, παράγει έρευνα και διατηρεί ακόμη ζωντανές τις μνήμες των ακαδημαϊκών και δημοκρατικών κατακτήσεων που επέβαλαν οι αγώνες μετά τη χούντα μέχρι πρόσφατα.
Το πανεπιστήμιο μπορεί ακόμη να αντιστέκεται, γι’ αυτό η μετάλλαξή του μπορεί να επιβληθεί μόνο με απολυταρχική διοίκηση, ακραίο αυταρχισμό, αυθαιρεσία, κατάργηση της συλλογικής δημοκρατικής λειτουργίας και της συμμετοχής στην αυτοδιοίκησή του, ΜΑΤ και εισαγγελικές επεμβάσεις και με παράλληλη συκοφαντία και δυσφήμιση.
Αυτό το έργο έχουν αναλάβει οι νέες πανεπιστημιακές αρχές με εμπροσθοφυλακή τους πρυτάνεις. Ενεργούν σαν να είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και έχουν την αμέριστη υποστήριξη των μέσων μαζικής εξαπάτησης. Ενδεικτικό δείγμα: Σε κύριο άρθρο της η Καθημερινή της 21/10/2014 αναφέρει «Επιτέλους έχουμε πρυτάνεις με τσαγανό και απόλυτο σεβασμό στο θεσμό που υπηρετούν και στο νόμο».
Με τις πράξεις τους θέλουν να εδραιώσουν το νέο καθεστώς φιμώνοντας κάθε αντίθετη φωνή, συντρίβοντας κάθε αμφισβήτηση, διεκδίκηση, κινητοποίηση, για να επιβάλουν υποταγή στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που πειθήνια πρέπει να κοιτούν μόνο τη δουλειά τους, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει δίπλα τους. Εκμεταλλεύονται το σοκ που έχουν υποστεί από τα απανωτά χτυπήματα διδάσκοντες, φοιτητές και εργαζόμενοι. Πρώτος στόχος τους είναι το φοιτητικό κίνημα. Με κάθε μέσο θα επιχειρήσουν να αποτρέψουν την αναζωογόνησή του.
Δυστυχώς όμως, σε αυτό το έργο οι νέες αρχές έχουν αρωγό σημαντικό μέρος των πανεπιστημιακών, οι οποίοι έχουν τώρα το πανεπιστήμιο που τους βολεύει, για το οποίο πάσχιζαν τόσα χρόνια. Ποιοι είναι αυτοί;
Οι εκατοντάδες καθηγητές που υπήρξαν ή είναι στελέχη του διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος: πρωθυπουργοί, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, διοικητές και μέλη ΔΣ οργανισμών, τραπεζίτες, επιχειρηματίες σε ιατρικές, νομικές, τεχνικές ιδιωτικές εταιρείες. Αυτοί με την εμβέλεια της διαπλοκής που τους συνοδεύει επηρεάζουν τα του πανεπιστημίου δυσανάλογα με το πλήθος τους.
Οι σχετικά μικρές αυτές σε πλήθος ομάδες πανεπιστημιακών, αλλά με ισχυρή επιρροή μέσα στο πανεπιστήμιο, έχουν μετατρέψει το λειτούργημά τους σε επιχειρηματική δραστηριότητα, επωφελούμενες από το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα και την πολιτική χρηματοδότησής της από εγχώριες ή κοινοτικές πηγές.
Οι «σοφοί» και οι 1.000 «πρόθυμοι» της Μ. Γιαννάκου και η «εξέλιξή» τους, οι «εκσυγχρονιστές» κάθε απόχρωσης, διαπλεκόμενοι με κάθε λογής εξουσία, αυτοί που εν χορώ με τους ομονοούντες τους των δύο προηγούμενων κατηγοριών κραύγαζαν για «ανοιχτά πανεπιστήμια» καταγγέλλοντας «τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» τώρα είναι ικανοποιημένοι γιατί έχουν το καθεστώς το οποίο πραγματικά ζητούσαν. Και είτε έχουν σιγήσει είτε επικροτούν, όπως το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ της Σχολής ΝΟΠΕ/ΕΚΠΑ που «συμφωνεί με την πρωτοβουλία του νέου πρύτανη για τον έλεγχο της εισόδου στους πανεπιστημιακούς χώρους και την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, των ανθρώπων και της περιουσίας του».
Σε εκείνους που βολεύονται με αυτό το πανεπιστήμιο ανήκει δυστυχώς και μια σημαντική μερίδα πανεπιστημιακών που θέλουν «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», ώστε να μπορούν «απερίσπαστοι να κάνουν τη δουλειά τους», ακόμη κι αν το πανεπιστήμιο διαλύεται.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο οι πρώτες κινητοποιήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων και, στο ΕΚΠΑ, ο συντονισμός τους σε κοινές δράσεις μαζί με άλλους φορείς, οι συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν και η διοργάνωση πανελλαδικού συλλαλητηρίου για την Πέμπτη 6/11, με ευρεία συμμετοχή, επιτρέπουν αισιοδοξία για μια συγκροτημένη αντίδραση σε αυτό το κύμα αυταρχισμού.
Τα πανεπιστήμια δεν θα γίνουν αυταρχικά εκπαιδευτήρια!
