Γράφουν:
Σωτήρης Ζωϊτσάκος
Αιμιλία Τσαγκαράτου
Καυτός» κοινωνικά προμηνύεται ο φετινός Σεπτέμβρης, με πολλά συνδικάτα και ομοσπονδίες να πατάνε απεργιακό γκάζι διαρκείας για την ανατροπή των σαρωτικών κυβερνητικών μέτρων στο Δημόσιο αλλά και σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Το πρώτο έναυσμα δόθηκε στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σάββατο, με τις πολύ μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις στην ΔΕΘ. Για πολλές ώρες όλο το κέντρο της πόλης συγκλονίστηκε από τις διαδηλώσεις και πορείες. Οι δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς συγκεντρώθηκαν στην Καμάρα, στη συγκέντρωση που καλούσε η Πρωτοβουλία Αντίστασης και Ανατροπής, όπως επίσης το σωματείο της ΒΙΟΜΕ και η επιτροπή αλληλεγγύης στον αγώνα των εργατών της. Στην πολύ ζωντανή πορεία συμμετείχαν περίπου 2.000 διαδηλωτές, με πανό της Πρωτοβουλίας που διοργάνωσε τη συγκέντρωση, του ΝΑΡ και της νΚΑ (με μαζικό και μαχητικό μπλοκ), και των ΚΚΕ (μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ, ΕΕΚ κ.ά. Οι διαδηλωτές από την Καμάρα κατευθύνθηκαν στην πλατεία Αγίας Σοφίας, όπου ήταν συγκεντρωμένοι χιλιάδες κάτοικοι της Χαλκιδικής, ύστερα από κάλεσμα της επιτροπής αγώνα ενάντια στα χρυσωρυχεία στην περιοχή τους. Εντυπωσιακή η παρουσία, η συγκρότηση και η μαχιμότητα των κατοίκων της Χαλκιδικής, που πορεύτηκαν σε πυκνά μπλοκ, με ένα πλήθος 4.000 ατόμων. Η συγκέντρωση της Καμάρας και της Αγίας Σοφίας ενώθηκαν και πορεύτηκαν προς την είσοδο της Έκθεσης και στη συνέχεια προς την ΕΡΤ 3, όπου είχε προγραμματιστεί συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα των δημοσιογράφων. Στην ΕΡΤ 3 κατέληξε και η μαζική πορεία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Εργατικού Κέντρου από το Άγαλμα Βενιζέλου, στην οποία συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το ΣΕΚ και η ΑΡΑΝ. Το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε την καθιερωμένη πορεία του από την πλατεία Αριστοτέλους, μέσω της παραλιακής λεωφόρου. Από αύριο Δευτέρα όμως οι κοινωνικοί αγώνες εισέρχονται σε μια νέα, ανώτερη ποιότητα. Παρά την μόνιμη προσπάθεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να εκτονώσει και να διασπάσει τον αγώνα, η απεργία διαρκείας είναι πλέον όχι σύνθημα, αλλά δύναμη αγώνα! Η ΑΔΕΔΥ περιορίστηκε στην 48ωρη, στις 18-19/9, ενώ η ΓΣΕΕ δεν τήρησε κανένα «αγωνιστικό πρόσχημα» αποφασίζοντας «στάση εργασίας», σε αγαστή σύμπλευση ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Οι παρατάξεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς ωστόσο, δεν συμβάλλουν σε ένα κοινό πανεργατικό μέτωπο αγώνα και ανατροπής. Το ΠΑΜΕ παντού καταψηφίζει τις απεργίες διαρκείας, κι ενώ ξιφουλκεί κατά της γραφειοκρατίας, τελικά αποδεικνύεται ο πιο συνεπής υποστηριχτής της 48ωρης εκτόνωσης της ΑΔΕΔΥ (εκπαίδευση, υγεία). Ενώ στη ΓΣΕΕ ο επικεφαλής του Γ.Πέρος, με μένος επιτέθηκε κατά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Αποκαλυπτική, ωστόσο, ήταν η στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, στην ΠΟΕ-ΟΤΑ. Όπως τονίζουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις-Συσπειρώσεις, η απόφαση για «αγώνα-σημειωτόν» και 48ωρη στις… 23/9, δέκα μέρες μετά τις απεργίες πολλών ομοσπονδιών, είναι «αντίθετη με τις προσδοκίες και τις διαθέσεις του κόσμου του αγώνα». Μια τέτοια απόφαση εκφράζει την πρόθεση των ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ αλλά δυστυχώς και της ΑΣΚ (ΣΥΡΙΖΑ) να μην μπει ο κλάδος σε δυναμική συμπόρευσης και συντονισμού την πιο κρίσιμη στιγμή που φουντώνει το απεργιακό μέτωπο.
Ολη την προηγούμενη περίοδο τα κυβερνητικά επιτελεία έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποτρέψουν τους καθηγητές να λάβουν απεργιακές αποφάσεις διαρκείας. Τον Μάιο, εν μέσω επιστράτευσης, αποφάσισαν απεργία διαρκείας, η οποία δεν υλοποιήθηκε μετά από πραξικοπηματικούς χειρισμούς των επιτελείων του γραφειοκρατικοποιημένου-κυβερνητικού συνδικαλισμού, στη συνέλευση προέδρων των τοπικών τους οργανώσεων. Σε πείσμα όσων πίστευαν ότι η ενέργεια αυτή θα αποτελέσει την ταφόπλακα του κινήματος των καθηγητών, αυτοί επανέρχονται το Σεπτέμβρη με περισσότερη ορμή.
Όταν η κυβέρνηση πόνταρε στη μη συμμετοχή των καθηγητών στις συλλογικές τους διαδικασίες, αυτοί συνέρρεαν κατά χιλιάδες στις γενικές τους συνελεύσεις, για να αποφασίσουν απεργία διαρκείας, η οποία επικυρώθηκε στη γενική συνέλευση των προέδρων με ποσοστό πάνω από 90%. Μια τέτοια απόφαση αποτελεί ορόσημο, γιατί λαμβάνεται σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα. Χωρίς να υπάρχει πλειοψηφική πρόταση των πολιτικών παρατάξεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τα τοπικά σωματεία, και σε κόντρα με τις κυβερνητικές παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, αλλά και το ΠΑΜΕ να συντάσσεται στην ηττοπαθή και αδιέξοδη λογική της 48ωρης της ΑΔΕΔΥ, οι καθηγητές αποφασίζουν κατά χιλιάδες στις γενικές τους συνελεύσεις υπέρ της απεργίας διαρκείας. Αποφασίζουν μια απεργία που όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί, χωρίς να επιτρέπει σε κανέναν να κρύβεται πίσω από το μπαμπούλα της επιστράτευσης. Μια απόφαση που δείχνει σε όλους τους κλάδους ότι το επόμενο διάστημα, η σκληρότητα της επίθεσης είναι τέτοια, που θα αναγκάζει τους εργαζόμενους να βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Μια απόφαση που δείχνει ότι η ύπαρξη στον κλάδο των εκπαιδευτικών ενός ανεξάρτητου πρωτοπόρου ανατρεπτικού πόλου, μπορεί να παίξει το ρόλο του πυροκροτητή στις υπάρχουσες αντιθέσεις.
Μετά την απόφαση για απεργία διαρκείας, η κυβέρνηση εντείνει την προπαγάνδα της με όλα τα μέσα για να σπείρει την ηττοπάθεια στους καθηγητές λέγοντας ότι συμμετέχουν λίγοι στους αγώνες. Αυτό επιχείρησε να στήσει και το Μέγκα με την Ζ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, κάνοντας λόγο για λίγους καθηγητές, όταν η απόφαση για απεργία ψηφίστηκε από το 92%!Την ίδια στιγμή, οι καθηγητές απαντούν φτιάχνοντας απεργιακές επιτροπές σε όλες της τοπικές τους οργανώσεις και σε σχολεία από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και συμμετέχουν σε πορείες για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο νέο νόμο για τη μεταγυμνασική εκπαίδευση.
Όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να κινητοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό προσπαθώντας να στρέψει τους γονείς και τους μαθητές ενάντια στους καθηγητές τους, οι αγωνιζόμενοι τους καλούν σε αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Τα γράμματα της ΟΛΜΕ για τους γονείς και τους μαθητές φτάνουν σε κάθε σπίτι και διαβάζονται σε χιλιάδες σχολεία τη μέρα του αγιασμού έχοντας θερμή αποδοχή.
Όταν η κυβέρνηση επιδιώκει την απομόνωση του αγώνα των εκπαιδευτικών, η απάντηση είναι η διοργάνωση κοινής απεργιακής συγκέντρωσης από την ΟΛΜΕ, την ΟΔΠΤΕ (Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης), την Ομοσπονδία Εργαζομένων στον ΟΑΕΔ, την ΠΟΣΕ-ΙΚΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλ. Εργαζομένων ΙΚΑ) και την ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής) τη Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη στις 12:00 στα Προπύλαια πρώτη μέρα της απεργίας τους.
Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η συγκυβέρνηση ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚ στο ΔΣ της ΔΟΕ για μια ακόμα φορά αποφάσισε να βοηθήσει την κυβέρνηση, με την απόφασή τους να μην συμπορευτούν οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με εκείνους της δευτεροβάθμιας, μην παίρνοντας καμία απόφαση στην ολομέλεια προέδρων των συλλόγων στις 12/9. Μάλιστα, η ολομέλεια αυτή είχε προγραμματιστεί για τις 26/9 (!), αλλά κάτω από την πίεση των συλλόγων και των μαζικών και αγωνιστικών συνελεύσεών τους, η γραφειοκρατία αναγκάστηκε να την επισπεύσει.
Σε αρκετούς συλλόγους της Αττικής αλλά και της επαρχίας, η συμμετοχή των εκπαιδευτικών ήταν μεγάλη – κυρίως σε εκείνους τους συλλόγους που είχαν προγραμματίσει ΓΣ νωρίτερα από την απόφαση της ΔΟΕ, άρα είχε διαμορφωθεί κλίμα συζήτησης και ανάγκης για αποφάσεις απεργιακής συμπόρευσης με τους καθηγητές. Παρόλα αυτά δεν φτιάχτηκε εκείνο το ικανό και αναγκαίο μπλοκ συλλόγων που θα μπορούσε να επιβάλλει στη ΔΟΕ απόφαση. Το γεγονός ότι η απόφαση για συνελεύσεις που έπρεπε να ολοκληρωθούν την Τετάρτη πάρθηκε το Σάββατο, και το γεγονός ότι κυρίως η ΠΑΣΚ και η ΔΑΚΕ έκανε ό,τι μπορούσε για να μην γίνουν, συνέβαλαν κατά πολύ σε αυτό.
Συγκεκριμένα στην ολομέλεια συμμετείχαν 113 σύλλογοι από τους 135 που ανήκουν στη δύναμη της ομοσπονδίας. Απαρτία είχαν οι 37, από τους οποίους απόφαση μετέφεραν οι 30 σύλλογοι (οι υπόλοιποι 7 δεν είχαν απόφαση γιατί καμιά πρόταση δεν συγκέντρωσε τα «υπέρ» που προβλέπονται στον κανονισμό της ολομέλειας).
Από τους 30 συλλόγους με απόφαση οι 21 υπερψήφισαν μαζικά και με τεράστιες διαφορές τις πενθήμερες επαναλαμβανόμενες. Υπήρχαν και σύλλογοι όπως ο Δελμούζος της Ανατολικής Αττικής και της Λέσβου που παρόλο που είχαν απαρτία και απόφαση για πενθήμερες, αυτή δε μεταφέρθηκε στην ολομέλεια, αφού οι πρόεδροί τους είναι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ.
Στο ΔΣ της ΔΟΕ, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ πρότειναν απλώς να αποφασίσουν την… ήδη αποφασισμένη 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ – και μια τρίωρη «διευκολυντική» στάση εργασίας για τη Δευτέρα 16/9 για συμμετοχή στο συλλαλητήριο. Θλιβερή ήταν και η στάση του ΠΑΜΕ, που αντί να συμβάλλει στη συμπόρευση με τους καθηγητές προτίμησε να συμπορευτεί με τις κυβερνητικές παρατάξεις της ΔΟΕ. Βέβαια, ο κόσμος τούς γυρίζει την πλάτη κι αυτό εκφράστηκε έντονα σ’ όλες τις συνελεύσεις με απαρτία (ακόμα και στη Θεσπρωτία που είναι προπύργιό τους, με πρόεδρο κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΜΕ, ψήφισαν πενθήμερες), αλλά η ηγεσία του ΠΑΜΕ αρνείται πεισματικά την αναγκαία κοινή πορεία.
Ωστόσο η πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι αυτή τη στιγμή ένα καζάνι που βράζει. Η εγκύκλιος του περιφερειάρχη Αττικής Γκίνη για κατάργηση των δασκάλων από το ολοήμερο (κανένας δάσκαλος για το ολοήμερο στα σχολεία ΕΑΕΠ, μόνο ένας για τα συμβατικά ολοήμερα ακόμα και με 100 μαθητές) οδηγεί σε εκατοντάδες υπεραριθμίες και μετακινήσεις ακόμα και σε άλλες περιοχές, ενεργοποιώντας έτσι το Μεσοπρόθεσμο που προβλέπει υποχρεωτικές μετακινήσεις.
Η κυβέρνηση, με την πολιτική του «αποφασίζω και διατάζω» και προχωρώντας σε απίστευτες παρανομίες διαλύει τα σχολεία και τις ζωές χιλιάδων εκπαιδευτικών. Οι σύλλογοι που είχαν πάρει αποφάσεις για απεργία μετατρέπουν τη στάση εργασίας της ΔΟΕ σε 24ωρη απεργία για τη Δευτέρα, για να μπορέσουν οι απεργοί με συγκεντρώσεις και καταλήψεις στα υπηρεσιακά συμβούλια να μπλοκάρουν τις διαδικασίες των υποχρεωτικών μετακινήσεων και να συμμετέχουν στο μεγάλο συλλαλητήριο της Δευτέρας. Με τον ίδιο τρόπο οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας θα συμμετέχουν και σε όλες τις δράσεις που οργανώνουν οι καθηγητές.
Επόμενο μεγάλο βήμα οι συνελεύσεις της Πέμπτης 19/9 όπου θα δοθεί η μάχη να υπάρχει απαρτία παντού και με αποφάσεις να μπούμε στη μάχη από την άλλη Δευτέρα δίνοντας καύσιμα στον παρατεταμένο αγώνα του «καυτού Σεπτέμβρη».
Το τελευταίο χαρτί του υπουργείου Παιδείας και των παρατρεχάμενων μηχανισμών του, είναι μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, παρουσιάζοντας την απεργία σαν μια κόντρα ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνησης χαρακτηρίζοντάς τη μ’ αυτή την έννοια πολιτική. Αλλά οι εκπαιδευτικοί δίνουν αυτή τη φορά έναν πραγματικά πολιτικό αγώνα. Έναν αγώνα που αφορά τους ίδιους, τους μαθητές τους και την κοινωνία ο οποίος δεν χωράει στα οράματα του ΣΥΡΙΖΑ. Έναν αγώνα για δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά με όλη τη γνώση. Μια γνώση κριτική, εργαλείο για την κατανόηση και την αλλαγή του κόσμου. Έναν αγώνα για τους συναδέλφους τους που απολύονται. Για τους μαθητές τους που πεινάνε και τους στέλνουν βορρά στη μαθητεία για ένα κομμάτι ψωμί. Έναν αγώνα δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
«Ρολά» σε υπουργεία, νοσοκομεία
M ια σειρά από άλλους μεγάλους κλάδους μπαίνουν στον απεργιακό αγώνα διαρκείας από αύριο Δευτέρα. Εκτός από τους καθηγητές της ΟΛΜΕ που ξεκινούν 5ήμερες απεργίες και τους διοικητικούς των ΑΕΙ-ΤΕΙ που ήδη απεργούν, απεργίες έχουν προκηρύξει η ομοσπονδία εργαζομένων στον ΟΑΕΔ, η ΠΟΣΕ-ΙΚΑ και η ΠΟΠΟΚΠ (άλλα ασφαλιστικά ταμεία) μετά από μαζικές συνελεύσεων σωματείων (στην Αττική υπερψήφισε το 96%). Προγραμματίζονται διαδοχικές συγκεντρώσεις στο Υπουργείο Εργασίας (16/9), στη Διοίκηση του ΙΚΑ (17/9), στον ΟΑΕΕ (18/9), στο ΕΤΕΑ (Φιλελλήνων 15, 19/9) και στον ΟΑΕΔ (Άλιμος, 20/9).
Συνεχίζεται η λειτουργική κατάληψη στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου, όπου οι εργαζόμενοι από τον Αύγουστο βρίσκονται σε κινητοποίηση διαρκείας, με ανοιχτές συνελεύσεις. Η ΠΟ- ΕΜΔΥΔΑΣ (ομοσπονδία μηχανικών Δημοσίου) αποφάσισε συμμετοχή στην 48ωρη της ΑΔΕΔΥ και πενθήμερη απεργία από 23/9. Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, οι δύο ομοσπονδίες ΠΟΣΕΥΓ και ΠΟΓΕΔΥ, καθώς και οι εργαζόμενοι του ΕΛΓΟ Δήμητρα (που απειλείται με κλείσιμο) βρίσκονται από 9/9 σε κινητοποιήσεις και απεργίες με απόφαση συνελεύσεων. Στο υπουργείο Εργασίας έχει προκηρυχθεί 5ήμερη απεργία και στο Πολιτισμού στάση εργασίας αύριο από την ομοσπονδία εργαζομένων και 48ωρη στις 18-19/9. Σε πενθήμερη απεργία καλεί και η Ομοσπονδία των εργαζόμενων ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο.
Σε αγωνιστικό αναβρασμό βρίσκονται και τα νοσοκομεία. Η ΟΕΝΓΕ έχει αποφασίσει τριήμερη απεργία 17-19/9, ωστόσο η ΠΟΕΔΗΝ συνεχίζει τον απεργοσπαστικό της ρόλο, καθώς παρά τη διάλυση των νοσοκομείων από την κυβερνητική πολιτική, αρκείται σε διάσπαρτες… 4ωρες στάσεις εργασίας. Στην τελευταία, μάλιστα, αποδοκιμάστηκε ο πρόεδρός της Κουτσιουμπέλης! Πάντως, το μαχόμενο υγειονομικό κίνημα προτάσσει γενικές συνελεύσεις σε νοσοκομεία, όπου ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ τηρούν απεργοσπαστική στάση, ενώ το ΠΑΜΕ εμμένει στην ηττοπαθή λογική, και στηρίζει απλώς την 48ωρη απεργία της γραφειοκρατίας της ΑΔΕΔΥ!
Την Παρασκευή στο ΚΑΤ έγινε έκτακτη γενική συνέλευση των εργαζομένων με μαζική συμμετοχή και αποφάσεις για στάση εργασίας αύριο, την Τρίτη κλείσιμο των ταμείων των εξωτερικών και απογευματινών ιατρείων και συγκρότηση απεργιακής επιτροπής για τις 18-19/9.
Στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ μαζί με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΣΚ) αποφάσισε δύο 48ωρες, 18-19/9 και 23-24/9. Όπως τόνισε ο Ν. Αδαμόπουλος, εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Κινήσεων Συσπειρώσεων, «αυτή η απόφαση συνιστά «στροφή 180 μοιρών της ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ και του προέδρου Μπαλασόπουλου, σε αγαστή συνεργασία με την ΔΑΚΕ αλλά και την ΑΣΚ», για να προσθέσει: «Έφτασαν στο σημείο να μιλούν για κάλπες για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι τι θέλουν, προετοιμάζοντας την αμφισβήτηση σε οποιεσδήποτε αποφάσεις γενικών συνελεύσεων γίνουν και κινηθούν σε διαφορετική λογική από την δική τους, εισάγοντας τα σχέδια της κυβέρνησης για τις αποφάσεις των απεργιών και την αλλαγή των νόμων για τα συνδικαλιστικές ελευθερίες». Ο Ν. Αδαμόπουλος κάλεσε τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ σε «γενική αντεπίθεση» και τα πρωτοβάθμια σωματεία σε όλη την Ελλάδα μέσα από τις συνελεύσεις, να αποφασίσουν γενικευμένη σύγκρουση και απεργία για μετά τις 19/9.
