Παράταση της απεχθούς φορολογίας, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ
του Λεωνίδα Βατικιώτη
Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και, το σηµαντικότερο, χωρίς να είναι ακόµη γνωστές οι λεπτοµέρειές του εισάγεται τις επόµενες µέρες, προκειµένου να έχει ψηφιστεί µέχρι την επόµενη Κυριακή, η συµφωνία που επιτεύχθηκε µεταξύ κυβέρνησης και τρόικας. Το περιεχόµενό της έγινε γνωστό την Τετάρτη µέσω δελτίου Τύπου της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, για λογαριασµό της τρόικας (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ∆ΝΤ), γεγονός αξιοσηµείωτο που δείχνει τον αυξηµένο ρόλο της ΕΕ στις διαδικασίες επιτήρησης. Η συµφωνία µε την τρόικα, αν και περιέχει πολλές ασάφειες που πάντα αποδεικνύονται µονοµερώς δηµιουργικές, δηλαδή σε όφελος της τρόικας, περιλαµβάνει 6 όρους οι οποίοι στο σύνολό τους θα επιδεινώσουν τη θέση των εργαζοµένων.
Πρώτον, αναφέρεται πως «οι Αρχές επιβεβαίωσαν τη δέσµευσή τους όσον αφορά την υλοποίηση των απαιτούµενων πολιτικών για να επιτευχθεί ο στόχος του 2015 για πρωτογενές πλεόνασµα στο 3% του ΑΕΠ, συµπεριλαµβανοµένης και της παράτασης των φορολογικών µέτρων κατά περίπτωση, όπως της εισφοράς αλληλεγγύης». Να θυµίσουµε ότι η εισφορά αλληλεγγύης, που υπολογίζεται µε συντελεστή 1% έως 4% σε συνάρτηση µε το ύψος τους εισοδήµατος (0% για εισοδήµατα ως 12.000, 1% ως 20.000, 2% ως 50.000, 3% ως 100.000 και 4% άνω των 100.00 ευρώ) εξέπνεε το 2016. Ο κίνδυνος πλέον είναι να µονιµοποιηθεί. Να συµβεί δηλαδή ό,τι έγινε και µε το χαράτσι στα ακίνητα! Και δεν είναι µόνο αυτό. Πίσω από τη λέξη «συµπεριλαµβανοµένης» κρύβεται η παράταση και η διαιώνιση του τέλους επιτηδεύµατος που ανέρχεται σε 650 ευρώ για όλους τους επαγγελµατίες και τις επιχειρήσεις (από ατοµικές µέχρι πολυεθνικές, τόσο… δηµοκρατικό µέτρο) και σε 500 ευρώ για τους εργαζόµενους µε µπλοκάκι.
Ο δεύτερος όρος αφορά τη δέσµευση της κυβέρνησης «να υλοποιήσει µεγάλο µέρος των µεταρρυθµίσεων στις αγορές προϊόντων οι οποίες εντοπίστηκαν στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ στους τοµείς της µεταποίησης τροφίµων, του τουρισµού, των υλικών οικοδοµών και του λιανικού εµπορίου, να λάβουν συγκεκριµένα µέτρα για την απελευθέρωση των αγορών µεταφορών και ενοικίασης και να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλµατα». Πρόκειται για τη γνωστή «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ που περιλαµβάνει 529 συστάσεις οι οποίες υποτίθεται ότι φιλελευθεροποιούν την αγορά. Οι περισσότερες εκ των οποίων ωστόσο είναι «σκονάκια» και αποτέλεσµα λόµπινγκ των ευρωπαϊκών πολυεθνικών (όπως η πρόσµειξη του ελαιόλαδου µε υποδεέστερα λάδια, για χάρη των καταναλωτών πάντα που θα φτάσουν να τρώνε… λάδια αυτοκινήτου στη σαλάτα τους) ή µόνιµα αιτήµατα της εργοδοσίας (κατάργηση κυριακάτικης αργίας που θα υποβαθµίσει τους όρους εργασίας χιλιάδων ήδη κακοπληρωµένων εµποροϋπαλλήλων). Αιτία πολέµου, απόλυτα δικαιολογηµένα, έχει αποτελέσει η απαίτηση της τρόικας να βαφτίζεται φρέσκο το παστεριωµένο γάλα µέχρι 10 ηµερών. Είναι µέτρο που ευνοεί τους γερµανούς, ολλανδούς και ελβετούς γελαδάρηδες, βλάπτει τους καταναλωτές, καταστρέφει τους έλληνες κτηνοτρόφους, πλήττει την εγχώρια γαλακτοβιοµηχανία και συνθλίβει την απασχόληση, αφού σαν αποτέλεσµα θα έχει τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος.
Το τρίτο προαπαιτούµενο της τρόικας σχετίζεται µε τη µείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Στο κείµενο δεν αναφέρεται ακριβές ποσοστό, αλλά σύµφωνα µε δηµοσιεύµατα είναι 3,9% για την εργοδοσία και 1% για τους µισθωτούς. Επιµελώς ωστόσο κρύβεται ότι αυτή η µείωση, που πρωτίστως ωφελεί την εργοδοσία και µειώνει τα έσοδα των ταµείων, θα επιφέρει την κατάργηση µιας σειράς επιδοµάτων, όπως των δύο επιδοµάτων µητρότητας που χορηγούσε ο ΟΑΕ∆ σε µητέρες και του επιδόµατος στράτευσης. Είναι εποµένως καθαρά ταξικό µέτρο.
Ο τέταρτος όρος αφορά τις αλλαγές στην εργατική νοµοθεσία. Τι ακριβώς θα ισχύσει θα φανεί στο πολυνοµοσχέδιο. Σίγουρο ωστόσο θεωρείται ότι, έστω και σταδιακά, θα απελευθερωθούν οι µαζικές απολύσεις και θα δοθεί στην εργοδοσία η δυνατότητα του λοκ άουτ, δηλαδή της ανταπεργίας. Πρόκειται για το αποκορύφωµα του εργοδοτικού τραµπουκισµού, που τιµωρεί τους πρωτοπόρους εργάτες οι οποίοι επιλέγουν την οδό της σύγκρουσης κι όχι της συνδιαλλαγής µε την εργοδοσία!
Πέµπτος όρος που περιγράφεται µε σαφήνεια είναι η ιδιωτικοποίηση της ακίνητης περιουσίας και της ηλεκτρικής ενέργειας µέσω «του διαχωρισµού της ∆ηµόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισµού σε δύο φορείς». Το ξεπούληµα της ∆ΕΗ θα οδηγήσει σε αύξηση των τιµολογίων επιτείνοντας την ενεργειακή φτώχεια.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, γενικόλογες αναφορές για «ανοδικούς κινδύνους όσον αφορά τις εκτιµήσεις κεφαλαιακών αναγκών» αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για ένα νέο δάνειο µε στόχο την κεφαλαιακή τους ενίσχυση.
Η κυβέρνηση, για να χρυσώσει το χάπι της νέας επονείδιστης συµφωνίας, που δεν περιέχει τίποτε το θετικό για την κοινωνία, επιδεικνύει το µέρισµα που θα διανείµει και το οποίο ανέρχεται σε 530 εκατ. ευρώ. Αντιστοιχεί εποµένως στο 18,3% του υποτιθέµενου πλεονάσµατος ύψους 2,9 δισ. ευρώ κι όχι στο 70%, όπως υποσχόταν ο Σαµαράς. Το σηµαντικότερο όµως είναι ότι ακόµη κι αυτό το ποσό αντιστοιχεί µόνο στο 0,84% της αξίας των µέτρων λιτότητας που λαµβάνονταν κατ’ έτος – και µιλάµε µόνο για το πρώτο έτος εφαρµογής τους! Τα νέα, κατ’ έτος µέτρα λιτότητας που έχουν εφαρµοστεί από το 2010 µέχρι σήµερα ανέρχονται συνολικά σε 63,16 δισ. ευρώ (2010: 19,10, 2011: 18,35, 2012: 11,62, 2013: 10,24 και 2014: 3,84). Περιττό να ειπωθεί ότι η συνολική τους αξία είναι πολλαπλάσια γιατί τα ίδια µέτρα, από έκτακτη εισφορά µέχρι αύξηση ΦΠΑ, επαναλαµβάνονταν και τα επόµενα χρόνια. Ακόµη όµως και αυτό το ποσό να θεωρήσουµε ως το ύψος των µέτρων λιτότητας, είναι 120 φορές µεγαλύτερο από το «µέρισµα» που διανέµει ο Σαµαράς, στην ύστατη και απεγνωσµένη του προσπάθεια να µην έχει την τύχη του Παπανδρέου και του Παπαδήµου…
