της Ιωάννας Καρδαρά
Αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς σε θέσεις τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία πραγματοποίησε ο αμερικανικός στρατός σε συνεργασία με άλλες συμμαχικές του δυνάμεις. Οι πρώτες 50 αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν στις επαρχίες Ράκα και Ντέιρ αλ-Ζορ της Συρίας, όπως ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σύμφωνα με δηλώσεις αμερικανού αξιωματούχου στο πρακτορείο Ρόιτερς οι Αμερικάνοι έχουν στο πλευρό τους δυνάμεις από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν. Άλλωστε ο Ομπάμα με το διάγγελμά του την 10η Σεπτεμβρίου είχε ανακοινώσει πως δεν θα δίσταζε να ενεργήσει κατά του Ισλαμικού Κράτους της Συρίας. Δεν ήταν διατεθειμένος να αλλάξει στρατηγική αλλά είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που υπάρχει ώστε να «προστατεύσει» τα συμφέροντα της χώρας του. Ο Ομπάμα παρουσιάζεται ως «ηγέτης» ενός συνασπισμού στον οποίο μετέχουν και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς κανένα πρόβλημα αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τον δεύτερο αμερικανικό πόλεμο του Τζορτζ Μπους στο Ιράκ, όπου Γαλλία και Γερμανία δεν μετείχαν. Αυτή τη φορά όμως η Γαλλία θα μετάσχει. Έχει άλλωστε πρόεδρο τον Φρανσουά Ολάντ, που δεν διστάζει να υπηρετεί τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Γερμανία. Εν αντιθέσει με το 2003, που ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, είχε καταγγείλει τον πόλεμο στο Ιράκ και είχε προβεί σε αντίστοιχες δηλώσεις που τασσόταν κατηγορηματικά ενάντια στους βομβαρδισμούς του Ιράκ. Στη Γαλλία του 2014 ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Λοράν Φαμπιούς δήλωσε πως υποστηρίζει τη συριακή αντιπολίτευση και πως συμμετέχει στην επιχείρηση αεροπορικής στήριξης εναντίον των τζιχαντιστών αναδεικνύοντας αυτόματα τη Γαλλία ως τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που λαμβάνει μέχρι στιγμής μέρος στην εκστρατεία αεροπορικών επιδρομών στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το νέο τερατώδες μόρφωμα του Ισλαμικού Κράτους χρησιμοποιείται από την Ουάσιγκτον, για να προωθήσει τα σχέδιά της στο νέο γεωπολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής. Ο Ομπάμα ωστόσο φαίνεται να μην έχει συγκεκριμένο σχέδιο αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο λειτουργεί όπως και η Αλ Κάιντα, σαν μέσο δηλαδή δικαιολόγησης της κρατικής τρομοκρατίας, που με τη δράση του διευκολύνει την κατάκτηση της πλούσιας σε πετρέλαιο Μέσης Ανατολής και την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιρροής του Ιράν στην περιοχή. Η υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες τρομοκρατικών οργανώσεων εκπλήσσει πλέον μόνο όσους αγνοούν την ιστορία. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το Ισλαμικό Κράτος ώστε αρχικά να επιτεθούν στους εχθρούς τους στη Μέση Ανατολή, κι έπειτα σαν πρόσχημα για να επέμβουν οι στρατιωτικές τους δυνάμεις σε αυτές τις περιοχές και σιγά σιγά να επιβάλουν την κυριαρχία τους.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ κλιμακώνει την εδώ και τρία χρόνια προσπάθειά της να αλλάξει το καθεστώς στη Συρία πραγματοποιώντας αεροπορικές επιδρομές στις περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν εγκριθεί ούτε από την κυβέρνηση της Συρίας ούτε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ουσιαστικά οι ΗΠΑ προσπαθούν να αλλάξουν το καθεστώς της Συρίας ενεργώντας από την πίσω πόρτα και χρησιμοποιώντας σαν ασπίδα προστασίας τη συνεργασία της με άλλες δυνάμεις. Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός πως οι ΗΠΑ και άλλοι Φίλοι της Συρίας (FSG, φαίνεται να κρύβονται πίσω από τη δημιουργία του ISIS. Οργάνωσαν έναν μυστικό πόλεμο για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας και βρίσκονταν πίσω από τη χρηματοδότηση των τζιχαντιστών. Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν αναφερθεί ποτέ σε καμία δήλωση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα. Ο Ομπάμα άρχισε ξαφνικά να ανησυχεί, να επισημαίνει τη βαρβαρότητα των τζιχαντιστών και να προβαίνει σε δηλώσεις, μόνο όταν το Ισλαμικό Κράτος αποκεφάλισε δύο αμερικανούς δημοσιογράφους. Η αφορμή για εισβολή από την πίσω πόρτα είχε μόλις δοθεί και οι Αμερικανοί φυσικά άδραξαν την ευκαιρία. Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καθώς πραγματοποιούνται, όπως προαναφέρθηκε, χωρίς τη συγκατάθεση της συριακής κυβέρνησης.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι ΗΠΑ εμφανίζονται σαν «Μεσσίας» που ήρθε να σώσει τον δύσμοιρο λαό από τους κακούς τζιχαντιστές ,να επιβάλει την τάξη και την ασφάλεια. Όπως έκανε δηλαδή και το 2003 στο Ιράκ, ασχέτως αν η σωτηρία του Ιράκ είχε τίμημα τις ζωές αθώων ανθρώπων και τη διάπραξη μιας σειράς εγκλημάτων πολέμου. Η «συμμαχία των πρόθυμων σωτήρων» ενεργούσε υπό το πρόσχημα της ανθρωπιστικής παρέμβασης και ήταν υπεύθυνη για το θάνατο τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου Ιρακινών, τη δημιουργία προσφύγων, την πραγματική διαίρεση της χώρας σε τρία μέρη, καθώς επίσης και την καταστροφή της οικονομίας και των υποδομών της χώρας. Οι μη εξουσιοδοτημένες αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στη Συρία, μπορεί να οξύνουν τις σχέσεις με τους συμμάχους της Συρίας Ρωσία, Κίνα και Ιράν. Εάν οι ΗΠΑ ήθελαν να σταματήσουν το Ισλαμικό Κράτος θα λάμβαναν υπόψη τους τη συριακή κυβέρνηση, θα έδιναν εντολή να διακοπεί η χρηματοδότηση από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Κατάρ και θα διέλυαν την οργάνωση Φίλοι της Συρίας (FSG).
Τα κίνητρα του Ομπάμα αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς τις επιπτώσεις που είχαν οι επιδρομές ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε Αφγανιστάν, Λιβύη και Ιράκ. Οι τρεις αυτές χώρες προσπαθούν να ορθοποδήσουν ωστόσο τα πλήγματα από τη δυτική «ανθρωπιστική» παρέμβαση είναι ακόμη φανερά. Εκατομμύρια νεκροί, αποτυχημένα κράτη, χιλιάδες πρόσφυγες είναι μερικές από τις συνέπειες της προσπάθειας διάσωσης. Είναι τυχαίο ωστόσο πως όλες αυτές οι περιοχές είναι πλούσιες σε πετρελαιοπηγές;