του Λεωνίδα Βατικιώτη
Δεν έχει τέλος η πτώση των μισθών στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα των καθημερινών ανατροπών που συντελούνται στο χώρο εργασίας σε βάρος των μισθωτών. Τα τελευταία δυσάρεστα νέα ήρθαν από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία και αφορούν το δεύτερο τρίμηνο του 2013, οπότε στην Ελλάδα καταγράφτηκε μείωση των μισθών κατά 7,5%, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου, του 2012. Σημασία μάλιστα έχει πως και τότε, το δεύτερο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με έναν χρόνο πριν, το 2011, είχε καταγραφεί μια εξίσου θεαματική πτώση, της τάξης του 7,5%. Το δράμα που ζουν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας με ευθύνη της κυβέρνησης Σαμαρά, της τρόικας και της αστικής τάξης που παραγγέλνει κάθε φορά τα μέτρα, φωτίζεται καλύτερα αν δούμε δύο ακόμη στοιχεία. Αρχικά, ότι την ίδια περίοδο (δεύτερο τρίμηνο του 2013) κατά μέσο όρο στην ΕΕ των 28 κρατών μελών οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 1%. Το δεύτερο στοιχείο που προκαλεί εντύπωση είναι πως σε καμιά, μα καμιά άλλη χώρα της ΕΕ δεν καταγράφεται τέτοια θεαματική μείωση μισθών, παρότι στις χώρες όπου εφαρμόζεται το Μνημόνιο (π.χ. Ισπανία, Κύπρος, Πορτογαλία) κι εκείνες που διέρχονται κρίση χρέους ή είναι στα πρόθυρά της (π.χ. Σλοβενία) οι μισθοί μειώνονται σταθερά, αντίθετα με τις άλλες χώρες. Κοινή συνισταμένη των παραπάνω είναι πως η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επίθεσης του κεφαλαίου στη γηραιά ήπειρο, που επιχειρεί να εκθεμελιώσει ό,τι κατακτήθηκε τη μεταπολεμική περίοδο. Σε αυτή την επίθεση, που δεν έχει τέλος, η πάντα πρόθυμη κυβέρνηση παίζει το ρόλο πολιορκητικού κριού διευκολύνοντας την επιβολή της «ατζέντας ΣΕΒ», μιας λίστας με δράσεις που έμπαινε επιτακτικά εδώ και χρόνια με κάθε αφορμή και τώρα ήρθε η ευκαιρία να εφαρμοστεί μέχρι τέλους. Τα όσα συζητούνται μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης τις τελευταίες μέρες είναι πολύ χαρακτηριστικά. Η δόση δε του 1 δισ. ευρώ που πρέπει να καταβληθεί εντός Οκτωβρίου αποτελεί ιδανικό μέσο εκβιασμού για την τρόικα και ιδανικό επίσης φύλλο συκής για τους εγχώριους συνεργάτες της, που μπορούν να εμφανίζονται ότι δεν θέλουν μεν, αλλά τι άλλο να κάνουν για να μην πτωχεύσουμε…
Τα μέτωπα που ξεχωρίζουν είναι τουλάχιστον τέσσερα: Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το κλείσιμο της αμυντικής βιομηχανίας και της Λάρκο, η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και η λήψη μέτρων για να κλείσουν τα κενά στα δημόσια οικονομικά και το Ασφαλιστικό. Η προτεραιότητα που έχει η απελευθέρωση, δηλαδή η διευκόλυνση, των απολύσεων επιβεβαιώθηκε από τις Βρυξέλλες διά στόματος του Όλι Ρεν όταν απάντησε σε σχετική ερώτηση του Νίκου Χουντή, αποκαλύπτοντας έτσι την ευθύνη της ΕΕ στην εφαρμογή του εργασιακού Μεσαίωνα. Άμεσος στόχος των Ελλήνων βιομηχάνων είναι το μηνιαίο όριο απολύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις από 5% που είναι σήμερα (ενώ μέχρι το πρώτο Μνημόνιο ήταν 2%) να πάει στο 10%, δηλαδή να διπλασιαστεί. Πρόκειται για μέτρο που θα δώσει νέα ώθηση στην ανεργία, όπως το δικό της μερίδιο για την αύξηση της ανεργίας στο επίπεδο του 27% είχε η προηγούμενη αύξηση του ορίου απολύσεων, χωρίς να προσθέσει το παραμικρό θετικό στην αύξηση του προϊόντος. Μοναδικοί κερδισμένοι θα είναι επομένως οι βιομήχανοι που θα μειώσουν το εργατικό κόστος, οδηγώντας χιλιάδες ακόμη εργαζόμενους στην εξαθλίωση.
Αύξηση της ανεργίας θα προκαλέσουν επιπλέον και τα σχέδια της τρόικας για το κλείσιμο της αμυντικής βιομηχανίας (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ) και της μεταλλευτικής εταιρείας Λάρκο. Εδώ οι τροϊκανοί λειτουργούν σαν εμπορικοί αντιπρόσωποι της γερμανικής και αμερικανικής κυρίως αμυντικής βιομηχανίας (παρότι και τα ελληνικά ιδιωτικά συμφέροντα κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι στον κλάδο που ζει από τις κρατικές παραγγελίες) η οποία εποφθαλμιά τις παραγγελίες των εγχώριων βιομηχανικών μονάδων. Ακόμη όμως και τα πιο ήπια σχέδια αναδιάρθρωσης του κλάδου, προβλέπουν την απόλυση 1.500 εργαζομένων που έχουν πολύ υψηλή ειδίκευση. Για τη διευκόλυνση των ιδιωτών που θα αγοράσουν τις δύο μεγάλες εταιρείες ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) η τρόικα επέβαλε την αποπληρωμή οφειλών των δήμων ύψους 163 εκ. ευρώ, τα οποία θα καταβληθούν κατά προτεραιότητα από τους αποδιδόμενους πόρους. Έτσι, την ώρα που οι δήμοι κλείνουν βρεφονηπιακούς σταθμούς κι απολύουν μαζικά προσωπικό, θα ξεχρεώνουν τους λογαριασμούς τους στις εταιρείες ύδρευσης, για να επιταχυνθεί η ιδιωτικοποίηση.
Το σημαντικότερο μέλημα ωστόσο της τρόικας σχετίζεται με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, η πρώτη μορφή του οποίου θα κατατεθεί στις 7 Οκτωβρίου. Ειδικότερα τα κενά που ήδη παρατηρούνται, ως αποτέλεσμα της ύφεσης και της αδυναμίας των φορολογουμένων να πληρώσουν τα παράλογα χαράτσια (με τα χρέη των πολιτών προς την εφορία να αγγίζουν τον Αύγουστο το επίπεδο ρεκόρ των 60 δισ. ευρώ), προετοιμάζουν το έδαφος για νέα αντιλαϊκά μέτρα και μειώσεις των ασφαλιστικών παροχών ακόμη και των συντάξεων για να μειωθεί το έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος που ανέρχεται σε 6 δισ. Προέκυψε δε κυρίως από την κρατική υποχρηματοδότηση. Αλλά αυτό μάλλον είναι άσχετο θέμα…
