Ο ναζιστικός χαιρετισμός του νεαρού ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη στον αγώνα του περασμένου Σαββάτου με τη Βέροια προκάλεσε σοκ. Ήταν μια προκλητική και βάναυσα προσβλητική χειρονομία, όχι απλώς για όσους έχουμε συναισθηματικούς δεσμούς με την ΑΕΚ και προσφυγική καταγωγή, αλλά για το σύνολο του φίλαθλου κόσμου.
του Μάκη Γεωργιάδη
Αν θέλουμε να επισημάνουμε τη θετική πλευρά του ζητήματος, θα πρέπει να σταθούμε στην άμεση αντίδραση και την απερίφραστη καταδίκη αυτής της χειρονομίας από τους ίδιους του φιλάθλους της ομάδας, είτε πρόκειται για οργανωμένους είτε όχι. Σε μια κοινωνία η οποία εμφανίζει συμπτώματα μιθριδατισμού με το ναζιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο το οποίο ενσταλάζεται είτε φανερά είτε υπογείως να παραλύει σημαντικά τμήματα της νεολαίας, η ακαριαία αντίδραση είναι σύμπτωμα υγείας. Από εκεί κι ύστερα αρχίζουν τα προβλήματα.
Μετά τις πρώτες εν θερμώ και εν πολλοίς δικαιολογημένες αντιδράσεις, στην επιφάνεια έρχονται ζητήματα που αγγίζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση. Στο πρόσωπο του νεαρού ποδοσφαιριστή αντανακλάται ένα τμήμα της σημερινής νέας γενιάς, το οποίο είναι παντελώς αδαές και δεν έχει καμία απολύτως επαφή με την ιστορική γνώση. Ο Κατίδης σύμφωνα με τα όσα είπε απολογητικά μετά τη χειρονομία, αλλά και με όσα υποστήριξε ο ίδιος ο προπονητής του ο οποίος είναι Γερμανός και έχει σχέση με τη γερμανική Αριστερά, δεν είναι φιλοναζιστής ή φασίστας εκ πεποιθήσεως. Όπως είπε κι ο Ε. Λίνεν, είναι ένα παιδί με πολλά προβλήματα, με ανύπαρκτο πολιτικό υπόβαθρο. Ένα παιδί το οποίο ζει σε ένα δικό του κόσμο. Η άγνοιά του σε συνδυασμό με την απενοχοποίηση φασιστικών ιδεών και ρατσιστικών πρακτικών που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια σε βαθμό μάλιστα που να παρουσιάζεται από μερίδα των μέσων ενημέρωσης ακόμη και ως νέο λάιφ στάιλ, «όπλισε» το χέρι του. Αγνοώντας τις συνέπειες. Αγνοώντας το μέγεθος της προσβολής για τον κόσμο μιας ομάδας η οποία είδε τον Ιούνιο του 1944 να εκτελείται από τους ναζί ο ποδοσφαιριστής της, Σπύρος Κοντούλης. Αν πραγματικά είχε πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, θα προσπαθούσε τουλάχιστον να υπερασπιστεί την πράξη του. Έτσι φτάνει κανείς να αναρωτιέται πραγματικά τι είναι χειρότερο, να είναι κάποιος στρατευμένος φασίστας ή τόσο αδαής και βλάκας που να πιστεύει ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός θα κάνει τα πλήθη να «εγερθούν», όπως γίνεται στα προπαγανδιστικά βίντεο της Χρυσής Αυγής στο διαδίκτυο.
Η στρεβλή αυτή αντίληψη οδηγεί μοιραία σε τεράστια σφάλματα τα οποία έχουν ένα επιπλέον στοιχείο. Την αλαζονεία και τη μεγαλομανία που αναμιγνύονται σε θανάσιμο κοκτέιλ με την άγνοια. Το τίμημα αυτού του συνδυασμού είναι η κατακραυγή και η τιμωρία. Σε αυτό το σημείο όμως ξεπηδάει ένα ακόμη πολιτικό και πολιτισμικό πρόβλημα. Η τιμωρία θα πρέπει σαφώς να είναι αυστηρή και παραδειγματική, καθώς καμία ανοησία δεν μπορεί να αιτιολογήσει προσβλητικές συμπεριφορές. Μπορεί ωστόσο αυτή η τιμωρία να είναι εξοντωτική και να έχει χαρακτηριστικά κανιβαλισμού; Επιπλέον, ποιο είναι το ποιόν των αρμοδίων οι οποίοι κρίνουν τον Κατίδη;
Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία η οποία του επέβαλε ποινή ισοβίου αποκλεισμού δεν είναι η ίδια η οποία προμηθεύει με εισιτήρια της εθνικής ομάδας συνδέσμους οπαδών οι οποίοι έχουν καθαρά εθνικιστικό και φασιστικό προφίλ και στις τάξεις των οποίων συσπειρώνονται όλα τα «λουλούδια» της Χρυσής Αυγής και μικρότερων φασιστικών οργανώσεων; Ο δε αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ιωαννίδης, ο οποίος έγινε και τιμητής των πράξεων του Κατίδη, ξέχασε ότι δύο μόλις ημέρες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό, αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ της άρσης της ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη για τον ξυλοδαρμό της Λ. Κανέλη; Ή μήπως όταν βγαίνει ορυόμενος στα ΜΜΕ ότι η πράξη του έγινε εκ παραδρομής, πιστεύει ότι μπορεί να πείσει περισσότερο από τον Κατίδη ότι ήταν απλώς ένα λάθος;
Αυτές οι αντιδράσεις καθώς και οι αντιδράσεις βουλευτών της ΝΔ, κομμάτων όπως η ΔΗΜΑΡ ή το ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτουν το μέγεθος της υποκρισίας. Είναι εμφανώς γελοίο να αντιδρά το ΠΑΣΟΚ στο χαιρετισμό του Κατίδη, όταν το ίδιο ως κυβέρνηση με τις πολιτικές Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη έβαλε φασιστικές πρακτικές και ρατσιστικές συμπεριφορές, όχι από το παράθυρο αλλά από την πόρτα. Είναι προφανώς καταγέλαστη η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ εναντίον του Κατίδη, όταν η ίδια συνομιλεί και συγκυβερνά με τη ΝΔ του Δένδια, του Α. Γεωργιάδη και του Μ. Βορίδη. Συγκυβερνά με το κόμμα «πλυντήριο» των ακροδεξιών που τους έχει δώσει και πρωταγωνιστικό ρόλο. Συγκυβερνά και αποφασίζει για το μέλλον όχι μόνο του Κατίδη, αλλά όλων των εικοσάχρονων αυτής της χώρας, μαζί με αυτούς που ανεγείρουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Μαζί με αυτούς που νομιμοποίησαν και υιοθέτησαν τη Χρυσή Αυγή. Μαζί με αυτούς των οποίων κάποτε ο αρχηγός και πολιτικό ράκος πλέον, υποστήριζε ότι θα έπρεπε να βυθίζονται καταμεσής του Αιγαίου τα πλοία που μεταφέρουν λαθρομετανάστες. Υπό αυτήν την έννοια, είναι εύκολο και ανέξοδο να έχεις συμπεριφορά αδέκαστου κριτή απέναντί σε έναν έστω και ανόητο εικοσάχρονο. Μόνο που πριν καταδικάσουν όλοι αυτοί τις ναζιστικές χειρονομίες του Κατίδη, μάλλον θα έπρεπε να κοιταχτούν μεταξύ τους και στον καθρέφτη τους. Όσο για την τιμωρία του νεαρού, αυτήν του την επέβαλλε ο μοναδικός ίσως αρμόδιος που είναι ο κόσμος της ΑΕΚ.